The rise of the creative economy pr

The rise of the creative economy provides opportunities for the tourism sector. Tourism suppliers and destinations search for new ways of keeping the tourist satisfied or attracting new tourists. Creativity is needed in order to provide or (co)create authentic tourism experiences. Richards and Wilson (2007) mention that tourists would like to be part of the local community and want to experience the everyday life of others. Creative tourism (see Richards and Raymond, 2000) deals with interaction with the local culture, encounters, taking previously unknown routes, becoming acquainted with the ‘real’ or ‘authentic’ culture and traditions of the visiting community. The tourist increasingly becomes a prosumer: producing and consuming their own experience. Following the definitions of Richards and Raymond (2000) and UNESCO (2006), it appears that the content of creative tourism

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพิ่มขึ้นของเศรษฐกิจสร้างสรรค์ให้โอกาสสำหรับภาคการท่องเที่ยว ซัพพลายเออร์การท่องเที่ยวและสถานที่ท่องเที่ยวค้นหาวิธีใหม่ในการรักษานักท่องเที่ยวพอใจ หรือดึงดูดนักท่องเที่ยวใหม่ ความคิดสร้างสรรค์เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้ หรือ (co) สร้างประสบการณ์ท่องเที่ยวที่แท้จริง ริชาร์ดและเอ่ยถึงวิลสัน (2007) ที่นักท่องเที่ยวจะต้องเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนท้องถิ่น และต้องการประสบการณ์ในชีวิตประจำวันของผู้อื่น ท่องเที่ยวสร้างสรรค์ (ดูริชาร์ดและเรย์มอนด์ 2000) เกี่ยวข้องกับการปฏิสัมพันธ์กับวัฒนธรรมท้องถิ่น ผลงาน การเส้นทางก่อนหน้านี้ไม่รู้จัก กลายเป็นความคุ้นเคยกับ 'จริง' หรือ 'อาหาร' วัฒนธรรมและประเพณีของชุมชนเยี่ยมชม นักท่องเที่ยวมากขึ้นกลาย เป็น prosumer: การผลิต และการใช้ประสบการณ์ของตนเอง ตามคำนิยามของริชาร์ด และเรย์มอนด์ (2000) และยูเนสโก (2006), ดังกล่าวแสดงว่าเนื้อหาของความคิดสร้างสรรค์การท่องเที่ยว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเพิ่มขึ้นของเศรษฐกิจสร้างสรรค์ให้โอกาสสำหรับภาคการท่องเที่ยว ซัพพลายเออร์ที่ท่องเที่ยวและสถานที่ท่องเที่ยวค้นหาวิธีการใหม่ของการรักษาที่ท่องเที่ยวที่มีความพึงพอใจหรือดึงดูดนักท่องเที่ยวใหม่ ความคิดสร้างสรรค์เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อที่จะให้หรือ (ร่วม) สร้างประสบการณ์การท่องเที่ยวที่แท้จริง ริชาร์ดและวิลสัน (2007) ระบุว่านักท่องเที่ยวต้องการที่จะเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนท้องถิ่นและต้องการที่จะได้สัมผัสกับชีวิตประจำวันของคนอื่น ๆ การท่องเที่ยวสร้างสรรค์ (ดูริชาร์ดและเรย์มอน​​ด์, 2000) ที่เกี่ยวข้องกับการมีปฏิสัมพันธ์กับวัฒนธรรมท้องถิ่นการเผชิญหน้าการเส้นทางที่ไม่รู้จักก่อนหน้านี้กลายเป็นที่คุ้นเคยกับ 'จริง' หรือวัฒนธรรม 'ของแท้' และประเพณีของชุมชนเข้ามาเยี่ยมชม ท่องเที่ยวมากขึ้นกลายเป็น prosumer: การผลิตและการบริโภคประสบการณ์ของตัวเอง ต่อไปนี้คำจำกัดความของริชาร์ดและเรย์มอน​​ด์ (2000) และยูเนสโก (2006) ก็ปรากฏว่าเนื้อหาของการท่องเที่ยวสร้างสรรค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเพิ่มขึ้นของเศรษฐกิจสร้างสรรค์ เปิดโอกาสให้ภาคการท่องเที่ยว ซัพพลายเออร์การท่องเที่ยวและค้นหาสถานที่สำหรับวิธีการใหม่ของการรักษานักท่องเที่ยวพอใจหรือดึงดูดนักท่องเที่ยวใหม่ ความคิดสร้างสรรค์เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้หรือ ( CO ) สร้างประสบการณ์การท่องเที่ยวที่แท้จริงริชาร์ดวิลสัน ( 2550 ) กล่าวถึงที่นักท่องเที่ยวต้องการที่จะเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนท้องถิ่นและต้องการประสบการณ์ชีวิตของผู้อื่น การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ ( ริชาร์ด และเรย์มอนด์ , 2000 ) ที่เกี่ยวข้องกับการปฏิสัมพันธ์กับวัฒนธรรมท้องถิ่น การแข่งขัน การเส้นทางที่ไม่รู้จักก่อนหน้านี้กลายเป็นคุ้นเคยกับวัฒนธรรม ' จริง ' หรือ ' จริง ' และประเพณีของการเยี่ยมชมของชุมชนนักท่องเที่ยวมากขึ้นกลายเป็น โปรซูมเมอร์ : การผลิตและใช้ประสบการณ์ของตัวเอง ตามคำนิยามของ ริชาร์ด และ เรย์มอนด์ ( 2000 ) และยูเนสโก ( 2006 ) พบว่า เนื้อหาของการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์