Verbs are also classified according

Verbs are also classified according to function. Action verbs show action or possession. Action verbs are either transitive or intransitive. Linking verbs show the condition of the subject. Auxiliary verbs, also called helping verbs, are used with other verbs to change the tense, voice, or condition of the verb.
Conditional verbs are verbs conjugated with could, would, or should to show a possible condition. They may be in any tense.
The principal parts of a verb are the four forms of the verb from which all forms of the verb can be made. In English the four principal parts are the present (or infinitive), the past tense, the past participle, and the present participle. Since the present participle is always formed the same way (add -ing), some lists of principal parts omit it.
One of the most important things about verbs is their relationship to time. Verbs tell if something has already happened, if it will happen later, or if it is happening now. For things happening now, we use the present tense of a verb; for something that has already happened, we use the past tense; and for something that will happen later, we use the future tense. Some examples of verbs in each tense are in the chart below:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำกริยาจะยังจัดตามฟังก์ชัน การกระทำกริยาแสดงการกระทำหรือครอบครอง Transitive หรืออกรรมกริยาการกระทำได้ เชื่อมโยงคำกริยาแสดงสภาพของเรื่อง เสริมกริยา กริยาช่วย เรียกว่าใช้กับคำกริยาอื่น ๆ เพื่อเปลี่ยนกาล เสียง หรืออาการของกริยาเงื่อนไขกริยาเป็นกริยาที่ผันกับสามารถ จะ หรือควรจะแสดงเงื่อนไขเป็นไปได้ พวกเขาอาจจะในกาลใด ๆส่วนหลักการของคำกริยามี 4 รูปแบบของกริยาที่สามารถทำทุกรูปแบบของกริยา ในภาษาอังกฤษ ส่วนหลักสี่มีปัจจุบัน (หรือ infinitive) , ดิฉัน รูปอดีตกาล และพัก ตั้งแต่คำนามเสมอจะเกิดขึ้นแบบเดียวกัน (เพิ่ม - ing), บางรายการของชิ้นส่วนหลักตัดมันสิ่งสำคัญสุดเกี่ยวกับคำกริยาอย่างใดอย่างหนึ่งคือความสัมพันธ์ของเวลา กริยาบอก ว่า สิ่งที่มีแล้วเกิด ขึ้น ถ้ามันจะเกิดขึ้นในภายหลัง หรือ ถ้ามันเกิดขึ้นตอนนี้ สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ เราใช้ปัจจุบันกาลของคำกริยา สิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว เราใช้อดีตกาล และสิ่งที่จะเกิดขึ้นในภายหลัง เราใช้อนาคตกาล ตัวอย่างของคำกริยาในแต่ละกาลอยู่ในตารางด้านล่าง:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำกริยาจะจัดยังตามฟังก์ชั่น คำกริยาแสดงการกระทำหรือการมีไว้ในครอบครอง คำกริยาการกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งสกรรมกริยาหรือกรรม การเชื่อมโยงคำกริยาแสดงสภาพของเรื่อง กริยาช่วยที่เรียกว่าช่วยให้คำกริยาจะใช้กับคำกริยาอื่น ๆ ที่จะเปลี่ยนเครียดเสียงหรือเงื่อนไขของคำกริยา.
คำกริยามีเงื่อนไขนี้คำกริยาผันกับทำได้จะหรือควรจะแสดงให้เห็นสภาพที่เป็นไปได้ พวกเขาอาจจะอยู่ในความตึงเครียดใด ๆ .
ส่วนหลักของคำกริยาเป็นสี่รูปแบบของคำกริยาจากการที่ทุกรูปแบบของคำกริยาที่สามารถทำ ในภาษาอังกฤษสี่ส่วนหลักคือปัจจุบัน (หรือ infinitive) อดีตกาลกริยาที่ผ่านมาและกริยาปัจจุบัน ตั้งแต่กริยาปัจจุบันจะเกิดขึ้นเสมอในลักษณะเดียวกัน (เพิ่มไอเอ็นจี) รายการของชิ้นส่วนหลักบางละเว้นมัน.
หนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดเกี่ยวกับคำกริยาคือความสัมพันธ์ของพวกเขาเวลา คำกริยาบอกได้ว่าสิ่งที่ได้เกิดขึ้นแล้วถ้ามันจะเกิดขึ้นในภายหลังหรือถ้ามันเกิดขึ้นตอนนี้ สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้เราใช้ปัจจุบันกาลของคำกริยา; สำหรับสิ่งที่ได้เกิดขึ้นแล้วเราจะใช้อดีตกาล; และสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อมาเราใช้อนาคตกาล ตัวอย่างบางส่วนของคำกริยาในแต่ละตึงเครียดอยู่ในตารางด้านล่าง: