Income inequality has soared to the

Income inequality has soared to the highest levels since the Great Depression, and the recession has done little to reverse the trend, with the top 1 percent of earners taking 93 percent of the income gains in the first full year of the recovery.

The yawning gap between the haves and the have-nots — and the political questions that gap has raised about the plight of the middle class — has given rise to anti-Wall Street sentiment and animated the presidential campaign. Now, a growing body of economic research suggests that it might mean lower levels of economic growth and slower job creation in the years ahead, as well.

“Growth becomes more fragile” in countries with high levels of inequality like the United States, said Jonathan D. Ostry of the International Monetary Fund, whose research suggests that the widening disparity since the 1980s might shorten the nation’s economic expansions by as much as a third.

Reducing inequality and bolstering growth, in the long run, might be “two sides of the same coin,” research published last year by the I.M.F. concluded.

Since the 1980s, rich households in the United States have earned a larger and larger share of overall income. The 1 percent earns about one-sixth of all income and the top 10 percent about half, according to statistics compiled by the respected economists Emmanuel Saez of the University of California, Berkeley and Thomas Piketty of the Paris School of Economics.

For years, economists have thought of such inequality in part as a side effect of policies that fostered the country’s economic dynamism — its tax preferences for investment income, for instance. And organizations like the World Bank and the I.M.F., which is based in Washington, have generally not tackled inequality in the world head on.

But economists’ thinking has changed sharply in recent years. The Organization for Economic Cooperation and Development this year warned about the “negative consequences” of the country’s high levels of pay inequality, and suggested an aggressive series of changes to tax and spending programs to tackle it.

The I.M.F. has cautioned the United States, too. “Some dismiss inequality and focus instead on overall growth — arguing, in effect, that a rising tide lifts all boats,” a commentary by fund economists said. “When a handful of yachts become ocean liners while the rest remain lowly canoes, something is seriously amiss.”

The concentration of income in the hands of the rich might not just mean a more unequal society, economists believe. It might mean less stable economic expansions and sluggish growth.

That is the conclusion drawn by two economists at the fund, Mr. Ostry and Andrew G. Berg. They found that in rich countries and poor, inequality strongly correlated with shorter spells of economic expansion and thus less growth over time.

And inequality seems to have a stronger effect on growth than several other factors, including foreign investment, trade openness, exchange rate competitiveness and the strength of political institutions.

For developing economies, the channels through which inequality might drag down growth seem clear. Inequality might foster political instability and lead to violence and economic destruction, for instance, a theme that fits for Arab Spring countries, like Egypt and Syria.

For the United States, such channels are now the subject of intense research interest, with economists examining whether and how the gap between the rich and the poor fueled the recession and what it might mean.

In the last few years, research by the Brookings Institution, the I.M.F. and dozens of economists at top research universities has started to coalesce into a compelling narrative.

Starting in the 1970s, earnings were squeezed for low- and middle-income households. They borrowed to improve their standards of living — buying bigger houses than they could afford and using those houses as piggy banks. Families bet that housing prices would keep rising, making a three-bedroom outside Phoenix a safe store of wealth. But the housing bubble collapsed, and took the rest of the economy with it.

Research by Raghuram Rajan of the University of Chicago has also underscored the importance of deregulation. “Starting in the early 1970s, advanced economies found it increasingly difficult to grow,” he wrote this year. “The shortsighted political response to the anxieties of those falling behind was to ease their access to credit. Faced with little regulatory restraint, banks overdosed on risky loans.”

Thus, inequality might help explain the recession and the sluggish recovery after it. But now, economists and policy experts are facing the thorny and politically freighted question of what the United States’ inequality might mean over the next several years.

The recession seems to have cemented the country’s income and wealth inequality, not reversed it. The top 10 percent earn a larger share of overall income than they have since the 1930s. The earnings of the top 1 percent took a knock during the recession, but have bounced back. In contrast, the average working family’s income has continued to decline through the anemic recovery.

The distribution of wealth has become more concentrated as well. The lower income a family earns, the more wealth they tend to hold in their housing. Housing values have plummeted, and are not expected to recover for years if not decades. At the same time, many bond prices have soared and stock prices have performed well, aiding the upper-income households that tend to hold investments.

