Research on Black HolesGroundbreaki

Research on Black Holes
Groundbreaking findings from another young cosmologist, Roger Penrose, about the fate of stars and the creation of black holes tapped into Hawking's own fascination with how the universe began. This set him on a career course that reshaped the way the world thinks about black holes and the universe.

While physical control over his body diminished (he'd be forced to use a wheelchair by 1969), the effects of his disease started to slow down. In 1968, a year after the birth of his son Robert, Hawking became a member of the Institute of Astronomy in Cambridge.

The next few years were a fruitful time for Hawking. A daughter, Lucy, was born to Stephen and Jane in 1969, while Hawking continued with his research. (A third child, Timothy, arrived 10 years later.) He then published his first book, the highly technical The Large Scale Structure of Space-Time (1973), with G.F.R. Ellis. He also teamed up with Penrose to expand upon his friend's earlier work.

In 1974, Hawking's research turned him into a celebrity within the scientific world when he showed that black holes aren't the information vacuums that scientists had thought they were. In simple terms, Hawking demonstrated that matter, in the form of radiation, can escape the gravitational force of a collapsed star. Hawking radiation was born.

The announcement sent shock waves of excitement through the scientific world, and put Hawking on a path that's been marked by awards, notoriety and distinguished titles. He was named a fellow of the Royal Society at the age of 32, and later earned the prestigious Albert Einstein Award, among other honors.

Teaching stints followed, too. One was at Caltech in Pasadena, California, where Hawking served as visiting professor, making subsequent visits over the years. Another was at Gonville and Caius College in Cambridge. In 1979, Hawking found himself back at Cambridge University, where he was named to one of teaching's most renowned posts, dating back to 1663: the Lucasian Professor of Mathematics.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานวิจัยเกี่ยวกับหลุมดำค้นพบอะไรจากอีกหนุ่ม cosmologist, Roger Penrose เกี่ยวกับชะตากรรมของดาวและการสร้างหลุมดำเคาะเป็นเสน่ห์เฟนฮอว์คิงเองกับวิธีการเริ่มต้นของจักรวาล นี้ตั้งเขาหลักสูตรอาชีพที่ reshaped ทางโลกคิดว่า เกี่ยวกับหลุมดำและจักรวาลในขณะที่ลดลงทางกายภาพการควบคุมร่างกายของเขา (เขาจะบังคับให้ใช้รถเข็น โดย 1969), ผลกระทบของโรคของเขาเริ่มช้าลง ในปี 1968 ปีหลังจากการเกิดของลูกชายของเขาโรเบิร์ต เฟนฮอว์คิงกลายเป็น สมาชิกของสถาบันดาราศาสตร์ในเคมบริดจ์ปีได้เวลามีผลสำหรับเฟนฮอว์คิง ลูกสาว ลูซี่ เกิด Stephen และเจน 1969 ขณะเฟนฮอว์คิงต่องานวิจัยของเขา (เด็กสาม ทิโมธี มาถึง 10 ปีให้หลัง) เขาแล้วตีพิมพ์หนังสือเล่มแรกของเขา สูงใหญ่ขนาดโครงสร้างของลานกว้าง (1973), กับ G.F.R. เอลลิส เขายังร่วมมือกับ Penrose ขยายเมื่อเพื่อนของเขาก่อนหน้านี้ทำงานในปี 1974 วิจัยของเฟนฮอว์คิงเปิดเขาเป็นคนดังในโลกวิทยาศาสตร์เมื่อเขาได้พบว่า หลุมดำไม่ได้เครื่องดูดฝุ่นข้อมูลที่นักวิทยาศาสตร์ได้คิดว่า พวกเขา ในคำง่าย เฟนฮอว์คิงแสดงให้เห็นว่า เรื่อง ในรูปของรังสี สามารถหนีแรงความโน้มถ่วงของดาวที่ยุบ ฮอว์คิงรังสีเกิดประกาศส่งคลื่นช็อกตื่นเต้นผ่านโลกวิทยาศาสตร์ และ รางวัลเฟนฮอว์คิงใส่บนเส้นทางที่มีเครื่องหมายโดย ยนต์สารคดีและชื่อที่แตกต่าง เขาชื่อเพื่อนของ Royal Society ที่อายุ 32 และภายหลังได้รับเกียรติอัลเบิร์ตไอน์สไตน์รางวัล ในหมู่วิชาชีพอื่น ๆสอนถูกคุมขังตาม เกินไป หนึ่งที่ Caltech ในพาซาดีน่า แคลิฟอร์เนีย ซึ่งเฟนฮอว์คิงอาหารเป็นศาสตราจารย์ ทำครั้งต่อมาในปีนี้ อื่นถูกกอนวิลล์และไกอุสวิทยาลัยในเคมบริดจ์ ในปี 1979 เฟนฮอว์คิงพบตัวเองที่มหาวิทยาลัยแคมบริดจ์ ซึ่งเป็นชื่อที่ตั้งกระทู้มีชื่อเสียงมากที่สุดของการเรียนการสอน อย่างใดอย่างหนึ่งไป 1663: ศาสตราจารย์คณิตศาสตร์ Lucasian

