Weed finished the MT and re-entered

Weed finished the MT and re-entered Royal Road.
But he didn’t feel very good. It was entirely due to Seoyoon.
‘I was too careless.’
Weed had face several people.
The malicious humans.
At the core, all humans are parasites leeching off on others.
The weak align themselves with the strong, while being subservient to those who are stronger than them.
Those who fail to be careful and aren’t hesitant to hold back their trust are only susceptible to being exploited in the world.
The usual seeds of discord are sown once the family members can not receive much from the given salary.
The first salary he was going to receive for working was 600,000 Won; of course, that doesn’t even come close to the minimum cost of living.
But at that time, he greatly thrilled.
It was the first time he could be paid in full for cost of labor.
And with the money, he planned on going on a shopping spree to buy his sister and grandmother clothing.
He was purely delighted.
But even at that low wage, the president did not give the full amount to him.
Using the terms of condition, the ‘unemployment insurance’ or whatever, to take from him.
Saying ‘few fellow colleagues left the factory last month so being their unemployed self, each will reap 30,000 Won from you.’
At the end of all the ‘difficult calculations’ in order to pull few a few bucks back into the factory, he received a total of 450,000 Won.
They removed a whopping 150,000 Won.
The month after, the same thing happened.
By claiming it was for the ridiculous ‘the employment insurance of employing illegal minors;’ of course he did not know, so all that was left was to believe.
Only to find out later through other colleagues that he shivered from the feeling of betrayal!
The anger wasn’t just placed on the president.
It was also toward his fellow colleagues, whom kept on spitting speeches about him being the youngest and through cumbersome and hard work that he could make something of himself.
Knowing he had suffered the injustice from the president was one thing, but finding out that the people he worked with used these spiel to tease him was another thing entirely.
Weed well knew he was at the bottom.
Just like those gamblers, drunkards, and debtors, not a single hope to living life!
Then having fallen down the pit a second time, it was difficult having to climb up once again.
So he did not believe in anyone easily.
Lee Hyun was confident that through his own suffering, he had already seen the many sides of people. But contrastively, Seoyoon was the first being unique from those he saw.
The completed sculpture was in fact, not pretty.
Its level could be counted as a souvenir; although there was a bit of resemblance, it was difficult to capture the feel of Seoyoon in the real.
The lack of time, tools, materials, and the many thing weighted in his mind weren’t at all encouraging.
Filled with his sincerest intention, he placed it secretly in her pocket.
‘I’m repaying some of the debt I owe to you.’
As in the many sculptures he made of her candidly.
No secret could be kept forever; this was simply a gesture of concession on his part to show he conceded first if it someday will be discovered.
He wanted to make sure that at least in real life he wasn’t going to get beaten to death!
For dark gamers, a death within Royal Road directly correlated to the financial loss; but comparatively, it was comforting to the mind if it was just simply that out in the real world too.
By the way, the awoken Seoyoon wasn’t angry.
She remained silent just like from the events to the meals preparations. Sometimes while watching Lee Hyun her face blushed as well!
‘She’s still drunk huh? Nah, those look as if she’s angry.’
Lee Hyun was making speculation, but the reason was actually a simple one as for the why of Seoyoon's face.
‘I let him see me sleeping.’
Seoyoon was just a girl.
She was embarrassed to let him see her sleeping face. And the coloring of his knee meant that she had done that for quite a long time too.
‘Was my head heavy?’
She had all sorts of imagination running. Even her nose corrugated from the concerns.
So every time she turned to see Lee Hyun’s face, it lit up a pinkish dye of embarrassment.
But an incident occurred when they returned to the MT group.
The chicken Lee Hyun brought. Half Sauce Half Fried.
They still had a lot of foods left over before returning safely to the mainland. It seemed as if they didn’t eat as much during the MT as he thought they would.
Lee Hyun often made food for the Dojang practitioners whenever they went on training, so he bought the ingredients this time based loosely on their input.
However, the usual students’ appetite weren’t like them, plus this second day was just a lap around the island via boats, so the hunger built up wasn’t as much as before.
So, there was a considerable amount of food ingredients still remained.
It happened during the distribution of leftover food ingredients, when Min Sura suddenly asked.
“What are we going to do about the chicken?”
“I brought him from home to eat. You want to take him?”
Lee Hyun calmly replied. It was too much of an obvious question.
If Min Sura was to get Half Sauce Half Fried, it would be more beneficial than dividing for him portions of different meat or other food ingredients.
But, the fact was that Min Sura would have difficulties carrying Half Sauce Half Fried home.
Lee Hyun added a side note.
“If you want, I can twist the neck now to make it…”
He was offering a favor.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัชพืช MT เสร็จสิ้น และกลับเข้าถนนรอยัลแต่เขาไม่ได้รู้สึกดีมาก ได้ทั้งหมดเนื่องจาก Seoyoon'ผมสะเพร่าไป'วัชพืชมีหน้าหลายคนมนุษย์ที่อาจเป็นอันตรายที่หลัก มนุษย์ทั้งหมดคือ ปรสิต leeching ปิดคนอื่นอ่อนแอพลันกับแข็งแกร่ง ก็ subservient กับผู้ที่แข็งแกร่งกว่าพวกเขาผู้ที่ไม่ระมัดระวัง และไม่ลังเลที่จะเหนี่ยวรั้งความน่าเชื่อถือของพวกเขา มีเพียงไวต่อการถูกสามารถในโลกปกติเมล็ดของความบาดหมางที่หว่านเมื่อสมาชิกในครอบครัวไม่ได้มากจากเงินเดือนที่กำหนดเดือนแรกที่เขากำลังจะได้รับการถูก 600000 วอน แน่นอน ที่ไม่ได้มาใกล้กับชีวิตของต้นทุนต่ำสุดแต่ในเวลานั้น เขามากรู้สึกตื่นเต้นมันเป็นครั้งแรกที่เขาสามารถจะชำระในเต็มสำหรับต้นทุนของแรงงานและเงิน เขาวางแผนในการช้อปปิ้งสนุกสนานจะซื้อน้องและยายที่เสื้อผ้าของเขาที่เกิดขึ้นเขายินดีเพียงอย่างเดียวแต่แม้ในค่าจ้างที่ต่ำ ประธานไม่ได้ให้ทั้งหมดกับเขาใช้เงื่อนไขของเงื่อนไข 'ประกันว่างงาน' หรืออะไรก็ ตาม จะจากเขาบอกว่า 'เพื่อนเพื่อนน้อยจากโรงเดือนดังนั้น กำลังของตนเองคนตกงาน แต่ละจะเรียบ 30000 วอน จากคุณ'ที่สุดของการคำนวณทั้งหมด' ยาก' เพื่อดึงไม่กี่ bucks กลับเข้าไปในโรงงาน เขาได้รับทั้งหมดชนะ 450,000พวกเขาเอาชนะ whopping บริการ 150000เดือนหลัง สิ่งเดียวกันเกิดขึ้นโดยอ้างว่า มันเป็นการขบขัน 'การประกันของใช้เด็กเล็กไม่ถูกต้อง แน่นอนเขาไม่รู้จัก ดังนั้นที่เหลือที่จะเชื่อเพียงเพื่อหาภายหลังผ่านทางเพื่อนร่วมงานอื่น ๆ ที่เขา shivered จากความรู้สึกของทรยศเพียงความโกรธไม่ได้ไว้ให้ประธานก็ยังไปร่วมเพื่อนของเขา ที่เก็บไว้ในสุนทรพจน์ไปคาย เกี่ยวกับเขาอายุน้อยที่สุด และ ผ่านงานหนัก และยุ่งยากที่เขาสามารถทำสิ่งที่ตัวเองรู้ว่า เขาได้ประสบกับความอยุติธรรมจากประธานสิ่งหนึ่ง แต่หาว่า คนที่เขาทำงานด้วยใช้ spiel นี้ระรานเขา สิ่งอื่นทั้งหมดวัชพืชดีรู้ว่า เขาได้ที่ด้านล่างเหมือนที่ไป drunkards วัน และ ลูกหนี้ ไม่เดียวหวังจะมีชีวิตอยู่แล้วมีลดลงลงหลุมกลบ ก็ยากต้องปีนขึ้นอีกครั้งดังนั้น เขาไม่เชื่อในคนได้อย่างง่ายดายLee Hyun ถูกมั่นใจว่า ผ่านทุกข์ของเขา เขาแล้วเห็นด้านในของคน แต่ contrastively, Seoyoon เป็นแรกไม่เหมือนใครของเขาเหล่านั้นเห็นงานประติมากรรมเสร็จสมบูรณ์ได้ในความเป็นจริง