Recently, research has identified t

Recently, research has identified two areas of the brain that are more strongly activated when people see real characters than when they see fictional characters. These brain regions - in the anterior medial prefrontal and posterior cingulated cortices (amPFC and PCC) - are known to be involved during autobiographical memory retrieval and self-referential thinking. Based on this finding, scientists have hypothesized that our brains may distinguish between reality and fantasy because real things tend to have a higher degree of personal relevance than fictional things do.
A new study tests this hypothesis that personal relevance is the critical factor in differentiating between reality and fantasy by using functional magnetic resonance imaging (fMRI) to compare the brain’s response when processing real and fictional characters. Anna Abraham of the Max Planck Institute for Human Brain and Cognitive Sciences in Leipzig, Germany, and the University of Giessen in Giessen, Germany, and D. Yves von Cramon of the Max Planck Institute for Human Brain and Cognitive Sciences and the Max Planck Institute for Neurological Research in Cologne, Germany, have published their results in a recent issue of PLoS ONE.
“Perhaps the greatest significance of the study is that it has enabled us to get a step closer to understanding what ‘realness’ captures,” Abraham told PhysOrg.com. “The categorical distinction between reality and fiction that we employ in daily life appears to be too simplistic and non-representative of our phenomenological experience. The term ‘real’ in itself does not have much explanatory power, as it means only that something objectively exists.”
The researchers’ experiments helped them investigate what “realness” is, as the brain defines it. Two weeks prior to the experiments, 19 volunteers were asked to submit names of their close friends and family, and also read through a list of famous people and fictional characters to confirm that they were familiar with them. During the experiments, the participants viewed names of individuals who were either friends/family (high personal relevance), famous people (medium personal relevance) or fictional characters (low personal relevance). The participants also answered questions, such as whether it was possible for someone to talk with one of the people/characters (interactions between real people and fictional characters were considered impossible).


As the researchers had predicted, the results showed that when participants answered questions about their friends and family (high personal relevance), stronger activation occurred in the amPFC and PCC regions, as compared with questions about famous people (medium activation) and fictional characters (low activation). As the scientists explained, our conceptual knowledge of real people is more extensive than our knowledge of famous people, and much more extensive than our knowledge of fictional characters. But this finding also raises further questions.
“I experience my mother and George Bush as being ‘more real’ than Cinderella, but why do I experience George Bush as being ‘less real’ than my mother?” Abraham said. “After all, both people objectively exist. Is it because I’ve never interacted with him? Is it because I know less about him? Would he have been more relevant for me if he waged war on my home country? These are all open questions that can only be answered when we define what constitutes ‘realness.’ And we have shown in this study that one factor that affects how real I perceive someone to be is modulated by how personally relevant the person is for me.”
The researchers further explained that personal relevance is not unequivocally related to what is real, since some individuals may experience personal relevance in certain fictional realms, such as in chronic computer gaming or religion. For instance, for a chronic gamer, a World of Warcraft character could yield greater activation in the amPFC and PCC than a real person of low personal relevance would. Abraham added that, although the current research doesn’t provide insight on a connection between fictional violence and real violence, future related research may help understand if a connection exists.
“A great deal more work needs to be done before we attempt to assess such complex connections,” she said. “For a start, one needs to define what exactly is meant by fictional violence - is it limited to violence experienced while playing computer games or does it extend to watching violent movies and/or even to one's own fantasies about carrying out violent acts? Of utmost importance when exploring such ideas is to aim for specificity (avoiding undue generalizations).”
