A longitudinal study of Australian

A longitudinal study of Australian women estimated that a reduction of one unit of BMI of the entire population would reduce the incidence of systemic hypertension in
10% and of diabetes mellitus in 13%. If the intervention encompassed only obese individuals, the expected reductions would be 7% and 17%, respectively. Alternatively, the authors used a strategy called ‘middle road’, that is, an intervention
restricted to individuals who were in the right half of BMI distribution in the population (BMI ≥ 24 kg/m2),thus avoiding the risks associated with any increase in the number of individuals with low weight. This strategy proved to be the most effective, with potential reductions of 12% and 23% in the hypertension and diabetes incidence, respectively [11]. Evaluation of BMI distributions in populations is important not only to identify epidemiological profiles, but also to help in the choice of the most appropriate interventions and to monitoring effectiveness

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาระยะยาวของผู้หญิงออสเตรเลียที่ประเมินว่า การลดลงของหน่วยของ BMI ของประชากรทั้งหมดจะช่วยลดอุบัติการณ์ของระบบความดันโลหิตสูงใน10% และ ของหวานใน 13% ถ้าแทรกแซงห้อมล้อมเฉพาะบุคคลโรคอ้วน การลดที่คาดไว้ได้ 7% และ 17% ตามลำดับ อีกวิธีหนึ่งคือ ผู้เขียนใช้กลยุทธ์ที่เรียกว่า 'กลางถนน' คือ แทรกแซงจำกัดผู้ถูกครึ่งขวาของ BMI กระจายในประชากร (BMI ≥ 24 kg/m2), จึง หลีกเลี่ยงความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มจำนวนของบุคคลที่มีน้ำหนักต่ำ กลยุทธ์นี้พิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพที่สุด มีศักยภาพลดลง 12% และ 23% ในโรคความดันโลหิตสูงและโรคเบาหวาน ตามลำดับ [11] การประเมินของ BMI ในประชากรเป็นสิ่งสำคัญไม่เฉพาะระบาดวิทยาโปรไฟล์ แต่ยัง จะช่วยในการเลือกกิจกรรมที่เหมาะสม และตรวจสอบประสิทธิภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาระยะยาวของผู้หญิงออสเตรเลียที่คาดกันว่าการลดลงของหนึ่งหน่วยของค่าดัชนีมวลกายของประชากรทั้งหมดจะลดอุบัติการณ์ของความดันโลหิตสูงในระบบ
10% และโรคเบาหวานใน 13% ถ้าการแทรกแซงห้อมล้อมคนอ้วนเท่านั้นที่คาดว่าจะลดลงจะเป็น 7% และ 17% ตามลำดับ อีกทางเลือกหนึ่งที่ผู้เขียนใช้กลยุทธ์ที่เรียกว่า 'กลางถนน', ที่อยู่, การแทรกแซง
จำกัด ให้กับประชาชนที่อยู่ในครึ่งขวาของการกระจายค่าดัชนีมวลกายของประชากร (BMI ≥ 24 กก. / m2) จึงหลีกเลี่ยงความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มใด ๆ ในจำนวนของบุคคลที่มีน้ำหนักต่ำ กลยุทธ์นี้พิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพมากที่สุดที่มีการลดศักยภาพของ 12% และ 23% ในอัตราการเกิดความดันโลหิตสูงโรคเบาหวานและตามลำดับ [11] การประเมินผลของการกระจายค่าดัชนีมวลกายในประชากรที่มีความสำคัญไม่เพียง แต่จะระบุรูปแบบการระบาด แต่ยังช่วยในการเลือกของการแทรกแซงที่เหมาะสมที่สุดและการตรวจสอบประสิทธิภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาระยะยาวของผู้หญิงออสเตรเลียคาดว่าลดลงจากหนึ่งหน่วยของมวลของประชากรทั้งหมด จะลดการเกิดโรคความดันโลหิตสูงในระบบ10% ของโรคเบาหวานใน 13 % ถ้าการแทรกแซง encompassed เฉพาะบุคคลตุ๊ ที่คาดว่าจะลดลง 7% และ 17% ตามลำดับ อีกวิธีหนึ่งคือ ผู้เขียนใช้กลยุทธ์ที่เรียกว่า ' ' กลางถนน นั่นคือ การแทรกแซงเฉพาะบุคคลที่อยู่ในครึ่งขวาของการกระจายค่าดัชนีมวลกาย ( BMI ≥ในประชากร 24 kg / m2 ) , จึงหลีกเลี่ยงความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มจำนวนของบุคคลที่มีน้ำหนักต่ำใด ๆ กลยุทธ์นี้พิสูจน์แล้วว่าเป็นที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดที่มีศักยภาพลดลง 12% และ 23% ในความดันโลหิตสูงและอุบัติการณ์การเกิดโรคเบาหวาน ตามลำดับ [ 11 ] การประเมินค่าดัชนีมวลกายในประชากรมีการแจกแจงที่สำคัญไม่เพียง แต่ระบุโปรไฟล์ระบาด แต่ยังช่วยในการเลือกมาตรการที่เหมาะสมที่สุดและการตรวจสอบประสิทธิภาพ