A new study by the left-of-center Economic Policy Institute, a research group in Washington, has found that the top 1 percent of households now hold a larger share of overall wealth than the bottom 90 percent does.

Policy experts and politicians across the political spectrum — including President Obama and Mitt Romney — argue that restoring the middle class will be crucial to driving growth. But they disagree sharply on the proper policies to do so, particularly when it comes to taxes and government transfer programs.

“What worries me is the idea that we’re in a vicious cycle,” said Joseph E. Stiglitz, a Nobel laureate in economics who has studied inequality extensively. “Increasing inequality means a weaker economy, which means increasing inequality, which means a weaker economy. That economic inequality feeds into political economy, so the ability to stabilize the economy gets weaker.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้มีเพิ่มสูงขึ้นถึงระดับสูงสุดนับตั้งแต่ภาวะซึมเศร้าดี และภาวะถดถอยได้ทำน้อยกลับแนวโน้ม กับ 1 เปอร์เซ็นต์บน earners การ 93 เปอร์เซ็นต์ของกำไรรายได้ในสัปดาห์แรกของการฟื้นตัวช่องว่างระหว่าง haves have-nots yawning — และคำถามทางการเมืองช่วงนั้นมีขึ้นเกี่ยวกับสหัสของชนชั้นกลาง — เพิ่มขึ้นให้ความเชื่อมั่นถนนกำแพงป้องกัน และเคลื่อนไหวแคมเปญประธานาธิบดี ตอนนี้ ร่างกายเจริญเติบโตของเศรษฐกิจวิจัยแนะนำว่า มันอาจหมายถึง ระดับล่างเติบโตทางเศรษฐกิจและสร้างงานช้าในปีข้างหน้า เช่น"เจริญเติบโตจะเปราะบางมากขึ้น" ในประเทศมีระดับสูงของความไม่เท่าเทียมกันเช่นสหรัฐอเมริกา กล่าว Jonathan D. Ostry นานาชาติเงินกองทุน งานวิจัยแนะนำที่ widening disparity เนื่องจากไฟต์อาจย่นขยายเศรษฐกิจของประเทศ โดยมากเป็นที่สามลดความไม่เท่าเทียมกัน และการเจริญเติบโต ในระยะยาว การประคบประหงมอาจได้ "ทั้งสองด้านของเหรียญเดียวกัน ปี โดย I.M.F. ได้เผยแพร่งานวิจัยตั้งแต่ทศวรรษที่ 1980 ครัวเรือนที่รวยในสหรัฐอเมริกาได้รับรายได้โดยรวมส่วนใหญ่ และขนาดใหญ่ ร้อยละ 1 เล่มประมาณหนึ่งหกของรายได้ทั้งหมดและสูงสุด 10 เปอร์เซ็นต์ประมาณครึ่ง ตามสถิติที่รวบรวม โดยนักเศรษฐศาสตร์ยอมรับ Emmanuel Saez ของมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์ และ Thomas Piketty โรงเรียนเศรษฐศาสตร์ปารีสปี นักเศรษฐศาสตร์มีความคิดของความไม่เท่าเทียมกันดังกล่าวส่วนหนึ่งเป็นผลข้างเคียงของนโยบายที่เด็ก ๆ สามัคคีเศรษฐกิจของประเทศ — ของภาษีสำหรับรายได้จากการลงทุน การกำหนดลักษณะเช่นนี้ และองค์กรเช่นธนาคารโลก และ I.M.F. ซึ่งตั้งอยู่ในวอชิงตัน มีทั่วไปไม่สำหรับความไม่เท่าเทียมกันในโลกหัวบนแต่มีการเปลี่ยนแปลงความคิดของนักเศรษฐศาสตร์อย่างรวดเร็วในปีที่ผ่านมา องค์กรความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนาปีนี้เตือน "ผลลบ" ของประเทศระดับสูงของความไม่เท่าเทียมกันของค่าจ้าง