FV was observed to be between 637–2

FV was observed to be between 637–2423 cP, 3572–4637 cP,
and 5004–7626 cP, respectively for low amylose, medium amylose
and high amylose containing flours. FV showed a high positive significant
correlation with the flour amylose content (r = 0.945,
p < 0.01). SB gives an indication of retrogradation of flour gels.
The SB for flours with high amylose content showed higher values
than the flours with medium and low amylose content. SBR ranged
between 26.1–50.6%, 48.4–91.8% and 85.8–125.2% for low amylose,
medium amylose and high amylose containing flours. The flour
amylose seemed to affect the reaggregation of starch granules significantly
as observed from a high positive correlation between SB
and flour amylose (r = 0.955; p < 0.01). Increase in the viscosity of
flours is observed during the final cycle of cooling due to the alignment
of the chains of amylose (AACC, 2000; Flores-Farias et al.
(2000). A negative correlation (r = 0.480; p < 0.05) between SB
and the crude lipid content was also observed.
PT gives an indication of the minimum temperature required for
cooking of the flour. PT for flours from 79 genotypes ranged between
66.5 and 73.4 C. The highest PT of flour was observed for
the mutant genotype 901/S17 (medium amylose content), and
the lowest for the mutant genotype 922/W11 (low amylose content).
Xie et al. (2008) showed a higher PT range for non-waxy rice
flours than for waxy rice flours. However, no significant correlation
of PT with the protein content and any pasting parameter, except
BDR (r = 0.300, p < 0.05), was found. Protein hydration and disulphide
formation has been reported to enhance the RVA paste rigidity
(Martin & Fitzgerald, 2002).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

FV ได้สังเกตระหว่าง 637 – 2423 cP, 3572-4637 cP,
และ cP 5004-7626 ตามลำดับสำหรับปริมาณแอมิโลสต่ำ ปานกลางและ
และประกอบด้วยแป้งปรับ FV พบบวกสูงสำคัญ
ความสัมพันธ์กับเนื้อหาและแป้ง (r = 0.945,
p < 0.01) SB แสดง retrogradation ของแป้งเจ
SB ที่สำหรับแป้งมีปริมาณแอมิโลสสูงแสดงให้เห็นว่าค่าสูง
กว่าแป้งมีปริมาณแอมิโลสปานกลาง และต่ำ SBR ที่อยู่ในช่วง
ระหว่าง 26.1-50.6%, 48.4-91.8% และ%และต่ำสุด 85.8-125.2
ปริมาณแอมิโลสปานกลางและสูงและประกอบด้วยแป้ง แป้ง
และดูเหมือนจะ มีผลต่อ reaggregation ของเม็ดแป้งมาก
เนื่องจากความสัมพันธ์เป็นบวกสูงระหว่าง SB
และแป้งและ (r = 0.955; p < 0.01) เพิ่มความหนืดของ
แป้งจะสังเกตในระหว่างรอบสุดท้ายของการระบายความร้อนเนื่องจากการจัดตำแหน่ง
ของเครือข่ายและ (AACC, 2000 ฟลอเรส Farias et al.
(2000) ความสัมพันธ์เชิงลบ (r = 0.480; p < 0.05) ระหว่าง SB
และยังได้สังเกตเนื้อหาไขมันน้ำมัน
PT แสดงอุณหภูมิต่ำสุดที่จำเป็นสำหรับ
อาหารแป้ง PT สำหรับแป้งจากการศึกษาจีโนไทป์ 79 อยู่ในช่วงระหว่าง
66.5 และ 73.4 c PT สูงสุดของแป้งถูกสังเกตสำหรับ
ลักษณะทางพันธุกรรมกลายพันธุ์ 901/S17 (กลางและเนื้อหา), และ
ต่ำสุดสำหรับการกลายพันธุ์ลักษณะทางพันธุกรรม 11 922/W (ปริมาณแอมิโลสต่ำเนื้อหา) .
เจีย et al. (2008) พบว่าช่วง PT สูงในข้าวที่ไม่แว็กซี่
แป้งกว่าแป้งข้าวแว็กซี่ อย่างไรก็ตาม ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญ
ของ PT กับโปรตีน และการวางพารามิเตอร์ ยกเว้น
ลวิ (r = 0.300, p < 0.05), พบ ไล่น้ำโปรตีนและ disulphide
ก่อมีรายงานว่า เพิ่มความแข็งแกร่งวาง RVA
(มาร์ติน&ห้อง 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

