Chapter 1 A Baby is FoundIn the wes

Chapter 1 A Baby is Found
In the west of England, in a part of the country called Somerset,
there lived a gentleman whose name was Allworthy. He might be
called the favourite of both Nature and Fortune, because Nature
had given him the gifts of good health, good sense and a kind
heart, and Fortune had made him one of the richest landowners
in that part of England.
In his youth this gentleman had married a good, beautiful
woman. They had three children, all of whom died young, and
about five years before this story begins his wife also died. He
loved her still, and sometimes said that he was waiting to join her
after death.
He now lived in the country most of the time, with his sister,
Miss Bridget Allworthy. This lady was now past the age of thirty.
She was a very good woman who often thanked God she was
not beautiful, because she believed that beauty led women into
wicked ways.
Now, reader, as Mr Allworthy had a large fortune, a good heart
and no family, you may think that he lived an honest life, gave to
the poor, built a hospital and died a rich man. It is true that he
did many of these things, but they are not the reason for this
story. Something much more extraordinary happened.
One evening, Mr Allworthy came back to his house very late
and very tired. He had been away in London on business for
several months. After a light supper with his sister, he went to
bed. First he spent some time on his knees, praying to God, and
then he pulled back the bedclothes. To his great surprise he saw a
baby lying in his bed in a sweet, deep sleep. He stood for some
time, looking at its innocent beauty, and then rang his bell to call
his elderly housekeeper, Mrs Deborah Wilkins.
1
When Mrs Wilkins saw the child she cried out, 'My good sir!
What shall we do?' Mr Allworthy answered that she must take
care of the child that evening, and in the morning he would give
orders to find a nurse for it.
'Yes sir,' said Mrs Wilkins, 'and I hope you will give orders to
send its wicked mother to prison for doing this.'
'In leaving the baby here, Deborah,' said Mr Allworthy, 'I
suppose the poor woman has tried to provide a good home for
her child, and I am very glad she has not done worse.'
'But sir,' cried Mrs Wilkins,'why should you take care of the
child? Why not put it in a basket and leave it at the church door?
If you keep it people may think that you are the father.'
But Mr Allworthy did not hear her. He now had one of his
fingers in the sweet child's hand, and was smiling at it gently. So
Mrs Wilkins took the child to her room, and Mr Allworthy went
to bed and slept well until morning.
•
Mr Allworthy's house stood on a hill and had a charming view of
the valley beneath. To the right of the valley were several villages,
and to the left a great park. Beyond the park the country
gradually rose into a range of wild mountains, the tops of which
were above the clouds.
The house was very noble. It was surrounded by a fine garden,
with old oak trees and a stream that flowed down to a lake at the
bottom of the hill. From every room at the front of the house
you could see the lake, and a river that passed for several miles
through woods and fields till it emptied itself into the sea.
It was now the middle of May, and as Mr Allworthy stood
watching the sun rise over this lovely view, Miss Bridget
Allworthy rang her bell and called him to breakfast.
When she had poured the tea, Mr Allworthy told his sister he
had a present for her. She thanked him. This was not unusual as
2
he often gave her new clothes and jewellery to wear. Imagine her
surprise when Mrs Wilkins produced the baby!
Miss Bridget was silent until her brother had told her the
whole story. He ended by saying that he had decided to take care
of the child and bring it up as his own.
Miss Bridget looked kindly at the child, and told her brother
she admired his generosity. He was a good man. However, she
was less kind about the poor, unknown mother, whom she called
every bad name she could think of. The next step was to discover
who the mother was. Mr Allworthy, leaving this task to his
housekeeper, and the child to his sister, left the room.
Mrs Wilkins waited for a sign from Miss Bridget. Did she
really agree with her brother? Miss Bridget looked for some time
at the child as it lay asleep in Mrs Wilkins's lap, then gave it a big
kiss, exclaiming about its beauty and innocence. When Mrs
Wilkins saw this, she too started squeezing and kissing the baby,
and cried out, 'Oh, the dear little child! The dear, sweet, pretty
child! He is as fine a boy as I have ever seen.'
Then Miss Bridget gave orders for the servants to get a very
good room in the house ready for the child, and to provide him
with everything he needed. She was as generous as if he had been
a child of her own.
•
Later that day, Mrs Wilkins went to the village nearby to ask
questions about the abandoned child. She soon decided that the
most likely mother was Jenny Jones.
