His final shred of hope extinguishe

His final shred of hope extinguished like a soap bubble. Yun Che held his breath, and advanced forward. As soon as he took a step forward, his entire body suddenly became motionless… what he saw in the stone room in front of him was a dark red bloodstain.

Yun Che’s heartstrings tightened as he rushed over like a violent gale. He immediately knelt in front of that puddle of blood to see that the bloodstains had already dried. However, there was a thin layer of dust on its surface. In this place where the mountain winds never ceases, this thin layers of dust proved that this bloodstain was only left behind in the past three to four days.

Not far from the bloodstain, Yun Che saw two broken swords with patches of rust on top.

Apart from this, there weren’t any traces that a fight had occurred here. Against Burning Heaven Clan’s strength, how could Xiao Lie and Xiao Lingxi have any capability or struggling and resisting?!

Yun Che’s hands propped up against the ground, and his ten fingers deeply embedded themselves into the rocks. His head drooped as his entire body trembled. He tightly clenched his teeth and made crunching noises. An intense anger and bitterness that practically came to life filled the entire stone room; its oppression made the air here completely stop flowing.

“Burning Heaven Clan… Burning Heaven Clan… Burning Heaven Clan…”

Quiet grunts seeped out from Yun Che’s mouth. Those quiet grunts were like the voices of ghosts from hell seeking life.

He remembered about the person that Sikong Du mentioned at New Moon City…

“Grandfather… Grandfather!”

“Little Aunt… are you guys inside?”

“I’m Xiao Che… I’m back! Grandfather, Little Aunt, do you hear me?! If you do, come out and meet me!”

His shouts after shouts contained a slight tremble. His voice wafted with the wind into the distance, but there wasn’t even a single response.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาฉีกสุดท้ายความหวังดับเหมือนฟองสบู่ Yun Che ลมหายใจ และขั้นสูงไปข้างหน้าด้วย ทันทีที่เขาก้าวไปข้างหน้า ร่างกายของเขาทั้งหมดก็กลายเป็นนิ่ง...สิ่งที่เขาเห็นในห้องหินหน้าเขาคือ bloodstain เป็นสีแดงเข้มยุน Che ลึกซึ้งทำให้รัดกุมเช่นเขาวิ่งผ่านชอบเกลรุนแรง เขาทันทีทำหน้าที่บ่อเลือดเพื่อดูว่า bloodstains ที่มีอยู่แล้วแห้ง อย่างไรก็ตาม คือเป็นชั้นบาง ๆ บนพื้นผิวของมัน ในนี้ซึ่งภูเขาลมไม่เคยสิ้นสุดลง ชั้นนี้บางฝุ่นพิสูจน์ว่า bloodstain นี้เป็นเพียงทิ้งในช่วงสามถึงสี่วันไม่ไกลจาก bloodstain, Che ยุนเห็นดาบหักสอง ด้วยสนิมด้านบนนอกจากนี้ ไม่มีร่องรอยใด ๆ ที่การต่อสู้เกิดขึ้นที่นี่ กับความแรงเขียนสวรรค์ของกองทัพ วิธีโกหกเสี่ยวและเซียว Lingxi มีความสามารถใด ๆ หรือดิ้นรน และต่อต้านยุนเชอมือ propped ขึ้นกับพื้นดิน และ 10 นิ้วของเขาลึกฝังตัวเองลงในหิน หัวของเขา drooped เป็น trembled ร่างกายของเขาทั้งหมด เขาแน่นกัดฟันของเขา และทำเสียงกระทืบ มีความโกรธที่รุนแรงและความขมขื่นที่จริงมาสู่ชีวิตเต็มห้องหินทั้งหมด การกดขี่ทำอากาศที่นี่สมบูรณ์หยุดไหล"เผากองทัพสวรรค์... เผากองทัพสวรรค์... เผากองทัพสวรรค์...เสียงคำรามเงียบ seeped ออกจากปากยุน Che เสียงคำรามเหล่านั้นเงียบสงบได้เช่นเสียงของผีจากนรกที่กำลังมองหาชีวิตเขาจดจำเกี่ยวกับบุคคลว่า Sikong Du กล่าวไว้ที่ดวงจันทร์ใหม่เมือง..."ปู่ ปู่""ป้าน้อย...มีคุณผู้ชายภายใน? "ฉันเสี่ยว Che... ฉันกลับมาแล้ว! คุณปู่ ป้าเล็ก ฟังฉัน ถ้าคุณทำได้ ออกมา และพบกับฉัน"ตะโกนของเขาหลังจากตะโกนอยู่สั่นเล็กน้อย เสียงของเขา wafted ด้วยลมเป็นระยะทาง แต่ไม่มีแม้แต่คำตอบเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉีกสุดท้ายของความหวังดับเหมือนฟองสบู่ Yun เจ๊จัดลมหายใจของเขาไปข้างหน้าและขั้นสูง ทันทีที่เขาก้าวไปข้างหน้าทั้งร่างกายของเขาก็กลายเป็นนิ่ง ... สิ่งที่เขาเห็นในห้องหินในด้านหน้าของเขาเป็นคราบเลือดสีแดงเข้ม.

Heartstrings Yun เจ๊รัดกุมในขณะที่เขารีบวิ่งได้เหมือนพายุรุนแรง ทันทีที่เขาคุกเข่าในด้านหน้าของแอ่งเลือดที่จะเห็นว่าคราบเลือดที่แห้งแล้ว แต่มีเป็นชั้นบาง ๆ ของฝุ่นบนพื้นผิวของมัน ในสถานที่แห่งนี้ที่มีลมภูเขาไม่สิ้นสุดนี้ชั้นบาง ๆ ของฝุ่นละอองคราบเลือดพิสูจน์ให้เห็นว่านี้ถูกทิ้งอยู่เบื้องหลังเท่านั้นในอดีต 3-4 วัน.