In addition to helping understand how the brain differentiates between reality and fantasy, this study could help researchers understand the brain’s default network, to which the amPFC and PCC belong. The default network is a group of brain regions that are generally more engaged during passive periods, such as when at rest or when performing undemanding tasks. During these periods, the brain tends to multitask, such as by reflecting on past events, planning future events, or thinking self-consciously.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ล่าสุด วิจัยได้ระบุว่าพื้นที่ของสมองสองที่จะเปิดใช้งานอย่างรุนแรงเมื่อคนเห็นตัวจริงมากกว่าเมื่อได้เห็นตัวอักษรสมมติ ภูมิภาคเหล่านี้สมอง -ในการแอนทีเรียร์ด้านใกล้กลางหลัง และ prefrontal cingulated cortices (amPFC และ PCC) - ทราบว่าการมีส่วนร่วมในระหว่างการเรียกหน่วยความจำอัตชีวประวัติและมีความคิด ตามหานี้ นักวิทยาศาสตร์ได้ตั้งสมมติฐานว่าที่สมองของเราอาจแยกความแตกต่างระหว่างความจริงและจินตนาการ เพราะสิ่งที่แท้จริงมักจะ มีในระดับที่สูงของความเกี่ยวข้องส่วนบุคคลกว่าสิ่งสมมติทำการศึกษาใหม่ทดสอบสมมติฐานนี้ว่า เกี่ยวข้องส่วนบุคคลเป็นปัจจัยสำคัญในความแตกต่างระหว่างความจริงและจินตนาการโดยใช้ภาพการสั่นพ้องแม่เหล็กทำงาน (fMRI) เพื่อเปรียบเทียบการตอบสนองของสมองประมวลผลตัวจริง และสมมติ อับราฮัมแอนนาของสมองมนุษย์และวิทยาศาสตร์ประชานในไลพ์ซิก เยอรมนี และมหาวิทยาลัย Giessen Giessen เยอรมนี สถาบันสูงสุดของพลังค์และ D. Yves ฟอน Cramon ของสมองมนุษย์และประชานศาสตร์ สถาบันสูงสุดของพลังค์และ สถาบันสูงสุดของพลังค์โคโลญ เยอรมนี วิจัยระบบประสาทได้ประกาศผลของพวกเขาในเรื่องล่าสุดของ PLoS หนึ่ง"บางทีความสำคัญที่สุดของการศึกษาเป็นที่จะได้เปิดใช้งานเราจะได้รับขั้นตอนเข้าไปทำความเข้าใจว่า 'realness' จับ อับราฮัมบอก PhysOrg.com "แตกแน่ชัดระหว่างความจริงและนิยายที่เราใช้ในชีวิตประจำวันแล้วจะเร่งรีบเกินไป และไม่ตัวแทนของประสบการณ์ของเรา phenomenological คำว่า 'จริง' ในตัวเองไม่มีพลังอธิบายมาก หมายความ เพียงว่า สิ่งที่เป็นอยู่"การทดลองของนักวิจัยช่วยให้ตรวจสอบว่า "realness" เป็น เท่าที่สมองกำหนดว่า สองสัปดาห์ก่อนการทดลอง อาสาสมัคร 19 ถูกขอให้ส่งชื่อของเพื่อนสนิทและครอบครัวของพวกเขา และยัง อ่านรายการของคนที่มีชื่อเสียงและตัวอักษรสมมติเพื่อยืนยันว่า พวกเขาคุ้นเคยกับพวกเขา ในระหว่างการทดลอง ผู้เข้าร่วมดูชื่อของบุคคลที่เป็นเพื่อน/ครอบครัว (สูงส่วนบุคคลเกี่ยวข้อง), คนมีชื่อเสียง (ความเกี่ยวข้องส่วนบุคคลขนาดกลาง) หรืออักขระสมมติ (ความเกี่ยวข้องส่วนบุคคลต่ำ) ผู้เข้าร่วมยังตอบคำถาม เช่นว่าก็เป็นคนพูดกับคน/ตัว (ระหว่างผู้คนและตัวสมมติได้ถือว่าเป็นไปไม่ได้) As the researchers had predicted, the results showed that when participants answered questions about their friends and family (high personal relevance), stronger activation occurred in the amPFC and PCC regions, as compared with questions about famous people (medium activation) and fictional characters (low activation). As the scientists explained, our conceptual knowledge of real people is more extensive than our knowledge of famous people, and much more extensive than our knowledge of fictional characters. But this finding also raises further questions.