Why are advanced classes not associ

Why are advanced classes not associated with more democratic politics as well? The argument is not that they shun open and competitive politics. However, they tend to be the dominant groups that control the polity or that are the wealthiest in society. Classic literature in the social sciences postulated that the business classes were in fact the drivers of change historically and that thy laid the foundations of emerging European democracies (Moore, 1966). Yet, in Latin America, Asia and Africa the business classes were quite different. The key factor is the relationship between the business classes and the state. If business groups thrived because of their links to the state, they tended to be conservative and mainly interested in preserving the status quo. Scholars such as Peter Rvans and Guillermo O’Donnell also saw close cooperation between business and the state as serving the interests of the ruling class (Evans, 1979 ; O’Donnell, 1973). In the Southeast Asian context, scholars such as Richard Robison, Vedi Hadiz, John Sidel and Paul Hutchcroft, using different analytical frameworks, have all concluded that business groups in the region have been more inclined to be predatory and supportive of authoritarian regimes, often times because their wealth was intrinsically tied to the political regime (Hadiz, 2010 ; Hutchcroft, 1998; Robison, 1986; Sidel, 1999). In rare cases, such as among some business groups in Thailand or Indonesia, authoritarian controls became impediments to their interests and they therefore more strongly supported political openness, even by entering politics and seeking change from within. Business classes, per se, are therefore likely to support regimes that best serve their interests, whether democratic or authoritarian, but are unlikely to be the drivers of change. On the other hand, to the extent that a large number of small entrepreneurs are less linked to the state, and form part of the middle class, their interests might lie closer to the professionals, students, intellectuals who tend to demand more open and representation politics.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทำไมเรียนขั้นสูงไม่เกี่ยวข้องกับการเมืองประชาธิปไตยมากขึ้นเช่น อาร์กิวเมนต์ไม่ใช่พวกชุนเมืองเปิด และแข่งขัน อย่างไรก็ตาม พวกเขามักจะเป็นกลุ่มหลักที่ควบคุมแบบ polity หรือที่เป็นที่ร่ำรวยที่สุดในสังคม Postulated วรรณกรรมคลาสสิกในสังคมศาสตร์ที่ เรียนธุรกิจได้ในความเป็นจริงไดรเวอร์ของการเปลี่ยนแปลงประวัติ และที่พระองค์วางรากฐานของยุโรปเกิดเหมือน