2. Materials and methodsLionfish we

2. Materials and methods
Lionfish were hand-collected off Little Cayman Island in January–August 2013. On the day of deployment, each fish was anesthetized, measured (mm total length; TL), and fitted with 20 cm of monofilament line secured to its lower jaw. Fish were held for ≥ 2 h to ensure tethers were secure, transported to field sites, and attached to lead weights (13:00–15:00 h). The following morning (07:30–09:00 h), fish missing from cleanly broken tethers were recorded as predation events, and the remaining lionfish were euthanized. Controls for tethering effects comprised three fish tethered in tanks for 24 h and video surveillance of fish in the field.

From 9 to 15 lionfish were tethered at intensely culled fore reef sites where spearfishers had removed lionfish approximately monthly for 3 years (Frazer et al., 2012; n = 3), rarely culled fore reef sites (n = 3), and back reef seagrass sites with no record of culling (n = 4). At sites with Thalassia testudinum, lionfish were tethered at 3-m intervals along transects at ~ 1 m depth. At reef sites, lionfish were tethered 3–5 m apart on sand or hard bottom at depths of 4.5–9.0 m. Tethered fish could not access a refuge, and fish were not deployed when large piscivores were visible.

Data were analyzed with a one-way analysis of variance and three binary logistic regressions. The analysis of variance assessed differences in fish size among habitats. An initial binary logistic regression assessed total length as a covariate and temporal differences in potential for predation between trials at rarely culled reefs. Additional regressions tested for differences with total lengths and among habitats using either data from seagrass or rarely culled reefs as reference values. Pearson's, deviance and Hosmer–Lemeshow tests assessed goodness of fit for these regressions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. วัสดุและวิธีการ
ปลาสิงโตถูกเก็บมือปิดเกาะเคย์แมนน้อยในเดือนมกราคม – 2013 สิงหาคม ในวันใช้งาน ปลาแต่ละที่ด้วย วัด (มม.ยาวรวม TL), และมีบรรทัดสายรัดกับของขากรรไกรล่าง 20 ซม. ปลาจัดขึ้นสำหรับ≥ 2 h ให้ tethers ถูกทาง ขนส่งไปยังไซต์ฟิลด์ และแนบให้นำน้ำหนัก (h 13:00 – 15:00) ในเช้าวันต่อไปนี้ (07:30 – 09:00 h), ปลาที่หายไปจาก tethers เสียอย่างเรียบร้อยได้รับการบันทึกเป็นเหตุการณ์ predation และปลาสิงโตที่เหลือได้ euthanized ควบคุมสำหรับ tethering ผลประกอบด้วยสามปลาในถังสำหรับเฝ้าระวัง 24 ชมและวิดีโอของปลาในฟิลด์คุณ

จาก 9 กับ 15 ปลาสิงโตถูกทุกที่ culled เจี๊ยบก่อนแหล่งท่องที่ spearfishers ได้เอาปลาสิงโตประมาณเดือน 3 ปี (Frazer et al., 2012; n = 3), ไม่ค่อย culled ก่อนรีฟไซต์ (n = 3), และไซต์หญ้าทะเลแนวปะการังกลับ มีบันทึกไม่ culling (n = 4) ที่อเมริกามี Thalassia testudinum ปลาสิงโตได้ทุกช่วง 3 เมตรพร้อม transects ที่ ~ ความลึก 1 เมตร เว็บไซต์แนวปะการัง ปลาสิงโตได้ทุก 3-5 เมตรห่างกันบนทราย หรือล่างยากที่ความลึกของปลา Tethered 4.5-9.0 เมตรสามารถเข้าถึงหลบภัย และปลาถูกติดตั้งเมื่อ piscivores ขนาดใหญ่มองเห็น