“I experience my mother and George Bush as being ‘more real’ than Cinderella, but why do I experience George Bush as being ‘less real’ than my mother?” Abraham said. “After all, both people objectively exist. Is it because I’ve never interacted with him? Is it because I know less about him? Would he have been more relevant for me if he waged war on my home country? These are all open questions that can only be answered when we define what constitutes ‘realness.’ And we have shown in this study that one factor that affects how real I perceive someone to be is modulated by how personally relevant the person is for me.”นักวิจัยเพิ่มเติมอธิบายว่า เกี่ยวข้องส่วนบุคคลไม่ unequivocally เกี่ยวข้องกับสิ่งเป็นจริง เนื่องจากบางบุคคลอาจเกี่ยวข้องส่วนบุคคลในอาณาจักรสมมติบางอย่าง เช่นในการเล่นเกมคอมพิวเตอร์ที่เรื้อรังหรือศาสนา ตัวอย่าง สำหรับการเรื้อรัง gamer โลกของ Warcraft อักขระสามารถผลตอบแทนมากกว่าการเปิดใช้งาน amPFC และ PCC กว่าคนจริงความเกี่ยวข้องส่วนบุคคลต่ำจะได้ อับราฮัมเพิ่มว่า แม้ว่างานวิจัยปัจจุบันไม่มีความเข้าใจในการเชื่อมต่อระหว่างสมมติความรุนแรงและความรุนแรงที่แท้จริง งานวิจัยที่เกี่ยวข้องในอนาคตอาจช่วยให้เข้าใจถ้าการเชื่อมต่อ"คุ้มทำงานจำเป็นต้องทำก่อนเราพยายามที่จะเชื่อมต่อที่ซับซ้อนดังกล่าว เธอกล่าว "สำหรับการเริ่มต้น ต้องกำหนดว่าเป็นความหมาย โดยสมมติความรุนแรง - มีมันจำกัดความรุนแรงที่พบในขณะที่เล่นเกมคอมพิวเตอร์ หรือไม่ก็ขยายดูภาพยนตร์มีความรุนแรง หรือแม้กระทั่ง fantasies แต่เกี่ยวกับการดำเนินการกระทำที่รุนแรง สำคัญสูงสุดเมื่อสำรวจความคิดดังกล่าวคือจุดมุ่งหมาย specificity (หลีกเลี่ยงไม่ครบกำหนดชำระ generalizations)"In addition to helping understand how the brain differentiates between reality and fantasy, this study could help researchers understand the brain’s default network, to which the amPFC and PCC belong. The default network is a group of brain regions that are generally more engaged during passive periods, such as when at rest or when performing undemanding tasks. During these periods, the brain tends to multitask, such as by reflecting on past events, planning future events, or thinking self-consciously.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเร็ว ๆ นี้มีงานวิจัยที่ระบุสองพื้นที่ของสมองที่จะเปิดใช้งานมากขึ้นอย่างมากเมื่อมีคนเห็นตัวอักษรจริงกว่าเมื่อพวกเขาเห็นตัวละคร เหล่านี้บริเวณสมอง - ในหน้า prefrontal อยู่ตรงกลางและหลัง cingulated cortices (amPFC และ PCC) - เป็นที่รู้จักกันจะมีส่วนร่วมในระหว่างการดึงหน่วยความจำและการคิดเชิงอัตชีวประวัติตัวอ้างอิง ขึ้นอยู่กับการค้นพบนี้นักวิทยาศาสตร์ได้ตั้งสมมติฐานว่าสมองของเราอาจจะเห็นความแตกต่างระหว่างความเป็นจริงและจินตนาการเพราะสิ่งที่จริงมีแนวโน้มที่จะมีระดับที่สูงขึ้นของความสัมพันธ์ส่วนบุคคลกว่าสิ่งที่ตัวละครทำ.
การศึกษาใหม่ทดสอบสมมติฐานนี้ที่เกี่ยวข้องส่วนบุคคลเป็นปัจจัยสำคัญในความแตกต่างระหว่าง ความเป็นจริงและจินตนาการโดยใช้การถ่ายภาพคลื่นสนามแม่เหล็ก (fMRI) เพื่อเปรียบเทียบการตอบสนองของสมองเมื่อการประมวลผลตัวละครจริงและตัวละคร อับราฮัมแอนนาของสถาบันมักซ์พลังค์สมองของมนุษย์และวิทยาศาสตร์ความรู้ความเข้าใจในไลพ์ซิกประเทศเยอรมนีและมหาวิทยาลัย Giessen ในกีสเซิน, เยอรมนี, และ D Yves ฟอน Cramon ของสถาบันมักซ์พลังค์สมองของมนุษย์และองค์ความรู้วิทยาศาสตร์และแม็กซ์พลังค์สถาบัน สำหรับระบบประสาทการวิจัยในโคโลญ, เยอรมนี, มีการเผยแพร่ผลของพวกเขาในฉบับล่าสุดของ PLoS ONE.
"บางทีความสำคัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการศึกษาก็คือว่ามันช่วยให้เราสามารถได้รับขั้นตอนที่ใกล้ชิดกับการทำความเข้าใจสิ่งที่ 'แก่น' จับ" อับราฮัมบอก PhysOrg.com "ความแตกต่างระหว่างความเป็นจริงเด็ดขาดและนิยายที่เราใช้ในชีวิตประจำวันที่ดูเหมือนจะง่ายเกินไปและไม่ใช่ตัวแทนของปรากฏการณ์ประสบการณ์ของเรา คำว่า 'จริง' ในตัวเองไม่ได้มีอำนาจอธิบายมากเป็นมันหมายถึงเพียงว่าสิ่งที่วัตถุที่มีอยู่.
"การทดลองนักวิจัยช่วยให้พวกเขาตรวจสอบสิ่งที่" แก่น "คือเป็นสมองกำหนดมัน สองสัปดาห์ก่อนที่จะมีการทดลองที่ 19 อาสาสมัครถูกขอให้ส่งชื่อของเพื่อนสนิทและครอบครัวของพวกเขาและยังอ่านรายชื่อของคนที่มีชื่อเสียงและตัวละครที่จะยืนยันว่าพวกเขามีความคุ้นเคยกับพวกเขา ในระหว่างการทดลองผู้เข้าร่วมดูชื่อของบุคคลที่มีทั้งเพื่อน / ครอบครัว (ความเกี่ยวข้องส่วนบุคคลสูง) คนที่มีชื่อเสียง (ความสัมพันธ์ส่วนบุคคลขนาดกลาง) หรือตัวละคร (ความสัมพันธ์ส่วนบุคคลต่ำ) ผู้เข้าร่วมประชุมยังตอบคำถามเช่นว่ามันเป็นไปได้สำหรับคนที่จะพูดคุยกับหนึ่งในคน / ตัวอักษร (ปฏิสัมพันธ์ระหว่างคนจริงและตัวละครได้รับการพิจารณาเป็นไปไม่ได้). ในฐานะที่เป็นนักวิจัยได้คาดการณ์ผลการศึกษาพบว่าเมื่อผู้เข้าร่วมตอบคำถาม เกี่ยวกับเพื่อนและครอบครัวของพวกเขา (ความเกี่ยวข้องส่วนบุคคลสูง) การเปิดใช้งานที่แข็งแกร่งที่เกิดขึ้นในภูมิภาค amPFC และ PCC เทียบกับคำถามเกี่ยวกับคนที่มีชื่อเสียง (ยืนยันการใช้งานขนาดกลาง) และตัวละคร (ยืนยันการใช้งานต่ำ) ในฐานะที่เป็นนักวิทยาศาสตร์อธิบายความรู้เกี่ยวกับแนวความคิดของเราของคนจริงเป็นที่กว้างขวางกว่าความรู้ของคนที่มีชื่อเสียงของเราและกว้างขวางมากขึ้นกว่าความรู้ของเราตัวละคร แต่การค้นพบนี้ยังก่อให้เกิดคำถามต่อไป. "ผมได้สัมผัสกับแม่ของฉันและจอร์จบุชในฐานะที่เป็นจริงมากขึ้นกว่า Cinderella แต่ทำไมฉันจะได้สัมผัสกับจอร์จบุชในฐานะที่เป็น 'จริงน้อยกว่าแม่ของฉัน" กล่าวว่าอับราฮัม "หลังจากที่ทุกคนทั้งวัตถุที่มีอยู่ มันเป็นเพราะผมไม่เคยมีความสัมพันธ์กับเขา? มันเป็นเพราะฉันรู้น้อยเกี่ยวกับเขา? เขาจะได้รับที่เกี่ยวข้องมากขึ้นสำหรับผมถ้าเขาเข้าร่วมสงครามกับประเทศบ้านเกิดของฉันได้อย่างไร เหล่านี้ล้วนเป็นคำถามเปิดที่สามารถตอบเมื่อเรากำหนดสิ่งที่ถือว่า 