5. Results 5.1. Descriptive analysi

5. Results 5.1. Descriptive analysis Table 1 presents descriptive associations between perceived discrimination and adolescents' mental health outcomes in the follow-up survey. Results show that adolescents who perceived more societal discrimination (i.e., whose score was above the median) were more likely to report depressive symptoms in the top 50th, 25th, and 10th percentiles of the sample when compared to adolescents who perceived less societal discrimination (i.e., whose score was at or below the median). For instance, 47% of adolescents who reported more societal discrimination scored in the top 50% of depressive symptoms, compared to 37% who reported less societal discrimination. Similarly, adolescents who reported interpersonal discrimination, representing 57% of our sample (see Table A.1 in the appendix), were also more likely to fall into the top of the distribution of the depressive symptoms when compared to adolescents who did not report interpersonal discrimination. We found a similar pattern of results for self-esteem but without statistically significant differences between groups. 5.2. Multivariate analyses Table 2 presents the results of the logit regressions for both mental health outcomes. The first three columns present regressions using the three binary cut-off values defined for depressive symptoms (see description in Section 4.2) and the last three columns present regressions using the three binary cut-off values defined for self-esteem. Panel A presents the results for perceived societal discrimination and Panel B, for perceived interpersonal discrimination. We do not present all parameters estimated due to space limitations, but they are available upon request. Table 2 presents the results for our main independent variables of interest (i.e., perceived societal and interpersonal discrimination) and SES in terms of odd ratios, along with their interaction as a ratio of odd ratios, and the baseline odds. We note that the baseline odds refer to the group of adolescents who have a value of zero on all the independent variables (hereafter “baseline group”).5 According to the first column of Panel A, within the baseline group we expect to find 0.51 adolescents reporting depressive symptoms scores in the top 50% for every one adolescent reporting depressive symptoms scores in the bottom 50%. In terms of discrimination, each one standard deviation increase in perceived societal discrimination corresponds to an increase in the baseline odds of falling in the top 50% of depressive symptoms by 1.27 (i.e., it increases 27%). The ratio of odd ratios presented for the interaction between perceived societal discrimination and SES indicates that the effect of perceived societal discrimination on depressive symptoms attenuates