Islamic philosophy is the systemati

Islamic philosophy is the systematic investigation of problems connected with life, the universe, ethics, society, and so on as conducted in the Muslim world.

Early Islamic philosophy began in the 2nd century AH of the Islamic calendar (early 9th century CE) and lasted until the 6th century AH (late 12th century CE). The period is known as the Islamic Golden Age, and the achievements of this period had a crucial influence on the development of modern philosophy and science; for Renaissance Europe, the influence represented “one of the largest technology transfers in world history.”.[1] This period began with al-Kindi in the 9th century and ended with Averroes (Ibn Rushd) at the end of 12th century. The death of Averroes effectively marked the end of a particular discipline of Islamic philosophy usually called the Peripatetic Arabic School, and philosophical activity declined significantly in Western Islamic countries such as Islamic Spain and North Africa.

Philosophy persisted for much longer in the Eastern countries, in particular Persia and India where several schools of philosophy continued to flourish: Avicennism, Illuminationist philosophy, Mystical philosophy, and Transcendent theosophy. Ibn Khaldun, in his Muqaddimah, made important contributions to the philosophy of history. Interest in Islamic philosophy revived during the Nahda (awakening) movement in the late 19th and early 20th centuries, and continues to the present day.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปรัชญาอิสลามเป็นการตรวจสอบปัญหาที่เชื่อมโยงกับชีวิต ในจักรวาล จริยธรรม สังคม ระบบและดำเนินการในโลกมุสลิมปรัชญาอิสลามช่วงเริ่มต้นในศตวรรษ 2 แอมป์ของปฏิทินอิสลาม (ช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 9 CE) และกินเวลาจนถึงศตวรรษ 6 AH (สาย 12 ศตวรรษ CE) รอบระยะเวลาเป็นที่รู้จักเป็นอิสลามยุคทอง และความสำเร็จของรอบระยะเวลานี้มีอิทธิพลสำคัญในการพัฒนาสมัยปรัชญาและวิทยาศาสตร์ สำหรับยุโรปเรอเนสซองซ์ อิทธิพลแสดง "เทคโนโลยีที่ใหญ่ที่สุดหนึ่งโอนในประวัติศาสตร์โลก" [1] เวลานี้เริ่มในศตวรรษ 9 ด้วยอัล Kindi และสิ้นสุด ด้วย Averroes (อิบ Rushd) เมื่อสิ้นสุดศตวรรษที่ 12 การตายของ Averroes เครื่องตามวินัยเฉพาะปรัชญาอิสลามมักเรียกว่าโรงเรียนอาหรับ Peripatetic และกิจกรรมปรัชญาที่ปฏิเสธอย่างมากในประเทศตะวันตกอิสลามอิสลามสเปนและแอฟริกาเหนือได้อย่างมีประสิทธิภาพปรัชญายังคงมากอีกต่อไป ในประเทศตะวันออก เฉพาะเปอร์เซียและอินเดียที่หลายโรงเรียนของปรัชญาต่อไปงอกงาม: Avicennism, Illuminationist ปรัชญา ปรัชญาลึกลับ และเทวปรัชญาดาร ไอบิน ในพระ Muqaddimah ทำจัดสรรที่สำคัญปรัชญาประวัติศาสตร์ สนใจในปรัชญาอิสลามฟื้นฟูในในปลายศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษในระหว่างการเคลื่อนไหวออลนาห์ดา (ตื่น) และยังคงอยู่ถึงปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปรัชญาอิสลามเป็นระบบการตรวจสอบปัญหาที่เกี่ยวข้องกับชีวิตจักรวาลจริยธรรมสังคมและอื่น ๆ ในขณะที่ดำเนินการในโลกมุสลิม. ปรัชญาอิสลามเริ่มต้นขึ้นในช่วงต้นศตวรรษที่ 2 AH ของปฏิทินอิสลาม (ต้นศตวรรษที่ 9 ซีอี) และกินเวลานาน จนถึงศตวรรษที่ 6 AH (ปลายศตวรรษที่ 12 ซีอี) ระยะเวลาที่เป็นที่รู้จักกันเป็นยุคทองของอิสลามและความสำเร็จในช่วงเวลานี้มีอิทธิพลสำคัญในการพัฒนาของปรัชญาและวิทยาศาสตร์ที่ทันสมัย; สำหรับ Renaissance ยุโรปมีอิทธิพลต่อการเป็นตัวแทนของ "หนึ่งที่ใหญ่ที่สุดการถ่ายโอนเทคโนโลยีในประวัติศาสตร์โลก.". [1] ช่วงนี้เริ่มต้นด้วยอัลคินดีในศตวรรษที่ 9 และจบลงด้วย Averroes (อิบัน Rushd) ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 12 การตายของ Averroes ได้อย่างมีประสิทธิภาพที่โดดเด่นที่สุดของวินัยโดยเฉพาะอย่างยิ่งของปรัชญาอิสลามมักจะเรียกว่าเดินทางไปโรงเรียนภาษาอาหรับและกิจกรรมที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางปรัชญาในประเทศอิสลามตะวันตกเช่นอิสลามสเปนและแอฟริกาเหนือ. ปรัชญาคงนานในประเทศตะวันออกใน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเปอร์เซียและอินเดียที่หลายโรงเรียนของปรัชญายังคงรุ่งเรือง: Avicennism ปรัชญา Illuminationist ปรัชญาลึกลับและ Transcendent ยาร์ อิบัน Khaldun ใน Muqaddimah ของเขาได้มีส่วนร่วมสำคัญกับปรัชญาของประวัติศาสตร์ ความสนใจในปรัชญาอิสลามฟื้นขึ้นมาในช่วง Nahda (ตื่น) การเคลื่อนไหวในช่วงปลายทศวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 และยังคงไปในวันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปรัชญาอิสลามคือ การตรวจสอบระบบของปัญหาที่เกี่ยวข้องกับชีวิต จักรวาล จริยธรรม สังคม และอื่น ๆตามที่ศึกษาในโลกมุสลิม