FV ก็สังเกตเห็นว่าจะอยู่ระหว่าง 637-2423 cP, cP 3572-4637,
5004-7626 และ cP ตามลำดับอะมิโลสต่ำอะไมโลสปานกลาง
และอะไมโลสสูงที่มีแป้ง FV แสดงให้เห็นว่ามีความสำคัญสูงในเชิงบวกที่
มีความสัมพันธ์กับปริมาณอะไมโลแป้ง (r = 0.945,
p <0.01) SB ให้บ่งบอกถึงความชันของเจลแป้ง
SB กับแป้งที่มีปริมาณอะไมโลสูงมีค่าสูง
กว่าแป้งที่มีขนาดกลางและเนื้อหาอะไมโลสต่ำ SBR ในช่วง
ระหว่าง 26.1-50.6%, 48.4-91.8% และ 85.8-125.2% ของอะมิโลสต่ำ
อะไมโลสปานกลางและอะไมโลสสูงที่มีแป้ง แป้ง
อมิโลสที่ดูเหมือนจะส่งผลกระทบต่อ reaggregation ของเม็ดแป้งอย่างมีนัยสำคัญ
ที่สังเกตได้จากความสัมพันธ์ทางบวกในระดับสูงระหว่าง SB
และอะไมโลสแป้ง (r = 0.955, p <0.01) การเพิ่มขึ้นของความหนืดของ
แป้งเป็นที่สังเกตในระหว่างรอบสุดท้ายของการระบายความร้อนที่เกิดจากการจัดตำแหน่ง
ของห่วงโซ่ของอะไมโลส (AACC, 2000; ฟลอเรส Farias-et al,
. (2000) ความสัมพันธ์ทางลบ (r = 0.480; p <0.05 ) ระหว่าง SB
และไขมันดิบเป็นที่สังเกตยัง
PT ให้บ่งบอกถึงอุณหภูมิต่ำสุดที่จำเป็นสำหรับ
การทำอาหารของแป้ง. PT กับแป้งจาก 79 ยีนอยู่ระหว่าง
66.5 และ 73.4? C. PT สูงสุดของแป้งที่ถูกสังเกต
กลายพันธุ์สายพันธุ์ 901/S17 (ปริมาณอมิโลสปานกลาง) และ
ต่ำสุดสำหรับสายพันธุ์ที่กลายพันธุ์ 922 / W? 11 (ปริมาณอมิโลสต่ำ)
Xie et al,. (2008) แสดงให้เห็นว่าช่วง PT ที่สูงขึ้นสำหรับข้าวไม่ข้าวเหนียว
แป้งข้าวเหนียวกว่า แป้งข้าว. แต่ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญ
ของ PT มีเนื้อหาโปรตีนและพารามิเตอร์ที่วางใด ๆ ยกเว้น
BDR (r =? 0.300, p <0.05) พบ. โปรตีนและความชุ่มชื้น disulphide
ก่อตัวได้รับการรายงานเพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่ง RVA วาง
( มาร์ตินและฟิตซ์เจอรัลด์, 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . พบว่าอยู่ระหว่าง 1 – 2423 CP , 3572 – 4637 CP และ CP
5004 หลัก– 7626 ตามลำดับ สำหรับปริมาณอมิโลสปานกลางและต่ำ
อมิโลสสูง ประกอบด้วยแป้ง 2 . มีความสัมพันธ์ทางบวกสูง
) แป้งอมิโลส ( r = 0.945
, P < 0.01 ) SB ให้ข้อบ่งชี้ของการรีโทรเกรเดชันของเจลแป้ง
SB สำหรับแป้งที่มีอมิโลสสูง สูงกว่าค่า
กว่าแป้งอมิโลสปานกลางและต่ำ SBR มีค่าระหว่าง /
( ร้อยละ 50.6 , 48.4 % ) และพบท 85.8 – 125.2 ( อมิโลสต่ำ ปานกลางและสูงที่มีปริมาณอะไมโลสโลส
แป้ง แป้ง
โลสดูเหมือนจะส่งผลกระทบต่อ reaggregation ของเม็ดแป้งมันสำปะหลัง
เท่าที่สังเกตจากสถิติสูง ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่าง SB
และแป้งอะไมโลส ( r = น้ำยาสกัด NaOH เท่ากับ 0.955 ; p < 0.01 ) เพิ่มความหนืดของ
แป้งที่ถูกพบในระหว่างรอบสุดท้ายของความเย็น เนื่องจากแนว
ของโซ่ของอะไมโลส ( AACC , 2000 ; ฟลอเรส farias et al .
( 2000 ) ความสัมพันธ์เชิงลบ ( r =  0.480 ; p < 0.05 ) ระหว่าง SB
และไขมันดิบเนื้อหาพบว่า .
PT ให้ข้อบ่งชี้ของอุณหภูมิต่ำสุดที่จำเป็นสำหรับ
อาหารจากแป้ง PT สำหรับแป้งจาก 79 สายพันธุ์ และอยู่ระหว่างสำรวจง 
CPT สูงสุดของแป้งเป็นสังเกตสำหรับ
กลายพันธุ์กับ 901 / s17 ( อมิโลสปานกลาง ) และต่ำสุดกลายพันธุ์
จี 922 / W  11 ( อมิโลสต่ำ
เซี่ย et al . ( 2008 ) มีค่า PT ช่วงไม่ใช่ข้าวเหนียว
แป้งกว่าแป้งข้าวเหนียวแป้ง แต่ไม่มีความสัมพันธ์กับปริมาณโปรตีน
ของ PT และผ่านพารามิเตอร์ ยกเว้น
bdr ( r =  0.300 , p < 0.05 )ถูกพบ ไฮโปรตีน และการพัฒนา =
ได้รับการรายงานเพื่อเพิ่มความหนืด ความแข็งแกร่งวาง
( มาร์ติน&ฟิตซ์เจอรัลด์ , 2002 )