และแนะนำชุดก้าวร้าวของภาษีและการใช้โปรแกรมเล่นงานมันI.M.F. จะได้เตือนประเทศสหรัฐอเมริกา เกินไป "บางคนบอกเลิกความไม่เท่าเทียมกัน และแต่เน้นการเจริญเติบโตโดยรวม — โต้เถียง ผล ให้ น้ำเพิ่มขึ้นลิฟท์เรือทั้งหมด, " กล่าวว่า ความเห็น โดยนักเศรษฐศาสตร์ของกองทุน "เมื่อกำมือของเรือยอชท์เป็น liners มหาสมุทรในขณะที่ส่วนเหลือยังคง เล็กแต่พายเรือแคนู สิ่งที่เป็นว่าเป็นการไม่จริงจัง"ความเข้มข้นของรายได้ในมือของคนรวยอาจไม่เพียงหมายถึง สังคมที่ไม่เท่ากันมากขึ้น นักเศรษฐศาสตร์เชื่อว่า มันอาจหมายถึง การขยายเศรษฐกิจมั่นคงน้อยและเจริญเติบโตที่ชะลอตัวนั่นคือบทสรุปที่วาด โดยสองนักเศรษฐศาสตร์ที่กองทุนรวม นาย Ostry และแอนดรูกรัมเบิร์กลักซ์เชอรี่ พวกเขาพบว่า ในประเทศที่ร่ำรวยและยากจน ความไม่เท่าเทียมกันขอ correlated กับ spells สั้นของการขยายตัวทางเศรษฐกิจจึงเติบโตน้อยกว่าช่วงเวลาและความไม่เท่าเทียมกันน่าจะ มีผลต่อแข็งแกร่งการเติบโตมากกว่าหลายปัจจัยอื่น ๆ ทุนต่างประเทศ เปิดกว้างทางการค้า อัตราแลกเปลี่ยนที่แข่งขัน และความแข็งแกร่งของสถาบันการเมืองช่องที่ไม่เท่าเทียมกันอาจลากลงเติบโตดูไม่ชัดเจนสำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจ ความไม่เท่าเทียมกันอาจสร้างความไม่แน่นอนทางการเมือง และนำไปสู่ความรุนแรงและทำลายเศรษฐกิจ เช่น ชุดรูปแบบที่เหมาะกับประเทศอาหรับสปริง เช่นอียิปต์และซีเรียสำหรับสหรัฐอเมริกา สถานีดังกล่าวเป็นเรื่องน่าสนใจวิจัยรุนแรง มีนักเศรษฐศาสตร์ และวิธีในการตรวจสอบ ช่องว่างระหว่างคนรวยและคนจนเป็นเชื้อเพลิงที่ถดถอยและอะไรที่มันอาจหมายถึงในช่วง ไม่กี่ปี วิจัย โดยสถาบัน Brookings, I.M.F. การ และของนักเศรษฐศาสตร์ในมหาวิทยาลัยด้านวิจัยได้เริ่มรวม coalesce เป็นเล่าเรื่องน่าสนใจเริ่มต้นในปี 1970 กำไรถูกคั้นสำหรับรายได้ต่ำ และปานกลางครัวเรือน พวกเขายืมใช้เพื่อปรับปรุงความมาตรฐานของที่อยู่อาศัย – บ้านซื้อใหญ่ กว่าพวกเขาจะสามารถใช้ที่บ้านเป็นกระปุกธนาคาร ครอบครัวเดิมพันที่ราคาบ้านจะเก็บเพิ่มขึ้น ทำ 3 นอนนอกฟีนิกซ์เก็บเซฟของให้เลือกมากมาย แต่บ้านฟองยุบ และเอาส่วนเหลือของเศรษฐกิจด้วยระจัน Raghuram ของมหาวิทยาลัยชิคาโกวิจัยยังได้เน้นย้ำความสำคัญของเสรี "เริ่มต้นใน เศรษฐกิจขั้นสูงพบว่ามันยากขึ้นที่จะเติบโต ที่เขาเขียนในปีนี้ "การตอบสนองต่อการเมือง shortsighted วิตกกังวลในช่วงที่ตกอยู่ข้างหลังได้เพื่อ ความสะดวกของการเข้าถึงสินเชื่อ ประสบกับความยับยั้งชั่งใจกำกับดูแลน้อย ธนาคาร overdosed เงินให้สินเชื่อมีความเสี่ยง"ดังนั้น อสมการอาจช่วยอธิบายภาวะถดถอยและการฟื้นตัวหลังจากนั้น แต่ตอนนี้ นักเศรษฐศาสตร์และผู้เชี่ยวชาญนโยบายกำลังเผชิญกับคำถาม thorny และขนส่งทางการเมืองของสหรัฐอเมริกาอสมการอาจหมายถึงอะไรหลายปีถัดไปภาวะถดถอยน่าจะ มีรายได้และอีกมากมายให้ความไม่เท่าเทียมกันของประเทศคาร์ ไม่กลับ ด้านบน 10 เปอร์เซ็นต์รายได้ใหญ่ส่วนรายได้โดยรวมพวกเขามีตั้งแต่ช่วงทศวรรษ 1930 กำไรร้อยละ 1 ด้านบนเอาเคาะระหว่างภาวะถดถอย แต่มีเด้งกลับ ในทางตรงกันข้าม ค่าเฉลี่ยรายได้ของครอบครัวการทำงานได้อย่างต่อเนื่องจะลดลง โดยการฟื้นโรคโลหิตจางการกระจายของให้เลือกมากมายได้กลายเป็นเข้มข้นมากขึ้นด้วย รายได้ต่ำกว่าครอบครัวเล่ม พวกเขามักจะเก็บไว้ในบ้านของพวกเขาความมั่งคั่งมากขึ้น ค่าที่อยู่อาศัยได้ลดลง และไม่ได้คาดหวังในการกู้คืนสำหรับปีถ้าไม่มานานหลายทศวรรษ ในเวลาเดียวกัน ราคาพันธบัตรต่าง ๆ ได้เพิ่มสูงขึ้น และราคาหุ้นทำดี ช่วยงานครัวเรือนรายได้สูงที่มักจะถือลงทุนการศึกษาใหม่ โดยศูนย์ของเศรษฐกิจนโยบาย สถาบัน กลุ่มวิจัยในวอชิงตัน พบว่า 1 เปอร์เซ็นต์สูงสุดของครัวเรือนตอนนี้ค้างไว้ให้เลือกมากมายโดยรวมส่วนใหญ่กว่า 90 เปอร์เซ็นต์ล่างไม่ผู้เชี่ยวชาญด้านนโยบายและนักการเมืองผ่านสเปกตรัมการเมือง — รวมทั้งประธานาธิบดี Obama และ Mitt Romney — โต้เถียงว่า ชั้นกลางคืนจะต้องขับรถเจริญเติบโต แต่พวกเขาไม่เห็นด้วยอย่างรวดเร็วบนนโยบายเหมาะสมจะทำดังนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงภาษีและรัฐบาลถ่ายโอนโปรแกรม"กังวลสิ่งที่ฉันเป็นความคิดที่เรากำลังอยู่ในวงจรการทายา กล่าวว่า โจเซฟอีสติกลิตส์ เป็นโนเบล laureate เศรษฐศาสตร์ซึ่งได้ศึกษาความไม่เท่าเทียมกันอย่างกว้างขวาง "เพิ่มความไม่เท่าเทียมกันหมายความว่า เป็นเศรษฐกิจแข็งแกร่ง ซึ่งหมายความว่า การเพิ่มความไม่เท่าเทียมกัน ซึ่งหมายถึง เศรษฐกิจแข็งแกร่ง เหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจที่ตัวดึงข้อมูลในเศรษฐกิจการเมือง เพื่อความสามารถในการรักษาเสถียรภาพเศรษฐกิจแข็งแกร่งได้รับการ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความไม่เท่าเทียมกันรายได้ได้เพิ่มสูงขึ้นในระดับที่สูงที่สุดนับตั้งแต่ตกต่ำและภาวะเศรษฐกิจถดถอยได้ทำเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะกลับมีแนวโน้มที่มีชั้นร้อยละ 1 ของรายได้การร้อยละ 93 ของกำไรรายได้ในปีแรกของการกู้คืน. ช่องว่างหาว ระหว่างประการที่จำเป็นและมี nots - และคำถามทางการเมืองที่ทำให้เกิดช่องว่างได้ยกขึ้นเกี่ยวกับชะตากรรมของคนชั้นกลาง - ได้ก่อให้เกิดความรู้สึกต่อต้านวอลล์สตรีทและภาพเคลื่อนไหวการรณรงค์เลือกตั้งประธานาธิบดี ตอนนี้ร่างกายเจริญเติบโตของการวิจัยทางเศรษฐกิจให้เห็นว่ามันอาจหมายถึงระดับที่ต่ำกว่าการเติบโตทางเศรษฐกิจและการสร้างงานช้าลงในปีหน้าเช่นกัน. "เจริญเติบโตกลายเป็นเปราะบางมากขึ้น" ในประเทศที่มีระดับสูงของความไม่เท่าเทียมกันเช่นสหรัฐอเมริกา, โจนาธานกล่าวว่า D. Ostry ของกองทุนการเงินระหว่างประเทศที่มีการวิจัยแสดงให้เห็นว่าแตกต่างขยับขยายตั้งแต่ปี 1980 อาจลดระยะการขยายตัวทางเศรษฐกิจของประเทศโดยเท่าที่สาม. การลดความไม่เท่าเทียมกันและกอดการเจริญเติบโตในระยะยาวอาจจะเป็น "สองด้านของ เหรียญเดียวกัน "วิจัยที่ตีพิมพ์ปีที่ผ่านมาโดยกองทุนการเงินระหว่างประเทศได้ข้อสรุป. ตั้งแต่ปี 1980 ผู้ประกอบการที่อุดมไปด้วยในประเทศสหรัฐอเมริกาได้รับหุ้นขนาดใหญ่และมีขนาดใหญ่ของรายได้รวม ร้อยละ 1 มีรายได้ประมาณหนึ่งในหกของรายได้ทั้งหมดและด้านบนร้อยละ 10 ประมาณครึ่งหนึ่งตามสถิติที่รวบรวมโดยนักเศรษฐศาสตร์ที่เคารพนับถือมานูเอล Saez ของมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียเบิร์กลีย์และโทมัส