ต้นปรัชญาของอิสลามเริ่มขึ้นในศตวรรษที่ 2 อาของปฏิทินอิสลาม ( ศตวรรษที่ 9 ก่อน CE ) และจนถึงศตวรรษที่ 4 อ่า ( สายศตวรรษที่ CE ) ระยะเวลาที่รู้จักกันเป็นยุคทองของอิสลามและความสำเร็จของช่วงเวลานี้มีอิทธิพลสำคัญต่อการพัฒนาของปรัชญาและวิทยาศาสตร์ ในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยายุโรป อิทธิพลของ " หนึ่งในการถ่ายโอนเทคโนโลยีที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของโลก . " [ 1 ] ช่วงนี้เริ่มด้วยอัลคินดีในศตวรรษที่ 9 และสิ้นสุดกับวันมืดครึ้ม ( ibn รุชด ) ในตอนท้ายของ ศตวรรษที่ 12ความตายของวันมืดครึ้มมีประสิทธิภาพทำเครื่องหมายปลายโดยเฉพาะวินัยปรัชญาของอิสลามมักเรียกว่าโรงเรียนภาษาอาหรับ เดินทางไปมา และกิจกรรมที่มีผลกระทบอย่างมากในประเทศตะวันตก เช่น สเปน และอิสลามอิสลามแอฟริกาเหนือ

ปรัชญาหายอีกต่อไปในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศโดยเฉพาะในเปอร์เซีย และอินเดีย ที่หลายสำนักปรัชญายังคงรุ่งเรือง : avicennism illuminationist , ปรัชญา , ปรัชญาลึกลับและดีกว่าที่ . บนุ คอลดูน ใน muqaddimah ของเขา สร้างคุณูปการสำคัญของปรัชญาประวัติศาสตร์ ความสนใจในปรัชญาอิสลาม revived ระหว่าง nahda ( Awakening ) การเคลื่อนไหวในศตวรรษที่ 19 และศตวรรษที่ 20 ก่อนและต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน