Influence of the solubility coeffic

Influence of the solubility coefficient (b) and the diffusion
coefficient (Dw) of water in the films on the water vapor
permeabilities (Kw)
Since an important function of a food packaging is to avoid or at
least to decrease moisture transfer between the food and the
surrounding atmosphere, film water vapor permeability should be
as low as possible (Gontard et al.,1992).Water vapor permeabilities
(Kw) are presented in Table 2. Kw values ranged from 9.6  108 g
water/h.m.Pa, for the rice starch films plasticized with 0.2 gsorbitol/g dry starch (SS20) to 63.6  108 g water/h.m.Pa, for the
rice flour films plasticized with 0.3 g glycerol/g dry flour (FG30).
The increase of glycerol content increases the water vapor permeation
through the films, as has been reported in the literature for
other hydrophilic films (Cuq et al., 1997; Laohakunjit and Noomhorm,
2004; Mali et al., 2002; Mu¨ ller et al., 2008). The behavior
found for starch films can be explained by the increase of film
hygroscopicity, represented by their higher solubility coefficients
(b). When the glycerol concentrationwas increased from 20 to 30 g
of glycerol/100 g of dry raw material, the b values increased by
about 40%. The results reported in Table 2 did not show important
differences between the diffusion coefficients of starch filmsother hand, the higher water vapor permeabilities found for flour
based films can be explained by their more open structure, represented
by the higher diffusion coefficients.
Laohakunjit and Noomhorm (2004) determined thewater vapor
permeability of rice starch films prepared by casting, plasticized
with 0.30 g glycerol/g dry starch. They reported values of Kw almost
four times higher than those values found for similar films in the
present work. For films plasticized with sorbitol, the same authors
found a Kw of 90.9  108 g/h.m.Pa, eight times higher than the
value of Kw obtained in this work (10.9  108 g/h.m.Pa). It is
important to note that Laohakunjit and Noomhorm used a higher relative humidity gradient, 0–90% RH to determine Kw while, in this
work, the RH gradient was 2–75%. However, the much higher
values of permeability of these films seem to be associated with
their porous and irregular microstructure observed by the cited
authors from SEM micrographs.
Fig. 3 illustrates the behavior of the solubility coefficients (b) of
water in the films, showing that the values of this coefficient
strongly depend on the range of the air relative humidity (water
activity of the film). Although few works had investigated the
influence of this coefficient in the water vapor permeability of
starch and protein based films (Moore et al., 2006; Mu¨ ller et al.,
2008), the behavior of this coefficient is determinant in the water
permeation processes, as discussed in the following.
For films prepared with the same material (rice starch or rice
flour), the values of Kw were increased by about 50–80% when the
glycerol changed from 0.20 to 0.30 g glycerol/g rawmaterial. Values
of b1 (related to aw1 ¼0.75) and b2 (related to aw2 ¼ 0.02) for all the
film samples are also presented in Table 2. The driving force that
causes water transfer in the film is given by the side-to-side
moisture difference, i.e., ps(b1  aw1  b2  aw2), given in g water/g
dry solid. The comparison between the values of b1  aw1 and
b2  aw2 shows that the higher RH determines the driving force that
causes mass transfer through the film. Inside the diffusion cell,
where RH ¼ 0.02, the films’ surface moistures ranged from about
0.025 to 0.065 g water/g dry solid, while outside the cell, where
RH ¼ 75%, the film’s surface moistures ranged from about 0.38 to
0.89 gwater/g dry solid. The comparison of samples SG20 and SG30
data shows that the increase of Kw was caused partially by the
increase of the diffusion coefficient, Dw (that depends on the film
structure), but mainly by the increase of the solubility coefficient b1
(that depends on the film hygroscopicity). The same reasoning can
be used to explain the Kw increase for samples FG20 and FG30.
On the other hand, for the same glycerol concentration, rice
flour films gave values of Kw two times higher than the rice starch
films. The comparison of the values of Dw and b1 for samples SG20
and FG20 and for samples SG30 and FG30 shows that the much
higher values of the diffusion coefficients can explain the increase
of Kw. The higher values of Dw can be explained by the more
irregular structure of flour based films, as reported by Martin-Polo Kw values were not significantly affected by the plasticizer
content in the films plasticized with sorbitol, neither for starch
based films nor for flour based films.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อิทธิพลของค่าสัมประสิทธิ์ละลาย (b) และที่แพร่สัมประสิทธิ์ (Dw) น้ำในภาพยนตร์ในไอน้ำpermeabilities (กิโลวัตต์)เนื่องจากมีฟังก์ชันที่สำคัญของการบรรจุภัณฑ์อาหารเพื่อ หลีกเลี่ยงหรืออย่างน้อยเพื่อลดความชื้นการถ่ายโอนระหว่างอาหารและสภาพแวดล้อมบรรยากาศ ฟิล์ม permeability ไอน้ำควรต่ำสุด (Gontard et al., 1992) ไอน้ำ permeabilities(Kw) แสดงในตารางที่ 2 กิโลวัตต์ค่าอยู่ในช่วงจาก 9.6 g 10 8water/h.m.Pa สำหรับฟิล์มแป้งข้าว ด้วย 0.2 gsorbitol/g ที่แห้งแป้ง (SS20) plasticized 63.6 10 8 g water/h.m.Pa สำหรับการฟิล์มแป้งข้าว plasticized กับ 0.3 g/g กลีเซอรแห้งแป้ง (FG30)การเพิ่มขึ้นของกลีเซอรเนื้อหาเพิ่มการซึมผ่านไอน้ำผ่านภาพยนตร์ มีรายงานว่าในวรรณคดีสำหรับภาพยนตร์อื่น ๆ hydrophilic (Cuq et al., 1997 Laohakunjit และ Noomhorm2004 มาลีและ al., 2002 Mu¨ ller et al., 2008) ลักษณะการทำงานพบฟิล์มที่สามารถอธิบายการเพิ่มขึ้นของฟิล์มแป้งhygroscopicity แสดง โดยสัมประสิทธิ์การละลายสูง(ข) เมื่อ concentrationwas กลีเซอรเพิ่มขึ้น 20 30 กรัมของกลีเซ อร/100 g ของวัตถุดิบแห้ง ค่า b เพิ่มขึ้นประมาณ 40% ผลลัพธ์ที่รายงานในตารางที่ 2 ไม่ได้แสดงความสำคัญความแตกต่างระหว่างแพร่สัมประสิทธิ์แป้งมือ filmsother, permeabilities ไอน้ำสูงกว่าที่พบในแป้งฟิล์มตามที่สามารถอธิบาย โดยโครงสร้างเปิดมากขึ้น แสดงโดยสัมประสิทธิ์แพร่สูงขึ้นไอ thewater (2004) กำหนด Laohakunjit และ Noomhormpermeability ของฟิล์มแป้งข้าวที่เตรียม โดยการหล่อ plasticizedมีกลีเซอร 0.30 g/g แห้งแป้ง พวกเขารายงานค่า Kw เกือบสี่เท่าสูงกว่าค่าที่พบในภาพยนตร์ที่คล้ายกันในการงานนำเสนอ สำหรับฟิล์ม plasticized มีซอร์บิทอล ผู้เขียนเดียวกันพบกิโลวัตต์ของ 90.9 10 8 g/h.m.Pa แปดเท่าสูงกว่าค่า Kw ที่ได้รับในงานนี้ (10.9 10 8 g/h.m.Pa) จึงโปรดทราบว่า Laohakunjit และ Noomhorm ใช้ไล่ความชื้นสัมพัทธ์สูง 0-90% RH เพื่อกำหนด Kw ขณะนี้งาน ไล่ระดับสี RH 2 – 75% ได้ อย่างไรก็ตาม สูงค่า permeability ของภาพยนตร์เหล่านี้ดูเหมือนจะเชื่อมโยงกับความไม่สม่ำเสมอ และ porous ต่อโครงสร้างจุลภาคสังเกต โดยการอ้างอิงผู้เขียนจาก SEM micrographsFig. 