an instrument to store liquidity. A

an instrument to store liquidity. As the government defaults, domestic banks’ liquidity decreases
and this affects their ability to lend. In their empirical analysis, their identification strategy
focuses on the cross-section. The authors collect information on 110 defaults for 81 countries
between 1980 and 2005. The main estimation of the paper tests whether banking sectors with
larger net claims on the government reduce their private credit to GDP more severely during
sovereign default episodes. The results are economically significant, as a one standard deviation
increase in a banking sector’s exposure to a defaulting sovereign implies a larger reduction in
private credit to GDP of about 2.5 percent.
These results are also significant at the bank level. In a subsequent paper, Gennaioli,
Martin, and Rossi (2013b) use a sample of roughly 4000 banks in 140 countries to analyze the
effect of individual banks’ exposures to government debt on lending during 12 sovereign
defaults between 1998 and 2012. The authors find that banks with larger exposures to
government debt, in an episode when their own-sovereign defaults, decrease lending by more
relative to their total assets. This result is mostly explained by banks’ “permanent” holding of
government debt, as opposed to “transitory” increases in government debt holdings during these
crisis episodes.
As shown by these studies, sovereign debt crises have a significant effect on domestic
credit. This negative shock is compounded by the marked effect that sovereign crises also have
on firms’ access to foreign sources of credit. Arteta and Hale (2008) find that countries enduring
a debt crisis have limited access to international debt markets. The impact is stronger for nonfinancial
private firms that do not export their goods and services.
As a whole, these results provide some direct evidence on the effect of sovereign defaults
on domestic and cross-border bank lending, which could translate into aggregate macroeconomic

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เครื่องมือเก็บสภาพคล่อง ตามค่าเริ่มต้นรัฐบาล สภาพคล่องของธนาคารภายในประเทศลดลงและนี้มีผลต่อความสามารถในการยืม ในการวิเคราะห์ของพวกเขาประจักษ์ รหัสกลยุทธ์ของพวกเขาเน้นระหว่างส่วน ผู้เขียนรวบรวมข้อมูลในค่าเริ่มต้น 110 81 ประเทศระหว่างปี 1980 และปี 2005 การประเมินหลักของกระดาษทดสอบว่าธนาคารภาคด้วยสินไหมทดแทนสุทธิใหญ่ให้รัฐบาลลดเครดิตส่วนตัวของ GDP มากขึ้นอย่างรุนแรงในระหว่างตอนเริ่มต้นอธิปไตย ผลลัพธ์สำคัญทางเศรษฐกิจ เป็นค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานหนึ่งเพิ่มสัมผัสของภาคธนาคารโซเวอเรนเริ่มต้นหมายถึงการลดขนาดใหญ่สินส่วนตัวกับ GDP ประมาณร้อยละ 2.5ผลลัพธ์เหล่านี้ก็สำคัญในระดับธนาคาร ในกระดาษต่อมา