Coffee is a drink obtained from gro

Coffee is a drink obtained from ground roasted beans of the coffee plant (Coffea spp). The genus Coffea includes many species, though only the following three are cultivated for commercial purposes: Coffea arabica, Coffea robusta and Coffea liberica. Coffee is the second largest trade commodity in the world. Countries with high coffee consumption include the United States of America and Brazil ( I.C.O, 2013). Coffee has become an irreplaceable product in the diet, and recent studies shows that while economic crises affect the quality of purchased coffee, they do not affect the level of coffee intake by consumers ( Mussatto et al., 2011).

Mycotoxins are toxic compounds that result from fungal secondary metabolism produced in different substrates under certain weather conditions (Rocha et al., 2014). Coffee is susceptible to contamination by mycotoxigenic fungi (Gamboa-gaitán, 2012 and Serani et al., 2007). These mycotoxins cause different toxicological effects in humans (Afsah-Hejri et al., 2013). The most commonly studied mycotoxin in coffee is ochratoxin A (OTA) (Paterson et al., 2014), and this is the only mycotoxin subject to current legislation (European Commission (EC) 1881/2006); the maximum levels (ML) are 5 μg/kg in roasted coffee beans and ground roasted coffee and 10 μg/kg in soluble coffee (instant coffee). Nevertheless, available studies of green and roasted coffee beans demonstrate the presence of different mycotoxins. Nielsen et al. (2015) studied OTA and fumonisins B (FBs) in green coffee, roasted coffee and soluble coffee and detected OTA in roasted coffee and FBs in green coffee. Bokhari and Ali (2009) detected OTA, aflatoxins (AFs), patulin and sterigmatocystin (STG) in coffee beans.

Coffee is a very popular beverage, and its chemical composition is affected by the brewing process (Caporaso et al., 2014). It is likely that each brewing process affects the mycotoxin content of coffee to a different degree. Studies have examined OTA and AFs as single mycotoxins in coffee, but studies of other mycotoxins such as trichothecenes (TRC) and enniatins have not been reported (Tozlovanu and Pfohl-Leszkowicz, 2010). In addition, several authors have studied the effect of different industrial and culinary processes on mycotoxin content; La Pera et al. (2008) reported a reduction in OTA (from 100% to 64%), and Napolitano et al. (2007) observed a reduction in OTA concentrations during different preparations of typical espresso. However, no data regarding the occurrence of multiple mycotoxins in a large sample of coffee beverages has been reported.

In this context, the aim of the present study was to determine the presence of 21 mycotoxins [aflatoxin B1 (AFB1), aflatoxin B2 (AFB2), aflatoxin G1 (AFG1), aflatoxin G2 (AFG2), OTA, nivalenol (NIV), deoxynivalenol (DON), 3-acetyldeoxynivalenol (3-aDON), 15-acetyldeoxynivalenol (15-aDON), diacetoxyscirpenol (DAS), neosolaniol (NEO), T-2 and HT-2 Toxin, STG, enniatin A (ENA), enniatin A1 (ENA1), enniatin B (ENB), enniatin B1 (ENB1), beauvericin (BEA), fumonisin B1 (FB1), and fumonisin B2 (FB2)] using liquid chromatography tandem mass spectrometry with triple quadrupole and ion trap (LC-MS/MS-IT) in different coffee beverages (caffeinated, decaffeinated, conventional, pre-portioned, soluble and Turkish coffee) to identify and assess the presence and possible co-existence of mycotoxins and to assess differences between commercial coffee types. We also calculated the EDI and performed a risk assessment for coffee consumption.
Various coffee labels rely on rather different strategies for enhancing sustainable production and/or responsible trade. Whereas Fairtrade strongly focuses on reinforcing cooperative organization and membership representation, Utz Certified gives more attention to on-farm improvement of coffee practices for upgrading coffee quality. In a similar vein, Fairtrade guarantees producers a minimum price (and a premium payment for the cooperative); whereas Utz Certified relies on free market prices that recognize coffee quality improvements. The procedures for supporting farmers’ welfare are thus focusing on different entry points of their local livelihoods (Ruben & Verkaart, 2011). In this article, we are therefore interested to trace impact pathways of these different strategies for farmers that have been involved in such labeling regimes for a substantial period of time.