มีวิเคราะห์ข้อมูลการวิเคราะห์ผลต่างการทางเดียวและสาม regressions โลจิสติกไบนารี ผลต่างของการวิเคราะห์ประเมินความแตกต่างของขนาดปลาผู้อยู่อาศัย ถดถอยโลจิสติกไบนารีการเริ่มต้นประเมินความยาวรวมเป็น covariate และความแตกต่างชั่วคราวในโอกาส predation ระหว่างทดลองที่ปะการังไม่ค่อย culled Regressions เพิ่มเติมทดสอบสำหรับผลต่างของความยาวทั้งหมด และ ผู้อยู่อาศัยโดยใช้ข้อมูลจากหญ้าทะเลหรือแนวปะการังไม่ค่อย culled อย่างใดอย่างหนึ่งเป็นค่าอ้างอิง เพียร์สันของ deviance และ Hosmer – Lemeshow ทดสอบประเมินความกตัญญูสำหรับ regressions เหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2 วัสดุและวิธีการ
ที่แผ่กางมือถูกเก็บออกจากลิตเติ้ลเคย์แมนไอส์แลนด์ในเดือนมกราคมถึงเดือนสิงหาคมปี 2013 ในวันที่ของการใช้งานแต่ละปลาได้รับการวางยาสลบวัด (มมความยาวรวม; TL) และพอดีกับ 20 ซมของเส้น monofilament ยึด ขากรรไกรล่างของ ปลาถูกจัดขึ้นสำหรับ≥ 2 ชั่วโมงเพื่อให้แน่ใจว่าเป็นพุพองรักษาความปลอดภัยการขนส่งไปยังเว็บไซต์ข้อมูลและแนบมากับนำไปสู่น้ำหนัก (13: 00-15: 00 ชั่วโมง) เช้าวันรุ่งขึ้น (07: 30-09: 00 ชั่วโมง) ปลาที่หายไปจากพุพองแตกเรียบร้อยถูกบันทึกไว้เป็นเหตุการณ์การปล้นสะดมและปลาสิงโตที่เหลืออยู่ euthanized การควบคุมสำหรับผลกระทบ tethering ประกอบด้วยสามปลาผูกติดอยู่ในถังเป็นเวลา 24 ชั่วโมงและเฝ้าระวังวิดีโอของปลาในสนามตั้งแต่ 9-15 ปลาสิงโตถูกล่ามไว้ที่คัดมาอย่างเข้มข้นเว็บไซต์แนวปะการังก่อนที่ spearfishers ได้ออกปลาสิงโตประมาณรายเดือนเป็นเวลา 3 ปี (เฟรเซอร์และคณะ , 2012; n = 3) ไม่ค่อยคัดเว็บไซต์ก่อนแนวปะการัง (n = 3) และกลับเว็บไซต์หญ้าทะเลแนวปะการังด้วยการบันทึกคัดไม่มี (n = 4) ที่เว็บไซต์ที่มีกระดองเต่า Thalassia, ปลาสิงโตถูกผูกติดอยู่ในช่วงเวลา 3 เมตรพร้อมตัดขวางที่ความลึกเมตร ~ 1 ที่เว็บไซต์แนวปะการังปลาสิงโตถูกผูกติดอยู่ 3-5 เมตรห่างกันบนหาดทรายหรือด้านล่างสุดที่ระดับความลึกของ 4.5-9.0 เมตร ปลาล่ามไม่สามารถเข้าถึงที่หลบภัยและปลาไม่ได้ถูกนำไปใช้เมื่อ piscivores ขนาดใหญ่มองเห็นได้วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์ทางเดียวของความแปรปรวนและสามการถดถอยโลจีสติก การวิเคราะห์ความแตกต่างของความแปรปรวนการประเมินในขนาดปลาในแหล่งที่อยู่อาศัย เริ่มต้นการถดถอยโลจีสติกการประเมินความยาวทั้งหมดเป็นความแตกต่างของตัวแปรร่วมและชั่วขณะในศักยภาพในการปล้นสะดมระหว่างการทดลองที่แนวปะการังไม่ค่อยคัด การถดถอยเพิ่มเติมการทดสอบความแตกต่างที่มีความยาวทั้งหมดและในแหล่งที่อยู่อาศัยโดยใช้ข้อมูลจากหญ้าทะเลหรือแนวไม่ค่อยคัดมาเป็นค่าอ้างอิง , และอันซ์ฮอสเมอร์-Lemeshow ทดสอบเพียร์สันประเมินความดีของเหมาะสำหรับการวิเคราะห์เหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . วัสดุและวิธีการ
ปลาสิงโตเป็นมือเก็บออกจากเกาะเคย์แมนน้อยในเดือนมกราคม–สิงหาคม 2013 ในวันของการใช้งานแต่ละครั้งจะถูกวางยาสลบปลา วัด ( มม. ความยาวทั้งหมด ; TL ) และติดตั้งกับ 20 ซม. ของ monofilament เส้นความปลอดภัยขากรรไกรล่างของ ปลาที่ถูกจัดขึ้นเพื่อ≥ 2 ชั่วโมงเพื่อให้แน่ใจว่ามีการส่งไปยังเว็บไซต์ tethers , สนาม , และติดตะกั่วน้ำหนัก ( 13 : 00 - 00 H )เช้าวันรุ่งขึ้น ( 07.30 – 09 : 00 h ) ปลาที่หายไปจากหมดจดเสียถูกบันทึกไว้เป็นเหตุการณ์ปล้นสะดม tethers และปลาสิงโตเหลือ euthanized . การควบคุมสำหรับ tethering ผลประกอบด้วยสามปลาล่ามในถัง 24 H และการเฝ้าระวังวิดีโอของปลาในนา

จาก 9 ถึง 15 ปลาสิงโตถูกล่ามที่ดุเดือดเลือดพล่านเลือกสรรก่อนแนวเว็บไซต์ที่ spearfishers ได้ออกปลาสิงโตประมาณเดือน 3 ปี ( เฟรเซอร์ et al . , 2012 ; n = 3 ) ไม่ค่อยเลือกเว็บไซต์แนวหน้า ( n = 3 ) และหลังแนวหญ้าทะเล เว็บไซต์ที่ไม่มีบันทึกเลือกสรร ( n = 4 ) ที่เว็บไซต์กับ thalassia testudinum ปลาสิงโตถูกล่าม , ที่ 3-m ช่วงเวลาตาม transects ที่ความลึก ~ 1 M .ที่เว็บไซต์แนว , ปลาสิงโตถูกล่าม 3 – 5 M กันบนทราย หรือ หนักล่างที่ความลึก 4.5 – 9.0 เมตร ล่าม ปลาไม่สามารถเข้าถึงสรณะ และปลาที่ไม่ได้ใช้งาน เมื่อ piscivores ขนาดใหญ่มองเห็น

วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวและสามสมการถดถอยโลจิสติกแบบไบนารี การวิเคราะห์ความแปรปรวนและความแตกต่างในขนาดของปลาชนิดเริ่มต้นแบบ Logistic Regression ประเมินความยาวรวมเป็นชุดและความแตกต่างในค่าระหว่างการทดลองและศักยภาพที่ไม่ค่อยเลือกแนวปะการัง . สังกะสีเพิ่มเติมทดสอบความแตกต่างที่มีความยาวรวมของที่อยู่อาศัยและการใช้ข้อมูลจากหญ้าทะเล หรือแนวปะการัง ไม่ค่อยเลือกเป็นค่าอ้างอิง ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเบี่ยงเบนและการทดสอบประเมินความสอดคล้องสำหรับสมการถดถอยเหล่านี้ฮอสเซอเมอร์– lemeshow .