3 แสดงลักษณะการทำงานของละลายสัมประสิทธิ์ (b)น้ำในภาพยนตร์ แสดงค่าสัมประสิทธิ์นี้ที่ขึ้นอยู่กับช่วงของความชื้นสัมพัทธ์ของอากาศ (น้ำอย่างยิ่งกิจกรรมของภาพยนตร์เรื่องนี้) แม้ว่าจะมีการตรวจสอบงานสองสามอิทธิพลของสัมประสิทธิ์นี้ใน permeability ไอน้ำของแป้งและโปรตีนตามฟิล์ม (มัวร์และ al., 2006 Mu¨ ller et al.,2008), พฤติกรรมของสัมประสิทธิ์นี้เป็นดีเทอร์มิแนนต์ในน้ำกระบวนการซึมผ่าน กล่าวถึงในต่อไปนี้สำหรับฟิล์มพร้อมวัสดุเดียวกัน (แป้งหรือข้าวแป้ง), ค่า Kw เพิ่มอีกเกี่ยวกับ 50-80% เมื่อการกลีเซอรเปลี่ยนจาก 0.20 ดิบวัสดุ 0.30 g กลีเซ อร/g ค่าของ b1 (ที่เกี่ยวข้องกับ aw1 ¼0.75) และ b2 (ที่เกี่ยวข้องกับ aw2 ¼ 0.02) ทั้งหมดตัวอย่างภาพยนตร์จะนำเสนอในตารางที่ 2 การขับรถบังคับที่สาเหตุน้ำโอนในภาพยนตร์เรื่องนี้ถูกกำหนด โดยการ--ด้านหนึ่งไปความแตกต่างของความชื้น เช่น ps (b1 aw1 b2 aw2), ในน้ำ g/gของแข็งแห้ง การเปรียบเทียบระหว่างค่าของ b1 aw1 และb2 aw2 แสดงว่า RH สูงกำหนดการขับรถบังคับที่สาเหตุโดยรวมโอนผ่านฟิล์ม ภายในเซลล์แพร่RH moistures มาประมาณ¼ 0.02 พื้นผิวของฟิล์ม0.025-0.065 กรัมน้ำ/กรัมแห้งแข็ง ในขณะที่ภายนอกเซลล์ ที่RH ¼ 75%, moistures พื้นผิวของฟิล์มอยู่ในช่วงจากเกี่ยวกับ 0.38 เพื่อ0.89 gwater g แห้งแข็ง การเปรียบเทียบอย่าง SG20 และ SG30ข้อมูลแสดงว่า การเพิ่มของ Kw เนื่องจากบางส่วนโดยการเพิ่มสัมประสิทธิ์การแพร่ Dw (ที่ขึ้นอยู่กับฟิล์มโครงสร้าง), แต่ส่วนใหญ่เป็นการเพิ่มขึ้นของ b1 สัมประสิทธิ์ละลาย(ขึ้นอยู่กับ hygroscopicity ฟิล์ม) สามารถใช้เหตุผลเดียวกันสามารถใช้อธิบายเพิ่มกิโลวัตต์สำหรับตัวอย่าง FG20 และ FG30บนมืออื่น ๆ สำหรับความเข้มข้นกลีเซอรเดียว ข้าวฟิล์มแป้งให้ค่า Kw สองครั้งสูงกว่าแป้งข้าวฟิล์ม การเปรียบเทียบค่าของ Dw และ b1 ตัวอย่าง SG20และ FG20 และสำหรับตัวอย่าง SG30 และ FG30 แสดงให้เห็นว่ามากสูงกว่าค่าสัมประสิทธิ์การแพร่สามารถอธิบายการเพิ่มขึ้นของ Kw ค่าที่สูงกว่าของ Dw ที่สามารถอธิบายความเพิ่มเติมโครงสร้างที่ผิดปกติของแป้งตามฟิล์ม รายงานค่าไม่อย่างถูกกระทบ โดยการกระด้างไนลกิโลวัตต์มาร์ตินโปโลเนื้อหาในภาพยนตร์ plasticized มีซอร์บิทอล ไม่สำหรับแป้งใช้ฟิล์ม หรือสำหรับแป้งตามฟิล์ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อิทธิพลของค่าสัมประสิทธิ์การละลาย (ข)