Earlier studies on the impact of coffee labeling rely mostly on descriptive analysis and case studies regarding farmers’ perceptions (Bacon et al., 2008, Jaffee, 2007 and Ronchi, 2002). These studies tend to conclude that Fairtrade strengthens producer organizations and reinforces farmers’ well-being, but usually do not consider a counterfactual of non-certified producers. Recent studies that rely on broader statistical data sets and matching procedures are more critical and usually find only modest income effects (Jena et al., 2012, Valkila and Nygren, 2010 and Ruben, 2008). To increase net cash returns for coffee growing households, improved yields seem to be more important than price premiums (Barham & Weber, 2012). Participation in Fairtrade networks reduces exposure to price variations, mitigates risk aversion, and enhances investment attitudes. A comparative analysis of a matched sample of different types of certified coffee producers in Northern Nicaragua finds that Fairtrade provides better prices but private labels support higher yield and better quality performance. Fairtrade can thus be helpful to support initial market incorporation, whereas private labels offer suitable incentives for subsequent quality upgrading (Ruben & Zuniga, 2011).

Coffee certification in East Africa is of a rather recent nature but has been rapidly expanding, representing currently 26% of the world’s sustainable certified coffee supply.2 Empirical studies on the effects of standards for smallholders provide diverse results. Riisgaard et al. (2009) compare the performance of different certification schemes of coffee growers in Uganda, Kenya, and Ethiopia and find only slight differences in crop quality and productivity performance and revenue outcomes. Bolwig, Riisgaard, Gibbon, and Ponte (2013) demonstrate that most coffee standards achieved impact under rather restricted conditions and suggest that more selective support and better-tailored interventions are required to reach tangible welfare outcomes. More positive findings are from Chiputwa, Spielman, and Qaim (2014) who find that Fairtrade certification increases household living standards by 30% and reduces the prevalence and depth of poverty. Ruben and Verkaart (2011) show that coffee standards in Kenya and Uganda provide rather different functions, with Fairtrade contributing to improved farmer organization and initial market access and Utz-certified enhancing the incentives for quality upgrading.

This article is based on a new and unique balanced panel dataset from coffee producers that belong to three different cooperatives located in Kiambu County, Central Kenya. The sample includes farmers certified with Fairtrade (since 2011), double certification of Fairtrade- and Utz-Certified (since 2009) and non-certified farms as a control group. The 218 farms in the sample were visited twice (in 2009 and 2013) and detailed data are collected on their production and farming activities, commercial engagement and linkages at cooperative and village levels. The survey focuses on 6 different impact levels: (1) coffee fields (land, labor, and input use in coffee, coffee yields, coffee renovation, etc), (2) farming systems (returns from other crops, off-farm work), (3) household livelihoods (income, expenditures, health, savings), (4) cooperative organization (technical assistance, trade services), (5) village and community networks (water and sanitation, social capital) and (6) value chains (coffee prices, sales). This multi-level framework enables us to disentangle the effects of certification and to identify strong and weak points of each labeling regime.