ๆ (มัวร์ 1966) ยัง สหรัฐอเมริกา เอเชีย และแอฟริกา ชั้นธุรกิจได้ค่อนข้างแตกต่าง ปัจจัยสำคัญคือ ความสัมพันธ์ระหว่างชั้นธุรกิจและรัฐ ถ้าธุรกิจกลุ่มเพื่อนพนักงานการเชื่อมโยงไปยังรัฐ พวกเขามีแนวโน้มจะหัวเก่า และส่วนใหญ่สนใจในการรักษาสภาพ นักวิชาการเช่นปีเตอร์ Rvans และ Guillermo O'Donnell เห็นชิดระหว่างธุรกิจและรัฐยังเป็นการให้บริการความสนใจชั้นปกครอง (อีวานส์ 1979 O'Donnell, 1973) ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ นักวิชาการเช่นริชาร์ด Robison, Vedi Hadiz จอห์น Sidel และ Paul Hutchcroft โดยใช้กรอบวิเคราะห์แตกต่างกัน มีทั้งหมดสรุปว่า กลุ่มธุรกิจในภูมิภาคนี้ได้กินมากขึ้นมหาศาล และสนับสนุนระบอบประเทศ บ่อยครั้งเนื่องจากสมบัติทำเชื่อมโยงกับระบอบการเมือง (Hadiz, 2010 Hutchcroft, 1998 Robison, 1986 Sidel, 1999) ในบางกรณี เช่นระหว่างกลุ่มธุรกิจบางกลุ่มในประเทศอินโดนีเซีย ประเทศควบคุมเป็น impediments เพื่อผลประโยชน์ของพวกเขา และพวกเขาดังมากขอรับการสนับสนุนอย่างยิ่งทางการเมือง โดยป้อนเมือง และกำลังเปลี่ยนแปลงจากภายใน เรียนธุรกิจ ต่อ se ดังนั้นมีแนวโน้มที่จะสนับสนุนระบอบที่ให้ความสนใจ ส่วนประชาธิปไตย หรือประเทศ แต่น่าจะ ควบคุมเปลี่ยนแปลง บนมืออื่น ๆ ที่จำนวนมากของผู้ประกอบการขนาดเล็กมีน้อยกับรัฐ และส่วนของแบบฟอร์มของชนชั้นกลาง ความสนใจอาจอยู่ใกล้ชิดกับผู้เชี่ยวชาญ นักเรียน นักวิชาการที่มีแนวโน้มที่จะต้องเปิดมากขึ้น และการเมืองนำเสนอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทำไมเรียนไม่เกี่ยวข้องกับการเมืองประชาธิปไตยมากขึ้นเช่นเดียวกับขั้นสูง? ข้อโต้แย้งไม่ได้ว่าพวกเขาหลีกเลี่ยงการเมืองที่เปิดกว้างและการแข่งขัน อย่างไรก็ตามพวกเขามีแนวโน้มที่จะกลุ่มที่โดดเด่นที่การควบคุมรัฐธรรมนูญหรือที่ร่ำรวยที่สุดในสังคม วรรณกรรมคลาสสิกในทางสังคมศาสตร์การตั้งสมมติฐานว่าการเรียนธุรกิจในความเป็นจริงคนขับรถของการเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์และพระที่วางรากฐานของประชาธิปไตยที่เกิดขึ้นในยุโรป (มัวร์, 1966) แต่ในละตินอเมริกาเอเชียและแอฟริกาเรียนธุรกิจที่แตกต่างกันมาก ปัจจัยสำคัญคือความสัมพันธ์ระหว่างชนชั้นธุรกิจและรัฐ หากกลุ่มธุรกิจเติบโตเพราะการเชื่อมโยงของพวกเขาให้อยู่ในสถานะที่พวกเขามีแนวโน้มที่จะอนุรักษ์และสนใจส่วนใหญ่ในการรักษาสภาพที่เป็นอยู่ นักวิชาการเช่นปีเตอร์ Rvans และกิดอนเนลล์ยังเห็นความร่วมมือที่ใกล้ชิดระหว่างธุรกิจและรัฐที่ทำหน้าที่ผลประโยชน์ของชนชั้นปกครอง (อีแวนส์, 1979; ดอนเนลล์, 1973) ในบริบทเอเชียตะวันออกเฉียงใต้, นักวิชาการเช่นริชาร์ดโรบินสัน, Vedi Hadiz จอห์นและพอล Sidel Hutchcroft โดยใช้กรอบการวิเคราะห์ที่แตกต่างกัน, ได้ข้อสรุปทั้งหมดว่ากลุ่มธุรกิจในภูมิภาคท​​ี่ได้รับการแนวโน้มมากกว่าที่จะเป็นนักล่าและให้การสนับสนุนของระบอบเผด็จการบ่อยครั้ง เพราะความมั่งคั่งของพวกเขาถูกผูกติดอยู่ภายในระบอบการปกครองทางการเมือง (Hadiz 