Prince Sun Ho, there is something b

Prince Sun Ho, there is something between your brows and your hair... What happen.." The servant looked at Prince Sun Ho nervously.

"What are you talking about?" Sun Ho was puzzled after seeing that the attendance was still alive and seemed to be healthy with no effect. He was also startled by her scream earlier but his servant's word seemed even weirder.

"Er, well..." The servant opened her mouth but she hesitated to speak further. Instead, she went to bring the bronze mirror to Prince Sun Ho so that he could see for himself. Sun Ho took the mirror and looked at his reflection. He discovered that there was a fine red line between his brows which resembled blood drop and he tried to rub it away but to no avail. This red line could not be erased no matter how hard Sun Ho rubbed with his fingers. The red line seemed to be glowing in lustrous red like fresh blood drop.

Next, Sun Ho saw that his hair grew longer. That was not anything unsual except that his dark black hair turned into a shade of dark purple instead. Sun Ho took a portion of his hair and looked at it. Indeed, it was definitely not black. So his eyes were not playing trick on him.

How did this happen? Sun Ho was bewildered and he could not believe his eyes when he saw his refelction in the mirror. Could this image be a sign that he had changed into a demon? Could it be the aftermath of last night with Junjin and that his mere half humanity was gone? However, Sun Ho felt peace and he had never felt this calmness before, without any influence of being demonic as he used to feel so. But he was unable to comprehend what had happened him now and what had cause this.

"Monster." Sun Ho whispered blankly. No wonder the attendance fled in fear earlier. Sun Ho's appearance indeed was eerie which had freaked her out. Sun Ho gave a bitter smile to his servant and looked away, not knowing what to say.

"Prince Sun Ho." The servant did not know what to say to console prince Sun Ho either. Though she was appalled at Prince Sun Ho's sudden change in his outlook, but deep down in her heart, she knew he was still the same Prince she had served all these years. No way was Prince Sun Ho a monster as what the attendant said earlier. "That stupid attendant will be getting a long lecture and scoldings from me later on. I think I must teach all the attendants with proepr manners in serving Prince Sun Ho from now on." The servant made a mental note to call all the attendants, guards for a briefing later on.

"Do I look like a monster?" Sun Ho queried his servant in a loud sigh. He thought that he was used to it when others called him harsh names but it seemed that he had never accustomed to all the callings at all.

"Prince Sun Ho, you definitely do not resemble a monster. You are still the Prince Sun Ho and this I can vouch for." she understood Prince Sun Ho's feelings.

"I..." Sun Ho choked on his words as he felt touched with his servant's words. She was such a caring person and if not for her, Sun Ho might not have overcome the others' stares and words.

"Prince Sun Ho, forget the attendance's words. Let me help you to dress up and get ready." the servant smiled and her eyes became like moon crescent. She helped Sun Ho to dress in his imperial attire wich consisted of several layers of clothings before she donned a dark red outer robe on Sun Ho. She combed Sun Ho's long silky hair and tied it up into a pony tail and let the side to fall freely on his cheek. The servant tried to apply some powder to conceal the red line but it would not do and she gave up.

"There, you looked fine as alway, Prince Sun Ho, if not much better than before." the servant smiled widely. "Oh yes, I heard from the attendant that an official came to see you last night but she did not know his name." the servant looked apologetic.

"The attendant who came with you, said this?" Sun Ho looked at the servant and she nodded. Sun Ho was sure that Junjin sucked blood from the attendant last night but it seemed that she had no memory of this incident.

"That attendant failed in her duty. If it is me, I would not have allow any official to see you, Prince Sun Ho without getting his name." the servant was guilty that she slept so deeply that she did not even know that someone came to see Prince Sun Ho.

"It is just General Shinhwa who pay his respect to me as he was appointed by the Emperor to be my Imperial bodyguard." Sun Ho answered gently.

Sun Ho walked out of his chambers and turned to his servant, " the weather is good, I intend to have my morning meal outside in the garden." The weather was just an excuse for Sun Ho could not bear staying in his chamber any minute longer. Junjin's scent still lingered in his chamber and the memeory of his grief-stricken expression, hurt Sun Ho.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ้าชายซันโฮมีอะไรบางอย่างระหว่างคิ้วและเส้นผมของคุณ ... คุณคืออะไรเกิดขึ้น .. "คนรับใช้มองที่เจ้าชายซันโฮประหม่า." สิ่งที่คุณกำลังพูดถึง? "ซันโฮงงหลังจากที่ได้เห็นว่าการเข้าร่วมประชุมยังมีชีวิตอยู่ และดูเหมือนจะมีสุขภาพดีไม่มีผลกระทบ. นอกจากนี้เขายังตกใจกับเสียงกรีดร้องของเธอก่อนหน้านี้ แต่คำผู้รับใช้ของพระองค์แม้ดูเหมือนประหลาด. "เอ้อดี ... " คนรับใช้เปิดปากของเธอ แต่เธอลังเลที่จะพูดต่อไป. แต่เธอไป นำกระจกสีบรอนซ์กับเจ้าชายซันโฮเพื่อที่เขาจะได้เห็นตัวเอง. ซันโฮเอากระจกและมองไปที่การสะท้อนของเขา. เขาค้นพบว่ามีเส้นสีแดงแบ่งระหว่างคิ้วของเขาซึ่งคล้ายกับการลดลงของเลือดและเขาพยายามที่จะถูมันออกไป แต่จะไม่มีประโยชน์. นี้เส้นสีแดงจะไม่ถูกลบไม่ว่าวิธีการที่ยากซันโฮถูด้วยนิ้วมือของเขา. เส้นสีแดงดูเหมือนจะเรืองแสงสีแดงเงาเช่นการลดลงของเลือดสด. ถัดไปอาทิตย์โฮเห็นว่าผมของเขาเพิ่มขึ้นอีกต่อไป. นั่น เป็นอะไรที่ไม่ unsual ยกเว้นว่าผมสีดำเข้มของเขากลายเป็นสีม่วงเข้มแทน ซันโฮเอาส่วนหนึ่งของผมของเขาและมองมัน อันที่จริงมันก็ไม่แน่นอนสีดำ ดังนั้นตาของเขาไม่ได้เล่นเคล็ดลับเกี่ยวกับเขา. นี้เกิดขึ้นได้อย่างไร ซันโฮก็สับสนและเขาไม่อยากจะเชื่อสายตาของเขาเมื่อเขาเห็น refelction ของเขาในกระจก ภาพนี้อาจเป็นสัญญาณว่าเขาได้เปลี่ยนเป็นปีศาจหรือไม่? มันสามารถเป็นผลพวงของคืนที่ผ่านมากับจอนจินและมนุษย์เพียงครึ่งหนึ่งของเขาก็หายไปหรือไม่ อย่างไรก็ตามซันโฮรู้สึกสงบและเขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนความสงบโดยไม่มีอิทธิพลใด ๆ ของการเป็นปีศาจในขณะที่เขาใช้ในการรู้สึก แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นเขาในขณะนี้และสิ่งที่ได้ทำให้เกิดนี้. "มอนสเตอร์". ซันโฮกระซิบ blankly ไม่น่าแปลกใจเข้าร่วมในความกลัวหนีไปก่อนหน้านี้ ลักษณะซันโฮแน่นอนเป็นที่น่าขนลุกที่ได้ freaked เธอออก ซันโฮยิ้มขมขื่นกับคนใช้และมองออกไปไม่ทราบว่าสิ่งที่จะพูด. "เจ้าชายโฮอาทิตย์." คนรับใช้ไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่จะพูดเพื่อปลอบใจเจ้าชายโฮทั้งอาทิตย์ แต่เธอก็ตกใจที่เปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันเจ้าชายซันโฮในมุมมองของเขา แต่ลึกลงไปในหัวใจของเธอเธอรู้ว่าเขายังคงเป็นเจ้าชายเดียวกับที่เธอได้ทำหน้าที่ทุกปีเหล่านี้ ไม่มีทางเป็นเจ้าชายซันโฮมอนสเตอร์เป็นสิ่งที่ผู้เข้าร่วมประชุมกล่าวว่าก่อนหน้านี้ "นั่นคือผู้เข้าร่วมประชุมโง่จะได้รับการบรรยายยาวและดุด่าจากฉันในภายหลัง. ผมคิดว่าผมต้องสอนผู้เข้าร่วมประชุมทั้งหมดที่มีมารยาทในการให้บริการ proepr เจ้าชายโฮอาทิตย์จากนี้ไป." คนรับใช้ที่ทำทราบจิตที่จะเรียกผู้เข้าร่วมประชุมทุกคนยามสำหรับการบรรยายสรุปในภายหลัง. "ฉันมีลักษณะเหมือนสัตว์ประหลาดหรือไม่" ซันโฮสอบถามคนรับใช้ของเขาในการถอนหายใจเสียงดัง เขาคิดว่าเขาใช้มันเมื่อคนอื่น ๆ เรียกเขาว่าชื่อที่รุนแรง แต่ดูเหมือนว่าเขาคุ้นเคยไม่เคยที่จะเรียกทุกที่ทุกคน. "เจ้าชายซันโฮคุณแน่นอนไม่ได้มีลักษณะคล้ายกับมอนสเตอร์. คุณยังคงเป็นเจ้าชายซันโฮและ นี้ฉันสามารถรับรอง. " เธอเข้าใจความรู้สึกของเจ้าชายซันโฮ. "ฉัน ... " ซันโฮสำลักคำพูดของเขาในขณะที่เขารู้สึกว่าได้สัมผัสกับคำว่าคนรับใช้ของเขา เธอเป็นคนที่เป็นคนดูแลและหากไม่ได้สำหรับเธอซันโฮอาจจะไม่ได้จ้องจะเอาชนะคนอื่น ๆ 'และคำพูด. "เจ้าชายซันโฮลืมคำพูดของการเข้าร่วมประชุมของ. ให้ฉันช่วยคุณในการแต่งตัวและได้รับการพร้อม." คนรับใช้ยิ้มและดวงตาของเธอกลายเป็นเหมือนดวงจันทร์เสี้ยว เธอช่วยซันโฮที่จะแต่งตัวในชเครื่องแต่งกายของจักรพรรดิประกอบด้วยหลายชั้นของเสื้อผ้าก่อนที่เธอจะสวมเสื้อคลุมสีแดงเข้มด้านนอกบนดวงอาทิตย์โฮ เธอหวีผมนิ่มซันโฮยาวและผูกมันขึ้นเป็นหางม้าและให้ด้านที่จะลดลงได้อย่างอิสระบนแก้มของเขา คนรับใช้พยายามที่จะทาแป้งบางอย่างเพื่อปกปิดเส้นสีแดง แต่จะไม่ทำและเธอให้ขึ้น. "มีคุณดูดีเสมอเป็นเจ้าชายโฮอาทิตย์ถ้าไม่ดีกว่าก่อน." คนรับใช้กันอย่างแพร่หลายยิ้ม "โอ้ใช่ฉันได้ยินจากผู้เข้าร่วมประชุมที่มาอย่างเป็นทางการที่จะเห็นคุณคืนที่ผ่านมา แต่เธอไม่ได้รู้ว่าชื่อของเขา." คนรับใช้มองขอโทษ. "ผู้เข้าร่วมประชุมที่มากับคุณกล่าวนี้?" ซันโฮมองไปที่คนรับใช้และเธอพยักหน้า ซันโฮมั่นใจว่าจอนจินดูดเลือดจากผู้เข้าร่วมประชุมคืนที่ผ่านมา แต่ดูเหมือนว่าเธอมีความทรงจำของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้. "ผู้เข้าร่วมประชุมที่ล้มเหลวในหน้าที่ของเธอ. ถ้าเป็นผมผมจะไม่ได้ช่วยให้อย่างเป็นทางการใด ๆ ที่จะเห็นคุณเจ้าชาย ซันโฮโดยไม่ได้รับชื่อของเขา. " คนรับใช้เป็นความผิดว่าเธอนอนหลับลึกเพื่อที่เธอไม่ได้รู้ว่าคนที่มาดูเจ้าชายซันโฮ. "มันเป็นเพียงทั่วไปวงชินฮวาที่เคารพของเขากับผมในขณะที่เขาได้รับการแต่งตั้งโดยพระมหากษัตริย์ที่จะคุ้มกันอิมพีเรียลของฉัน." ซันโฮตอบเบา ๆ . ซันโฮเดินออกมาจากห้องของเขาและหันไปคนรับใช้ของเขา "สภาพอากาศเป็นสิ่งที่ดีผมตั้งใจที่จะมีอาหารเช้าของฉันออกไปข้างนอกในสวน." สภาพอากาศเป็นเพียงข้อแก้ตัวสำหรับซันโฮไม่สามารถทนอยู่ในห้องของเขาได้อีกต่อไปนาที กลิ่นจอนจินยังคงอ้อยอิ่งอยู่ในห้องของเขาและ memeory การแสดงออกของความเศร้าโศกเสียใจของเขาเจ็บซันโฮ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจ้าชาย ซุน โฮ มีบางอย่าง ระหว่างคิ้วและผมของคุณ . . . . . . . สิ่งที่เกิดขึ้น . . . . . . . " คนรับใช้มององค์ชายโฮซุนนี่

" คุณกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่ ? " ซอน โฮ งง หลังจากเห็นว่าการยังมีชีวิตอยู่ และดูเหมือนจะแข็งแรงแต่ไม่มีผล เขายังตกใจกับเสียงกรีดร้องของเธอ ก่อนหน้านี้ แต่คนใช้คำพูดดูเหมือนจะแปลก

" เอ่อ เอ่อ . . . . . . ." ผู้รับใช้อ้าปากแต่เธอลังเลที่จะพูดต่อ แต่หล่อนไปเอากระจกให้เจ้าชาย ซุน โฮ เพื่อที่เขาจะได้เห็นสำหรับตัวเอง ซอนโฮเอากระจกและมองภาพสะท้อนของเขา เขาค้นพบว่า มีการปรับเส้นสีแดงของเขาระหว่างคิ้ว ซึ่งคล้ายหยดเลือด และเขาพยายามที่จะเช็ดมันออกไป แต่ไม่เจอเส้นสีแดงนี้ไม่สามารถลบไม่ว่าซอนโฮลูบด้วยมือของเขา เส้นสีแดงที่ดูเหมือนจะเรืองแสงในเงาสีแดงเหมือนหยดเลือดสด

ต่อไป ซอนโฮเห็นผมเติบโตอีกต่อไป นั่นไม่ใช่อะไรที่แปร่งแปลก ยกเว้นว่าผมสีดำของเขามืดกลายเป็นเฉดสีม่วงเข้มแทน ซอน โฮ เอาส่วนของเส้นผมของเขา และมองมัน แล้วมันไม่ดำดังนั้น สายตาของเขาไม่ได้หลอกเขา

นี้เกิดขึ้นได้อย่างไร ซันโฮ สับสน และเขาไม่อาจเชื่อสายตาของเขา เมื่อเขาเห็น refelction ของเขาในกระจก ได้ภาพนี้เป็นสัญญาณว่าเขาได้เปลี่ยนเป็นปีศาจ มันอาจจะเป็นผลพวงจากเมื่อคืนกับจอนจินและที่ของเขาเพียงครึ่งมนุษย์ไม่อยู่ ? อย่างไรก็ตาม ซุน โฮ รู้สึกสงบ และเขาไม่เคยมีมาก่อนไม่มีอิทธิพลใด ๆ เป็นปีศาจที่เขาเคยรู้สึกอย่างนั้น แต่เขาไม่สามารถที่จะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นเขาตอนนี้ และสิ่งที่ทำให้นี้

" สัตว์ประหลาด " ซอนโฮกระซิบอย่างว่างเปล่า . สงสัยหนีไปเพราะความกลัวเข้าก่อนหน้านี้ ลักษณะของซันโฮนั้นน่าขนลุกที่ประหลาดของเธอออก ซอนโฮยิ้มขมขื่นให้ผู้รับใช้ของเขาและมองออกไป ไม่รู้จะพูดยังไง เจ้าชาย

" ซอนโฮ" ข้าน้อยไม่รู้จะพูดอะไรเพื่อปลอบใจองค์ชายซุนโฮเหมือนกัน ถึงแม้ว่า เธอจะตกใจที่เจ้าชาย ซุน โฮก็เปลี่ยนในมุมมองของเขา แต่ลึกลงไปในใจของเธอ เธอรู้ว่าเขายังเหมือนเจ้าชาย เธอเคยปฏิบัติมาตลอด ไม่มีทางเป็นเจ้าชาย ซุน โฮ ปีศาจเป็นสิ่งที่ผู้ดูแลกล่าวว่าก่อนหน้านี้” ไอ้พ่อบ้านจะได้รับการบรรยายที่ยาวนาน และ scoldings จากฉันในภายหลังฉันคิดว่าฉันต้องสอนผู้ที่มีมารยาทในการให้บริการ proepr เจ้าชาย ซุน โฮ จากนี้ไป " คนรับใช้ทำหมายเหตุจิตเรียกพนักงานทั้งหมด ยามสำหรับการบรรยายสรุปทีหลัง

" ฉันเหมือนตัวประหลาด ? ซอนโฮถามคนรับใช้ของเขาถอนหายใจเสียงดังเขาคิดว่าเขาใช้มันเวลาที่คนอื่นเรียกเขาแข็งกร้าว ชื่อ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่เคยชินทั้งหมดในขณะที่เลย

" เจ้าชาย ซุน โฮ คุณแน่นอนไม่เหมือนสัตว์ประหลาด เธอยังคงเป็นเจ้าชาย ซุน โฮ และ นี้ ผมรับรองได้ว่า เธอเข้าใจความรู้สึกของเจ้าชาย ซุน โฮ . . . .

" . . . " ซอนโฮสำลักคำพูดของเขาที่เขารู้สึกประทับใจกับคำพูดของเขา " .เธอช่างเป็นคนที่ใส่ใจคนอื่น และถ้าไม่ได้เธอ ซอนโฮอาจจะไม่ได้เอาชนะสายตาผู้อื่น คำ . . . .

" เจ้าชาย ซุน โฮ อย่าลืมคำพูดของการเข้าร่วม ให้ฉันช่วยเธอแต่งขึ้นและได้รับพร้อม . " คนรับใช้ยิ้มและตาของเธอ เป็นเหมือนพระจันทร์เสี้ยวเธอช่วยซอนโฮที่จะแต่งตัวในเครื่องแต่งกายของเขาหลวงซึ่งประกอบด้วยหลายเลเยอร์ของเสื้อผ้าก่อนเธอสวมเสื้อคลุมสีแดงด้านนอกมืดบนดวงอาทิตย์ โฮ เธอหวีผมของซันโฮเนียน ผมยาวแล้วมัดขึ้นเป็นหางม้า และให้ด้านตกอย่างอิสระบนแก้มของเขา ทาสพยายามใช้แป้งปกปิดเส้นสีแดง แต่จะไม่ทำเธอให้ขึ้น

" มีคุณดูดีอยู่เสมอเจ้าชาย ซุน โฮ ถ้าไม่มากกว่าก่อน " ผู้รับใช้ยิ้มกว้าง " โอ้ ใช่ ฉันได้ยินจากผู้เข้าร่วมประชุมว่า เจ้าหน้าที่มาเห็นเธอเมื่อคืน แต่เธอไม่รู้จักชื่อของเขา . " คนรับใช้ก็ขออภัย

" ผู้มากับคุณ พูดแบบนี้ ? " ซอน โฮ มองคนรับใช้ เธอพยักหน้าซอนโฮแน่ใจว่าจอนจินดูดเลือดจากผู้เข้าร่วมประชุมเมื่อคืนแต่ดูเหมือนเธอไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้

" ที่พ่อบ้านล้มเหลวในหน้าที่ของเธอ ถ้าเป็นผม ผมจะไม่อนุญาตให้เจ้าหน้าที่เห็น เจ้าชายซันโฮโดยไม่ได้รับชื่อของเขา . " ผู้รับใช้จึงรู้สึกผิดที่เธอนอนหลับสนิทเลยว่าเธอไม่ได้รู้ว่าใครมาหาเจ้าชาย ซุน โฮ

" มันเป็นเพียงทั่วไปชินฮวาที่เคารพของเขา ฉันว่าเขาได้รับการแต่งตั้งโดยจักรพรรดิเป็นบอดี้การ์ดของจักรพรรดิของฉัน . " ซอนโฮตอบเบา ๆ .

ซอนโฮเดินออกมาจากห้องของเขาและกลายเป็นผู้รับใช้ " สภาพอากาศเป็นสิ่งที่ดี ผมจะได้ทานอาหารเช้า นอก ใน สวน " สภาพอากาศเป็นเพียงข้ออ้างของซันโฮนไม่ได้อยู่ที่ห้องของเขานาทีใด ๆอีกต่อไปกลิ่นเค้ายังอวลอยู่ในห้องของเขา และ memeory ของเขาเศร้าโศกแสดงออก , ทำร้ายซอนโฮ