Piketty โรงเรียนปารีสเศรษฐศาสตร์. ปีที่ผ่านมานักเศรษฐศาสตร์ มีความคิดของความไม่เท่าเทียมกันดังกล่าวในส่วนที่เป็นผลข้างเคียงของนโยบายที่เสริมสร้างพลังทางเศรษฐกิจของประเทศ - การตั้งค่าภาษีสำหรับรายได้การลงทุนตัวอย่างเช่น และองค์กรเช่นธนาคารโลกและกองทุนการเงินระหว่างประเทศซึ่งตั้งอยู่ในกรุงวอชิงตันได้ทั่วไปไม่จัดการความไม่เท่าเทียมกันในหัวของโลกบน. แต่ความคิดของนักเศรษฐศาสตร์ที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในปีที่ผ่านมา องค์การเพื่อความร่วมมือและพัฒนาทางเศรษฐกิจในปีนี้เตือนเกี่ยวกับ "ผลกระทบเชิงลบ" ของระดับสูงของประเทศของความไม่เท่าเทียมกันจ่ายและแนะนำชุดก้าวร้าวของการเปลี่ยนแปลงภาษีและโปรแกรมการใช้จ่ายที่จะรับมือกับมัน. กองทุนการเงินระหว่างประเทศได้เตือนประเทศสหรัฐอเมริกาอีกด้วย . "บางส่วนยกเลิกความไม่เท่าเทียมกันและมุ่งเน้นแทนในการเจริญเติบโตโดยรวม - การโต้เถียงในผลว่าน้ำที่เพิ่มขึ้นลิฟท์ทุกเรือ" ความเห็นโดยนักเศรษฐศาสตร์กล่าวว่ากองทุนสำรองเลี้ยงชีพ "เมื่อไม่กี่คนของเรือยอชท์กลายเป็นเรือเดินสมุทรในขณะที่ส่วนที่เหลือยังคงพายเรือแคนูต่ำต้อยบางสิ่งบางอย่างผิดปกติเป็นอย่างจริงจัง." ความเข้มข้นของรายได้อยู่ในมือของคนรวยอาจจะไม่เพียง แต่หมายถึงสังคมที่ไม่เท่าเทียมกันมากขึ้นนักเศรษฐศาสตร์เชื่อว่า มันอาจหมายถึงการขยายตัวทางเศรษฐกิจที่มีเสถียรภาพน้อยลงและเจริญเติบโตชะลอตัว. นั่นคือข้อสรุปที่วาดโดยสองนักเศรษฐศาสตร์ที่กองทุนนาย Ostry และแอนดกรัม Berg พวกเขาพบว่าในประเทศที่ร่ำรวยและยากจนความไม่เท่าเทียมกันมีความสัมพันธ์อย่างมากกับคาถาสั้นของการขยายตัวทางเศรษฐกิจและการเจริญเติบโตจึงน้อยลงเมื่อเวลาผ่านไป. และความไม่เท่าเทียมกันดูเหมือนว่าจะมีผลต่อการเจริญเติบโตมากกว่าปัจจัยอื่น ๆ หลายแห่งรวมถึงการลงทุนต่างประเทศเปิดกว้างการค้าการแข่งขันอัตราแลกเปลี่ยน และความแข็งแรงของสถาบันทางการเมือง. สำหรับประเทศกำลังพัฒนาช่องทางผ่านที่ไม่เท่าเทียมกันอาจจะลากลงการเจริญเติบโตดูเหมือนชัดเจน ความไม่เท่าเทียมกันอาจส่งเสริมให้เกิดความไม่แน่นอนทางการเมืองและนำไปสู่ความรุนแรงและการทำลายเศรษฐกิจตัวอย่างเช่นรูปแบบที่เหมาะสำหรับประเทศที่ฤดูใบไม้ผลิอาหรับเช่นอียิปต์และซีเรีย. สำหรับประเทศสหรัฐอเมริกาช่องทางดังกล่าวในขณะนี้เรื่องที่น่าสนใจวิจัยอย่างเข้มข้นโดยมีนักเศรษฐศาสตร์การตรวจสอบว่า และวิธีการที่ช่องว่างระหว่างคนรวยและคนจนเชื้อเพลิงภาวะเศรษฐกิจถดถอยและสิ่งที่มันอาจหมายถึง. ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาโดยงานวิจัยของสถาบัน Brookings, กองทุนการเงินระหว่างประเทศและอีกหลายสิบของนักเศรษฐศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยวิจัยชั้นนำได้เริ่มรวมกันเป็นที่น่าสนใจการเล่าเรื่องเริ่มต้นในปี 1970 ผลประกอบการถูกบีบสำหรับครัวเรือนที่ต่ำและรายได้ปานกลาง พวกเขายืมในการปรับปรุงมาตรฐานการครองชีพ - ซื้อบ้านที่ใหญ่กว่าที่พวกเขาสามารถจ่ายได้และใช้บ้านเหล่านั้นเป็นธนาคารลูกหมู ครอบครัวเดิมพันที่ราคาที่อยู่อาศัยที่เพิ่มขึ้นจะทำให้การทำสามห้องนอนนอกฟีนิกซ์ร้านที่ปลอดภัยของความมั่งคั่ง แต่ฟองที่อยู่อาศัยทรุดตัวลงและเอาส่วนที่เหลือของเศรษฐกิจกับมัน. การวิจัยโดย Raghuram ราจานของมหาวิทยาลัยชิคาโกยังได้เน้นย้ำถึงความสำคัญของกฎระเบียบ "เริ่มต้นในต้นปี 1970 เศรษฐกิจขั้นสูงพบว่ามันยากที่จะเติบโตมากขึ้น" เขาเขียนไว้ในปีนี้ "การตอบสนองทางการเมืองสั้นเพื่อความวิตกกังวลที่ลดลงของผู้ที่อยู่เบื้องหลังก็เพื่อความสะดวกในการเข้าถึงสินเชื่อ ต้องเผชิญกับการกำกับดูแลความยับยั้งชั่งใจน้อยธนาคาร overdosed เงินให้กู้ยืมที่มีความเสี่ยง. "ดังนั้นความไม่เท่าเทียมกันอาจช่วยอธิบายได้ว่าภาวะเศรษฐกิจถดถอยและการฟื้นตัวที่ซบเซาหลังจากที่มัน แต่ตอนนี้นักเศรษฐศาสตร์และผู้เชี่ยวชาญด้านนโยบายกำลังเผชิญคำถามหนามและนำพาการเมืองของสิ่งที่ประเทศสหรัฐอเมริกาไม่เท่าเทียมกัน 'อาจหมายถึงในช่วงหลายปีข้างหน้า. ภาวะเศรษฐกิจถดถอยที่ดูเหมือนว่าจะมีรายได้ยึดของประเทศและความไม่เท่าเทียมกันความมั่งคั่งไม่กลับมัน ด้านบนร้อยละ 10 ได้รับหุ้นขนาดใหญ่ของรายได้รวมกว่าที่พวกเขามีมาตั้งแต่ช่วงทศวรรษที่ 1930 ผลประกอบการในด้านบนร้อยละ 1 เอาเคาะช่วงภาวะเศรษฐกิจถดถอย แต่ได้กลับมา ในทางตรงกันข้ามการทำงานเฉลี่ยรายได้ของครอบครัวได้ลดลงต่อเนื่องผ่านการกู้คืนโรคโลหิตจางได้. กระจายความมั่งคั่งได้กลายเป็นที่มีความเข้มข้นมากขึ้นเช่นกัน รายได้ที่ต่ำกว่ารายได้ของครอบครัวที่มั่งคั่งมากขึ้นพวกเขามีแนวโน้มที่จะถือในที่อยู่อาศัยของพวกเขา ค่าที่อยู่อาศัยได้ลดลงและไม่คาดว่าจะฟื้นตัวปีหากไม่ได้มานานหลายทศวรรษ ในเวลาเดียวกัน, ราคาพันธบัตรจำนวนมากได้เพิ่มสูงขึ้นและราคาหุ้นได้ดีการช่วยเหลือครัวเรือนบนรายได้ที่มีแนวโน้มที่จะถือเงินลงทุน. การศึกษาใหม่โดยด้านซ้ายของศูนย์เศรษฐกิจสถาบันนโยบายกลุ่มวิจัยในกรุงวอชิงตันมี พบว่าด้านบนร้อยละ 1 ของผู้ประกอบการในขณะนี้ถือหุ้นขนาดใหญ่ของความมั่งคั่งโดยรวมกว่าด้านล่างร้อยละ 90 ไม่. ผู้เชี่ยวชาญด้านนโยบายและนักการเมืองในสเปกตรัมทางการเมือง - รวมทั้งประธานาธิบดีโอบามาและนวมรอมนีย์ - ยืนยันว่าการเรียกคืนชั้นกลางจะเป็นสิ่งสำคัญที่จะขับรถ การเจริญเติบโต แต่พวกเขาไม่เห็นด้วยอย่างมากเกี่ยวกับนโยบายที่เหมาะสมที่จะทำเช่นนั้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงภาษีและโปรแกรมการถ่ายโอนของรัฐบาล. "สิ่งที่ผมกังวลคือความคิดที่ว่าเรากำลังอยู่ในวงจรที่" โจเซฟอีสติกลิตซ์กล่าวว่ารางวัลโนเบลใน เศรษฐศาสตร์ที่ได้ศึกษาความไม่เท่าเทียมกันอย่างกว้างขวาง "ความไม่เท่าเทียมกันที่เพิ่มขึ้นหมายถึงเศรษฐกิจที่ปรับตัวลดลงซึ่งหมายถึงการเพิ่มขึ้นของความไม่เท่าเทียมกันซึ่งหมายถึงเศรษฐกิจที่อ่อนแอ ความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจที่ฟีดเข้าสู่เศรษฐกิจการเมืองดังนั้นความสามารถในการรักษาเสถียรภาพทางเศรษฐกิจที่ได้รับการปรับตัวลดลง. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ได้เพิ่มสูงขึ้นถึงระดับสูงสุดนับตั้งแต่ Great อาการซึมเศร้า และภาวะถดถอยได้น้อยที่จะกลับแนวโน้ม กับ 1 เปอร์เซ็นต์สูงสุดของรายได้การ 93 เปอร์เซ็นต์ของรายได้ที่ได้รับในเต็มปีแรกของการกู้คืน .

