Travelers risk perception is a vali

Travelers risk perception is a valid and convincing tool to investigate tourists’ concerns prior to
and/or when they are taking a trip in this era of frequent terrorist threats and attacks around the
world. Risk and tourism are interwoven as the purchase of leisure trip is inherently attached to
risk (March & Woodside, 2005). Similarly, tourism is service in nature and thereupon it inherits
the intangibility, heterogeneity, perishability, and inseparability characteristics from services
(Mitchell &Greatorex, 1993a; A. M. Williams &Baláž, 2013). Past studies have provided both
theoretical and empirical evidences to support the argument that service consumers perceive
greater risks than goods consumers (Mitchell &Greatorex, 1993b; Murray &Schlacter, 1990).
Most of the risk studies in tourism focus on perceived or subjective risk instead of real or
objective risk as tourists are only able to experience risk that is related to themselves
(Budescu&Wallsten, 1985; Reisinger&Mavondo, 2005) or risk that they are able to perceive
(Quintal, Lee, &Soutar, 2010). From a constructionist viewpoint, risk is socially constructed and
is interpreted differently across different social structures and cultures (Douglas &
Wildavsky,1982); the experience or perception of risk can be contested, incorporated, and
transformed (Williams &Baláž, 2014). Similarly, post-modernists perceive risk as a blur and
inconclusive concept (Hassan, 1985).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้เดินทางรับรู้ความเสี่ยงเป็นเครื่องมือที่ถูกต้อง และน่าเชื่อถือในการตรวจสอบความกังวลของนักท่องเที่ยวก่อนและเมื่อพวกเขามีการเดินทางในยุคนี้ของภัยคุกคามก่อการร้ายที่พบบ่อยและการโจมตีรอบตัวโลก ความเสี่ยงและการท่องเที่ยวมีร้อยเป็นความกับการซื้อของเดินทางสะดวกความเสี่ยง (มีนาคม & Woodside, 2005) ในทำนองเดียวกัน การท่องเที่ยวเป็นบริการในธรรมชาติ และมีการสืบทอด thereuponลักษณะ intangibility, heterogeneity, perishability และ inseparability บริการ(มิทเชลล์และ Greatorex, 1993a A. M. Williams & Baláž, 2013) ศึกษาที่ผ่านมามีทั้งหลักฐานทางทฤษฎี และเชิงประจักษ์เพื่อสนับสนุนอาร์กิวเมนต์ที่บริการผู้บริโภครับรู้ความเสี่ยงสูงกว่าผู้บริโภคสินค้า (มิทเชลล์และ Greatorex, 1993b Murray & Schlacter, 1990)ส่วนใหญ่ของการศึกษาความเสี่ยงในการท่องเที่ยวเน้นความเสี่ยงที่รับรู้ หรืออัตนัยแทนจริง หรือวัตถุประสงค์ความเสี่ยงที่เป็นนักท่องเที่ยวจะพบความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับตัวเอง(Budescu & Wallsten, 1985 Reisinger & Mavondo, 2005) หรือความเสี่ยงที่พวกเขาจะสามารถรับรู้(Quintal, Lee, & Soutar, 2010) จากจุดชมวิวที่ constructionist ความเสี่ยงที่มีต่อสังคมโครงสร้าง และถูกตีความแตกต่างโครงสร้างทางสังคมและวัฒนธรรม (ดักลาส &Wildavsky, 1982); ประสบการณ์หรือรับรู้ความเสี่ยงสามารถเข้าร่วมประกวด รวม และเปลี่ยน (Williams & Baláž, 2014) ในทำนองเดียวกัน post-modernists รับรู้ความเสี่ยงเป็นความพร่า และสรุปไม่ได้แนวคิด (Hassan, 1985)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรับรู้ความเสี่ยงนักท่องเที่ยวเป็นเครื่องมือที่ถูกต้องและน่าเชื่อถือในการตรวจสอบความกังวลของนักท่องเที่ยวก่อนที่จะมี
และ / หรือเมื่อพวกเขามีการเดินทางในยุคของภัยคุกคามการก่อการร้ายบ่อยและการโจมตีรอบนี้
โลก ความเสี่ยงและการท่องเที่ยวจะเกี่ยวพันกับการซื้อของการเดินทางเพื่อการพักผ่อนที่แนบมาโดยเนื้อแท้เพื่อ
ความเสี่ยง (เดือนมีนาคมและ Woodside, 2005) ในทำนองเดียวกันการท่องเที่ยวเป็นบริการในธรรมชาติและฉะนั้นจะสืบทอด
เป็นนามธรรมจับที่เซลล์สืบพันธุ์ perishability และลักษณะการแบ่งแยกไม่ได้จากการให้บริการ
(Mitchell & Greatorex, 1993a; นวิลเลียมส์และBaláž, 2013) การศึกษาที่ผ่านมาได้จัดให้มีทั้ง
หลักฐานทางทฤษฎีและการทดลองเพื่อสนับสนุนข้อโต้แย้งว่าผู้ใช้บริการรับรู้
ความเสี่ยงมากกว่าผู้บริโภคสินค้า (Mitchell & Greatorex, 1993b; เมอร์เร & Schlacter, 1990).
ส่วนใหญ่ของการศึกษาความเสี่ยงในการมุ่งเน้นการท่องเที่ยวเกี่ยวกับความเสี่ยงที่รับรู้หรืออัตนัยแทนจริง หรือ
ความเสี่ยงวัตถุประสงค์ในฐานะนักท่องเที่ยวจะสามารถสัมผัสกับความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับตัวเอง
(Budescu & Wallsten 1985; & Reisinger Mavondo 2005) หรือความเสี่ยงที่พวกเขาสามารถที่จะรับรู้
(กิโลกรัมลี & Soutar 2010) จากมุมมองตีความความเสี่ยงจะถูกสร้างสังคมและ
มีการตีความแตกต่างกันทั่วทั้งโครงสร้างทางสังคมที่แตกต่างกันและวัฒนธรรม (ดักลาสและ
Wildavsky 1982); ประสบการณ์หรือการรับรู้ของความเสี่ยงที่สามารถเข้าร่วมประกวดซึ่งจัดตั้งและ
เปลี่ยน (วิลเลียมส์และBaláž 2014) ในทำนองเดียวกันการโพสต์ธรรมเนียมรับรู้มีความเสี่ยงเป็นเบลอและ
ค้างคาแนวคิด (ฮัสซัน, 1985)