Logicians are apt to think of words

Logicians are apt to think of words and propositions as having 'meaning' somehow in themselves, apart from participants in contexts of situation. Speakers and listeners do not seem to be necessary. I suggest that voices should not be entirely dissociated from the social context in which they function and that therefore all texts in modern spoken languages should be regarded as having 'the implication of utterance', and be referred to typical participants in some generalized context of situation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Logicians จะฉลาดในการคิดคำและเริ่มมี 'ความหมาย' อย่างใดในตัวเอง จากผู้เข้าร่วมในบริบทของสถานการณ์ ลำโพงและฟังดูเหมือน จะจำ ขอแนะนำว่า เสียงจะไม่ถูกทั้งหมดถูกจากบริบททางสังคมที่พวกเขาทำงาน และว่า ดังนั้นข้อความทั้งหมดในภาษาพูดสมัยใหม่ควรถือว่ามี 'ปริยายของ utterance' และอ้างอิงโดยทั่วไปผู้เข้าร่วมบางตั้งค่าทั่วไปของสถานการณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

logicians มีแนวโน้มที่จะคิดว่าคำพูดและข้อเสนอที่มีความหมาย '' อย่างใดในตัวเองนอกเหนือจากการเข้าร่วมในบริบทของสถ​​านการณ์ ลำโพงและผู้ฟังดูเหมือนจะไม่เป็นสิ่งที่จำเป็น ผมขอแนะนำว่าเสียงไม่ควรที่จะแยกตัวออกทั้งหมดจากบริบททางสังคมที่พวกเขาทำงานและนั่นจึงตำราทั้งหมดในภาษาพูดที่ทันสมัย​​ควรได้รับการยกย่องว่ามี 'ความหมายของคำพูดว่า' และจะเรียกผู้เข้าร่วมโดยทั่วไปในบางบริบททั่วไปของสถ​​านการณ์ .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

logicians ฉลาดคิดคำพูดและข้อเสนอมี ' ความหมาย ' บางอย่างในตัวเอง นอกจากผู้เข้าร่วมกิจกรรมในบริบทของสถานการณ์ ผู้พูดและผู้ฟังไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นผมแนะนำว่า เสียงไม่ควรทั้งหมดทางใจจากบริบททางสังคมที่พวกเขาทำงานและดังนั้นข้อความทั้งหมดพูดภาษาสมัยใหม่ควรถือว่ามี ' ความหมายของการพูด และถูกอ้างถึงโดยทั่วไปผู้เข้าร่วมบางตัวในบริบทของสถานการณ์