No matter from which angle Meng Hao

No matter from which angle Meng Hao looked at it, it appeared to be completely ordinary. It was nothing more than a low-grade Spirit Stone.

Before, Meng Hao had thought he cared a lot about Spirit Stones. But it turned out Patriarch Reliance was as stingy as an iron chicken from which feathers could not be plucked! He was a complete miser!

“One low-grade Spirit Stone. You bastard, you did this on purpose!” Meng Hao clenched his fists. He felt like he was about to go crazy. Not only were his words impolite, but in his heart, any and all good impressions he’d even had of Patriarch Reliance were wiped clean.

After a while, he turned, his jaw clenched. He wanted to throw the low-grade Spirit Stone away, but finally, he put it into his bag of holding. Then, he stalked off angrily.

“Aiya, you’re leaving? Okay, okay. Don’t forget to come back some time to hang out with Patriarch! You’re my only heir, and the Sect only has the two of us now. This is your home; you can come back any time. I get lonely sometimes, so make sure to come back and keep me company.” He continued to hum his happy tune.

Meng Hao didn’t say anything. He walked away angrily, Patriarch Reliance’s little tune echoing in his ears.

“Ai, it’s too bad I’m sealed in here, otherwise I would see you off personally.” Patriarch Reliance’s voice was incredibly cheerful as he watched Meng Hao from within his secluded meditation chamber. “Meng Hao, you’re such a good kid. You’re just a bit too uptight. Hopefully in the future you can learn to be a bit more like me.”