และการแพร่กระจายค่าสัมประสิทธิ์(DW) ของน้ำในภาพยนตร์บนไอน้ำ
permeabilities (กิโลวัตต์) เนื่องจากฟังก์ชั่นที่สำคัญของบรรจุภัณฑ์อาหารคือการหลีกเลี่ยงหรืออย่างน้อยที่สุดเพื่อลดการถ่ายโอนความชุ่มชื้นระหว่างอาหารและบรรยากาศโดยรอบภาพยนตร์การซึมผ่านไอน้ำควรจะเป็นต่ำที่สุด (Gontard et al., 1992) .Water permeabilities ไอ (กิโลวัตต์) ถูกแสดงไว้ในตารางที่ 2 ค่ากิโลวัตต์ตั้งแต่ 9.6? 10 8 กรัม/ น้ำจำปาสำหรับภาพยนตร์แป้งข้าว plasticized กับ 0.2 gsorbitol / g แป้งแห้ง (SS20) เพื่อ 63.6? 10 8 กรัม / น้ำจำปาสำหรับฟิล์มแป้งข้าวเจ้าplasticized 0.3 กรัมกลีเซอรอล / g แป้งแห้ง (FG30). การเพิ่มขึ้นของโทรศัพท์กลีเซอรอลเพิ่มการซึมผ่านไอน้ำผ่านภาพยนตร์ตามที่ได้รับรายงานในวรรณคดีสำหรับคนอื่นๆ ที่ชอบน้ำ ภาพยนตร์ (Cuq, et al, 1997;. Laohakunjit และ Noomhorm, 2004; มาลี, et al., 2002;. mu ller et al, 2008) พฤติกรรมที่พบสำหรับภาพยนตร์แป้งสามารถอธิบายได้จากการเพิ่มขึ้นของฟิล์มดูดความชื้นที่แสดงโดยค่าสัมประสิทธิ์การละลายที่สูงขึ้น(ข) เมื่อ concentrationwas กลีเซอรอลเพิ่มขึ้น 20-30 กรัมกลีเซอรอล/ 100 กรัมของวัตถุดิบแห้งขค่าเพิ่มขึ้นประมาณ40% ผลการรายงานในตารางที่ 2 ไม่ได้แสดงความสำคัญแตกต่างระหว่างค่าสัมประสิทธิ์การแพร่กระจายของแป้งมือfilmsother ที่ permeabilities ไอน้ำที่สูงขึ้นพบแป้งภาพยนตร์ตามสามารถอธิบายได้ด้วยโครงสร้างเปิดกว้างมากขึ้นของพวกเขาเป็นตัวแทนโดยค่าสัมประสิทธิ์ที่สูงกว่าการแพร่กระจาย. Laohakunjit และ Noomhorm ( 2004) กำหนดไอ thewater การซึมผ่านของภาพยนตร์สตาร์ชข้าวจัดทำขึ้นโดยหล่อ plasticized กับ 0.30 กรัมกลีเซอรอล / g แป้งแห้ง พวกเขาได้รายงานค่ากิโลวัตต์เกือบสี่เท่าสูงกว่าค่าที่พบสำหรับภาพยนตร์ที่คล้ายกันในการทำงานในปัจจุบัน สำหรับภาพยนตร์ที่มีซอร์บิทอ plasticized ผู้เขียนเดียวกันพบว่า90.9 กิโลวัตต์ของ? 10 8 กรัม / จำปาแปดครั้งสูงกว่าค่าของกิโลวัตต์ที่ได้รับในงานนี้(10.9? 10? 8 กรัม / จำปา) มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่า Laohakunjit และ Noomhorm ใช้การไล่ระดับสีความชื้นสัมพัทธ์สูงขึ้น 0-90% RH เพื่อตรวจสอบกิโลวัตต์ในขณะที่ในการทำงานลาดRH เป็น 2-75% อย่างไรก็ตามการที่สูงขึ้นมากค่าการซึมผ่านของภาพยนตร์เหล่านี้ดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับจุลภาครูพรุนและความผิดปกติของพวกเขาสังเกตเห็นโดยอ้างผู้เขียนจากSEM ไมโคร. รูป 3 แสดงให้เห็นถึงพฤติกรรมของค่าสัมประสิทธิ์การละลาย (ข) ของน้ำในภาพยนตร์แสดงให้เห็นว่าค่าสัมประสิทธิ์นี้อย่างมากขึ้นอยู่ในช่วงของอากาศความชื้นสัมพัทธ์(ที่น้ำกิจกรรมของภาพยนตร์เรื่องนี้) แม้ว่าไม่กี่งานได้ตรวจสอบอิทธิพลของค่าสัมประสิทธิ์ในการซึมผ่านไอน้ำของแป้งและโปรตีนภาพยนตร์ตาม(มัวร์ et al, 2006;.. หมู่ ller, et al, 2008) พฤติกรรมของค่าสัมประสิทธิ์นี้เป็นตัวกำหนดในน้ำการซึมผ่านกระบวนการตามที่กล่าวไว้ในต่อไปนี้. สำหรับภาพยนตร์ที่จัดทำขึ้นด้วยวัสดุเดียวกัน (แป้งข้าวเจ้าหรือข้าวแป้ง) ค่ากิโลวัตต์ได้เพิ่มขึ้นประมาณ 50-80% เมื่อกลีเซอรอลเปลี่ยน0.20-0.30 กรัมกลีเซอรอล / g วัตถุดิบ ค่านิยมของ b1 (ที่เกี่ยวข้องกับ aw1 ¼0.75) และ b2 (ที่เกี่ยวข้องกับ AW2 ¼ 0.02) สำหรับทุกตัวอย่างภาพยนตร์เรื่องนี้ยังนำเสนออยู่ในตารางที่2 แรงผลักดันที่ทำให้เกิดการถ่ายโอนน้ำในภาพยนตร์เรื่องนี้จะได้รับจากด้าน-to- ด้านความแตกต่างความชื้นเช่น PS (b1? aw1? b2? AW2) ได้รับในน้ำกรัม / g แห้งแข็ง เปรียบเทียบระหว่างค่านิยมของ b1 หรือไม่ aw1 และb2? AW2 แสดงให้เห็นว่าสูงกว่า RH กำหนดแรงผลักดันที่ทำให้เกิดการถ่ายเทมวลผ่านภาพยนตร์ ภายในเซลล์แพร่กระจายที่ RH ¼ 0.02, ภาพยนตร์ 'พื้นผิวความชื้นตั้งแต่ประมาณ 0.025-0.065 กรัมน้ำ / g แห้งแข็งในขณะที่นอกเซลล์ที่RH ¼ 75% ความชื้นพื้นผิวของหนังเรื่องนี้ตั้งแต่ประมาณ 0.38 ที่จะ0.89 gwater / g แห้งแข็ง การเปรียบเทียบตัวอย่าง SG20 และ SG30 ข้อมูลแสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของกิโลวัตต์มีสาเหตุบางส่วนจากการเพิ่มขึ้นของค่าสัมประสิทธิ์การแพร่, Dw (ที่ขึ้นอยู่บนแผ่นฟิล์มโครงสร้าง) แต่ส่วนใหญ่จากการเพิ่มขึ้นของค่าสัมประสิทธิ์การละลาย b1 ที่(ที่ขึ้นอยู่กับ ภาพยนตร์ดูดความชื้น) เหตุผลเดียวกันสามารถนำมาใช้เพื่ออธิบายการเพิ่มขึ้นกิโลวัตต์สำหรับ FG20 ตัวอย่างและ FG30. ในทางกลับกันสำหรับความเข้มข้นของกลีเซอรอลเดียวกันข้าวภาพยนตร์แป้งให้ค่ากิโลวัตต์สองครั้งสูงกว่าแป้งข้าวภาพยนตร์ การเปรียบเทียบค่าของ Dw และ b1 สำหรับตัวอย่าง SG20 และ FG20 และสำหรับตัวอย่าง SG30 FG30 และแสดงให้เห็นว่ามากค่าที่สูงขึ้นของค่าสัมประสิทธิ์การแพร่กระจายสามารถอธิบายได้ว่าการเพิ่มขึ้นของกิโลวัตต์ ค่าที่สูงขึ้นของ Dw สามารถอธิบายได้ด้วยมากขึ้นโครงสร้างที่ผิดปกติของแป้งภาพยนตร์ตามที่รายงานโดยมาร์ตินโปโลค่ากิโลวัตต์ที่ไม่ได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญโดยพลาสติเนื้อหาในภาพยนตร์plasticized กับซอร์บิทอทั้งแป้งภาพยนตร์ตามหรือสำหรับแป้งตามภาพยนตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อิทธิพลของค่า สัมประสิทธิ์ ( B ) และค่าสัมประสิทธิ์การแพร่