Jenny Jones was a poor young girl from the village who had
lived as a servant with a schoolmaster and his wife for several
years. She had a quick mind and a desire to learn, so the
schoolmaster had helped to educate her. Jenny became proud of
her learning, and when she returned to the village she behaved in
a superior way, which her neighbours hated.
3
They also noticed that Jenny had often been to Mr Allworthy's
house. She had nursed Miss Bridget in a recent illness, and had sat
up many nights looking after her. Indeed, Mrs Wilkins herself had
seen Jenny at the house the very day before Mr Allworthy's return.
She hurried back to the house to tell Mr Allworthy her suspicions.
Mr Allworthy called Jenny to the house. She confessed freely
to being the baby's mother, but she refused to name the father.
'I thank you, sir, for your kindness to my poor helpless child,'
she said. 'He is innocent, and I hope he will live to be grateful for
your generosity. But sir, on my knees I must ask you not to insist
on finding out the name of his father. I have sworn before God
not to tell anyone his name now, but I promise that one day you
will know.'
Mr Allworthy fully believed all that Jenny told him, and sent
her away with the promise that he would not send her to prison,
but would help her to lead a better life.
'She was lucky!' said one neighbour, when Jenny returned to
the village. A second cried, 'See what it is to be a favourite.' A
third, 'Ah, it's because she has education!'
Soon, through the care and goodness of Mr Allworthy, Jenny left
the village, and there was more gossip. The villagers decided that Mr
Allworthy was the baby's father, and began to feel sorry for Jenny
Jones. Some even said he had been cruel to send her away. But the
good Mr Allworthy did not listen. Baby Jones stayed in his house
and was given Mr Allworthy's first name, which was Thomas.
And now we must leave Jenny Jones and little Tom Jones for a
while, as we have much more important things to tell.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 1
เด็กจะพบในทางตะวันตกของอังกฤษในส่วนของประเทศที่เรียกว่าซัมเมอร์เซ็ทที่อาศัยอยู่ที่นั่นเป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่งชื่อ