Gennaioliมาร์ติน Rossi (2013b) ใช้ตัวอย่างของธนาคารประมาณ 4000 ใน 140 ประเทศเพื่อวิเคราะห์การผลของการถ่ายภาพแต่ละธนาคารให้หนี้รัฐบาลให้กู้ยืมเงินระหว่างโซเวอร์เรน 12ค่าเริ่มต้นระหว่างปี 1998 และ 2012 ผู้เขียนพบที่ธนาคารกับภาพใหญ่ไปหนี้รัฐบาล ในตอนเมื่อเริ่มต้นของพวกเขาเองโซเวอเรน ลดการให้ยืม โดยเพิ่มเติมสัมพันธ์กับทรัพย์สินรวม ส่วนใหญ่มีอธิบายผลนี้ โดยธนาคารถือ "ถาวร" ของหนี้รัฐบาล จำกัดเพิ่มขึ้น "อนิยม" ถือครองหนี้รัฐบาลในช่วงนี้ตอนวิกฤตแสดง โดยการศึกษานี้ วิกฤตหนี้มีผลสำคัญในประเทศสินเชื่อ ช็อตนี้ลบจะเพิ่ม โดยทำเครื่องหมายผลที่มีอธิปไตยวิกฤตบนของบริษัทการเข้าถึงแหล่งสินเชื่อต่างประเทศ Arteta และช่องค้นหา (2008) ประเทศที่ยั่งยืนวิกฤตหนี้ได้จำกัดการเข้าถึงตลาดหนี้ต่างประเทศ ผลกระทบจะแข็งแกร่งสำหรับ nonfinancialหน่วยงานเอกชนที่ไม่มีการส่งออกสินค้าและบริการของพวกเขาทั้งหมด ผลลัพธ์เหล่านี้ให้หลักฐานบางอย่างโดยตรงในผลของต้นอธิปไตยในการให้กู้ยืมธนาคารภายในประเทศ และข้ามแดน ซึ่งสามารถแปลเป็นรวมเศรษฐกิจมหภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เครื่องมือที่ใช้ในการจัดเก็บสภาพคล่อง ในฐานะที่เป็นค่าเริ่มต้นของรัฐบาลที่ธนาคารในประเทศ 'สภาพคล่องลดลง
และส่งผลกระทบต่อความสามารถของพวกเขาที่จะให้ยืม ในการวิเคราะห์เชิงประจักษ์ของพวกเขากลยุทธ์ประจำตัวประชาชนของพวกเขา
มุ่งเน้นไปที่ cross-section ผู้เขียนเก็บรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับการเริ่มต้น 110 สำหรับ 81 ประเทศ
ในระหว่างปี 1980 และ 2005 ประมาณค่าหลักของการทดสอบกระดาษไม่ว่าจะเป็นภาคการธนาคารที่มี
ขนาดใหญ่เรียกร้องให้รัฐบาลสุทธิลดสินเชื่อภาคเอกชนของพวกเขาต่อ GDP มากขึ้นอย่างรุนแรงในช่วง
ตอนเริ่มต้นอธิปไตย ผลที่มีความสำคัญทางเศรษฐกิจเช่นค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานหนึ่ง
ที่เพิ่มขึ้นในการเปิดรับภาคการธนาคารของการผิดนัดอธิปไตยหมายถึงการลดขนาดใหญ่ใน
สินเชื่อภาคเอกชนต่อ GDP ประมาณร้อยละ 2.5.
ผลเหล่านี้ยังมีความสำคัญในระดับที่ธนาคาร ในกระดาษต่อมา Gennaioli,
มาร์ตินและรอสซี (2013b) ใช้ตัวอย่างประมาณ 4000 ธนาคารใน 140 ประเทศในการวิเคราะห์
ผลกระทบของความเสี่ยงแต่ละธนาคารเพื่อการชำระหนี้ของรัฐบาลในการให้กู้ยืมเงินในช่วง 12 อธิปไตย
เริ่มต้นระหว่างปี 1998 และ 2012 ผู้เขียนพบว่า ที่ธนาคารที่มีความเสี่ยงขนาดใหญ่เพื่อ
หนี้ภาครัฐในตอนเริ่มต้นเมื่อตัวเองมีอำนาจอธิปไตยของพวกเขาลดการปล่อยสินเชื่อมากขึ้น
เมื่อเทียบกับสินทรัพย์รวมของพวกเขา ผลที่ได้นี้จะมีการอธิบายโดยส่วนใหญ่ของธนาคาร "ถาวร" ถือครอง
หนี้ภาครัฐเมื่อเทียบกับ "ชั่วคราว" เพิ่มขึ้นในการถือครองหนี้ภาครัฐในช่วง
วิกฤตตอน.
ที่แสดงโดยการศึกษาเหล่านี้วิกฤตหนี้สาธารณะที่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในประเทศ
เครดิต ช็อตนี้ในเชิงลบมากประกอบกับผลการทำเครื่องหมายที่วิกฤตอธิปไตยยังมี
การเข้าถึง บริษัท 'ไปยังแหล่งต่างประเทศของเครดิต Arteta และเฮล (2008) พบว่าประเทศที่ยั่งยืน
วิกฤตหนี้ได้รับการ จำกัด การเข้าถึงตลาดตราสารหนี้ต่างประเทศ ผลกระทบที่แข็งแกร่งสำหรับที่มิใช่ทางการเงิน
บริษัท เอกชนที่ไม่ได้ส่งออกสินค้าและบริการของตน.
