Robinson Crusoe is an Englishman fr

Robinson Crusoe is an Englishman from the town of York in the seventeenth century, the youngest son of a merchant of German origin. Encouraged by his father to study law, Crusoe expresses his wish to go to sea instead. His family is against Crusoe going out to sea, and his father explains that it is better to seek a modest, secure life for oneself. Initially, Robinson is committed to obeying his father, but he eventually succumbs to temptation and embarks on a ship bound for London with a friend. When a storm causes the near deaths of Crusoe and his friend, the friend is dissuaded from sea travel, but Crusoe still goes on to set himself up as merchant on a ship leaving London. This trip is financially successful, and Crusoe plans another, leaving his early profits in the care of a friendly widow. The second voyage does not prove as fortunate: the ship is seized by Moorish pirates, and Crusoe is enslaved to a potentate in the North African town of Sallee. While on a fishing expedition, he and a slave boy break free and sail down the African coast. A kindly Portuguese captain picks them up, buys the slave boy from Crusoe, and takes Crusoe to Brazil. In Brazil, Crusoe establishes himself as a plantation owner and soon becomes successful. Eager for slave labor and its economic advantages, he embarks on a slave-gathering expedition to West Africa but ends up shipwrecked off of the coast of Trinidad.
Crusoe soon learns he is the sole survivor of the expedition and seeks shelter and food for himself. He returns to the wreck’s remains twelve times to salvage guns, powder, food, and other items. Onshore, he finds goats he can graze for meat and builds himself a shelter. He erects a cross that he inscribes with the date of his arrival, September 1, 1659, and makes a notch every day in order never to lose track of time. He also keeps a journal of his household activities, noting his attempts to make candles, his lucky discovery of sprouting grain, and his construction of a cellar, among other events. In June 1660, he falls ill and hallucinates that an angel visits, warning him to repent. Drinking tobacco-steeped rum, Crusoe experiences a religious illumination and realizes that God has delivered him from his earlier sins. After recovering, Crusoe makes a survey of the area and discovers he is on an island. He finds a pleasant valley abounding in grapes, where he builds a shady retreat. Crusoe begins to feel more optimistic about being on the island, describing himself as its “king.” He trains a pet parrot, takes a goat as a pet, and develops skills in basket weaving, bread making, and pottery. He cuts down an enormous cedar tree and builds a huge canoe from its trunk, but he discovers that he cannot move it to the sea. After building a smaller boat, he rows around the island but nearly perishes when swept away by a powerful current. Reaching shore, he hears his parrot calling his name and is thankful for being saved once again. He spends several years in peace.
One day Crusoe is shocked to discover a man’s footprint on the beach. He first assumes the footprint is the devil’s, then decides it must belong to one of the cannibals said to live in the region. Terrified, he arms himself and remains on the lookout for cannibals. He also builds an underground cellar in which to herd his goats at night and devises a way to cook underground. One evening he hears gunshots, and the next day he is able to see a ship wrecked on his coast. It is empty when he arrives on the scene to investigate. Crusoe once again thanks Providence for having been saved. Soon afterward, Crusoe discovers that the shore has been strewn with human carnage, apparently the remains of a cannibal feast. He is alarmed and continues to be vigilant. Later Crusoe catches sight of thirty cannibals heading for shore with their victims. One of the victims is killed. Another one, waiting to be slaughtered, suddenly breaks free and runs toward Crusoe’s dwelling. Crusoe protects him, killing one of the pursuers and injuring the other, whom the victim finally kills. Well-armed, Crusoe defeats most of the cannibals onshore. The victim vows total submission to Crusoe in gratitude for his liberation. Crusoe names him Friday, to commemorate the day on which his life was saved, and takes him as his servant.
Finding Friday cheerful and intelligent, Crusoe teaches him some English words and some elementary Christian concepts. Friday, in turn, explains that the cannibals are divided into distinct nations and that they only eat their enemies. Friday also informs Crusoe that the cannibals saved the men from the shipwreck Crusoe witnessed earlier, and that those men, Spaniards, are living nearby. Friday expresses a longing to return to his people, and Crusoe is upset at the prospect of losing Friday. Crusoe then entertains the idea of making contact with the Spaniards, and Friday admits that he would rather die than lose Crusoe. The two build a boat to visit the cannibals’ land together. Before they have a chance to leave, they are surprised by the arrival of twenty-one cannibals in canoes. The cannibals are holding three victims, one of whom is in European dress. Friday and Crusoe kill most of the cannibals and release the European, a Spaniard. Friday is overjoyed to discover that another of the rescued victims is his father. The four men return to Crusoe’s dwelling for food and rest. Crusoe prepares to welcome them into his community permanently. He sends Friday’s father and the Spaniard out in a canoe to explore the nearby land.