Allworthy เขาอาจจะเรียกว่าที่ชื่นชอบของทั้งธรรมชาติและฟอร์จูนเพราะธรรมชาติให้เขาของขวัญของสุขภาพที่ดี, ความรู้สึกที่ดีและชนิดหัวใจและฟอร์จูนได้ทำให้เขาเป็นหนึ่งในเจ้าของที่ดินที่ร่ำรวยที่สุดในส่วนของประเทศอังกฤษว่า. ในวัยหนุ่มของเขา สุภาพบุรุษได้แต่งงานที่ดีที่สวยงามของผู้หญิง พวกเขามีลูกสามคนทุกคนเสียชีวิตหนุ่มสาวและประมาณห้าปีก่อนที่จะเริ่มต้นเรื่องนี้ภรรยาของเขาตายยัง เขารักเธอยังและบางครั้งก็บอกว่าเขากำลังรอที่จะเข้าร่วมของเธอหลังจากการตาย. ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ในประเทศที่ใช้เวลาส่วนใหญ่กับน้องสาวของเขานางสาวบริด Allworthy ผู้หญิงคนนี้คือตอนนี้ที่ผ่านมาอายุสามสิบ. เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมากที่มักจะขอบคุณพระเจ้าเธอก็ไม่สวยงามเพราะเธอเชื่อว่าความงามที่นำผู้หญิงเข้ามาทางชั่ว. ตอนนี้, ผู้อ่าน, ขณะที่นายฮ Allworthy มีโชคลาภขนาดใหญ่ที่ดี หัวใจและครอบครัวไม่มีคุณอาจคิดว่าเขาอาศัยอยู่ชีวิตความซื่อสัตย์ให้กับคนยากจน, สร้างโรงพยาบาลและเสียชีวิตคนรวย มันเป็นความจริงที่ว่าเขาทำหลายสิ่งเหล่านี้แต่พวกเขาจะไม่เหตุผลนี้เรื่อง สิ่งที่พิเศษอื่น ๆ อีกมากมายที่เกิดขึ้น. เย็นวันหนึ่งนาย Allworthy กลับมาที่บ้านของเขาดึกมากและเหนื่อยมาก เขาได้รับไปในลอนดอนในธุรกิจมานานหลายเดือน หลังจากอาหารมื้อเย็นเบา ๆ กับน้องสาวของเขาเขาเดินไปที่เตียง ครั้งแรกที่เขาใช้เวลาอยู่บนเข่าของเขาอธิษฐานกับพระเจ้าและแล้วเขาก็ดึงกลับที่นอนหมอนมุ้ง สร้างความประหลาดใจที่ดีของเขาเขาเห็นเด็กทารกนอนอยู่บนเตียงของเขาในหวานนอนหลับลึก เขาลุกขึ้นยืนสำหรับบางเวลามองที่ความงามบริสุทธิ์ของมันแล้วสั่นกระดิ่งของเขาที่จะเรียกแม่บ้านผู้สูงอายุของเขานางเดโบราห์วิลกินส์. 1 เมื่อนางวิลกินส์เด็กเห็นเธอร้องไห้ออก 'เซอร์ที่ดีของฉัน! เราจะทำอย่างไร? นาย Allworthy ตอบว่าเธอจะต้องดูแลเด็กในเย็นวันนั้นและในตอนเช้าเขาจะให้คำสั่งซื้อที่จะหาพยาบาลสำหรับมัน. 'ใช่ครับ' กล่าวว่านางวิลกินส์ 'และฉันหวังว่าคุณจะสั่งให้ส่งของคนชั่วร้ายแม่เข้าคุกสำหรับการทำเช่นนี้. '' ในทารกออกจากที่นี่เดโบราห์กล่าวว่านาย Allworthy 'ฉันคิดว่าผู้หญิงที่น่าสงสารได้พยายามที่จะให้บ้านที่ดีสำหรับลูกของเธอและฉันดีใจมากที่เธอไม่ได้ทำเลวร้ายยิ่ง'' แต่ครับ 'ร้องไห้นางวิลกินส์' เหตุผลที่คุณควรดูแลเด็ก? ทำไมไม่ใส่ไว้ในตะกร้าและปล่อยให้มันเป็นประตูโบสถ์หรือไม่ถ้าคุณให้คนมันอาจจะคิดว่าคุณเป็นพ่อ. แต่นาย Allworthy ไม่ได้ยินเสียงของเธอ ตอนนี้เขาเป็นหนึ่งในของเขานิ้วมือในมือเด็กหวานและยิ้มให้มันเบา ๆ ดังนั้นนางวิลกินส์เอาเด็กไปที่ห้องของเธอและนาย Allworthy ไปที่เตียงและนอนกันจนเช้า. •บ้านนาย Allworthy ยืนอยู่บนเนินเขาและมีมุมมองที่มีเสน่ห์ของหุบเขาใต้ ไปทางขวาของหุบเขาหลายหมู่บ้านและไปทางซ้ายสวนสาธารณะที่ดี นอกเหนือจากสวนสาธารณะประเทศค่อยๆเพิ่มขึ้นเข้าสู่ช่วงของภูเขาป่า, ท็อปส์ซูที่อยู่เหนือเมฆ. บ้านเป็นเกียรติมาก มันถูกล้อมรอบด้วยสวนที่ดีกับต้นโอ๊กเก่าและลำธารที่ไหลลงไปที่ริมทะเลสาบที่ด้านล่างของเนินเขา จากห้องพักทุกห้องที่ด้านหน้าของบ้านที่คุณจะได้เห็นทะเลสาบและแม่น้ำที่ผ่านไปหลายไมล์ผ่านป่าและทุ่งจนกว่าจะยอบตัวเองลงไปในทะเล. ตอนนี้มันเป็นช่วงกลางของเดือนพฤษภาคมและเป็นนาย