( DW ) น้ำในภาพยนตร์บนไอน้ำ ( kW )

permeabilities ตั้งแต่ฟังก์ชันที่สำคัญของบรรจุภัณฑ์อาหารเพื่อหลีกเลี่ยงหรืออย่างน้อยเพื่อลดความชื้น

โอนระหว่างอาหารและบรรยากาศแวดล้อมผ่านไอน้ำให้ฟิล์มเป็น
ที่สุดเท่าที่จะทำได้ ( gontard et al . , 1992 ) permeabilities ไอน้ำ
( กิโลวัตต์ ) ที่แสดงในตารางที่ 2 กิโลวัตต์ค่าระหว่าง 9.6  10  8 g
น้ำ / h.m.pa , ข้าวแป้งภาพยนตร์ plasticized 0.2 gsorbitol / กรัมแป้งแห้ง ( ss20 ) มากที่สุด  10  8 กรัมน้ำ / h.m.pa สำหรับ
แป้งภาพยนตร์ plasticized กับ 0.3 กรัม / กรัมแป้งแห้งกลีเซอรอล ( fg30
เพิ่ม ) ของกลีเซอรอลเนื้อหาเพิ่มไอน้ำซึมผ่าน
ผ่านภาพยนตร์ ตามที่ได้รับรายงานในวรรณคดีสำหรับ
ภาพยนตร์ที่ชอบน้ำอื่น ๆ ( cuq et al . , 1997 ; เลาหกุลจิตต์ และ noomhorm
, 2004 ; มะลิ et al . , 2002 ; มูตั้ง ller et al . , 2008 ) พฤติกรรม
พบฟิล์มแป้งสามารถอธิบายได้โดยการเพิ่มการดูดความชื้นของฟิล์ม
แทน โดยตนสูงกว่าค่าสัมประสิทธิ์การละลาย
( B ) เมื่อกลีเซอรอล concentrationwas เพิ่มขึ้นจาก 20 ถึง 30 g
รอล / 100 กรัมของวัตถุดิบแห้ง ค่าเพิ่มขึ้น
Bประมาณ 40 % ผลรายงานตารางที่ 2 ไม่พบความแตกต่างที่สำคัญระหว่างสัมประสิทธิ์การแพร่
แป้งมือ filmsother permeabilities , ไอน้ำที่สูงขึ้นพบว่าแป้ง
ตามภาพยนตร์ที่สามารถอธิบายได้โดยเปิดโครงสร้างเพิ่มเติมแทน
โดยค่าสัมประสิทธิ์การแพร่กระจายสูง
เลาหกุลจิตต์ noomhorm ( 2004 ) และกำหนดน้ำไอน้ำ
การซึมผ่านของฟิล์มแป้งข้าวเตรียมหล่อ plasticized
กับ 0.30 กรัมกลีเซอรอล / กรัมแห้งแป้ง พวกเขารายงานว่าค่า kW เกือบ
4 ครั้งสูงกว่าค่าพบภาพยนตร์ที่คล้ายกันใน
ปัจจุบันทำงาน ภาพยนตร์ plasticized ด้วยซอร์บิทอล , ผู้เขียนเดียวกัน
พบกิโลวัตต์ของ  จำนวน 10  8 g / h.m.pa แปดครั้งสูงกว่า
ค่ากิโลวัตต์ที่ได้รับในงานนี้ ( 10.9  10  8 g / h.m.pa ) มันคือ
เป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทราบว่าเลาหกุลจิตต์ noomhorm ที่มีความชื้นสูง และใช้สี , 0 – 90 เปอร์เซ็นต์ว่ากิโลวัตต์ ในขณะที่ในงานนี้
, RH สี 2 – 75% แต่ยิ่งมากค่า
การซึมผ่านของภาพยนตร์เหล่านี้ดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับโครงสร้างของรูพรุนและไม่สม่ำเสมอ

ผู้สังเกต โดยอ้างจาก SEM micrographs .
ฟิค3 แสดงให้เห็นถึงพฤติกรรมของค่า สัมประสิทธิ์ ( B )
น้ำในหนังที่แสดงให้เห็นว่าค่าของสัมประสิทธิ์นี้
ขอขึ้นอยู่กับช่วงของอากาศ ความชื้น ( น้ำ
กิจกรรมของภาพยนตร์ ) แม้ว่าผลงานบางได้ศึกษาอิทธิพลของสัมประสิทธิ์
ในการซึมผ่านไอน้ำของ
แป้งและโปรตีน ใช้ภาพยนตร์ ( Moore et al . , 2006 ; มูตั้ง ller et al . ,
2008 )