Eight days later, the sight of an approaching English ship alarms Friday. Crusoe is suspicious. Friday and Crusoe watch as eleven men take three captives onshore in a boat. Nine of the men explore the land, leaving two to guard the captives. Friday and Crusoe overpower these men and release the captives, one of whom is the captain of the ship, which has been taken in a mutiny. Shouting to the remaining mutineers from different points, Friday and Crusoe confuse and tire the men by making them run from place to place. Eventually they confront the mutineers, telling them that all may escape with their lives except the ringleader. The men surrender. Crusoe and the captain pretend that the island is an imperial territory and that the governor has spared their lives in order to send them all to England to face justice. Keeping five men as hostages, Crusoe sends the other men out to seize the ship. When the ship is brought in, Crusoe nearly faints.
On December 19, 1686, Crusoe boards the ship to return to England. There, he finds his family is deceased except for two sisters. His widow friend has kept Crusoe’s money safe, and after traveling to Lisbon, Crusoe learns from the Portuguese captain that his plantations in Brazil have been highly profitable. He arranges to sell his Brazilian lands. Wary of sea travel, Crusoe attempts to return to England by land but is threatened by bad weather and wild animals in northern Spain. Finally arriving back in England, Crusoe receives word that the sale of his plantations has been completed and that he has made a considerable fortune. After donating a portion to the widow and his sisters, Crusoe is restless and considers returning to Brazil, but he is dissuaded by the thought that he would have to become Catholic. He marries, and his wife dies. Crusoe finally departs for the East Indies as a trader in 1694. He revisits his island, finding that the Spaniards are governing it well and that it has become a prosperous colony.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรบินสันครูโซเป็นชาวที่จากเมืองนิวยอร์กในศตวรรษ seventeenth บุตรคนเล็กของพ่อค้าของเยอรมัน สนับสนุน โดยพ่อของเขาเพื่อศึกษากฎหมาย ครูโซของเขาอยากไปทะเลแต่ที่แสดง ครอบครัวของเขามีครูโซออกไปทะเล และพ่อของเขาอธิบายว่า เป็นการแสวงหาชีวิตเจียมเนื้อเจียมตัว ปลอดภัยสำหรับตัวเอง เริ่มต้น โรบินสันเป็นบิดาก็ แต่เขา succumbs เพื่อทดลอง และ embarks ในเรือผูกสำหรับลอนดอนกับเพื่อนในที่สุด เมื่อมีพายุทำให้เสียชีวิตใกล้ครูโซและเพื่อนของเขา