Allworthy ยืนดูดวงอาทิตย์ขึ้นมากกว่านี้มุมมองที่น่ารัก, นางสาวบริดAllworthy สั่นกระดิ่งและเรียกเขาว่าอาหารเช้าของเธอ. เมื่อเธอได้เทน้ำชานาย Allworthy บอกน้องสาวของเขาที่เขามีในปัจจุบันสำหรับเธอ เธอขอบคุณเขา นี้ไม่ได้ผิดปกติเป็น2 เขามักจะให้เสื้อผ้าใหม่ของเธอและเครื่องประดับที่จะสวมใส่ ลองนึกภาพของเธอแปลกใจเมื่อนางวิลกินส์ที่ผลิตทารก! นางสาวบริดก็เงียบจนพี่ชายของเธอได้บอกเธอเรื่องราวทั้งหมด เขาจบด้วยการบอกว่าเขาได้ตัดสินใจที่จะดูแลของเด็กและนำมันขึ้นมาเป็นของตัวเอง. นางสาวบริดกรุณาดูที่เด็กและพี่ชายของเธอบอกว่าเธอชื่นชมความเอื้ออาทรของเขา เขาเป็นคนที่ดี อย่างไรก็ตามเธอเป็นชนิดที่ไม่ดีน้อยเกี่ยวกับแม่ที่ไม่รู้จักคนที่เธอเรียกว่าทุกชื่อที่ไม่ดีที่เธอจะคิดว่า ขั้นตอนต่อไปคือการค้นพบผู้ที่เป็นแม่ นาย Allworthy ออกจากงานนี้เพื่อเขาแม่บ้านและเด็กเพื่อน้องสาวของเขาออกจากห้องไป. นางวิลกินส์รอสัญญาณจากนางสาวบริด เธอไม่ได้จริงๆเห็นด้วยกับพี่ชายของเธอ? นางสาวบริดมองบางเวลาที่เด็กในขณะที่มันนอนหลับอยู่ในตักของนางวิลกินส์แล้วให้มันใหญ่จูบร้องเกี่ยวกับความงามและความบริสุทธิ์ของตน เมื่อนางวิลกินส์เห็นนี้เธอก็เริ่มบีบและจูบทารกและร้องออกมาว่า'โอ้เด็กน้อยที่รัก! รักหวานสวยเด็ก! เขาเป็นคนดีเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งเท่าที่ผมเคยเห็น. จากนั้นนางสาวบริดออกคำสั่งสำหรับข้าราชการที่จะได้รับมากห้องพักที่ดีในบ้านพร้อมสำหรับเด็กและเพื่อให้เขาได้รับในสิ่งที่เขาต้องการ เธอเป็นคนที่ใจกว้างที่สุดเท่าที่ถ้าเขาได้รับลูกของเธอเอง. •หลังจากวันนั้นนางวิลกินส์ไปยังหมู่บ้านใกล้เคียงที่จะถามคำถามเกี่ยวกับการทอดทิ้งเด็ก ไม่ช้าเธอก็ตัดสินใจว่าแม่มีแนวโน้มมากที่สุดคือเจนนี่โจนส์. เจนนี่โจนส์เป็นเด็กสาวที่น่าสงสารจากหมู่บ้านที่ได้อาศัยอยู่เป็นคนรับใช้ที่มีครูและภรรยาของเขาสำหรับหลายปีที่ผ่านมา เธอมีจิตใจที่รวดเร็วและมีความปรารถนาที่จะเรียนรู้เพื่อให้ครูได้ช่วยให้ความรู้แก่เธอ เจนนี่ก็กลายเป็นความภาคภูมิใจของการเรียนรู้ของเธอและเมื่อเธอกลับไปยังหมู่บ้านที่เธอประพฤติในทางที่ดีกว่าซึ่งเพื่อนบ้านของเธอเกลียด. 3 พวกเขายังสังเกตเห็นว่าเจนนี่ได้รับมักจะให้นาย Allworthy ของบ้าน เธอได้ดูแลนางสาวบริดในการเจ็บป่วยที่ผ่านมาและได้นั่งขึ้นหลายคืนมองตามหลังของเธอ อันที่จริงนางวิลกินส์เองก็เห็นเจนนี่ที่บ้านในวันก่อนที่จะกลับมากนาย Allworthy ของ. เธอรีบกลับไปที่บ้านเพื่อบอกนาย Allworthy สงสัยของเธอ. นาย Allworthy เรียกว่าเจนนี่ไปที่บ้าน เธอสารภาพได้อย่างอิสระที่จะเป็นแม่ของทารก แต่เธอปฏิเสธที่จะตั้งชื่อพ่อ. 