หาวช่องว่างระหว่างคนรวย และมี nots - และคำถามทางการเมืองช่องว่างนั้นได้ยกเรื่องชะตากรรมของชั้น - กลางได้ให้ลุกขึ้นเพื่อความเชื่อมั่นต่อต้าน Wall Street และแคมเปญประธานาธิบดีเคลื่อนไหว ตอนนี้ ร่างกายเจริญเติบโตของการวิจัยทางเศรษฐกิจแสดงให้เห็นว่ามันอาจหมายถึงการลดระดับของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและการสร้างงานที่ช้าลงในปีข้างหน้า เช่นกัน

" การเจริญเติบโตกลายเป็นเปราะบางมากขึ้น " ในประเทศที่มีระดับของความไม่เท่าเทียมกัน เช่น สหรัฐอเมริกา กล่าวว่า โจนาธาน ดี. ออสทรี้ของกองทุนการเงินระหว่างประเทศ ซึ่งมีงานวิจัยแสดงให้เห็นว่าการขยับขยายกันตั้งแต่ 1980 อาจลดการขยายทางเศรษฐกิจของประเทศโดยมากที่สุดเท่าที่สาม

ลดความเหลื่อมล้ำและ bolstering การเจริญเติบโตในระยะยาว อาจจะ " เป็นสองด้านของเหรียญเดียวกัน" งานวิจัยที่ตีพิมพ์เมื่อปีที่แล้ว โดย i.m.f. สรุป