เพื่อนเป็น dissuaded จากทะเลเดินทาง แต่ครูโซยังไปตั้งตัวเองเป็นพ่อค้าในเรือออกจากลอนดอน เที่ยวนี้จะประสบความสำเร็จทางการเงิน และครูโซแผนอื่น ออกจากผลกำไรของเขาเริ่มต้นในความดูแลของแม่ม่ายดี เดินทางสองพิสูจน์ไม่เป็นโชคดี: เรือถูกยึด โดยโจรสลัดชาวมัวร์ และครูโซเป็น enslaved เพื่อ potentate ในเมือง Sallee แอฟริกาเหนือ ในการเดินทางประมง เขาและเด็กทาสแบ่งฟรี และแล่นเรือลงชายฝั่งแอฟริกา กัปตันโปรตุเกสกรุณาเลือกได้ ซื้อทาสเด็กจากครูโซ และเวลาครูโซบราซิล ในบราซิล ครูโซสร้างตัวเองเป็นเจ้าของสวน และเร็ว ๆ นี้ จะประสบความสำเร็จ กระตือรือร้นสำหรับแรงงานทาสและประโยชน์ของเศรษฐกิจ เขา embarks ในเร่งรวบรวมทาสไปแอฟริกาตะวันตก แต่ปลายขึ้นเรืออับปางออกชายฝั่งของประเทศตรินิแดด
ครูโซเร็ว ๆ นี้รู้เขาเป็นผู้รอดชีวิตของความรีบเร่ง และพยายามพักอาศัยและอาหารสำหรับตัวเอง เขากลับไปยังคงเหลือความพินาศครั้งที่ 12 เพื่อซากปืน ผง อาหาร และสินค้าอื่น ๆ บนบก เขาพบว่าแพะสามารถ graze สำหรับเนื้อสัตว์ และสร้างพักอาศัยเอง เขา erects ข้ามที่เขา inscribes กับวันที่ของการมาของเขา 1 กันยายน นักสำรวจ และทำให้รอยทุกวันเพื่อไม่ให้เสียของเวลา เขายังช่วยให้กิจกรรมในครัวเรือนของเขา สมุดรายวัน สังเกตของเขาพยายามที่ทำให้เทียน ค้นพบเมล็ดข้าวที่งอกของเขาโชคดี และเขาก่อสร้างตู้เก็บไวน์ ระหว่างเหตุการณ์อื่น ๆ ในเดือนรวมมิถุนายน เขาป่วยอยู่ และ hallucinates ว่า ทูตสวรรค์เข้าชม เตือนให้เขากลับเนื้อกลับตัว ดื่มเหล้ารัมดองยาสูบ ครูโซประสบแสงสว่างทางศาสนา และตระหนักว่า พระเจ้าได้ส่งพระองค์จากบาปของเขาก่อนหน้านี้ หลังจากฟื้นตัว ครูโซทำการสำรวจพื้นที่ และพบเขาอยู่บนเกาะ เขาพบดีหุบเขา abounding ในองุ่น ที่เขาสร้างสถานที่พักผ่อนที่ร่มรื่น ครูโซเริ่มรู้สึกในเชิงบวกมากขึ้นเกี่ยวกับการเกาะ อธิบายตัวเองเป็นของ "กษัตริย์" เขารถไฟนกแก้วสัตว์เลี้ยง ใช้แพะเป็นสัตว์เลี้ยง และพัฒนาทักษะ ในการจักสาน การทำขนมปัง เครื่องปั้นดินเผา เขาลดลงเป็นต้นซีดาร์มหาศาล และสร้างเรือแคนูมากจากลำตัวของมัน แต่เขาพบว่า เขาไม่สามารถย้ายไปทะเล หลังจากสร้างเรือขนาดเล็ก เขาแถวรอบเกาะ แต่เกือบ perishes เมื่อเก็บกวาด โดยปัจจุบันมีประสิทธิภาพ เขาเข้าถึงฝั่ง ได้ยินนกแก้วของเขาเรียกชื่อของเขา และเป็นการขอบคุณสำหรับการบันทึกอีกครั้ง เขาใช้เวลาหลายปีในสันติภาพการ
วันหนึ่งครูโซเป็นตกใจการค้นพบรอยเท้าของคนบนชายหาด สมมติเขาแรกรอยเป็นปีศาจ แล้วตัดสินใจจะต้องเป็นสมาชิกของ cannibals กล่าวว่า อาศัยอยู่ในภูมิภาคนี้อย่างใดอย่างหนึ่ง คนกลัว อาร์มเอง และยังคงคอยมองหาสำหรับ cannibals นอกจากนี้เขายังสร้างเป็นตู้เก็บไวน์ใต้ดินที่ต้อนแพะของเขาในเวลากลางคืน และ devises วิธีการปรุงอาหารใต้ดิน ยามค่ำคืนหนึ่งเขาได้ยินเสียงปืน และในวันถัดไปเขาจะเห็นเรือจนอับปางลงฝั่งของเขา มันว่างเปล่าเมื่อเขามาถึงฉากการตรวจสอบ ครูโซขอบคุณจัดเตรียมสำหรับมีการบันทึกอีกครั้ง