by a factor 0.94 (i.e., minus 6%), with each one standard deviation increase in parental SES In the second and third columns, we find similar odd ratios for perceived societal discrimination. Contrary to results in the first column, we find that the odd ratio for SES is statistically significant and positive only when predicting the top 10th percentile of depressive scores and the interaction between discrimination and SES is not significant. In columns 1–3 of Panel B, we find that adolescents who report experiencing interpersonal discrimination are significantly more likely to score in the top 50th, 25th, and 10th percentiles of depressive symptoms. As with perceived societal discrimination, we note a signifi- cant association between SES and depressive symptoms only when predicting the top 10th percentile of depressive scores, and a significant interaction between discrimination and SES only when predicting the likelihood of scoring above the median of depressive symptoms. Columns 4–6 of Table 2 present the results for the self-esteem. Panel A shows that, like findings for depressive symptoms, perceived societal discrimination is associated with the likelihood of falling below the median score of self-esteem. However, this pattern does not hold true when predicting the top 25th and 10th percentiles. SES is inconsistently associated with self-esteem in columns 4 and 6, and the interaction between perception of societal discrimination and SES is not statistically significant in any column. Panel B shows that the association between interpersonal discrimination and low self-esteem scores (in the bottom 25 and 10% of the sample) is positive and statistically significant for adolescents reporting average SES. The interaction between interpersonal discrimination and SES is generally not significant, with one exception: SES moderates the effect of discrimination on the odds of falling in the bottom 50% of self-esteem scores

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

5. ผลลัพธ์ 5.1 ตารางที่ 1 การวิเคราะห์อธิบายนำเสนออธิบายความสัมพันธ์ระหว่างการเลือกปฏิบัติที่รับรู้และผลลัพธ์สุขภาพจิตของวัยรุ่นในการสำรวจติดตามผล ผลลัพธ์แสดงว่าวัยรุ่นที่ถือว่าเลือกปฏิบัตินิยมมากกว่า (เช่น คะแนนได้สูงกว่าค่ามัธยฐาน) มีแนวโน้มที่จะรายงานอาการ depressive ในชั้น 50, 25 และ percentiles 10 ของตัวอย่างเมื่อเปรียบเทียบกับวัยรุ่นที่มองเห็นอย่างน้อยนิยม (เช่น คะแนนได้ที่ หรือต่ำ กว่าค่ามัธยฐาน) ตัวอย่าง 47% ของวัยรุ่นที่แบ่งแยกข้อมูลเพิ่มเติมที่คะแนนสูงสุด 50% ของอาการ depressive ในรายงาน เทียบกับ 37% ที่รายงานอย่างน้อยนิยม ในทำนองเดียวกัน วัยรุ่นที่แบ่งแยกมนุษยสัมพันธ์ รายงานแสดงถึง 57% ของตัวอย่างของเรา (ดูตาราง A.1 ในในภาคผนวก), ยังมีแนวโน้มที่จะตกอยู่ในด้านบนของการกระจายของอาการ depressive เมื่อเทียบกับวัยรุ่นที่ไม่ได้แบ่งแยกมนุษยสัมพันธ์ เราพบรูปแบบคล้ายของผลลัพธ์ การนับถือตนเอง