ไม่สวยระดับที่สามารถนับเป็นของระลึก แม้มีบิตของความคล้ายคลึง มันเป็นเรื่องยากที่จะจับความรู้สึกของ Seoyoon ในจริงไม่มีเวลา เครื่องมือ วัสดุ และสิ่งหลายที่ถ่วงน้ำหนักในจิตใจของเขาไม่ให้กำลังใจเลยเต็มไป ด้วยความตั้งใจของเขา sincerest เขาวางมันแอบในกระเป๋าเธอ'ฉันเป็น repaying ของหนี้ผมเป็นหนี้คุณ'ในประติมากรรมจำนวนมาก เขาได้ของดี ๆความลับไม่สามารถถูกเก็บไว้ตลอดไป นี้เป็นเพียงรูปแบบของสัมปทานในส่วนของการแสดงเขา conceded ก่อนถ้ามันสักวันหนึ่งจะค้นพบจะต้องแน่ใจว่า อย่างน้อยในชีวิตจริง เขาไม่ได้ไปรับตีตายสำหรับการเล่นเกมสีดำ ความตายภายในรอยัลถนนตรง correlated การสูญเสียทางการเงิน แต่ดีอย่างหนึ่ง ก็พบจิตใจถ้ามันเป็นเพียงแค่ที่ออกจริงเกินไปโดยวิธีการ awoken Seoyoon ไม่โกรธเธอยังคงเงียบเหมือนจากเหตุการณ์การเตรียมอาหาร บางครั้งในขณะที่ดู Lee Hyun หน้าเธอขวยเขินด้วย"เธอจะเมายังฮะ ไม่ ผู้ที่ดูราวกับว่าเธอจะโกรธ 'Lee Hyun ถูกทำเก็งกำไร แต่เหตุผล จริงอย่างหนึ่งส่วนกลางของใบหน้าของ Seoyoon"ฉันให้เขาเห็นฉันนอน'Seoyoon มีเพียงผู้หญิงเธออายให้เขาเห็นใบหน้าของเธอนอนหลับ และสีของข้อเข่าของเขาหมายถึง ว่า เธอทำที่ค่อนข้างเป็นเวลานานเกินไป'เป็นของฉันหนักหัว"เธอมีจินตนาการทำงานทุกประเภท แม้จมูกเธอลูกฟูกจากความกังวลดังนั้น ทุกครั้งที่เธอหันไปดูหน้า Lee Hyun มันสว่างขึ้นสีบัวโรยของความลำบากใจแต่ปัญหาเกิดเมื่อเขาเหล่านั้นกลับไปยังกลุ่ม MTไก่นำ Lee Hyun ครึ่งหนึ่งน้ำครึ่งหนึ่งผัดพวกเขายังคงมีจำนวนมากของอาหารที่เหลือก่อนเดินทางกลับอย่างปลอดภัยแผ่นดินใหญ่ ดูเหมือนว่า พวกเขาไม่ได้กินมากระหว่าง MT เขาคิดว่า พวกเขาจะLee Hyun มักจะทำอาหารสำหรับผู้ Dojang เมื่อพวกเขาไปในการฝึกอบรม เพื่อซื้อส่วนผสมเวลานี้ซึ่งตามการป้อนข้อมูลอย่างไรก็ตาม ความอยากอาหารของนักเรียนปกติไม่เช่นนั้น บวกวันที่สองนี้ถูกเพียงตักรอบเกาะผ่านเรือ เพื่อความหิวที่สร้างขึ้นไม่ถึงก่อนดังนั้น มีจำนวนอาหารที่ส่วนประกอบอาคารจำนวนมากมันเกิดขึ้นระหว่างการกระจายของส่วนผสมอาหารเหลือ เมื่อนาทีสุราษฏร์ก็ถาม"ที่เรากำลังจะทำไก่ใช่ไหม""ผมนำเขาจากบ้านไปกิน คุณต้องการใช้เขา"Lee Hyun ตอบเบา ๆ ได้มากเกินไปของคำถามที่ชัดเจนถ้านาทีสุราษฏร์ไปครึ่งหนึ่งน้ำครึ่งทอด มันจะเป็นประโยชน์มากขึ้นกว่าแบ่งเขาบางส่วนของเนื้อสัตว์ต่าง ๆ หรือส่วนผสมอาหารอื่น ๆแต่ ความจริงว่า สุราษฏร์นาทีจะมีความยากลำบากในการถือครองซอสผัดครึ่งครึ่งบ้านLee Hyun เพิ่มทด"ถ้าคุณต้องการ ฉันสามารถบิดคอตอนนี้ทำได้... "เขาได้เสนอที่โปรดปราน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัชพืชเสร็จ MT และใหม่เข้าถนนรอยัล.
