เด็กที่เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดในเรื่องนี้ เรียกได้ว่าเป็นแบบอย่างในอุดมคติ สิ่งที่แสดงออกมาอย่างเด่นชัดคือความรักที่มีต่อครอบครัว และทุกคนในครอบครัวบัคเก็ตก็อยู่ด้วยกับอย่างอบอุ่น แม้ว่าจะยากจนมาก แต่ก็ไม่อาจทำให้ความรักของทุกๆคนลดน้อยลงเลย
เรียกได้ว่าเป็นความโชคดีอย่างแท้จริงที่ทำให้เขาได้ตั๋วใบสุดท้าย เพราะความยากจนของเขาทำให้เขาสามารถซื้อช็อกโกแล็ตได้เพียง 1 แท่งต่อปี แม้จะพลาดโอกาสในครั้งแรก ปู่โจก็ให้เงินเก็บลับๆเพื่อไปซื้อมาอีก แต่ก็ยังพลาดอีก จนกระทั่งเขาเก็บเงินได้โดยบังเอิญ และครั้งนี้เองที่ได้
แม้ว่าเขาจะใฝ่ฝันที่จะไปยังโรงงานช็อกโกแล็ตมากแค่ไหน แต่เขาก็ยังคิดที่จะขายตั๋วใบนี้เพื่อนำเงินมาช่วยค่าใช้จ่ายของครอบครัว แต่แล้วก็ได้ข้อคิดที่ว่า เงินมีอยู่ข้างนอกมากมายเขาพิมพ์เพิ่มอยู่ทุกวัน แต่ตั๋วใบนี้มีแค่ 5 ใบเท่านั้นในโลกนี้ และจะมีเพียงเท่านี้ตลอดไป ดังนั้นการเลือกเงินจึงเป็นความคิดที่ผิดมาก