2010; Hutchcroft 1998; โรบินสัน, 1986; Sidel, 1999) ในบางกรณีเช่นในบางกลุ่มธุรกิจในประเทศไทยหรืออินโดนีเซีย, การควบคุมเผด็จการกลายเป็นอุปสรรคกับความสนใจของพวกเขาและพวกเขาจึงได้รับการสนับสนุนมากขึ้นอย่างยิ่งการเปิดกว้างทางการเมืองแม้โดยเข้าสู่การเมืองและการแสวงหาการเปลี่ยนแปลงจากภายใน ชั้นเรียนธุรกิจต่อ se ดังนั้นจึงมีแนวโน้มที่จะสนับสนุนระบอบการปกครองที่ดีที่สุดให้บริการความสนใจของพวกเขาไม่ว่าจะเป็นประชาธิปไตยหรือเผด็จการ แต่ไม่น่าจะเป็นคนขับรถของการเปลี่ยนแปลง ในทางตรงกันข้ามมีขอบเขตว่าเป็นจำนวนมากของผู้ประกอบการขนาดเล็กมีการเชื่อมโยงน้อยที่จะรัฐและเป็นส่วนหนึ่งของชนชั้นกลางความสนใจของพวกเขาอาจจะอยู่ใกล้ชิดกับผู้เชี่ยวชาญด้านนักศึกษาปัญญาชนที่มีแนวโน้มที่จะเรียกร้องเปิดมากขึ้นและการเป็นตัวแทน การเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำไมต้องเรียนสูง ไม่เกี่ยวข้องกับการเมืองประชาธิปไตยมากขึ้นเช่นกัน การโต้แย้งไม่ได้ว่าชุนเปิดและการแข่งขันทางการเมือง อย่างไรก็ตาม , พวกเขามักจะ เป็นเด่นกลุ่มที่ควบคุมท้องถิ่นหรือที่คือร่ำรวยในสังคมวรรณคดีคลาสสิกในสังคมศาสตร์ซึ่งเรียนธุรกิจในความเป็นจริงไดรเวอร์ของการเปลี่ยนแปลงในอดีตและของท่านวางรากฐานของประเทศในยุโรปเกิดใหม่ ( มัวร์ , 1966 ) แต่ในละติน อเมริกา เอเชีย และแอฟริกา คลาส ธุรกิจที่แตกต่างกันมาก ปัจจัยสําคัญคือความสัมพันธ์ระหว่างธุรกิจชั้นเรียนและรัฐถ้ากลุ่มธุรกิจประสบความสำเร็จเพราะการเชื่อมโยงของพวกเขาไปยังรัฐ พวกเขามีแนวโน้มที่จะอนุรักษ์ และส่วนใหญ่สนใจในการรักษาสถานะที่เป็นอยู่ นักวิชาการ เช่น ปีเตอร์ และ กิลเลอร์โม rvans เนลยังเห็นความร่วมมือที่ใกล้ชิดระหว่างธุรกิจและรัฐที่ให้บริการผลประโยชน์ของชนชั้นปกครอง ( อีแวนส์ , 1979 ; O , 1973 ) ในบริบทเอเชีย ตะวันออกเฉียงใต้นักวิชาการ เช่น ริชาร์ด โรบินสัน vedi , hadiz จอห์น ไซเดล และ พอล hutchcroft โดยใช้กรอบวิเคราะห์ที่แตกต่างกันทั้งหมดสรุปได้ว่า กลุ่มธุรกิจในภูมิภาคได้มากขึ้นมีแนวโน้มที่จะเป็นนักล่าและสนับสนุนของระบอบอำนาจนิยม บ่อยครั้ง เพราะความมั่งคั่งของพวกเขาภายในเชื่อมโยงกับระบอบการเมือง ( hadiz , 2010 ; hutchcroft , 1998 ; โรบินสัน , 1986 ; ไซเดล , 1999 )ในบางกรณี เช่น ในบางกลุ่มธุรกิจในไทย หรืออินโดนีเซีย การควบคุมเผด็จการกลายเป็นอุปสรรค เพื่อผลประโยชน์ของพวกเขาและพวกเขาขึ้นจึงขอสนับสนุนการเปิดกว้างทางการเมือง แม้ว่าจะเข้าสู่การเมืองและการแสวงหาการเปลี่ยนแปลงจากภายใน ธุรกิจชั้นเรียนต่อ se จึงมีแนวโน้มที่จะสนับสนุนระบอบการปกครองที่ดีที่สุดตอบสนองผลประโยชน์ของพวกเขา ว่าประชาธิปไตยหรือเผด็จการ ,แต่ไม่น่าจะเป็นไดรเวอร์ของการเปลี่ยนแปลง บนมืออื่น ๆ ในขอบเขตที่เป็นจำนวนมากของผู้ประกอบการขนาดเล็กจะน้อยกว่าที่เชื่อมโยงกับรัฐ และเป็นส่วนหนึ่งของชนชั้นกลาง ความสนใจของพวกเขาอาจจะต้องใกล้ชิดกับผู้เชี่ยวชาญ นักศึกษา ปัญญาชนที่มีแนวโน้มความต้องการเปิดมากขึ้นและการเป็นตัวแทนทางการเมือง