ในฐานะที่เป็นทั้งผลเหล่านี้ให้หลักฐานโดยตรงต่อผลของการเริ่มต้นอธิปไตย
ในประเทศและข้ามพรมแดนให้กู้ยืมของธนาคารซึ่งอาจแปลเป็นรวมเศรษฐกิจมหภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เครื่องมือเก็บสภาพคล่อง เป็นรัฐบาลเริ่มต้น สภาพคล่องของธนาคารในประเทศลดลง
และนี่มีผลต่อความสามารถในการยืม ในการวิเคราะห์เชิงประจักษ์ของพวกเขากลยุทธ์การระบุ
เน้นตัด . ผู้เขียนได้รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับ 110 เริ่มต้น 81 ประเทศ
ระหว่างปี 1980 และปี 2005 ค่าหลักของกระดาษทดสอบว่า ภาคการธนาคารกับ
ขนาดใหญ่สุทธิอ้างรัฐบาลลดสินเชื่อส่วนบุคคลของพวกเขาต่อ GDP รุนแรงมากขึ้นระหว่าง
อธิปไตยเริ่มต้นตอน ผลลัพธ์ที่สำคัญทางเศรษฐกิจเป็นหนึ่งส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
เพิ่มขึ้นในภาคธนาคาร เพื่อแสดงอธิปไตยการผิดนัดขนาดใหญ่ลด
เครดิตส่วนตัวต่อ GDP ประมาณร้อยละ 2.5 .
ผลลัพธ์เหล่านี้ยังแตกต่างกันของธนาคารในที่ตามมา gennaioli
กระดาษ , มาร์ตินและรอสซี่ ( 2013b ) ใช้ตัวอย่างประมาณ 4000 ธนาคารใน 140 ประเทศ เพื่อวิเคราะห์ผลของนโยบายรัฐบาลในแต่ละความเสี่ยงหนี้ยืมในระหว่าง 12 จักรพรรดิ
เริ่มต้นระหว่างปี 2012 ผู้เขียนพบว่าธนาคารขนาดใหญ่ด้วยย

หนี้รัฐบาลในตอนเริ่มต้นอธิปไตยของตัวเอง ลดการให้กู้ยืมโดยเพิ่มเติม
เมื่อเทียบกับสินทรัพย์รวมของพวกเขา ผลที่ได้นี้ ส่วนใหญ่จะอธิบายโดยธนาคาร " ถาวร " ถือ
หนี้รัฐบาล เป็นนอกคอก " ชั่วคราว " เพิ่มขึ้นในการถือครองตราสารหนี้ของรัฐบาลในช่วงวิกฤตเหล่านี้เอพ
.
เป็นวิกฤตหนี้อธิปไตยโดยการศึกษาเหล่านี้มีความหมายต่อสินเชื่อในประเทศ

ช็อกลบนี้ประกอบโดยการทำเครื่องหมายผลที่จักรพรรดิวิกฤติยังมี
ของ บริษัท ในต่างประเทศของการเข้าถึงแหล่งสินเชื่อ และ arteta เฮล ( 2551 ) พบว่า ประเทศที่ยั่งยืน : วิกฤตหนี้ได้ จำกัด การเข้าถึงตลาดหนี้ระหว่างประเทศ ผลกระทบที่แข็งแกร่งสำหรับ nonfinancial
บริษัทส่วนตัวที่ไม่ได้ส่งออกของสินค้าและบริการ
ทั้งผลลัพธ์เหล่านี้มีหลักฐานโดยตรงในผลของระดับเริ่มต้น
ในภายในประเทศ และสินเชื่อที่ธนาคารข้ามพรมแดน ,ซึ่งอาจแปลเป็นมวลรวมเศรษฐกิจมหภาค