'ผมขอขอบคุณครับสำหรับความมีน้ำใจของคุณเพื่อเด็กกำพร้าที่น่าสงสารของฉัน "เธอกล่าว 'เขาเป็นผู้บริสุทธิ์และผมหวังว่าเขาจะมีชีวิตอยู่เพื่อจะขอบคุณสำหรับความใจดีของคุณ แต่เซอร์บนหัวเข่าของฉันฉันจะต้องขอให้คุณไม่ได้ที่จะยืนยันในการหาชื่อของพ่อของเขา เราได้ปฏิญาณก่อนที่พระเจ้าจะไม่บอกใครชื่อของเขาในขณะนี้แต่ผมสัญญาว่าวันหนึ่งคุณจะได้รู้ว่า. นาย Allworthy อย่างเต็มที่เชื่อว่าทุกสิ่งที่เจนนี่บอกเขาและส่งเธอออกไปกับสัญญาว่าเขาจะไม่ส่งเธอไปคุกแต่จะช่วยให้เธอเพื่อนำไปสู่ชีวิตที่ดีขึ้น. 'เธอเป็นคนที่โชคดี! กล่าวว่าหนึ่งในเพื่อนบ้านเมื่อเจนนี่กลับไปยังหมู่บ้าน สองร้องไห้ 'ดูว่ามันคืออะไรที่จะเป็นที่ชื่นชอบ. ที่สาม 'อาจะเป็นเพราะเธอมีการศึกษา' เร็ว ๆ นี้ผ่านการดูแลและความดีของนาย Allworthy เจนนี่เหลือหมู่บ้านและมีการนินทามากขึ้น ชาวบ้านจึงตัดสินใจว่านายAllworthy เป็นพ่อของทารกและเริ่มที่จะรู้สึกเสียใจสำหรับเจนนี่โจนส์ บางคนถึงกับบอกว่าเขาได้รับการโหดร้ายที่จะส่งเธอออกไป แต่ดีนาย Allworthy ไม่ได้ฟัง โจนส์เด็กอยู่ในบ้านของเขาและได้รับชื่อนาย Allworthy แรกของซึ่งเป็นโทมัส. และตอนนี้เราต้องออกจากเจนนี่โจนส์และทอมโจนส์เล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับในขณะที่เรามีสิ่งที่สำคัญมากที่จะบอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 1 เด็กพบ
ในตะวันตกของประเทศอังกฤษ ในส่วนของประเทศเรียกว่าซัมเมอร์เซท
ยังมีสุภาพบุรุษที่มีชื่อออลเวอร์ที่ . เขาอาจจะ
เรียกว่าชื่นชอบทั้งธรรมชาติและโชคลาภ เพราะธรรมชาติ
มีให้เขาของขวัญของสุขภาพที่ดี , ความรู้สึกที่ดีและชนิด
หัวใจ และอนาคตได้ ทำให้เขาเป็นหนึ่งในที่ร่ำรวยที่สุดในส่วนของเจ้าของที่ดิน

อังกฤษ .ในเยาวชนของเขา สุภาพบุรุษท่านนี้ได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ดี สวย
. พวกเขามีเด็ก 3 คน ของผู้ตาย และยัง
5 ปีก่อนเรื่องนี้เริ่มต้นภรรยาของเขาเสียชีวิตด้วย เขา
รักเธอยังและบางครั้งกล่าวว่าเขากำลังรอที่จะเข้าร่วมของเธอ

หลังจากตาย ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ในประเทศมากที่สุดของเวลา กับน้องสาว
นางสาวบริดเจ็ทออลเวอร์ที่ . ผู้หญิงคนนี้คือตอนนี้อายุสามสิบ
เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมากที่มักจะขอบคุณพระเจ้าเธอ
ไม่สวย เพราะเธอเชื่อความงามที่ทำให้ผู้หญิงในทางชั่ว
.
ตอนนี้อ่านนายออลเวอร์ที่ได้โชคใหญ่ ,
จิตใจดีและไม่มีครอบครัว คุณอาจคิดว่าเขาอาศัยอยู่ชีวิตที่เที่ยงตรงให้กับ
คนจน สร้างเป็นโรงพยาบาล และเสียชีวิตที่ร่ำรวย มันเป็นความจริงที่เขา
ทำหลายสิ่งเหล่านี้ แต่พวกเขาจะไม่เหตุผลสำหรับเรื่องนี้

บางอย่างมากขึ้นพิเศษเกิดขึ้น
เย็นวันหนึ่งนายออลเวอร์ที่กลับมาถึงบ้านดึก
แล้วเหนื่อยมาก เขาอยู่ในลอนดอนเมื่อธุรกิจ
หลายเดือน หลังจากอาหารมื้อเย็นแสงกับน้องสาวของเขาเขาไป

) เขาใช้เวลาอยู่บนหัวเข่าของเขา ภาวนากับพระเจ้าและ
แล้วเขาดึงกลับ เครื่องนอน แปลกใจที่ดีของเขา เขาเห็นทารกนอนในเตียงของเขาใน
หวานหลับลึก เขายืนบาง
เวลามองความงามบริสุทธิ์ แล้วรังระฆังของเขาเรียก
แม่บ้านผู้สูงอายุของเขา นางเดบอราห์ วิลกิ้นส์
1
เมื่อคุณนายวิลคินเห็นเด็กร้องไห้ออกมา " พ่อคนดี !
ทำไงดี ? นายออลเวอร์ที่ตอบได้ว่า เธอต้องดูแลเด็ก
ตอนเย็น และในตอนเช้าเขาจะให้
สั่งซื้อหาพยาบาล .
' ใช่ค่ะ ' คุณนายวิลคิน ,และฉันหวังว่าคุณจะให้คำสั่งของแม่

ส่งคนชั่วติดคุกทำ '
ถ้าทิ้งลูกไปเลย เดโบร่า ' นายออลเวอร์ที่ '
คิดว่าผู้หญิงที่ยากจนมี พยายามที่จะให้บ้านที่ดีสำหรับ
ลูกของเธอ และฉันดีใจมากที่เธอยังไม่ได้ทำรุนแรง '
แต่เซอร์ ' คุณนายวิลคิน , 'why คุณควรดูแล
เด็ก ? ทำไมไม่ใส่ไว้ในตะกร้า และทิ้งมันไว้ที่ประตูโบสถ์
ถ้าคุณเก็บมันไว้ คนอาจจะคิดว่า คุณเป็นพ่อ '
แต่นายออลเวอร์ที่ไม่ได้ยินเสียงเธอ ตอนนี้เขามีนิ้วมือของเขา
ในมือหวานของเด็ก และก็ยิ้มให้มันอย่างอ่อนโยน ดังนั้น
คุณนายวิลคินพาเด็กไปยังห้องของเธอ และนายออลเวอร์ที่ไป
เตียง และหลับสบายจนถึงเช้า
-
นายออลเวอร์ที่ของบ้านยืนอยู่บนเนินเขาและมีมุมมองที่มีเสน่ห์ของ
หุบเขาเบื้องล่างด้านขวาของหุบเขาเป็นหมู่บ้านหลาย
และซ้ายสวนดี นอกเหนือจากสวนสาธารณะประเทศ
ค่อยๆเพิ่มขึ้นในช่วงของภูเขาป่า , ท็อปส์ซูซึ่งอยู่เหนือเมฆ
.
บ้านสูงส่งมาก มันเป็นล้อมรอบด้วยสวนสบายดี
กับต้นโอ๊กเก่าและลำธารที่ไหลลงสู่ทะเลสาบที่
ด้านล่างของเนินเขา จากห้องพักทุกห้องที่ด้านหน้าของบ้าน
คุณจะเห็นทะเลสาบ และแม่น้ำที่ผ่านหลายไมล์
ผ่านป่าและทุ่งนา จนมันทำให้ตัวเองลงไปในทะเล .
ตอนนี้กลางเดือนพฤษภาคม และนายออลเวอร์ที่ยืนดูพระอาทิตย์ขึ้นเหนือ

ดูน่ารัก คุณเจทออลเวอร์ที่รังระฆังของเธอและเรียกเขาเพื่ออาหารเช้า
เมื่อนางได้เทชา , นายออลเวอร์ที่บอกน้องเขา
มีของขวัญให้เธอ เธอกล่าวขอบคุณเขามันไม่ได้ผิดปกติที่
2
เขามักจะให้เสื้อผ้าใหม่และเครื่องประดับเพื่อใส่ นึกแปลกใจเธอ
เมื่อคุณนายวิลคินผลิตเด็ก
คุณบริด ก็เงียบ จนพี่ชายของเธอบอกเธอ
เรื่องราวทั้งหมด เขาก็บอกว่าเขาตัดสินใจที่จะดูแล
ของเด็กและนำมันขึ้นมาด้วยตัวเอง
นางสาวบริดเจทมองดีๆ ให้เด็ก และบอกให้พี่ชาย
เธอชื่นชมความใจดีของเค้าเขาเป็นผู้ชายที่ดี แต่เธอ
ค่อนข้างน้อยเกี่ยวกับคนจนไม่รู้จัก , แม่ , ผู้ที่เธอเรียก
ทุกชื่อที่ไม่ดี เธออาจคิด ขั้นตอนต่อไปคือการค้นพบ
ที่แม่เป็น นายออลเวอร์ที่ทิ้งงานนี้แม่บ้านของเขา
, และลูกน้องของเขาออกจากห้องไป คุณนายวิลคินรอคอย
ป้ายจากคุณคือบริดเจท เธอ
จริงๆเห็นด้วยกับพี่ชาย คุณดูเวลาบางส่วน
บริดเจท