I know that this is not a very scar

I know that this is not a very scary story, but I think it's very good. It's a true story. I hope that he forgives me for sharing my story with you all. Well, I think he understands.

Ever since my beloved grandfather past away, I couldn't get a hold of myself for weeks. He was the one who loved my the most and cared for me the most because I was his favorite grandchild. I miss him so much. I almost gotten over him until it happened to me.

My grandfather died on my grandmother's anniversary of her death. So you can say that he had waited until that day and then die peacefully. My mother said that it was a miracle that my grandfather died at the same day as my grandmother and that they must've love each other so much that on the day he died, my grandmother was there to take him away. Just thinking about this makes me want to cry.

I know this is a long time, but it's true. Five months had past and I have almost forgotten all about my grandfather. Just almost.

It was a late night and I couldn't sleep. So I stayed up later than I should chatting on the internet. Just when I turned out the light, I saw a shadow. I looked behind me. There was no one. I thought that it was probably just my imagination. So I eventually turned out the light. I lay there on my bed thinking what I should wear tomorrow for school now that I have a boyfriend. I was about to fall asleep when I hear someone calling me. I sat up on my bed. I looked around. I slip back on my back and try to fall asleep. And again. I hear my named being called. I looked at my bedroom door. I went to open the door wondering that the call was from outside. No one. I closed the door and there it is! Sitting on the chair. I was so afraid to look at it that I ran to my bed and cover myself. Then when it sounds like no one was there, I took a peek. No one was there. And then I fell a gust of wind blew past me that messed up my table filled with papers.

The next day I woke up, I had to clean and reorganized my papers. Then I noticed that grandfather's picture was on the chair. When I thought about it, he sat where grandfather always sit to tell me stories. And right then, I noticed that that was grandfather. It's like he wants me to remember that he's always with me.