แต่เขาไม่ได้รู้สึกดีมาก มันเป็นทั้งหมดเนื่องจาก Seoyoon.
'ผมก็ประมาทเกินไป.'
วัชพืชมีคนหลายคนใบหน้า.
มนุษย์ที่เป็นอันตราย.
ที่แกนมนุษย์ทุกคนมีปรสิตดูดออกกับคนอื่น ๆ .
อ่อนแอปรับตัวกับที่แข็งแกร่งในขณะที่ยอมจำนนให้กับผู้ที่ ที่มีความแข็งแกร่งกว่าพวกเขา.
บรรดาผู้ที่ล้มเหลวที่จะต้องระมัดระวังและไม่ลังเลที่จะกลั้นความไว้วางใจของพวกเขาเป็นเพียงความเสี่ยงที่จะถูกโจมตีในโลก.
เมล็ดปกติของความขัดแย้งหว่านเมื่อสมาชิกในครอบครัวไม่ได้รับมากจากที่กำหนด เงินเดือน.
เงินเดือนแรกที่เขากำลังจะได้รับสำหรับการทำงานเป็น 600,000 วอน; ของหลักสูตรที่ไม่ได้มาใกล้เคียงกับค่าใช้จ่ายขั้นต่ำของการมีชีวิตอยู่.
แต่ในเวลานั้นเขาตื่นเต้นมาก.
มันเป็นครั้งแรกที่เขาจะได้รับการชำระเงินเต็มจำนวนสำหรับค่าใช้จ่ายของแรงงาน.
และด้วยเงินที่เขาวางแผนไว้ ที่เกิดขึ้นสนุกสนานช้อปปิ้งที่จะซื้อน้องสาวและเสื้อผ้าที่คุณยายของเขา.
เขามีความยินดีอย่างหมดจด.
แต่แม้ที่ว่าค่าจ้างต่ำประธานไม่ได้ให้เงินเต็มจำนวนให้กับเขา.
ใช้เงื่อนไขของสภาพ 'ประกันการว่างงาน' หรืออะไรก็ตาม ที่จะใช้จากเขา.
กล่าวว่า 'เพื่อนร่วมงานออกจากโรงงานไม่กี่เดือนที่ผ่านมาเพื่อให้เป็นตัวเองว่างงานของพวกเขาแต่ละคนจะเก็บเกี่ยว 30,000 วอนจากคุณ.'
ในตอนท้ายของทั้งหมดคำนวณยาก 'เพื่อที่จะดึงไม่กี่ไม่กี่ bucks กลับเข้ามา . โรงงานที่เขาได้รับทั้งหมด 450,000 วอน
พวกเขาเอาออกมหันต์ 150,000 วอน.
เดือนหลังจากที่เกิดขึ้นเหมือนกัน.
โดยอ้างว่ามันเป็นเรื่องน่าขัน 'ประกันการจ้างงานจ้างผู้เยาว์ผิดกฎหมาย' แน่นอนเขาไม่ได้รู้ว่าดังนั้นสิ่งที่เหลือคือการเชื่อว่า.
เพียงเพื่อที่จะพบในภายหลังผ่านเพื่อนร่วมงานอื่น ๆ ที่เขาสั่นจากความรู้สึกของการหักหลัง!
ความโกรธไม่ได้วางอยู่เพียงแค่ในประธาน.
มันก็ยังมีต่อเพื่อนของเขา เพื่อนร่วมงานซึ่งเก็บไว้ในคายกล่าวสุนทรพจน์เกี่ยวกับเขาเป็นน้องคนสุดท้องและผ่านการทำงานยุ่งยากและยากที่เขาจะทำอะไรบางอย่างของตัวเอง.
รู้ดีว่าเขาได้รับความเดือดร้อนจากความอยุติธรรมประธานเป็นสิ่งหนึ่ง แต่พบว่าคนที่เขาทำงานร่วมกับใช้เหล่านี้ กล่อมแซวเขาเป็นสิ่งอื่นทั้งหมด.