แต่ไม่ มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างกลุ่ม 5.2. ตัวแปรพหุวิเคราะห์ตารางที่ 2 แสดงผลลัพธ์ของ regressions logit สำหรับผลลัพธ์ทั้งสุขภาพจิต ใช้สามตัดไบนารีค่าที่กำหนด (ดูคำอธิบายในหัวข้อ 4.2) อาการ depressive regressions นำเสนอสามคอลัมน์แรก และคอลัมน์ที่สามแสดง regressions โดยใช้ค่าตัดฐานสองสามกำหนดไว้สำหรับการนับถือตนเอง แผง A แสดงผลการรับรู้ข้อมูลแบ่งแยกและแผง B ที่แบ่งแยกรับรู้มนุษยสัมพันธ์ เราไม่แสดงพารามิเตอร์ทั้งหมดที่ประเมินเนื่องจากข้อจำกัดของพื้นที่ แต่พวกเขาตามคำร้องขอ ตารางที่ 2 แสดงผลลัพธ์สำหรับตัวแปรอิสระของเราหลักของดอกเบี้ย (เช่น รับรู้ข้อมูล และมีมนุษยสัมพันธ์แบ่งแยก) และ SES ในอัตราคี่ กับการโต้ตอบเป็นแบบอัตราส่วนอัตราคี่ และราคาพื้นฐาน เราทราบว่า ราคาพื้นฐานหมายถึงกลุ่มของวัยรุ่นที่มีค่าเป็นศูนย์ในการอิสระตัวแปรทั้งหมด (โดย "พื้นฐานกลุ่ม") ครั้งที่ 5 ตามแผง A คอลัมน์แรกภายในกลุ่มพื้นฐานที่เราคาดว่าจะพบวัยรุ่น 0.51 รายงานอาการ depressive คะแนน 50% สูงสุดในวัยรุ่นทุกหนึ่งรายงานอาการ depressive คะแนนในล่าง 50% ในแง่ของการเลือกปฏิบัติ เพิ่มส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานแต่ละหนึ่งรับรู้นิยมแบ่งแยกที่สอดคล้องกับการเพิ่มราคาพื้นฐานอยู่ในสูงสุด 50% ของอาการ depressive โดย 1.27 (เช่น มันเพิ่ม 27%) อัตราส่วนของอัตราส่วนคี่แสดงการโต้ตอบระหว่างการรับรู้ข้อมูลแบ่งแยกและ SES บ่งชี้ว่า ผลของการเลือกปฏิบัตินิยมที่รับรู้อาการ depressive attenuates โดยตัว 0.94 (เช่น ลบ 6%), มีเพิ่มแต่ละส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานหนึ่งในผู้ปกครอง SES ในคอลัมน์ที่สอง และสาม เราค้นหาอัตราส่วนคี่เหมือนเลือกปฏิบัตินิยมรับรู้ ขัดกับผลลัพธ์ในคอลัมน์แรก เราพบว่า อัตราส่วนคี่ SES เป็นบวก และอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเมื่อคาดการณ์ percentile 10 ชั้นของคะแนน depressive และการโต้ตอบระหว่างแบ่งแยกและ SES ไม่สำคัญ ในคอลัมน์ 1-3 ของ B แผง เราพบว่า วัยรุ่นที่รายงานพบแบ่งแยกมนุษยสัมพันธ์มักมากคะแนนใน percentiles ที่ 50, 25 และ 10 สุดของอาการ depressive เป็นกับเลือกปฏิบัตินิยมรับรู้ เราทราบการต้อนความเชื่อมโยงระหว่าง SES และอาการ depressive เมื่อคาดการณ์ percentile 10 ชั้นของคะแนน depressive และการโต้ตอบอย่างมีนัยสำคัญระหว่างแบ่งแยกและ SES เมื่อคาดการณ์ความเป็นไปได้ของคะแนนสูงกว่าค่ามัธยฐานของอาการ depressive คอลัมน์ 4 – 6 ของตารางที่ 2 แสดงผลลัพธ์สำหรับการนับถือตนเอง แสดงแผง A ที่ เช่นพบในอาการ depressive ถือว่าเลือกปฏิบัตินิยม ที่สัมพันธ์กับโอกาสการล้มด้านล่างคะแนนมัธยฐานความนับถือตนเอง อย่างไรก็ตาม รูปแบบนี้ไม่ได้ถือจริงเมื่อคาดการณ์ percentiles 25 และ 10 ด้าน SES inconsistently เกี่ยวข้องกับการนับถือตนเองในคอลัมน์ที่ 4 และ 6 และการโต้ตอบระหว่างการรับรู้ของข้อมูลแบ่งแยกและ SES ไม่อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในคอลัมน์ แผง B แสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างแบ่งแยกมนุษยสัมพันธ์และค่าคะแนน (ล่าง 25 และ 10% ของตัวอย่าง) เป็นบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในรายงานค่าเฉลี่ย SES ของวัยรุ่น การโต้ตอบระหว่าง SES และแบ่งแยกมนุษยสัมพันธ์โดยทั่วไปจะไม่มีนัยสำคัญ ยกเว้น: SES moderates ผลของการเลือกปฏิบัติบนเศษการล้มในล่าง 50% ของคะแนนนับถือตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