The remainder of the article is structured as follows. Section 2 provides an overview of earlier research on the effects of coffee certification on smallholder welfare, considering registered impact at micro (farm and household), meso (cooperative and village) and macro (value chain/market) level. Due attention is given to common fallacies in impact measurement related to self selection and endogeneity. Section 3 introduces the field sample in Kiambu County and outlines the methodological approach for estimation impact with balanced panel data. We rely on a matched difference-in-difference framework to assess the net impact of Fairtrade- and Utz-certified coffee production compared to non-certified producers. Section 4 discusses the empirical results and identifies major differences in impact between the coffee labels. The results are furthermore embedded in the discussion on different characteristics of certification regimes and related to general tendencies in local market development. Finally, Section 5 provided conclusions and policy recommendations for enhancing the potential impact of coffee certification on farmers’ welfare.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาแฟเป็นเครื่องดื่มที่ได้รับมาจากพื้นดินถั่วคั่วของพืชกาแฟ (เอสพีพีกาแฟ) ประเภทกาแฟรวมถึงหลายชนิดแม้เพียงสามต่อไปนี้จะปลูกเพื่อการค้า: อาราบิก้ากาแฟ, กาแฟโรบัสต้าและกาแฟ liberica กาแฟเป็นสินค้าการค้าใหญ่เป็นอันดับสองในโลก ประเทศที่มีการบริโภคกาแฟสูงรวมถึงสหรัฐอเมริกาและบราซิล (ICO 2013) กาแฟได้กลายเป็นสินค้าที่ไม่สามารถถูกแทนที่ในอาหารและการศึกษาล่าสุดแสดงให้เห็นว่าในขณะที่วิกฤตเศรษฐกิจส่งผลกระทบต่อคุณภาพของกาแฟที่ซื้อพวกเขาไม่ได้ส่งผลกระทบต่อระดับของการบริโภคกาแฟของผู้บริโภค (Mussatto et al., 2011). สารพิษจากเชื้อราเป็นสารประกอบที่เป็นพิษที่ ผลจากการเผาผลาญอาหารรองเชื้อราที่ผลิตในพื้นผิวที่แตกต่างกันภายใต้สภาพอากาศบางอย่าง (Rocha et al., 2014) กาแฟเป็นที่ประทับใจกับการปนเปื้อนจากเชื้อรา mycotoxigenic (Gamboa-Gaitán 2012 และ Serani et al., 2007) สารพิษจากเชื้อราเหล่านี้ก่อให้เกิดผลทางพิษวิทยาที่แตกต่างกันในมนุษย์ (Afsah-Hejri et al., 2013) กันมากที่สุดในการศึกษาสารพิษจากเชื้อรากาแฟ ochratoxin A (OTA) และนี่คือเรื่องสารพิษจากเชื้อราเพียงกฎหมายปัจจุบัน (คณะกรรมาธิการยุโรป (EC) 1881/2006) (แพ็ตเตอร์สัน, et al, 2014.); ระดับสูงสุด (ML) 5 ไมโครกรัม / กิโลกรัมเมล็ดกาแฟคั่วและบดกาแฟคั่วและ 10 ไมโครกรัม / กิโลกรัมในกาแฟที่ละลายน้ำได้ (กาแฟสำเร็จรูป) อย่างไรก็ตามการศึกษาที่มีอยู่ของเมล็ดกาแฟคั่วสีเขียวและแสดงให้เห็นถึงการปรากฏตัวของสารพิษจากเชื้อราที่แตกต่างกัน นีลเซ่น, et al (2015) ศึกษา OTA และ fumonisins B (FBs) ในกาแฟสีเขียวและกาแฟคั่วกาแฟที่ละลายน้ำได้และตรวจพบ OTA ในกาแฟคั่วและ FBs ในกาแฟสีเขียว Bokhari อาลี (2009) ตรวจพบ OTA, aflatoxins (AFS) patulin และ sterigmatocystin (STG) ในเมล็ดกาแฟ. กาแฟเป็นเครื่องดื่มที่นิยมมากและองค์ประกอบทางเคมีที่เป็นผลมาจากกระบวนการผลิตเบียร์ (Caporaso et al., 2014) มันเป็นไปได้ว่าในแต่ละกระบวนการผลิตเบียร์มีผลต่อเนื้อหาของกาแฟสารพิษจากเชื้อราในระดับที่แตกต่างกัน การศึกษาได้รับการตรวจสอบ OTA และ AFS เป็นสารพิษจากเชื้อราเดียวในกาแฟ แต่การศึกษาของสารพิษจากเชื้อราอื่น ๆ เช่น trichothecenes (TRC) และ enniatins ยังไม่ได้รับรายงาน (Tozlovanu และ Pfohl-Leszkowicz 2010) นอกจากนี้ยังมีนักเขียนหลายคนมีการศึกษาผลกระทบของการที่แตกต่างกันในกระบวนการทางอุตสาหกรรมและการทำอาหารกับเนื้อหาสารพิษจากเชื้อรา; La Pera et al, (2008) รายงานการลด OTA (จาก 100% ถึง 64%) และ Napolitano et al, (2007) ตั้งข้อสังเกตในการลดความเข้มข้นของ OTA ในระหว่างการเตรียมการที่แตกต่างกันของเอสเพรสโซทั่วไป แต่ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับการเกิดขึ้นของสารพิษจากเชื้อราในหลายตัวอย่างที่มีขนาดใหญ่ของเครื่องดื่มกาแฟได้รับรายงาน. ในบริบทนี้จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้คือการตรวจสอบการปรากฏตัวของ 21 สารพิษจากเชื้อรา [อะฟลาท็อกซินบี 1 (AFB1) อะฟลาท็อกซินบี 2 (AFB2 ) อะฟลาท็อกซิน G1 (AFG1) อะฟลาท็อกซิน G2 (AFG2) OTA, nivalenol (NIV) deoxynivalenol (DON) 3 acetyldeoxynivalenol (3 Adon) 15 acetyldeoxynivalenol (15 Adon) diacetoxyscirpenol (DAS) neosolaniol (NEO), T-2 และ HT-2 พิษ, STG, enniatin A (ENA) enniatin A1 (ENA1) enniatin B (ENB) enniatin B1 (ENB1) beauvericin (BEA) ฟูโมนิซิ B1 (FB1) และฟูโมนิซิ B2 (FB2)] โดยใช้ของเหลว chromatography ตีคู่มวลสารกับ quadrupole สามและกับดักไอออน (LC-MS / MS-IT) ในเครื่องดื่มกาแฟที่แตกต่างกัน (คาเฟอีนไม่มีคาเฟอีน, ธรรมดาก่อน portioned กาแฟที่ละลายน้ำได้และตุรกี) เพื่อระบุ และประเมินการปรากฏตัวและเป็นไปได้อยู่ร่วมกันของสารพิษจากเชื้อราและเพื่อประเมินความแตกต่างระหว่างประเภทกาแฟในเชิงพาณิชย์ นอกจากนี้เรายังคำนวณ EDI และดำเนินการประเมินความเสี่ยงสำหรับการบริโภคกาแฟ. ป้ายกาแฟต่างๆพึ่งพากลยุทธ์แตกต่างกันค่อนข้างสำหรับการเสริมสร้างการผลิตอย่างยั่งยืนและ / หรือการค้าที่มีความรับผิดชอบ ในขณะที่ Fairtrade ขอมุ่งเน้นไปที่การเสริมองค์กรความร่วมมือและการเป็นตัวแทนสมาชิก Utz ได้รับการรับรองให้ความสนใจมากขึ้นในการปรับปรุงฟาร์มของการปฏิบัติสำหรับการอัพเกรดเครื่องชงกาแฟคุณภาพของกาแฟ ในทำนองเดียวกัน, Fairtrade ผลิตรับประกันราคาต่ำสุด (และการชำระเงินพรีเมี่ยมสำหรับสหกรณ์); ในขณะที่ได้รับการรับรอง Utz อาศัยอยู่กับราคาในตลาดฟรีที่ตระหนักถึงการปรับปรุงคุณภาพของกาแฟ ขั้นตอนในการสนับสนุนการจัดสวัสดิการของเกษตรกรจึงมุ่งเน้นไปที่จุดที่แตกต่างกันของวิถีชีวิตท้องถิ่นของพวกเขา (รูเบนและ Verkaart 2011) ในบทความนี้เรามีความสนใจจึงจะติดตามเส้นทางการผลกระทบของกลยุทธ์ที่แตกต่างเหล่านี้ให้กับเกษตรกรที่ได้รับการมีส่วนร่วมในระบอบการติดฉลากดังกล่าวเป็นระยะเวลานาน. การศึกษาก่อนหน้านี้เกี่ยวกับผลกระทบของการติดฉลากกาแฟอาศัยส่วนใหญ่ในการวิเคราะห์เชิงพรรณนาและกรณีศึกษาเกี่ยวกับ การรับรู้ของเกษตรกร (เบคอน et al., 2008 Jaffee 2007 และ Ronchi, 2002) การศึกษาเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะสรุปได้ว่าการเสริมสร้างองค์กร Fairtrade ผลิตและตอกย้ำเกษตรกรเป็นอยู่ที่ดี แต่มักจะไม่ได้พิจารณา counterfactual ของผู้ผลิตที่ไม่ได้รับการรับรอง การศึกษาล่าสุดที่พึ่งพาชุดข้อมูลทางสถิติที่กว้างขึ้นและวิธีการจับคู่ที่มีความสำคัญมากขึ้นและมักจะพบผลกระทบรายได้เจียมเนื้อเจียมตัวเท่านั้น (เจ et al., 2012, Valkila และ Nygren 2010 และรูเบน, 2008) เพื่อเพิ่มผลตอบแทนเป็นเงินสดสุทธิสำหรับกาแฟครัวเรือนที่เพิ่มขึ้นอัตราผลตอบแทนที่ดีขึ้นดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่สำคัญกว่าราคาพรีเมี่ยม (ฮามและเวเบอร์ 2012) มีส่วนร่วมในเครือข่าย Fairtrade ช่วยลดการสัมผัสกับรูปแบบราคาลดความเกลียดชังความเสี่ยงและช่วยเพิ่มทัศนคติการลงทุน การวิเคราะห์เปรียบเทียบตัวอย่างที่ตรงกับประเภทที่แตกต่างกันของผู้ผลิตกาแฟได้รับการรับรองในภาคเหนือของประเทศนิการากัวพบว่า Fairtrade ให้ราคาที่ดีกว่า แต่ป้ายชื่อส่วนตัวสนับสนุนผลผลิตสูงและประสิทธิภาพการทำงานคุณภาพที่ดีขึ้น Fairtrade จึงจะมีประโยชน์ในการสนับสนุนการรวมตลาดเริ่มต้นในขณะที่ป้ายชื่อส่วนตัวมีแรงจูงใจที่เหมาะสมสำหรับการอัพเกรดที่มีคุณภาพที่ตามมา (รูเบนและนิก้า 2011). รับรองกาแฟในแอฟริกาตะวันออกเป็นของธรรมชาติที่ผ่านมาค่อนข้าง แต่ได้รับการขยายตัวอย่างรวดเร็วเป็นตัวแทนในปัจจุบัน 26% ของกาแฟได้รับการรับรองอย่างยั่งยืนของโลก supply.2 ศึกษาเชิงประจักษ์เกี่ยวกับผลกระทบของมาตรฐานสำหรับเกษตรกรรายย่อยให้ผลลัพธ์ที่มีความหลากหลาย Riisgaard et al, (2009) เปรียบเทียบประสิทธิภาพของรูปแบบที่แตกต่างกันของการรับรองเกษตรกรผู้ปลูกกาแฟในยูกันดาเคนยาและเอธิโอเปียและพบความแตกต่างเพียงเล็กน้อยในการเพาะปลูกที่มีคุณภาพและประสิทธิภาพการผลิตและรายได้ผล Bolwig, Riisgaard ชะนีและสะพาน (2013) แสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่มาตรฐานกาแฟประสบความสำเร็จภายใต้เงื่อนไขที่ส่งผลกระทบค่อนข้าง จำกัด และชี้ให้เห็นว่าการสนับสนุนเลือกมากขึ้นและการแทรกแซงที่ดีที่เหมาะจะต้องไปถึงผลการจัดสวัสดิการที่มีตัวตน ผลการวิจัยเชิงบวกมากขึ้นจาก Chiputwa, Spielman และ Qaim (2014) ซึ่งพบว่าได้รับการรับรอง Fairtrade เพิ่มมาตรฐานการครองชีพของใช้ในครัวเรือน 30% และลดความชุกและความลึกของความยากจน รูเบนและ Verkaart (2011) แสดงให้เห็นว่ามาตรฐานกาแฟในเคนยาและยูกันดาให้ค่อนข้างฟังก์ชั่นที่แตกต่างกันกับ Fairtrade บริจาคให้กับองค์กรเกษตรกรที่ดีขึ้นและการเข้าถึงตลาดเริ่มต้นและ Utz ได้รับการรับรองการเสริมสร้างแรงจูงใจสำหรับการอัพเกรดที่มีคุณภาพ. บทความนี้อยู่บนพื้นฐานของใหม่ไม่ซ้ำใคร