วัชพืชทั้งรู้ว่าเขาเป็นคนที่อยู่ด้านล่าง.
เช่นเดียวกับการเล่นการพนันเหล่านั้นขี้เมาและลูกหนี้ที่ไม่หวังเดียวที่จะมีชีวิตอยู่!
จากนั้นได้ล้มลงหลุมเป็นครั้งที่สองมันเป็นเรื่องยากที่มี ปีนขึ้นไปอีกครั้ง.
ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในทุกคนได้อย่างง่ายดาย.
ลีฮยอนก็มั่นใจว่าผ่านความทุกข์ทรมานของเขาเองที่เขาได้เห็นแล้วหลายด้านของผู้คน แต่ contrastively, Seoyoon เป็นครั้งแรกที่เป็นที่ไม่ซ้ำกันจากผู้ที่เขาเห็น.
ประติมากรรมเสร็จสมบูรณ์เป็นที่ในความเป็นจริงไม่สวย.
ระดับของมันจะนับเป็นของที่ระลึก; แม้จะมีบิตของความคล้ายคลึงกันมันเป็นเรื่องยากที่จะจับความรู้สึกของ Seoyoon ในแบบ real.
ไม่มีเวลาเครื่องมือวัสดุและสิ่งที่หลายถ่วงน้ำหนักในใจของเขาไม่ได้ให้กำลังใจทุกที่.
เต็มไปด้วยความตั้งใจจริงใจของเขา เขาวางมันแอบอยู่ในกระเป๋าของเธอ.
'ฉันชดใช้บางส่วนของหนี้ที่ค้างชำระอยู่กับคุณ.'
ในขณะที่รูปปั้นจำนวนมากที่เขาทำของเธอตรงไปตรงมา.
ความลับไม่อาจจะเก็บไว้ตลอดไป นี้เป็นเพียงท่าทางของสัมปทานในส่วนของเขาที่จะแสดงให้เขายอมรับเป็นครั้งแรกว่ามันสักวันหนึ่งจะได้รับการค้นพบ.
เขาต้องการที่จะตรวจสอบให้แน่ใจว่าอย่างน้อยในชีวิตจริงเขาไม่ได้จะได้รับการตีจนตาย!
สำหรับคอเกมที่มืดตาย ภายในรอยัลโรมีความสัมพันธ์โดยตรงกับการสูญเสียทางการเงิน แต่เมื่อเทียบกับมันเป็นความสุขสบายในใจว่ามันเป็นเพียงแค่ว่าออกมาในโลกแห่งความจริง. เกินไป
โดยวิธีการปลุกให้ตื่น Seoyoon ไม่ได้โกรธ.
เธอยังคงเงียบเช่นเดียวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากการเตรียมอาหาร บางครั้งในขณะที่ดูลีฮยอนใบหน้าของเธอเขินเช่นกัน!
'เธอยังคงเมาฮะ? Nah ผู้ดูราวกับว่าเธอโกรธ. '
ลีฮยอนก็ทำให้การเก็งกำไร แต่เหตุผลที่เป็นจริงหนึ่งง่ายสำหรับเหตุผลของใบหน้า Seoyoon ของ.
"ผมปล่อยให้เขาเห็นฉันนอนหลับ. '
Seoyoon เป็นเพียงสาว.
เธอก็อาย จะปล่อยให้เขาเห็นใบหน้าของเธอนอนหลับ และสีของหัวเข่าของเขาหมายความว่าเธอได้ทำที่ค่อนข้างนานเกินไป.
'เป็นหัวของฉันหนัก?'
เธอมีทุกประเภทของจินตนาการทำงาน แม้จมูกของเธอลูกฟูกจากความกังวล.
ดังนั้นเวลาที่เธอหันไปเห็นใบหน้าของลีฮยอนทุกคนก็สว่างขึ้นสีย้อมสีชมพูของความลำบากใจ.
แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่เกิดขึ้นเมื่อพวกเขากลับไปยังกลุ่ม MT.
ไก่ลีฮยอนนำ ซอสผัดครึ่งครึ่ง.
พวกเขายังคงมีอาหารจำนวนมากที่เหลือก่อนที่จะกลับไปยังแผ่นดินใหญ่ได้อย่างปลอดภัย มันดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้กินเท่าในช่วง MT ที่เขาคิดว่าพวกเขาจะ.