5. ผล 5.1 การวิเคราะห์เชิงพรรณนาตารางที่ 1 ที่มีการจัดความสัมพันธ์ระหว่างการบรรยายการเลือกปฏิบัติและการรับรู้ของวัยรุ่น 'ผลลัพธ์ด้านสุขภาพจิตในการสำรวจติดตาม ผลการศึกษาพบว่าวัยรุ่นที่รับรู้การเลือกปฏิบัติทางสังคมมากขึ้น (เช่นมีคะแนนสูงกว่าค่ามัธยฐาน) มีแนวโน้มที่จะรายงานอาการซึมเศร้าในด้านบน 50, 25 และเปอร์เซนต์ที่ 10 ของกลุ่มตัวอย่างเมื่อเทียบกับวัยรุ่นที่รับรู้การเลือกปฏิบัติทางสังคมน้อย (เช่น ที่มีคะแนนเป็นที่หรือต่ำกว่าค่ามัธยฐาน) ยกตัวอย่างเช่น 47% ของวัยรุ่นที่รายงานการเลือกปฏิบัติทางสังคมมากขึ้นทำคะแนนในด้านบน 50% ของอาการซึมเศร้าเมื่อเทียบกับ 37% ที่รายงานการเลือกปฏิบัติทางสังคมน้อย ในทำนองเดียวกันวัยรุ่นที่รายงานการเลือกปฏิบัติระหว่างบุคคลที่เป็นตัวแทนของ 57% ของตัวอย่างของเรา (ดูตารางที่ A.1 ในภาคผนวก) นอกจากนี้ยังมีแนวโน้มที่จะตกอยู่ในด้านบนของการกระจายตัวของอาการซึมเศร้าเมื่อเทียบกับวัยรุ่นที่ไม่ได้รายงานความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล การแยกแยะ เราพบรูปแบบที่คล้ายกันของผลประกอบการภาคภูมิใจในตนเอง แต่ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่ม 5.2 วิเคราะห์หลายตัวแปรตารางที่ 2 นำเสนอผลของการถดถอย logit สำหรับผลลัพธ์ทางสุขภาพจิตทั้งสอง ครั้งแรกที่สามคอลัมน์ถดถอยในปัจจุบันโดยใช้สามค่าตัดไบนารีที่กำหนดไว้สำหรับอาการซึมเศร้า (ดูรายละเอียดในข้อ 4.2) และช่วงสามคอลัมน์ถดถอยในปัจจุบันโดยใช้สามค่าไบนารีตัดที่กำหนดไว้สำหรับความนับถือตนเอง แผงจะนำเสนอผลการรับรู้สำหรับการเลือกปฏิบัติทางสังคมและแผง B สำหรับการเลือกปฏิบัติระหว่างบุคคลที่รับรู้ เราไม่ได้นำเสนอพารามิเตอร์ทั้งหมดประมาณเนื่องจากข้อ จำกัด ของพื้นที่ แต่พวกเขาจะสามารถใช้ได้ตามคำขอ ตารางที่ 2 นำเสนอผลสำหรับตัวแปรอิสระหลักของเราที่น่าสนใจ (เช่นการรับรู้ทางสังคมและการเลือกปฏิบัติระหว่างบุคคล) และ SES ในแง่ของอัตราส่วนแปลกพร้อมกับการปฏิสัมพันธ์ของพวกเขาเป็นอัตราส่วนของอัตราส่วนแปลกที่และราคาพื้นฐาน เราทราบว่าอัตราต่อรองพื้นฐานหมายถึงกลุ่มของวัยรุ่นที่มีค่าเป็นศูนย์ในทุกตัวแปรอิสระ (ต่อกลุ่ม "พื้นฐาน"). 5 ตามที่คอลัมน์แรกของแผง A, ภายในกลุ่มพื้นฐานที่เราคาดหวังจะพบ 0.51 วัยรุ่นรายงานอาการซึมเศร้าคะแนนในด้านบน 50% สำหรับทุกคนรายงานวัยรุ่นอาการซึมเศร้าคะแนนในด้านล่าง 50% ในแง่ของการเลือกปฏิบัติที่เพิ่มขึ้นส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของแต่ละคนที่อยู่ในการรับรู้การเลือกปฏิบัติทางสังคมที่สอดคล้องกับการเพิ่มขึ้นของอัตราต่อรองที่พื้นฐานของการล้มในด้านบน 50% ของอาการซึมเศร้าโดย 1.27 (กล่าวคือมันจะเพิ่ม 27%) อัตราส่วนของอัตราส่วนแปลกที่นำเสนอสำหรับการปฏิสัมพันธ์ระหว่างการเลือกปฏิบัติในสังคมรับรู้และ SES แสดงให้เห็นว่าผลของการเลือกปฏิบัติทางสังคมการรับรู้เกี่ยวกับอาการซึมเศร้าลดทอนโดยปัจจัย 0.94 (เช่นลบ 6%) กับแต่ละคนการเพิ่มขึ้นของส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานในผู้ปกครอง SES ใน คอลัมน์ที่สองและสามเราพบอัตราส่วนแปลกที่คล้ายกันสำหรับการเลือกปฏิบัติในสังคมรับรู้ ขัดกับผลในคอลัมน์แรกที่เราพบว่าอัตราส่วนแปลกสำหรับ SES เป็นนัยสำคัญทางสถิติและบวกเฉพาะเมื่อการคาดการณ์ที่ร้อยละ 10 ด้านบนของคะแนนซึมเศร้าและการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างการเลือกปฏิบัติและ SES ไม่ได้เป็นอย่างมีนัยสำคัญ ในคอลัมน์ 1-3 แผง B เราจะพบว่าวัยรุ่นที่ประสบรายงานการเลือกปฏิบัติระหว่างบุคคลอย่างมีนัยสำคัญมีแนวโน้มที่จะทำคะแนนในด้านบน 50, 25 และ 10 เปอร์เซนต์ของอาการซึมเศร้า เช่นเดียวกับการเลือกปฏิบัติที่รับรู้ของสังคมเราทราบความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่าง SES และอาการซึมเศร้าเฉพาะเมื่อการคาดการณ์ที่ร้อยละ 10 ด้านบนของคะแนนซึมเศร้าและการทำงานร่วมกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างการเลือกปฏิบัติและ SES เฉพาะเมื่อการคาดการณ์ความน่าจะเป็นของการให้คะแนนดังกล่าวข้างต้นเฉลี่ยของอาการซึมเศร้า . คอลัมน์ 4-6 ของตารางที่ 2 นำเสนอผลสำหรับภาคภูมิใจในตนเอง แผงแสดงให้เห็นว่าเหมือนการค้นพบอาการซึมเศร้าสำหรับการรับรู้การเลือกปฏิบัติทางสังคมมีความเกี่ยวข้องกับความน่าจะเป็นของต่ำกว่าคะแนนเฉลี่ยของความนับถือตนเอง แต่รูปแบบนี้ไม่ถือเป็นจริงเมื่อการคาดการณ์ด้านบนเปอร์เซนต์ที่ 25 และ 10 SES มีความเกี่ยวข้องโดยไม่ชอบด้วยความนับถือตนเองในคอลัมน์ 4 และ 6 และการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ของการเลือกปฏิบัติทางสังคมและ SES ไม่ได้เป็นนัยสำคัญทางสถิติในคอลัมน์ใด ๆ แผง B แสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างการเลือกปฏิบัติระหว่างบุคคลและคะแนนความนับถือตนเองต่ำ (อยู่ด้านล่าง 25 และ 10% ของกลุ่มตัวอย่าง) เป็นบวกและมีนัยสำคัญสำหรับวัยรุ่นรายงาน SES เฉลี่ย ปฏิสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและการเลือกปฏิบัติ SES ทั่วไปไม่สำคัญกับข้อยกเว้น: กลาง SES ผลของการเลือกปฏิบัติในการต่อรองของการล้มในด้านล่าง 50% ของคะแนนความนับถือตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

5 ผลลัพธ์ 5.1 ตารางที่ 1 แสดงการวิเคราะห์เชิงพรรณนา และการแบ่งแยกระหว่างสมาคมการรับรู้ของวัยรุ่น ผลการสำรวจสุขภาพจิตในการติดตาม ผลการศึกษาพบว่า วัยรุ่นที่รับรู้ของสังคมมากขึ้น การเลือกปฏิบัติ ( เช่น ที่มีคะแนนสูงกว่าค่ามัธยฐาน ) มีแนวโน้มที่จะรายงานอาการของโรคซึมเศร้าในด้านบน 50 , 25 ธันวาคมและ 10 เปอร์เซ็นต์ของกลุ่มตัวอย่าง เมื่อเทียบกับวัยรุ่นที่รับรู้ว่าสังคมไม่เลือกปฏิบัติ ( เช่น ที่มีคะแนนอยู่ที่หรือต่ำกว่าค่ามัธยฐาน ) เช่น , 47% ของวัยรุ่นที่นิยมมากขึ้นในการรายงานคะแนนสูงสุด 50 % ของอาการซึมเศร้า เทียบกับ 37% ที่รายงานสังคมไม่เลือกปฏิบัติ ในทํานองเดียวกันวัยรุ่นที่รายงานบุคคลเลือกปฏิบัติหรือ 57% ของตัวอย่างของเรา ( ดูจากตาราง a.1 ในภาคผนวก ) ก็มีแนวโน้มที่จะตกอยู่ในด้านบนของการกระจายของภาวะซึมเศร้าเมื่อเทียบกับวัยรุ่นที่ไม่ได้รายงานบุคคล การเลือกปฏิบัติเราพบลักษณะของการเห็นคุณค่าในตนเอง แต่ไม่มีความแตกต่างกันระหว่างกลุ่ม 5.2 . การวิเคราะห์หลายตัวแปรตารางที่ 2 แสดงผลลัพธ์ของสมการถดถอยโลจิท ทั้งสุขภาพจิต ผลลัพธ์ สามคอลัมน์แรกปัจจุบันสังกะสีโดยใช้สามนารีตัดค่ากำหนดสำหรับอาการซึมเศร้า ( ดูรายละเอียดในส่วนที่ 42 ) และสุดท้ายสามคอลัมน์ปัจจุบันสังกะสีโดยใช้สามนารีตัดค่ากำหนดสำหรับการเห็นคุณค่าในตนเอง . แผงแสดงผลสำหรับการเลือกปฏิบัติทางสังคมและแผง B สำหรับการรับรู้ของบุคคล การเลือกปฏิบัติ เราไม่ได้นำเสนอค่าประมาณเนื่องจากข้อ จำกัด พื้นที่ แต่พวกเขาจะสามารถใช้ได้เมื่อมีการร้องขอตารางที่ 2 แสดงผลตัวแปรหลักของเราเป็นอิสระที่น่าสนใจ ( เช่น การรับรู้ทางสังคมและบุคคลเลือกปฏิบัติ ) และ บริษัท ในแง่ของอัตราส่วนคี่พร้อมกับการโต้ตอบเป็นอัตราส่วนอัตราส่วนคี่และพื้นฐานราคาเราทราบว่าพื้นฐานเดิมพันหมายถึงกลุ่มของวัยรุ่นที่มีค่าเป็นศูนย์ในตัวแปรอิสระ ( ต่อจากนี้ " พื้นฐานกลุ่ม " ) . 5 ตามคอลัมน์แรกของแผง ภายในกลุ่มพื้นฐาน เราคาดหวังในการค้นหา 0.51 วัยรุ่นรายงานภาวะซึมเศร้าคะแนนในด้านบน 50 % สำหรับทุกหนึ่งของวัยรุ่น รายงานคะแนนภาวะซึมเศร้าในด้านล่าง 50%ในแง่ของการแยกแยะแต่ละส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเพิ่มขึ้นในการรับรู้ทางสังคมการเลือกปฏิบัติที่สอดคล้องกับการเพิ่มขึ้นในอัตราต่อรองของการรักษาสูงสุด 50 % ของอาการซึมเศร้าโดย 1.27 ( เช่น เพิ่มขึ้น 27 % )อัตราส่วนของอัตราส่วนคี่ที่นำเสนอสำหรับปฏิสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้เกี่ยวกับสังคมและการแบ่งแยก บริษัท พบว่า ผลของการเลือกปฏิบัติในสังคม อาการของโรคซึมเศร้าลดทอนโดยปัจจัย 0.94 ( เช่นลบ 6% ) แต่ละส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเพิ่มผู้ปกครอง SES ในคอลัมน์ที่สองและสาม เราหาอัตราส่วนแปลกคล้ายรับรู้สังคมการแบ่งแยก .ต่อผลลัพธ์ในคอลัมน์แรก เราพบว่าสัดส่วนแปลกสำหรับ บริษัท อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และบวก แต่เมื่อประมาณร้อยละ 10 คะแนนด้านบนของโรคซึมเศร้า และปฏิสัมพันธ์ระหว่างการเลือกปฏิบัติและ SES คือความ ในคอลัมน์ที่ 1 – 3 ของแผง Bเราพบว่า วัยรุ่นที่ประสบปัญหาการรายงานบุคคลเราจะมีโอกาสที่จะได้คะแนนในด้านบน 50 , 25 และ 10 เปอร์เซ็นต์ของอาการโรคซึมเศร้า เช่นเดียวกับการรับรู้สังคมการแบ่งแยก เราทราบ signifi - สมาคมไม่สามารถระหว่าง SES และอาการซึมเศร้าเท่านั้นเมื่อประมาณร้อยละ 10 คะแนนด้านบนของโรคซึมเศร้า ,และปฏิสัมพันธ์ร่วมกันระหว่างการเลือกปฏิบัติและ SES เมื่อทำนายโอกาสของคะแนนสูงกว่าค่ามัธยฐานของอาการโรคซึมเศร้า คอลัมน์ 4 – 6 ของตารางที่ 2 แสดงผลถูกกระแทก แผงแสดงผล สำหรับ เช่น อาการซึมเศร้า การรับรู้ทางสังคมการเลือกปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับโอกาสของตกด้านล่างคะแนนมัธยฐานของการเห็นคุณค่าในตนเอง .อย่างไรก็ตาม รูปแบบนี้ไม่ถือเป็นจริงเมื่อทำนายเปอร์เซ็นต์ไทล์ที่ 25 และ 10 ด้านบน บริษัทที่เกี่ยวข้องกับการเห็นคุณค่าในตนเองคือ ชาตินิยมในคอลัมน์ที่ 4 และ 6 และปฏิสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ของการแบ่งแยกทางสังคมและ SES คือ ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติในคอลัมน์ใด ๆแผง B แสดงความสัมพันธ์ระหว่างการเลือกปฏิบัติระหว่างบุคคลและคะแนนความนับถือตนเองต่ำ ( ในด้านล่าง 25 และ 10 % ของตัวอย่าง ) เป็นบวก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ สำหรับวัยรุ่นรายงานการจราจรโดยเฉลี่ย ปฏิสัมพันธ์ระหว่างการเลือกปฏิบัติระหว่างบุคคลและ บริษัท โดยทั่วไปไม่พบ มีข้อยกเว้นหนึ่ง :บริษัท สบายๆ ผลของการเลือกปฏิบัติโอกาสตกด้านล่าง 50% ของคะแนนความรู้สึกเห็นคุณค่าในตนเอง