So now, still, I still know that miracles can happen. (although it did scare me to death when I saw that figure sitting there staring at me: that black shadow was my grandfather)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันรู้ว่า นี่ไม่ใช่เรื่องน่ากลัวมาก แต่ฉันคิดว่า มันดีมาก มันเป็นเรื่องจริง หวังว่า คง forgives ฉันสำหรับการแบ่งปันเรื่องราวกับคุณทั้งหมด ดี ฉันคิดว่า เขาเข้าใจตั้งแต่รักปู่เลยไป ฉันไม่ได้รับถือของตัวเองในสัปดาห์ เขาเป็นคนรักของฉันมากที่สุด และดูแลเอาใจใส่ผม เพราะผมเป็นหลานชายของเขาชื่นชอบมากที่สุด คิดถึงเขามาก ผมเกือบจะรับผ่านเขาจนกว่าจะเกิดขึ้นกับฉันปู่ของฉันเสียชีวิตในปียายของฉันตายของเธอ ดังนั้น คุณสามารถพูดว่า เขาก็รอจนถึงวันที่แล้ว ตายสงบ แม่ของฉัน ว่า มันเป็นปาฏิหาริย์ที่ปู่ของฉันเสียชีวิตวันเดียวกันเป็นยายของฉัน ที่ พวกเขาต้องได้รักกันมากว่า ในวันเขาตาย ยายของฉันอยู่นั่นเพื่อ พาเขาไป แค่คิดเรื่องนี้ทำให้ฉันต้องร้องไห้ฉันรู้ว่า นี้เป็นเวลานาน แต่มันเป็นความจริง มีห้าเดือนที่ผ่านมา และฉันเกือบลืมเกี่ยวกับปู่ของฉัน เพียงแค่เกือบก็ยามดึก และฉันไม่สามารถนอนหลับ ดังนั้น น้ำขึ้นหลังฉันควรสนทนาบนอินเทอร์เน็ต เมื่อฉันเปิดออกแสง เพียงฉันเห็นเงา ผมมองข้างหลัง ไม่มีใคร คิดว่า ก็คงเพียงแค่จินตนาการของฉัน ดังนั้นฉันก็เปิดออกแสง ฉันวางมีบนเตียงของฉันคิดว่า ฉันควรสวมวันพรุ่งนี้สำหรับโรงเรียนที่มีแฟน ผมจะหลับเมื่อได้ยินคนเรียกฉัน ฉันขึ้นนั่งบนเตียงของฉัน ผมมองรอบ ๆ ผมกลับมาหลังการจัดส่ง และพยายามที่จะหลับ และอีกครั้ง ได้ยินของฉันมีชื่อถูกเรียก ผมมองที่ประตูห้องนอนของฉัน ผมไปเปิดประตูที่สงสัยว่า มีการเรียกจากภายนอก ไม่มีใคร ฉันปิดประตู และมี นั่งอยู่บนเก้าอี้ ผมกลัวจะดูว่าฉันวิ่งฉันนอน และครอบคลุมตัวเอง จากนั้น เมื่อดูเหมือนไม่มี ฉันใช้เวลามอง ไม่มีใครนั่น แล้ว ฉันก้ม gust ของลมได้พัดผ่านผมที่เลอะเต็มไป ด้วยเอกสารตารางในวันถัดไปตื่นขึ้น ฉันได้ทำความสะอาด และจัดระเบียบเอกสาร จากนั้น ผมสังเกตเห็นว่า ภาพของตาอยู่บนเก้าอี้ เมื่อฉันคิดเกี่ยวกับมัน เขาเสาร์ปู่นั่งเสมอเพื่อบอกเรื่องราว และขวาแล้ว ผมพบว่า คำตา เหมือนอยากให้จำไว้ว่า ตลอดเวลาเขาอยู่กับฉันได้ตอนนี้ ยัง ฉันยังรู้ว่า อัศจรรย์สามารถเกิดขึ้น (แม้ว่าจะไม่ตกใจฉันตายเมื่อเห็นที่นั่งมีจ้องฉัน: ว่า เงาดำตาฉัน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันรู้ว่านี้ไม่ได้เป็นเรื่องที่น่ากลัวมาก แต่ผมคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีมาก มันเป็นเรื่องจริง ผมหวังว่าเขาให้อภัยฉันสำหรับการแบ่งปันเรื่องราวของผมกับคุณทั้งหมด ดีฉันคิดว่าเขาเข้าใจ. นับตั้งแต่คุณปู่อันเป็นที่รักของฉันที่ผ่านมาออกไปฉันไม่สามารถได้รับถือของตัวเองสำหรับสัปดาห์ที่ผ่านมา เขาเป็นคนหนึ่งที่รักของฉันมากที่สุดและได้รับการดูแลผมมากที่สุดเพราะผมเป็นหลานที่เขาชื่นชอบ ฉันคิดถึงเขามาก ฉันเกือบอากาศมากกว่าเขาจนมันเกิดขึ้นกับฉัน. คุณปู่ของฉันเสียชีวิตในวันครบรอบยายของฉันของการตายของเธอ เพื่อให้คุณสามารถพูดได้ว่าเขาต้องรอจนกว่าจะถึงวันนั้นและตายอย่างสงบ แม่ของฉันบอกว่ามันเป็นความมหัศจรรย์ที่คุณปู่ของฉันเสียชีวิตในวันเดียวกันกับยายของฉันและพวกเขาคงจะรักกันมากว่าในวันที่เขาเสียชีวิตยายของฉันอยู่ที่นั่นที่จะพาเขาออกไป แค่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ทำให้ผมอยากจะร้องไห้. ฉันรู้ว่านี่เป็นเวลานาน แต่มันเป็นความจริง ห้าเดือนที่ผ่านมามีและฉันได้เกือบลืมทุกอย่างเกี่ยวกับคุณปู่ของฉัน เพียงแค่เกือบ. มันเป็นคืนปลายและฉันไม่สามารถนอนหลับ ดังนั้นผมจึงอยู่ที่ขึ้นช้ากว่าที่ฉันควรจะพูดคุยบนอินเทอร์เน็ต เพียงเมื่อฉันกลับกลายเป็นแสงที่ผมเห็นเงา ผมมองอยู่ข้างหลังผม ไม่มีใครเป็น ผมคิดว่ามันอาจจะเป็นเพียงแค่จินตนาการของฉัน ดังนั้นผมในที่สุดก็กลับกลายเป็นแสง ผมอยู่ที่นั่นอยู่บนเตียงของฉันคิดว่าสิ่งที่ฉันควรสวมใส่ในวันพรุ่งนี้สำหรับโรงเรียนตอนที่ฉันมีแฟน ผมกำลังจะหลับเมื่อฉันได้ยินคนเรียกผมว่า ผมลุกขึ้นนั่งบนเตียงของฉัน ฉันมองไปรอบ ๆ ผมลื่นกลับมาอยู่บนหลังของฉันและพยายามที่จะนอนหลับ และอีกครั้ง ฉันได้ยินชื่อของฉันถูกเรียกว่า ผมมองไปที่ประตูห้องนอนของฉัน ผมไปเปิดประตูสงสัยว่าโทรมาจากนอก ไม่มีใคร ฉันปิดประตูและมีมันเป็น! นั่งอยู่บนเก้าอี้ ผมจึงกลัวที่จะมองไปที่มันว่าผมวิ่งไปที่เตียงของฉันและครอบคลุมตัวเอง จากนั้นเมื่อมันเสียงเหมือนไม่มีใครอยู่ที่นั่นผมเอาแอบมอง ไม่มีใครอยู่ที่นั่น แล้วฉันลดลงลมพัดผ่านมาผมว่า messed ขึ้นโต๊ะของฉันเต็มไปด้วยเอกสาร. ในวันถัดไปผมตื่นขึ้นมาผมก็มีการทำความสะอาดและจัดเอกสารของฉัน จากนั้นผมสังเกตเห็นว่าภาพของปู่อยู่บนเก้าอี้ เมื่อฉันคิดเกี่ยวกับมันเขานั่งที่ปู่นั่งเสมอที่จะบอกฉันเรื่อง และตอนนั้นผมสังเกตเห็นว่าที่เป็นปู่ มันก็เหมือนกับการที่เขาอยากให้ผมจำได้ว่าเขามักจะอยู่กับฉัน. ดังนั้นตอนนี้ยังคงฉันยังรู้ว่าปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้นได้ (แม้ว่ามันจะหลอนฉันไปสู่ความตายเมื่อฉันเห็นตัวเลขที่นั่งจ้องมองมาที่ผมว่าเงาดำเป็นปู่ของฉัน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมรู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องน่ากลัว แต่ผมคิดว่ามันเยี่ยมมาก มันเป็นเรื่องจริง ฉันหวังว่าเขาจะให้อภัยฉันแบ่งปันเรื่องราวของฉันกับคุณทั้งหมด ฉันคิดว่าเขาเข้าใจ ที่รักของฉัน