ลีฮยอนมักจะทำอาหารสำหรับผู้ปฏิบัติงาน Dojang เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาไปในการฝึกอบรมเพื่อให้เขาซื้อส่วนผสมที่เวลานี้อยู่อย่างอิสระในการป้อนข้อมูลของพวกเขา.
อย่างไรก็ตาม ความอยากอาหารของนักเรียนปกติ 'เขาไม่ได้ชอบพวกเขาบวกวันที่สองนี้เป็นเพียงรอบรอบเกาะผ่านทางเรือเพื่อความหิวสร้างขึ้นไม่ได้มากที่สุดเท่าที่ก่อน.
จึงมีเป็นจำนวนมากของส่วนผสมอาหารยังคง .
มันเกิดขึ้นในระหว่างการกระจายตัวของส่วนผสมอาหารที่เหลือเมื่อ Min สุระกึกถาม.
"สิ่งที่เรากำลังจะทำอะไรเกี่ยวกับไก่ได้หรือไม่"
"ผมนำเขาออกจากบ้านไปกิน คุณต้องการที่จะใช้เขา? "
ลีฮยอนตอบอย่างใจเย็น มันก็มากเกินไปของคำถามที่ชัดเจน.
หาก Min สุระคือการได้รับซอสผัดครึ่งครึ่งหนึ่งมันจะเป็นประโยชน์มากกว่าการหารสำหรับเขาบางส่วนของเนื้อสัตว์ที่แตกต่างกันหรือส่วนผสมอาหารอื่น ๆ .
แต่ความเป็นจริงก็คือว่า Min สุราจะมีความยากลำบากในการดำเนินการ ซอสผัดครึ่งครึ่งบ้าน.
ลีฮยอนเพิ่มบันทึกข้าง.
"ถ้าคุณต้องการฉันสามารถบิดคอในขณะนี้ที่จะทำให้มัน ... "
เขาได้รับการเสนอโปรดปราน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัชพืชเสร็จ ) และป้อนเยื่อตาอักเสบ .
แต่เขาไม่ได้รู้สึกดีเลย มันคือทั้งหมดเนื่องจาก seoyoon .
" ก็ประมาท '
วัชพืชมีใบหน้าหลายคน

มนุษย์ที่เป็นอันตราย ที่สำคัญ มนุษย์ปรสิตเกาะติดกับคนอื่น ๆ .
อ่อนแอจัดตัวเองกับแข็งแรง ในขณะที่การยอมรับใช้ใครแข็งแกร่งกว่าพวกเขา
ผู้ที่ไม่ระวัง และไม่ลังเลที่จะกลับมาเชื่อใจของพวกเขาเป็นเพียงเสี่ยงต่อการถูกโจมตีในโลก .
เมล็ดปกติของความขัดแย้งจะหว่าน เมื่อสมาชิกในครอบครัวจะไม่ได้รับมากจากการได้รับเงินเดือน
ครั้งแรกเงินเดือนเขาจะได้รับสำหรับการทำงาน 600000 ชนะ แน่นอน ที่ไม่ได้มาใกล้เคียงกับค่าใช้จ่ายของที่อยู่อาศัย .
แต่ตอนนั้นเขายิ่งตื่นเต้น .
มันเป็นครั้งแรกที่เขาสามารถจ่ายเต็มจำนวนสำหรับต้นทุนของแรงงาน .
และด้วยเงินที่เขาตั้งใจจะไปช็อปปิ้งซื้อน้องสาวและย่าของเขาเสื้อผ้า
เขาอย่างยินดี แต่แม้ที่ค่าจ้างต่ำ
, ประธานไม่ได้ให้จำนวน เต็มเขา .
ใช้เงื่อนไขของการประกันการว่างงาน ' เงื่อนไข ' หรืออะไรก็ตาม จะเอาจากเขา
พูดว่าเพื่อนร่วมงานเพื่อนไม่กี่ออกจากโรงงานเดือนดังนั้นการว่างงานของพวกเขาด้วยตนเอง แต่ละจะได้รับ 30 , 000 วอน จากคุณ '
ที่ส่วนท้ายของทุกยากในการคำนวณ เพื่อดึงไม่กี่ไม่กี่ bucks กลับเข้าไปในโรงงาน เขาได้รับรวม 450 , 000 วอน
พวกเขาเอาออกได้ถึง 150 , 000 วอน .
เดือนหลังจาก เดียวกันเกิด .