ชุดแผงสมดุลจากผู้ผลิตกาแฟที่อยู่ในสามสหกรณ์ที่แตกต่างกันอยู่ใน Kiambu มณฑลเคนยาตอนกลาง ตัวอย่างรวมถึงเกษตรกรที่ได้รับการรับรอง Fairtrade (ตั้งแต่ 2011) ได้รับการรับรองคู่ Fairtrade- Utz และได้รับการรับรอง (ตั้งแต่ปี 2009) และฟาร์มที่ไม่ได้รับการรับรองเป็นกลุ่มควบคุม 218 ฟาร์มในกลุ่มตัวอย่างกำลังมาเยือนเป็นครั้งที่สอง (ในปี 2009 และ 2013) และข้อมูลรายละเอียดจะถูกเก็บรวบรวมเกี่ยวกับกิจกรรมการผลิตและการทำฟาร์มของพวกเขามีส่วนร่วมในเชิงพาณิชย์และการเชื่อมโยงที่ให้ความร่วมมือและระดับหมู่บ้าน การสำรวจมุ่งเน้นไปที่ 6 ระดับผลกระทบที่แตกต่างกัน (1) สาขากาแฟ (ที่ดินแรงงานและการป้อนข้อมูลการใช้งานในเครื่องชงกาแฟผลผลิตกาแฟปรับปรุงกาแฟ ฯลฯ ), (2) ระบบการทำฟาร์ม (ผลตอบแทนจากพืชอื่น ๆ ออกจากฟาร์มที่ทำงาน) (3) การดำรงชีวิตของใช้ในครัวเรือน (รายได้ค่าใช้จ่ายสุขภาพเงินฝากออมทรัพย์) (4) องค์กรความร่วมมือ (ความช่วยเหลือด้านเทคนิคบริการการค้า) (5) เครือข่ายหมู่บ้านและชุมชน (น้ำและสุขาภิบาลทุนทางสังคม) และ (6) ห่วงโซ่มูลค่า (ราคากาแฟ, การขาย) กรอบนี้หลายระดับช่วยให้เราสามารถคลี่คลายผลกระทบของการรับรองและระบุจุดแข็งและจุดอ่อนของระบอบการปกครองการติดฉลากแต่ละ. ที่เหลือของบทความมีโครงสร้างดังนี้ ส่วนที่ 2 ให้ภาพรวมของการวิจัยก่อนหน้านี้เกี่ยวกับผลกระทบของการรับรองกาแฟสวัสดิการรายย่อยที่พิจารณาผลกระทบลงทะเบียนที่ไมโคร (ฟาร์มและของใช้ในครัวเรือน) ตรงกลาง (สหกรณ์และหมู่บ้าน) และแมโคร (ห่วงโซ่คุณค่า / ตลาด) ระดับ ความสนใจเนื่องจากจะได้รับการชักนำที่พบบ่อยในการวัดผลกระทบที่เกี่ยวข้องกับตนเองและเลือก endogeneity ส่วนที่ 3 นำเสนอตัวอย่างในสนาม Kiambu เคาน์ตี้และแสดงวิธีการวิธีการเพื่อให้ได้ผลการประมาณค่าที่มีข้อมูลแผงสมดุล เราพึ่งพากรอบความแตกต่างในความแตกต่างของการจับคู่เพื่อประเมินผลกระทบสุทธิ Fairtrade- และการผลิตกาแฟ Utz ได้รับการรับรองเมื่อเทียบกับผู้ผลิตที่ไม่ได้รับการรับรอง หมวดที่ 4 กล่าวถึงผลการศึกษาและระบุความแตกต่างที่สำคัญในผลกระทบระหว่างป้ายกาแฟ ผลที่จะฝังตัวนอกจากนี้ในการอภิปรายในลักษณะที่แตกต่างกันของระบอบการรับรองและการที่เกี่ยวข้องกับแนวโน้มทั่วไปในการพัฒนาตลาดในประเทศ สุดท้ายมาตรา 5 ให้ได้ข้อสรุปและข้อเสนอแนะนโยบายสำหรับการเสริมสร้างผลกระทบต่อศักยภาพของการรับรองกาแฟสวัสดิการของเกษตรกร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาแฟกาแฟคั่วเมล็ดของพืช เครื่องดื่มที่ได้จากพื้นดิน ( coffea spp ) สกุล coffea รวมถึงหลายชนิด แม้เพียงต่อไปนี้สามมีการเพาะปลูกเพื่อการค้า : coffea อาราบิก้าและโรบัสต้า coffea กาแฟลิเบอริก้า . กาแฟเป็นสินค้าการค้าที่ใหญ่เป็นอันดับสองในโลกประเทศที่มีการบริโภคกาแฟสูง ได้แก่ สหรัฐอเมริกา และบราซิล ( i.c.o 2013 ) กาแฟได้กลายเป็นผลิตภัณฑ์ทดแทนในอาหาร และการศึกษาล่าสุดแสดงให้เห็นว่าในขณะที่วิกฤตเศรษฐกิจที่ส่งผลกระทบต่อคุณภาพของการซื้อกาแฟ จะไม่ส่งผลกระทบต่อระดับของการบริโภคกาแฟ โดยผู้บริโภค ( mussatto et al . , 2011 ) .