ตั้งแต่คุณปู่เสีย ผมไม่สามารถได้รับถือของตัวเองสำหรับสัปดาห์ เขาเป็นคนที่รักพ่อมากที่สุด และคอยดูแลผมมากที่สุด เพราะผมเป็นหลานคนโปรด ฉันคิดถึงเขามากผมเกือบตัดใจจากเขา จนมันเกิดกับฉัน

คุณปู่คุณย่าเสียชีวิตในวันครบรอบการตายของเธอ ดังนั้นคุณสามารถพูดได้ว่า เขารอจนถึงวันนั้นแล้วตายอย่างสงบ แม่ของฉันบอกว่ามันเป็นปาฏิหาริย์ที่คุณตาเสียชีวิตในวันเดียวกันเป็นยายของฉันและเขาคงรักกันมาก ในวันที่เขาตาย my grandmother was there to take him away. Just thinking about this makes me want to cry.

I know this is a long time, but it's true. Five months had past and I have almost forgotten all about my grandfather. Just almost.

It was a late night and I couldn't sleep. So I stayed up later than I should chatting on the internet. Just when I turned out the light, I saw a shadow. I looked behind me. There was no one. I thought that it was probably just my imagination. So I eventually turned out the light. I lay there on my bed thinking what I should wear tomorrow for school now that I have a boyfriend. I was about to fall asleep when I hear someone calling me. I sat up on my bed. I looked around. I slip back on my back and try to fall asleep. And again. I hear my named being called.ฉันมองประตูห้องนอนฉัน ฉันเดินไปเปิดประตู สงสัยว่า โทรศัพท์จากภายนอก ไม่มีใคร ผมปิดประตู และนั่นไง ! นั่งบนเก้าอี้ ผมกลัวที่จะต้องมองที่ผมวิ่งไปที่เตียงของฉันและครอบคลุมตัวเอง แล้วเมื่อมันดูเหมือนไม่มีใครอยู่ ผมก็เลยเข้าไปแอบดู ไม่มีใครมี แล้วฉันก็เป็นลมพัดพัดที่ผ่านมาฉัน messed up โต๊ะที่เต็มไปด้วยเอกสาร .

The next day I woke up, I had to clean and reorganized my papers. Then I noticed that grandfather's picture was on the chair. When I thought about it, he sat where grandfather always sit to tell me stories. And right then, I noticed that that was grandfather. It's like he wants me to remember that he's always with me.

So now, still, I still know that miracles can happen. (although it did scare me to death when I saw that figure sitting there staring at me: that black shadow was my grandfather)