โดยอ้างว่ามันเป็นไร้สาระ ' การประกันการจ้างงานของพนักงานผู้เยาว์ผิดกฎหมาย แน่นอนว่าเขาไม่รู้ ดังนั้นทั้งหมดที่ถูกทิ้งก็จะเชื่อ
เท่านั้นที่พบภายหลังจากเพื่อนร่วมงานอื่น ๆ ที่เขาสั่นจากความรู้สึกของการทรยศ !
ความโกรธไม่ใช่แค่วางไว้บนประธาน .
มันก็ต่อเหมือนเพื่อนร่วมงานของเขาซึ่งเก็บไว้ในสุนทรพจน์คายเกี่ยวกับเขาเป็นลูกคนสุดท้อง และผ่านยุ่งยาก และงานหนักที่เขาสามารถทำสิ่งที่ตัวเอง
เมื่อรู้ว่าเขาได้รับความไม่เป็นธรรมจากท่านประธาน เป็นสิ่งหนึ่ง แต่หาคนที่เขาทำงานด้วยใช้กล่อมแหย่เขาเป็นอย่างอื่นทั้งหมด .
วัชพืชก็รู้ว่าเขาที่ด้านล่าง .
เหมือนนักพนัน , คนขี้เมาและลูกหนี้ไม่มีความหวังที่จะมีชีวิตอยู่ !
แล้วมีการล้มลงหลุมเป็นครั้งที่สอง มันเป็นเรื่องยากที่ต้องปีนขึ้นไปอีกครั้ง .
เขาก็ไม่เชื่อใครง่ายๆ
ลีฮยอนมั่นใจว่าผ่านความทุกข์ทรมานของเขาเอง เขาได้เห็นด้านข้างหลายคน แต่ contrastively seoyoon , แรกคือเป็นเฉพาะคนที่เขาเห็น
ประติมากรรมเสร็จในความเป็นจริงไม่น่ารัก
ระดับสามารถนับได้เป็นที่ระลึก แม้ว่ามีบิตของความคล้ายคลึงเป็นเรื่องยากที่จะจับความรู้สึกของ seoyoon ในจริง
ขาดเวลา เครื่องมือ วัสดุอุปกรณ์ และอีกหลายๆเรื่องที่หนักในใจของเขาไม่ได้ที่ทุกคนให้กำลังใจ เต็มไปด้วยความตั้งใจ
จริงใจของเขา เขาวางมันแอบอยู่ในกระเป๋า .
ฉันชดใช้บางส่วนของหนี้ที่ฉันติดเธอ '
.ในประติมากรรมมากมายที่เขาทำให้เธอ ๆ .
ไม่มีความลับที่อาจจะถูกเก็บไว้ตลอดไป นี่เป็นเพียงรูปแบบของสัมปทานในส่วนของเขาเพื่อให้เขายอมรับ ถ้าสักวันหนึ่งจะค้นพบ .
ที่เขาต้องการเพื่อให้แน่ใจว่าอย่างน้อยในชีวิตจริงเขาไม่ได้ตีให้ตาย !
สำหรับนักเล่นเกมที่มืด , ตายภายในราชวงศ์ถนนความสัมพันธ์โดยตรงกับการสูญเสียทางการเงิน แต่เปรียบเทียบ ,มันปลอบโยนจิตใจถ้ามันเป็นเพียงแค่ว่า ในโลกจริง
โดยทาง seoyoon ตื่นไม่ได้โกรธ
เธอยังคงเงียบเหมือนจากเหตุการณ์อาหารที่เตรียม บางครั้งในขณะที่ดู ลีฮยอน เธอหน้าหน้าแดงด้วย !
เธอยังเมาอยู่ใช่ไหม อ่า มันดูราวกับว่าเธอโกรธ '
ลีฮยอนกำลังเก็งแต่เหตุผลที่เป็นจริงหนึ่งที่ง่ายสำหรับคุณ seoyoon หน้า .
" ให้เขาเห็นผมนอน '
seoyoon แค่ผู้หญิง .
เธออายที่จะให้เขาเห็นหน้าหล่อนนอนหลับ และระบายสีของหัวเข่าของเขาหมายถึงว่าเธอได้ทำค่อนข้างนานเหมือนกัน . . . . . .
'was หัวหนัก '
เธอมีทุกประเภทของจินตนาการวิ่ง แม้จมูกย่นจากความกังวล .