ไมโคท็อกซินเป็นสารพิษที่เกิดจากเชื้อราที่ผลิตในระดับที่แตกต่างกันของพื้นผิวภายใต้สภาพอากาศที่แน่นอน ( Rocha et al . , 2010 ) กาแฟคือเสี่ยงต่อการปนเปื้อนของเชื้อรา ( แกมโบการเดิน . kgm mycotoxigenic N , 2012 และ serani et al . , 2007 ) ไมโคทอกซินเหล่านี้ก่อให้เกิดผลกระทบทางพิษวิทยาที่แตกต่างกันในมนุษย์ ( afsah hejri et al . , 2013 )ส่วนใหญ่มักศึกษาสารพิษจากเชื้อราในกาแฟคือคราท็อกซิน ( OTA ) ( ปีเตอร์สัน et al . , 2010 ) , และนี้เป็นเพียงภายใต้กฎหมายปัจจุบัน สารพิษจากเชื้อรา ( คณะกรรมาธิการยุโรป ( EC ) 1881 / 2006 ) ; ระดับสูงสุด ( มิลลิลิตร ) มี 5 μกรัม / กิโลกรัม เมล็ดกาแฟคั่วกาแฟคั่วบด และ 10 μกรัม / กิโลกรัม ( ละลายกาแฟกาแฟสำเร็จรูป อย่างไรก็ตามของการศึกษาของสีเขียวและคั่วเมล็ดกาแฟ แสดงให้เห็นถึงการปรากฏตัวของไมโคท็อกซินที่แตกต่างกัน Nielsen et al . ( 2015 ) และทำการ OTA ฟูโมนิซิน B ( FBS ) ในกาแฟ กาแฟคั่ว กาแฟเขียว และได้ตรวจพบ OTA ในกาแฟคั่วและกลุ่มในกาแฟสีเขียว bokhari และ Ali ( 2009 ) ตรวจพบ Ota อะฟลาทอกซิน ( AFS ) พาตูลิน และ sterigmatocystin ( STG )

ในเมล็ดกาแฟกาแฟเป็นเครื่องดื่มที่นิยมมากและองค์ประกอบทางเคมีของมันคือผลกระทบจากกระบวนการต้ม ( caporaso et al . , 2010 ) มันเป็นโอกาสที่แต่ละกระบวนการต้มต่อสารพิษจากเชื้อราเนื้อหาของกาแฟในระดับที่แตกต่างกัน การศึกษาและตรวจสอบ OTA AFS เป็นเดี่ยวไมโคท็อกซินในกาแฟแต่การศึกษาของไมโคท็อกซินอื่น ๆ เช่น ไตรโคทีซีน ( TRC ) และ enniatins ยังไม่ได้รับรายงาน ( tozlovanu และ pfohl leszkowicz , 2010 ) นอกจากนี้หลายผู้เขียนได้ศึกษาผลของกระบวนการอุตสาหกรรมและอาหารที่แตกต่างกันในเนื้อหาของสารพิษจากเชื้อรา ; La เปรา et al . ( 2008 ) รายงานการ OTA ( จาก 100% ถึง 64 % ) และ นาโปลิตาโน และคณะ( 2007 ) พบว่าลดลงในช่วงการเตรียมความเข้มข้นแตกต่างกันของโอตะทั่วไป เอสเปรสโซ่ อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับการเกิดของหลายไมโคท็อกซินในตัวอย่างขนาดใหญ่ของเครื่องดื่มกาแฟมีการรายงาน

ในบริบทนี้ จุดมุ่งหมายของการศึกษาคือ เพื่อศึกษาสถานะของ 21 ไมโครท็อกซิน [ ขีดคั่น ( สาร ) , แอฟ , แอฟลาทอกซิน G1 B2 ( afb2 ) ( afg1 )