Fish, crustaceans, and shellfish (w

Fish, crustaceans, and shellfish (which we refer to as seafood or
fish) play an important role in human nutrition as a source of
protein and healthy fats (Gormaz et al., 2014). Historically,
fish
were an abundant source of food for many civilizations, though
overfishing and habitat destruction over several hundred years
have greatly reduced global
fish stocks and damaged aquatic
ecosystems (Jackson et al., 2001; Lotze et al., 2006). While global
harvests of wild seafood have remained static since the 1990s,
certain
fisheries have collapsed and no longer provide a significant
food source for humans (FAO, 2014b). For
fish populations to
rebound, it is necessary to reduce or avoid harvesting some
fish
species for a period of time (among other approaches) (Worm et al.,
2009), thereby significantly reducing the amount of harvested wild
seafood. Despite these challenges, global availability of seafood per
capita has risen in recent decades due to growth in aquaculture
production (FAO, 2014b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปลา พบ และหอย (ซึ่งเราอ้างอิงถึงเป็นอาหารทะเล หรือปลามีบทบาทสำคัญในโภชนาการเป็นแหล่งของโปรตีนและไขมันเพื่อสุขภาพ (Gormaz et al., 2014) ประวัติปลามีแหล่งอุดมสมบูรณ์ของอาหารในหลายอารยธรรม แม้ว่าoverfishing และอยู่อาศัยทำลายมากกว่าหลายร้อยปีมีมากลดลงทั่วโลกหุ้นปลาและน้ำเสียระบบนิเวศ (Jackson et al., 2001 Lotze และ al., 2006) ในขณะที่ทั่วโลกharvests ทะเลป่ายังคงมีคงนับตั้งแต่ปี 1990แน่นอนประมงได้ยุบ และไม่ให้ความสำคัญแหล่งอาหารสำหรับมนุษย์ (FAO, 2014b) สำหรับประชากรปลาเพื่อฟื้นตัว จำเป็นต้องลด หรือหลีกเลี่ยงการเก็บเกี่ยวบางปลาพันธุ์สำหรับรอบระยะเวลา (ระหว่างวิธีอื่น ๆ) (หนอน et al.,2009), จึงลดจำนวนเก็บเกี่ยวป่าอาหารทะเล แม้ มีความท้าทายเหล่านี้ มีอยู่ทั่วโลกทะเลต่อเศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึงได้เกิดขึ้นในทศวรรษที่ผ่านมาล่าสุดเนื่องจากเจริญเติบโตในสัตว์น้ำผลิต (FAO, 2014b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปลากุ้งและหอย
(ซึ่งเราจะเรียกว่าอาหารทะเลหรือปลา) มีบทบาทสำคัญในด้านโภชนาการของมนุษย์ในฐานะที่เป็นแหล่งที่มาของโปรตีนและไขมันเพื่อสุขภาพ (Gormaz et al., 2014) ในอดีตปลาเป็นแหล่งที่อุดมสมบูรณ์ของอาหารสำหรับอารยธรรมจำนวนมากแต่overfishing และการทำลายแหล่งที่อยู่อาศัยในช่วงหลายร้อยปีที่ผ่านมาได้ลดลงอย่างมากทั่วโลกปลาและความเสียหายน้ำระบบนิเวศ(แจ็คสัน, et al, 2001;.. Lotze et al, 2006) ในขณะที่ทั่วโลกเก็บเกี่ยวของอาหารทะเลป่ายังคงคงที่ตั้งแต่ปี 1990, บางประมงได้ล้มลงและไม่ให้ความสำคัญแหล่งอาหารสำหรับมนุษย์แห่งสหประชาชาติ(FAO, 2014b) สำหรับประชากรปลาที่จะดีดตัวขึ้นก็เป็นสิ่งจำเป็นที่จะลดหรือหลีกเลี่ยงการเก็บเกี่ยวบางปลาชนิดสำหรับช่วงระยะเวลาหนึ่ง(ในวิธีการอื่น ๆ ) (หนอน et al., 2009) จึงช่วยลดปริมาณของป่าเก็บเกี่ยวอาหารทะเล แม้จะมีความท้าทายเหล่านี้พร้อมใช้งานทั่วโลกของอาหารทะเลต่อหัวได้เพิ่มขึ้นในทศวรรษที่ผ่านมาเนื่องจากการเจริญเติบโตในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำการผลิต(FAO, 2014b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปลา กุ้ง และหอย ( ซึ่งเราเรียกว่า อาหารทะเล หรือปลา ) มีบทบาทสำคัญในด้านโภชนาการของมนุษย์เป็นแหล่งของโปรตีนและไขมันที่มีสุขภาพดี ( gormaz et al . , 2010 ) ในอดีตปลาเป็นแหล่งอุดมสมบูรณ์ของอาหารสำหรับอารยธรรมมากมาย แม้ว่าและ overfishing ทำลายสิ่งแวดล้อมกว่าหลายร้อยปีได้ลดลงอย่างมากทั่วโลกหุ้นปลาและสัตว์น้ำเสียหายระบบนิเวศ ( Jackson et al . , 2001 ; lotze et al . , 2006 ) ในขณะที่โลกผลผลิตของทะเลป่ายังคงคงที่ตั้งแต่ปี 1990 ,แน่นอนประมงมีการยุบและไม่ให้พบแหล่งอาหารสำหรับมนุษย์ ( หรือ TMB 2014b ) สำหรับประชากรปลาเพื่อตอบสนอง , มันเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อลดหรือหลีกเลี่ยงวิกฤติบางปลาชนิดในช่วงเวลาหนึ่ง ( ในวิธีอื่น ๆ ) ( หนอน et al . ,2009 ) จึงช่วยลดปริมาณการเก็บเกี่ยวป่าอาหารทะเล แม้จะมีความท้าทายเหล่านี้พร้อมใช้งานทั่วโลกของทะเลต่อประชากรเพิ่มขึ้นในทศวรรษที่ผ่านมาเนื่องจากการเติบโตในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำการผลิต ( หรือ TMB 2014b )