Testing this idea, Pelletier, Tuson

Testing this idea, Pelletier, Tuson, and Haddad (1997) assessed
the degree to which individuals enter treatment for more controlled
(i.e., external or introjected motivation) or autonomous reasons
(i.e., identified, integrated, or intrinsic motivation). Data from
adult outpatient clinics revealed that the more autonomous individuals
were in their motivation for therapy, the more important
they believed the therapy to be, the less distracted they were during
therapy, the less tension they experienced about therapy, the more
satisfied they were with the therapy, the greater their intention to
persist, the higher their self-esteem, the lower their level of depressive
symptoms, and the greater their life satisfaction. People’s
controlled motivation, in contrast, positively predicted tension, and
negatively predicted the importance of therapy, the intention to
persist, and self-esteem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทดสอบความคิดนี้ Pelletier, Tuson และ Haddad (1997) ประเมินระดับที่บุคคลใส่รักษาสำหรับควบคุมเพิ่มเติม(นั่นคือ ภายนอก หรือ introjected แรงจูงใจ) หรือเหตุผลที่ปกครองตนเอง(เช่น ระบุ บูรณาการ หรือ intrinsic แรงจูงใจ) ข้อมูลจากผู้ใหญ่ผู้ป่วยนอกคลินิกเปิดเผยที่บุคคลที่มีอิสระมากขึ้นในแรงจูงใจสำหรับการรักษา สำคัญพวกเขาเชื่อว่าการรักษาจะ ฟุ้งซ่านน้อยที่พวกเขาอยู่ในระหว่างการรักษา ความตึงเครียดน้อยลงที่พวกเขามีประสบการณ์เกี่ยวกับการบำบัด เพิ่มเติมพอใจก็พร้อมบำบัด มหาการยืนยัน ยิ่งภาคภูมิใจในตนเองของพวกเขา น้อยระดับความซึมเศร้าอาการ และยิ่งความพึงพอใจในชีวิต ของผู้คนแรงจูงใจ คมชัด ความตึงเครียดคาดการณ์เชิงบวก ควบคุม และคาดการณ์ถึงความสำคัญของการรักษา ความตั้งใจที่จะส่งผลเสียยืนยัน และความนับถือตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การทดสอบความคิดนี้ Pelletier, Tuson และ Haddad (1997) การประเมิน
ระดับที่บุคคลที่เข้าสู่การรักษาการควบคุมมากขึ้น
(เช่นภายนอกหรือ introjected แรงจูงใจ) หรือเหตุผลในกำกับของรัฐ
(เช่นระบุแบบบูรณาการหรือแรงจูงใจภายใน) ข้อมูลจาก
คลินิกผู้ป่วยนอกสำหรับผู้ใหญ่เปิดเผยว่าบุคคลที่เป็นอิสระมากขึ้น
อยู่ในแรงจูงใจของพวกเขาสำหรับการรักษาที่สำคัญ
พวกเขาเชื่อว่าการรักษาจะเป็นที่ฟุ้งซ่านน้อยกว่าพวกเขาอยู่ในระหว่างการ
บำบัดความตึงเครียดน้อยพวกเขามีประสบการณ์เกี่ยวกับการบำบัดที่มากกว่า
ความพึงพอใจที่พวกเขามี การรักษามากขึ้นความตั้งใจที่จะ
ยังคงมีอยู่สูงกว่าของพวกเขาภาคภูมิใจในตนเองที่ต่ำกว่าระดับของความซึมเศร้า
อาการและความพึงพอใจมากขึ้นชีวิตของพวกเขา คนของ
แรงจูงใจการควบคุมในทางตรงกันข้ามในเชิงบวกที่คาดการณ์ความตึงเครียดและ
ทางลบที่คาดการณ์ถึงความสำคัญของการรักษาด้วยความตั้งใจที่จะ
ยังคงมีอยู่และความนับถือตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทดสอบความคิดนี้ เพลเลอเทียร์ tuson , และ , Haddad ( 1997 ) ประเมินการที่บุคคลระบุการรักษาเพิ่มเติมควบคุม( เช่น แรงจูงใจภายนอก หรือ introjected ) หรือเหตุผลกำกับ( เช่น ระบุรวม หรือสร้างแรงจูงใจ ) ข้อมูลจากคลินิกผู้ป่วยนอก พบว่าบุคคลที่เป็นอิสระมากกว่าผู้ใหญ่มีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ การรักษาที่สำคัญพวกเขาเชื่อว่าการรักษาจะยิ่งฟุ้งซ่านพวกเขาในระหว่างการรักษา น้อยกว่าแรงที่พวกเขามีประสบการณ์เกี่ยวกับการรักษามากขึ้นพอใจพวกเขาด้วยการรักษา มากกว่าความตั้งใจที่จะคงอยู่ ยิ่งเห็นคุณค่าในตนเองของพวกเขาลดของระดับของโรคซึมเศร้าอาการและมากขึ้นของความพึงพอใจในชีวิต . ของคนควบคุมแรงจูงใจ ในทางตรงกันข้ามมีทำนายแรง และลบทำนายความสำคัญของการบำบัด ความตั้งใจคงอยู่ และคุณค่าในตัวเอง