In order to use the minimum average

In order to use the minimum average risk and Bayes criteria, it is necessary to establish the cost of errors. This is fairly complex and sometimes even impossible for underrejection. Therefore, in certain cases the problem is advanced that β would be not greater than a certain value β0. This is the Neumann–Pearson criterion [6]. However, this approach neglects the possibility of the overrejection.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพื่อที่จะใช้ความเสี่ยงเฉลี่ยขั้นต่ำและเกณฑ์ Bayes จึงจำเป็นต้องสร้างต้นทุนของข้อผิดพลาด นี่คือค่อนข้างซับซ้อน และบางครั้งก็ไปไม่ได้สำหรับ underrejection ดังนั้น ในบางกรณีที่ปัญหามีขั้นสูง βที่ได้ไม่มากกว่า β0 ค่าบางตัว นี่คือเกณฑ์ Neumann-เพียร์สัน [6] อย่างไรก็ตาม วิธีการนี้เพิกเฉยต่อความเป็นไปได้ของการ overrejection

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อที่จะใช้ความเสี่ยงเฉลี่ยขั้นต่ำและเกณฑ์ Bayes มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะสร้างค่าใช้จ่ายของข้อผิดพลาด นี้ค่อนข้างซับซ้อนและบางครั้งก็เป็นไปไม่ได้สำหรับ underrejection ดังนั้นในบางกรณีที่เป็นปัญหาขั้นสูงที่βจะไม่สูงกว่าβ0ค่าบางอย่าง นี้เป็นเกณฑ์นอยมันน์เพียร์สัน [6] แต่วิธีนี้ไม่สนใจความเป็นไปได้ของ overrejection ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อที่จะใช้ขั้นต่ำเฉลี่ยความเสี่ยงและ Bayes เกณฑ์ จะต้องสร้างต้นทุนของการผิดพลาด นี้จะค่อนข้างซับซ้อนและบางครั้งก็เป็นไปไม่ได้สำหรับ underrejection . ดังนั้นในบางกรณีปัญหาขั้นสูงที่บีตาจะไม่เกินบีตาค่า 0 นี่คือนิวแมน–เพียร์สันเกณฑ์ [ 6 ] อย่างไรก็ตาม วิธีการนี้ละเลยความเป็นไปได้ของ overrejection .