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งานวิจัยเกี่ยวกับหลุมดำเฮ่ผลการวิจัยจากจักรวาลอื่นหนุ่มโรเจอร์เพนโรสเกี่ยวกับชะตากรรมของดาวและการสร้างหลุมดำ tapped เป็นเสน่ห์ของตัวเองของฮอว์คิงกับวิธีการที่จักรวาลเริ่ม
ชุดนี้เขาในหลักสูตรอาชีพที่เปลี่ยนโฉมหน้าทางโลกคิดเกี่ยวกับหลุมดำและจักรวาล. ในขณะที่การควบคุมทางกายภาพทั่วร่างกายของเขาลดลง (เขาจะถูกบังคับให้ใช้รถเข็นโดย 1969) ผลกระทบของโรคของเขาเริ่มที่จะชะลอ ลง. ในปี 1968 หนึ่งปีหลังจากที่เกิดของลูกชายของเขาโรเบิร์ต, ฮอว์คิงเป็นสมาชิกของสถาบันดาราศาสตร์ในเคมบริดจ์ได้. ไม่กี่ปีข้างหน้าเป็นเวลาที่มีผลสำหรับฮอว์คิง ลูกสาวลูซี่เกิดกับสตีเฟ่นและเจนในปี 1969 ในขณะที่ฮอว์คิงอย่างต่อเนื่องกับการวิจัยของเขา (เป็นลูกคนที่สาม, ทิโมธีมาถึง 10 ปีต่อมา.) จากนั้นเขาตีพิมพ์หนังสือเล่มแรกของเขาที่เทคนิคสูงโครงสร้างขนาดใหญ่ของพื้นที่เวลา (1973) กับ GFR เอลลิส นอกจากนี้เขายังร่วมกับเพนโรสที่จะขยายการทำงานก่อนหน้านี้เมื่อเพื่อนของเขา. ในปี 1974 การวิจัยของฮอว์คิงเปลี่ยนเขาให้กลายเป็นผู้มีชื่อเสียงในโลกทางวิทยาศาสตร์เมื่อเขาพบว่าหลุมดำดูดฝุ่นไม่ได้ข้อมูลที่นักวิทยาศาสตร์ได้คิดว่าพวกเขา ในแง่ง่ายฮอว์คิงแสดงให้เห็นถึงเรื่องที่อยู่ในรูปของรังสีที่สามารถหลบหนีแรงโน้มถ่วงของดาวยุบ รังสีฮอว์คิงเกิด. ประกาศส่งคลื่นช็อกของความตื่นเต้นผ่านโลกวิทยาศาสตร์และใส่ฮอว์คิงบนเส้นทางที่ถูกทำเครื่องหมายโดยการได้รับรางวัลความประพฤติและชื่อที่แตกต่าง เขาถูกเสนอชื่อเพื่อนของราชสมาคมที่อายุ 32 และต่อมาได้รับรางวัลอันทรงเกียรติรางวัล Albert Einstein หมู่เกียรตินิยมอื่น ๆ . ที่ถูกคุมขังตามการเรียนการสอนมากเกินไป หนึ่งที่คาลเทคในพาซาดีนาแคลิฟอร์เนียที่ฮอว์คิงทำหน้าที่เป็นอาจารย์ทำให้การเข้าชมต่อมาในช่วงหลายปี อีกประการหนึ่งคือที่นวิลล์และคายอัสวิทยาลัยในเคมบริดจ์ ในปี 1979 ฮอว์คิงพบว่าตัวเองกลับมาที่มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ซึ่งเขาได้รับการเสนอชื่อให้เป็นหนึ่งในการเรียนการสอนของโพสต์ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดย้อนหลังไปถึง 1663 คือ Lucasian ศาสตราจารย์คณิตศาสตร์