“You’re really not going to come out?” said Meng Hao wrathfully. At the moment, he was walking past an area covered with a gray-colored restrictive spell. Suddenly, he stopped walking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่ว่าจากมุมใดเฮาเมงดู ปรากฏเป็นปกติสมบูรณ์ มันเป็นอะไรมากกว่าหินวิญญาณพละก่อน เมงเฮาก็คิดว่า เขาดูแลมากเกี่ยวกับหินวิญญาณ แต่มันเปิดออกพึ่งพระคือตระหนี่ถี่เหนียวเป็นไก่เหล็กการที่ขนจะไม่สามารถดึง เขาถูกความโลภสมบูรณ์"หนึ่งพละหินวิญญาณ คุณลูกครึ่ง คุณทำแบบนี้ใน" เมงเฮากำกำปั้นของเขา เขารู้สึกเหมือนกำลังจะบ้า ไม่เพียงถูกถ้อยคำของเขา แต่ในใจ การดีแสดงผลแม้จะได้มีของพึ่งพระถูกเช็ดทำความสะอาดหลัง เขาเปิด ขากรรไกรของเขากำ เขาต้องการโยนหินวิญญาณพละออกไป แต่ในที่สุด เขาใส่ลงในกระเป๋าของเขาของโฮลดิ้ง จากนั้น เขาไล่ออกด้วยความโกรธ"ไอยะ คุณกำลังออกจาก โอเคโอเค อย่าลืมกลับมาเวลาออกไปเที่ยวกับพระ คุณทายาทของฉันเท่านั้น และนิกายมีเพียงเราสองตอนนี้ นี่คือบ้านของคุณ คุณสามารถกลับมาตลอดเวลา ฉันได้รับเหงาบางครั้ง ให้ แน่ใจเพื่อกลับ มาทำให้ฉัน" เขายังคงครวญเพลงเพลงของเขามีความสุขเมงเฮาไม่ได้พูดอะไร เขาเดินออกไปด้วยความโกรธ พระพึ่งน้อยปรับสะท้อนในหูของเขา"Ai เป็นฉัน:ปิดผนึกที่นี่ มิฉะนั้นฉันจะเห็นคุณออกตัวแย่" เสียงพระพึ่งเป็นร่าเริงอย่างไม่น่าเชื่อเป็นเขาดูเมงเฮาจากภายในห้องเงียบสงบทำสมาธิของเขา "เฮา เมง คุณเด็กดี คุณเป็นเพียงยาวเกินไปนิด หวังว่าในอนาคตคุณสามารถเรียนรู้เล็กน้อยอย่างผมจะ""คุณจริง ๆ กำลังจะออกมา" กล่าวว่า เมงเฮา wrathfully ในขณะนี้ เขาได้เดินผ่านพื้นที่ที่ปกคลุมไป ด้วยสีเทาเข้มงวดสะกด ทันใดนั้น เขาหยุดเดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่ว่าจากมุมที่เม้งเฮามองมันไม่มีก็ดูเหมือนจะธรรมดาอย่างสมบูรณ์ มันเป็นอะไรมากไปกว่าเกรดต่ำหินวิญญาณ. ก่อนเม้งเฮาคิดว่าเขาได้รับการดูแลมากเกี่ยวกับหินวิญญาณ แต่มันกลับกลายเป็นพระสังฆราชพึ่งเป็นตระหนี่เป็นไก่เหล็กจากขนซึ่งไม่สามารถดึงออกมา! เขาเป็นคนขี้เหนียวเสร็จสมบูรณ์! "หนึ่งเกรดต่ำหินวิญญาณ คุณไอ้คุณทำอย่างนี้กับวัตถุประสงค์! "เม้งเฮา clenched หมัดของเขา เขารู้สึกเหมือนเขากำลังจะไปบ้า ไม่เพียง แต่คำพูดของเขาไม่สุภาพ แต่ในหัวใจของเขาแสดงผลใด ๆ และทั้งหมดที่ดีที่เขายังมีของพระสังฆราชพึ่งได้รับการเช็ดทำความสะอาด. หลังจากที่ในขณะที่เขาหันขากรรไกรของเขากำแน่น เขาต้องการที่จะโยนเกรดต่ำหินวิญญาณออกไป แต่ในที่สุดเขาใส่ลงในกระเป๋าของเขาในการถือครอง จากนั้นเขาเดินออกไปด้วยความโกรธ. "Aiya, คุณกำลังจะออก? ตกลงตกลง. อย่าลืมที่จะกลับมาเวลาบางส่วนออกไปเที่ยวกับพระสังฆราช! คุณทายาทของฉันเท่านั้นและนิกายมีเพียงเราสองคนตอนนี้ ที่นี่คือบ้านของคุณ คุณสามารถกลับมาเวลาใดก็ได้ ฉันได้รับเหงาบางครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าจะกลับมาและให้ฉัน บริษัท . "เขายังคงครวญปรับแต่งความสุขของเขา. เม้ง Hao ไม่ได้พูดอะไร เขาเดินออกไปด้วยความโกรธ, ปรับแต่งเล็ก ๆ น้อย ๆ สังฆราชพึ่งของก้องในหูของเขา. "อัยมันเลวร้ายเกินไปฉันปิดผนึกในที่นี่มิฉะนั้นผมจะดูคุณออกเอง." เสียงพระสังฆราชพึ่งเป็นร่าเริงอย่างไม่น่าเชื่อในขณะที่เขาดูเม้ง Hao จากภายในของเขา ห้องทำสมาธิที่เงียบสงบ "เม้งเฮาคุณเช่นเป็นเด็กดี คุณเพียงเล็กน้อยตกใจเกินไป หวังว่าในอนาคตคุณสามารถเรียนรู้ที่จะเป็นบิตมากขึ้นเช่นฉัน. " " คุณจริงๆไม่ได้ไปออกมา? "เม้งเฮากล่าวว่าเกรี้ยว ในขณะที่เขากำลังเดินผ่านมาในพื้นที่ปกคลุมด้วยสีเทาสะกดเข้มงวด ทันใดนั้นเขาหยุดเดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ว่าจะจากมุมไหน เมิ่งฮ่าวมองมัน มันปรากฏจะสมบูรณ์ปกติ มันไม่มีอะไรมากกว่าหินวิญญาณต่ําก่อนที่เมิงเฮาคิดว่าเขาสนใจเรื่องเกี่ยวกับจิตวิญญาณของหิน แต่มันกลับกลายเป็นประมุขหรือขี้เหนียวเป็นไก่ขนเหล็กซึ่งไม่สามารถถอน ! เขาเป็นคนขี้เหนียวที่สมบูรณ์ !" หนึ่งคุณภาพหินวิญญาณ . ไอ้บ้าเอ๊ย นายทำอย่างนี้ ! " เมิงเฮากำหมัดของเขา เขารู้สึกเหมือนเขากำลังจะเป็นบ้า ไม่เพียง แต่เป็นคำพูดที่ไม่สุภาพ แต่ในหัวใจของเขาใด ๆและดี ๆเขาจะได้ของประมุขการเช็ดทำความสะอาดหลังจากที่ในขณะที่เขาหันหลัง กรามของเขา clenched . เขาต้องการที่จะโยนหินวิญญาณเกรดต่ำไป แต่ในที่สุด เขาใส่มันไว้ในถุงของเขาไว้ แล้วเขาตามไปอย่างโกรธๆ" โธ่ คุณจะไปแล้วเหรอ ? โอเค โอเค อย่าลืมกลับมามีเวลาเที่ยวกับประมุข ! เธอเป็นทายาทคนเดียวของฉัน และพรรคมีเพียงสองคนแล้ว นี่คือบ้านของคุณ คุณสามารถกลับมาได้ตลอดเวลา ผมเหงาบางครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่าจะกลับมาและรักษาบริษัทฉัน . " เขายังคงฮัมเพลงมีความสุขของเขาเมิ่งเฮ่าไม่ได้พูดอะไรเลย เขาเดินออกไปอย่างฉุนเฉียว ประมุขการปรับเล็กน้อยสะท้อนในหูของเขา" เฮ้อ แย่จังผมปิดผนึกในที่นี้ มิฉะนั้นผมจะเห็นคุณไปเอง " เสียงประมุข 10 แรง ร่าเริง ในขณะที่เขาเฝ้าดู เมิ่งฮ่าวจากภายในของเขาที่เงียบสงบสมาธิในห้อง " เมิงเฮา คุณช่างเป็นเด็กที่ดี คุณเป็นเพียงบิตตึงเครียดเกินไป หวังว่าในอนาคตคุณสามารถเรียนรู้ที่จะเป็นบิตมากขึ้นเช่นฉัน" คุณจะไม่ไปจริงๆนะ " บอกว่า เมิงเฮา wrathfully . ในขณะนี้ เขาเดินผ่านพื้นที่ปกคลุมด้วยสีเทาสีเข้มงวด การสะกด จู่ๆ เขาก็หยุดเดิน