'แก่น. และเราได้แสดงให้เห็นในการศึกษานี้ว่าปัจจัยหนึ่งที่มีผลต่อวิธีการที่จริงดิฉันเห็นใครบางคนที่จะถูกปรับโดยวิธีการบุคคลที่เกี่ยวข้องบุคคลที่เป็นสำหรับฉัน. "นักวิจัยอธิบายเพิ่มเติมที่เกี่ยวข้องส่วนบุคคลไม่เกี่ยวข้องจริงๆกับสิ่งที่เป็นจริงตั้งแต่บางบุคคลที่อาจพบความเกี่ยวข้องส่วนบุคคลในอาณาจักรสวมบางอย่างเช่นในการเล่นเกมคอมพิวเตอร์เรื้อรังหรือศาสนา ยกตัวอย่างเช่นสำหรับนักเล่นเกมเรื้อรังโลกของตัวอักษร Warcraft ได้ผลยืนยันการใช้งานมากขึ้นใน amPFC และ PCC กว่าคนจริงของความเกี่ยวข้องส่วนบุคคลจะต่ำ อับราฮัมเสริมว่าแม้ว่าการวิจัยในปัจจุบันไม่ได้ให้ความเข้าใจเกี่ยวกับความรุนแรงในการเชื่อมต่อระหว่างตัวละครและความรุนแรงจริงที่เกี่ยวข้องกับการวิจัยในอนาคตอาจจะช่วยให้เข้าใจว่าการเชื่อมต่อที่มีอยู่. "การจัดการที่ดีการทำงานมากขึ้นที่ต้องทำก่อนที่เราจะพยายามที่จะประเมินดังกล่าว การเชื่อมต่อที่ซับซ้อน "เธอกล่าว "สำหรับการเริ่มต้นหนึ่งต้องกำหนดสิ่งที่แน่นอนคือความหมายของความรุนแรงสวม - มันเป็นสิ่งที่ จำกัด ในการใช้ความรุนแรงที่มีประสบการณ์ในขณะที่เล่นเกมคอมพิวเตอร์หรือไม่ก็ขยายไปดูหนังที่มีความรุนแรงและ / หรือแม้กระทั่งการจินตนาการของตัวเองเกี่ยวกับการดำเนินการกระทำที่รุนแรง? ความสำคัญสูงสุดเมื่อสำรวจความคิดดังกล่าวคือการมีจุดมุ่งหมายเพื่อความจำเพาะ (หลีกเลี่ยงภาพรวมเกินควร). "นอกจากจะช่วยให้เข้าใจว่าสมองแตกต่างระหว่างความเป็นจริงและจินตนาการของการศึกษาครั้งนี้จะช่วยให้นักวิจัยเข้าใจเครือข่ายเริ่มต้นของสมองเพื่อที่amPFC และ PCC เป็นของ เครือข่ายเริ่มต้นคือกลุ่มของบริเวณสมองที่มักจะทำงานได้มากขึ้นเรื่อย ๆ ในช่วงระยะเวลาเช่นเมื่อในส่วนที่เหลือหรือเมื่อการปฏิบัติงานที่ไม่ต้องการมาก ในช่วงนี้สมองมีแนวโน้มที่จะทำงานหลายเช่นโดยการสะท้อนให้เห็นถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาการวางแผนเหตุการณ์ในอนาคตหรือความคิดตัวเองมีสติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเร็วๆนี้มีงานวิจัยระบุสองพื้นที่ของสมองที่มากขึ้นขอเปิดใช้งานเมื่อมีคนเห็นตัวจริงกว่าเมื่อพวกเขาเห็นตัวละคร . ภูมิภาค - สมองเหล่านี้ในด้านหน้า และด้านหลัง cingulated cortices ( medial พรีฟรอนท และ ampfc PCC ) - เป็นที่รู้จักกันมีส่วนร่วมในระหว่างการค้นความทรงจำอัตชีวประวัติและไปด้วยตนเองคิด ขึ้นอยู่กับการค้นพบนี้นักวิทยาศาสตร์ได้ตั้งสมมติฐานว่า สมองของเราอาจจะแยกแยะระหว่างความจริงและจินตนาการ เพราะสิ่งที่จริงจะมีแนวโน้มสูงขึ้นของความเกี่ยวข้องส่วนบุคคลกว่าสมมติสิ่งที่ทำ .