ตั้งแต่ 1980 , รวยครัวเรือนในสหรัฐอเมริกาได้รับการแบ่งขนาดใหญ่และขนาดใหญ่ของรายได้โดยรวม 1 เปอร์เซ็นต์มีรายได้ประมาณหนึ่งที่หกของรายได้ทั้งหมด และอันดับ 10 เปอร์เซ็นต์ ประมาณครึ่งหนึ่ง ตามสถิติที่รวบรวมโดยเคารพ เอ็มมานูเอล saez นักเศรษฐศาสตร์ของมหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียเบิร์กลีย์ และ โทมัส piketty ของปารีสโรงเรียนเศรษฐศาสตร์

ปี นักเศรษฐศาสตร์มีความคิด เช่น ความไม่เท่าเทียมกันในส่วนที่เป็นผลข้างเคียงของนโยบายที่พัฒนาทางเศรษฐกิจของประเทศพลวัต -- การตั้งค่าภาษีสำหรับรายได้ การลงทุน เป็นต้น และองค์กร เช่น ธนาคารโลก และ i.m.f. ซึ่งอยู่ในวอชิงตันโดยทั่วไปมีไม่แก้ไขปัญหาความไม่เสมอภาคในหัวบนโลก

แต่ของนักเศรษฐศาสตร์คิดมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในปีที่ผ่านมา องค์การเพื่อความร่วมมือและการพัฒนาทางเศรษฐกิจในปีนี้เตือนเกี่ยวกับเชิงลบ " ผล " ของประเทศในระดับสูงจ่ายความไม่เสมอภาคและแนะนำชุดก้าวร้าวของการเปลี่ยนแปลงโปรแกรมภาษีและการใช้จ่ายเพื่อต่อสู้มัน

i.m.f. .ได้เตือนสหรัฐอเมริกาด้วย " บางเลิกความไม่เสมอภาคและมุ่งเน้นแทนในการเจริญเติบโตโดยรวม - ทะเลาะกันในผลที่น้ำขึ้น ยกเรือทั้งหมด , " ความเห็นของนักเศรษฐศาสตร์กองทุนกล่าวว่า " เมื่อหยิบมากลายเป็นเรือเดินสมุทรในขณะที่ส่วนที่เหลือยังคงต่ำเรือแคนู บางอย่างเป็นเรื่องปกติ

"