ไม่ไกลจากคราบเลือดที่หยุนเจ๊เห็นสองดาบหักกับแพทช์สนิมด้านบน

นอกเหนือจากนี้มีไม่ร่องรอยใด ๆ ว่าการต่อสู้ที่เกิดขึ้นที่นี่ กับการเผาไหม้แข็งแรงสวรรค์ของตระกูลวิธีเสี่ยวเสี่ยวโกหกและ Lingxi อาจจะมีความสามารถในการใด ๆ หรือดิ้นรนและต่อต้าน ?!

มือ Yun เจ๊ propped ขึ้นกับพื้นดินและสิบนิ้วมือของเขาฝังลึกตัวเองลงในหิน ศีรษะของเขา drooped ในขณะที่ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน เขาแน่น clenched ฟันของเขาและทำให้เสียงกระทืบ โกรธที่รุนแรงและความขมขื่นที่จริงเข้ามาในชีวิตที่เต็มไปด้วยหินห้องพักทั้งหมด; การกดขี่ที่ทำอากาศที่นี่สมบูรณ์หยุดไหล.

"เผาสวรรค์แซ่ ... การเผาไหม้สวรรค์แซ่ ... การเผาไหม้สวรรค์แซ่ ... "

เสียงคำรามเงียบ ๆ ซึมออกมาจากปากของยุนเจ๊ ผู้คำรามที่เงียบสงบเป็นเหมือนเสียงของผีจากนรกชีวิตที่กำลังมองหา.

เขาจำเกี่ยวกับบุคคลที่ Sikong Du กล่าวถึงดวงจันทร์ใหม่เมือง ...

"คุณปู่ ... ปู่!"

"ป้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ... พวกคุณภายใน?"

"ฉันเสี่ยวเจ๊ … ฉันกลับมาแล้ว! ปู่ของเล็ก ๆ น้อย ๆ ป้าคุณจะได้ยินฉัน ?! ถ้าคุณทำออกมาและพบฉัน! "

เสียงตะโกนของเขาหลังจากที่ตะโกนบรรจุสั่นเล็กน้อย เสียงของเขา wafted กับลมเป็นระยะทาง แต่มีไม่ได้แม้กระทั่งการตอบสนองที่เดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉีกร่างของเขาสุดท้ายของความหวังดับเหมือนฟองสบู่ ยุนเช กลั้นหายใจ และขั้นสูงต่อไป ทันทีที่เขาก้าวไปข้างหน้า ทั้งร่างกายของเขาก็นิ่ง . . . . . . . สิ่งที่เขาเห็นในหินในห้องต่อหน้าเขาเป็นคราบเลือดสีแดงเข้มยุนเช หัวใจที่ผูกเขาก็รีบมาเหมือนพายุที่รุนแรง เขารีบคุกเข่าต่อหน้าที่แอ่งเลือดที่เห็นรอยเลือดได้แห้ง อย่างไรก็ตาม มีบางชั้นของฝุ่นบนพื้นผิวของมัน ในสถานที่นี้ ที่ภูเขาลมไม่เคยหยุด นี่ชั้นบาง ๆของฝุ่นได้พิสูจน์ว่า รอยเลือดนี้ก็ทิ้งไว้แค่ในช่วงสามถึงสี่วันไม่ไกลจากคราบเลือด ยุนเชเห็นสองดาบหักกับรอยสนิมบนนอกจาก นี้ ไม่มีร่องรอยการต่อสู้ที่เกิดขึ้นที่นี่ กับพลังการเผาไหม้สวรรค์ของตระกูล ทำไมเสี่ยวโกหกและเสี่ยว lingxi มีความสามารถหรือดิ้นรนและขัดขืน ? !มือของยุนเช มัดเข้ากับพื้นดิน และนิ้วมือสิบที่ฝังลึกตัวเองเป็นหิน หัว drooped เป็นทั้งร่างกายของเขาสั่นสะท้าน เขากำแน่น ฟันและทำให้กระทืบเสียง รุนแรงความโกรธและความขมขื่นที่จวนมาเต็มห้องหินทั้งหมด ; ของการกดขี่ ทำให้อากาศที่นี่สมบูรณ์หยุดไหล" การเผาไหม้ของตระกูล . . . . . . . สวรรค์ สวรรค์ สวรรค์ วงศ์ตระกูล . . . . . . . เผา . . . . . . . "เงียบๆซึมซ่านออกมาจากปากยุนเช มันเงียบ เสียงเหมือนเสียงของผีจากนรกที่แสวงหาชีวิตเขาจำได้เกี่ยวกับคนๆ นั้น คงดูกล่าวที่เมือง New Moon . . . . . . ." ปู่ . . . ปู่ ! "" ป้านิด . . . . . . . พวกนายอยู่ข้างใน "" ผมเสียวเจ๊ . . . . . . . ฉันกลับมาแล้ว ! ปู่ ป้านิด คุณได้ยินฉันไหม ? ! ถ้าคุณมาเจอฉัน "เสียงตะโกนของเขาหลังจากที่มีสั่นเล็กน้อย เสียงของเขาผ่านมากับสายลมออกไป แต่ไม่มีการตอบสนองเพียงครั้งเดียว