การทดสอบสมมติฐานที่ความเกี่ยวข้องส่วนบุคคลเป็นปัจจัยสําคัญในการสร้างความแตกต่างระหว่างความจริงและจินตนาการ โดยการใช้ฟังก์ชั่นแม่เหล็กภาพการศึกษาใหม่ ( fMRI ) เพื่อเปรียบเทียบการตอบสนองของสมองเมื่อการประมวลผลจริงและตัวละคร . แอนนาอับราฮัมของมักซ์พลังค์สถาบันวิทยาศาสตร์สมองและปัญญาใน Leipzig , เยอรมนีและมหาวิทยาลัย Giessen Giessen ใน เยอรมัน และ อีฟ ฟอน cramon ของสถาบัน Max Planck สำหรับสมองของมนุษย์และวิทยาศาสตร์พุทธิปัญญาและมักซ์พลังค์สถาบันประสาทวิทยาวิจัยใน โคโลญจน์ เยอรมนี ได้เผยแพร่ผลของพวกเขาในปัญหาล่าสุดของ PLoS One .
" บางที ที่สุด ความสำคัญของการศึกษาว่า มันช่วยให้เราที่จะได้รับขั้นตอนที่ใกล้ชิดกับความเข้าใจว่า ' ความจริงแล้วล่ะก็ ' จับ " อับราฮัมบอก physorg.com . " แยกแยะความแตกต่างระหว่างความเป็นจริงและนิยาย ที่เราใช้ในชีวิตประจําวันดูเหมือนจะธรรมดาเกินไป และไม่ใช่ตัวแทนของประสบการณ์เชิงปรากฏการณ์วิทยาของเราคำว่า ' จริง ' ในตัวเองไม่ต้องการอำนาจ หมายความว่า เพียงสิ่งที่วัตถุที่มีอยู่ . "
การทดลองนักวิจัย ' ช่วยให้พวกเขาตรวจสอบว่า " ความจริงแล้วล่ะก็ " เป็นสมองกำหนดมัน . สองสัปดาห์ก่อนการทดลอง อาสาสมัครถูกขอให้ส่ง 19 ชื่อของเพื่อนสนิทของตน และครอบครัวและยัง อ่านผ่านรายการของบุคคลที่มีชื่อเสียง และตัวละครที่จะยืนยันว่าพวกเขามีความคุ้นเคยกับพวกเขา ในระหว่างการทดลอง ผู้เข้าร่วม ดูชื่อของบุคคลที่มีทั้งเพื่อน / ครอบครัว ( ความเกี่ยวข้องส่วนบุคคลสูง ) , คนที่มีชื่อเสียง ( กลางความเกี่ยวข้องส่วนบุคคล ) หรือตัวละคร ( ความเกี่ยวข้องส่วนบุคคลต่ำ ) ผู้เข้าร่วมยังตอบคำถามเช่นว่ามันเป็นไปได้สำหรับคนที่จะพูดคุยกับหนึ่งในคน / ตัวละคร ( ระหว่างคนจริงและตัวละครถือว่าเป็นไปไม่ได้ )


เป็นนักวิจัยได้คาดการณ์ไว้ พบว่า เมื่อผู้เรียนตอบคำถามเกี่ยวกับเพื่อนและครอบครัวของพวกเขา ( ความเกี่ยวข้องส่วนบุคคลสูง ) , การกระตุ้นที่แข็งแกร่งขึ้นใน ampfc ดและภูมิภาคเมื่อเทียบกับคำถามเกี่ยวกับคนดัง ( เปิดใช้งานปานกลาง ) และตัวละคร ( ใช้งานน้อย ) เป็นนักวิทยาศาสตร์อธิบายว่า ความรู้ของเรา แนวความคิดของประชาชนที่แท้จริง คือ กว้างขวางมากกว่าความรู้ของบุคคลที่มีชื่อเสียง และเยอะกว่าความรู้ของตัวละคร . แต่การค้นพบนี้ยังเพิ่มคำถามเพิ่มเติม .
" ฉันพบแม่และจอร์จ บุช เป็น ' จริง ' มากกว่า ซินเดอเรลล่า แต่ทำไมฉันถึงประสบการณ์ จอร์จ บุช เป็น ' จริง ' น้อยกว่าแม่ " อับราฮัมกล่าวว่า " หลังจากทั้งหมด ทั้งผู้ที่เป็นกลางอยู่ เพราะผมเคยติดต่อกับเขา เพราะผมรู้น้อยมากเกี่ยวกับเขา เขาจะได้รับเพิ่มเติมที่เกี่ยวข้องสำหรับฉันถ้าเขาทำสงครามกับประเทศของฉัน