เร็ว ๆ นี้หลังจากนั้น ครูโซพบว่า ชายฝั่งมีการโรย ด้วยฆาตกรรมมนุษย์ ยังคงฉลอง cannibal เห็นได้ชัด เขาจะตื่นตระหนก และยังคงต้องระมัดระวัง ครูโซหลังจับสายตาของ cannibals 30 หัวเรื่องสำหรับฝั่งกับเหยื่อ หนึ่งในเหยื่อถูกฆ่าตาย อีกหนึ่ง รอที่จะถูกฆ่า แบ่งฟรีทันที และทำงานต่อที่อยู่อาศัยของครูโซ ครูโซป้องกันเขา ฆ่า pursuers ที่หนึ่ง และบาดเจ็บอีก ซึ่งในที่สุดฆ่าเหยื่อ ห้องอาวุธ ครูโซของ cannibals พลังงานที่ขัดแย้งกัน ว่าเหยื่อทั้งหมดส่งครูโซในความกตัญญูเพื่อปลดปล่อยของเขา ครูโซชื่อเขาวันศุกร์ ที่ระลึกวันที่ชีวิตของเขาถูกบันทึกไว้ และเขาจะเป็นคนรับใช้ของเขา
หาศุกร์ร่าเริง และ ฉลาด ครูโซสอนเขาบางคำภาษาอังกฤษและบางแนวคิดคริสเตียนระดับประถมศึกษา วันศุกร์ ในเลี้ยว อธิบายว่า cannibals ที่แบ่งออกเป็นประเทศทั้งหมด และว่า พวกเขาเท่านั้นกินศัตรูของพวกเขา วันศุกร์จะแจ้งครูโซยังว่า cannibals ที่บันทึกคนจากเรืออับปางครูโซเห็นก่อนหน้านี้ และที่ คนเหล่านั้น ชาวสเปนเข้า อาศัยอยู่ในบริเวณใกล้เคียง วันศุกร์แสดงคิดจะกลับไปยังคนของเขา และครูโซเป็นอารมณ์เสียที่โอกาสของการสูญเสียวันศุกร์ ครูโซแล้วให้ความบันเทิงความคิดในการติดต่อกับชาวสเปนเข้า และศุกร์ยอมรับว่า เขาจะค่อนข้างตายมากกว่าสูญเสียครูโซ ทั้งสองสร้างเรือชมของ cannibals ที่ดินร่วมกัน ก่อนที่พวกเขามีโอกาสที่จะปล่อย พวกเขาจะประหลาดใจ โดยการมาถึงของ cannibals เมืองทองธานีในพายเรือแคนู Cannibals เป็นเหยื่อสามโฮลดิ้ง ผู้อยู่ในชุดยุโรป วันศุกร์ และครูโซของ cannibals ฆ่า และปล่อยยุโรป Spaniard ที่ วันศุกร์เป็นปลื้มได้อีกของผู้ดูว่าพ่อของเขา คนสี่กลับไปครูโซของที่อยู่อาศัยอาหารและส่วนที่เหลือ ครูโซที่เตรียมต้อนรับพวกเขาในชุมชนของเขาอย่างถาวร เขาส่งของวันศุกร์พ่อและ Spaniard ที่ออกในเรือแจวไปสำรวจในบริเวณใกล้เคียงที่ดิน.
8 วันหลังจาก สายตาของอังกฤษใกล้ส่งสัญญาณเตือนวันศุกร์ ครูโซน่าสงสัยอยู่ วันศุกร์ และครูโซที่ดูเป็นผู้ชาย 11 ใช้พลังงาน 3 เชลยในเรือ เก้าคนสำรวจดิน ออกสองคุมเชลย วันศุกร์ และครูโซเอาชนะผู้ชายเหล่านี้ และปล่อยเชลย ผู้เป็นกัปตันของเรือ ซึ่งนำ mutiny ตะโกน mutineers จากจุดต่าง ๆ วันศุกร์และครูโซเหลือสับสน และยางคน โดยการให้ทำงานจากสถาน ในที่สุดพวกเขาเผชิญหน้า mutineers บอกพวกเขาว่า ทั้งหมดอาจหลบหนีกับชีวิตยกเว้นตัวการใหญ่ค้า คนยอมแพ้ ครูโซและกัปตันทำเป็นว่าเกาะเป็นดินแดนที่อิมพีเรียล และให้ผู้ว่าราชการได้ช่วยชีวิตของพวกเขาเพื่อส่งไปอังกฤษไปหน้าทั้งหมด รักษาคนที่ห้าเป็นควบคุม ครูโซส่งคนอื่น ๆ แย่งเรือ เมื่อนำเรือใน ครูโซเกือบ faints.
บน 19 ธันวาคม 1686 ครูโซบอร์ดเรือเพื่อกลับไปอังกฤษ มี เขาพบว่า ครอบครัวของเขาเป็นผู้ยกเว้นน้องสาวสองคน เพื่อนแม่ม่ายของเขามีเก็บเงินของครูโซเซฟ และหลังจากเดินทางไปลิสบอน ครูโซเรียนรู้จากกัปตันโปรตุเกสที่เขาปลูกในประเทศบราซิลได้รับผลกำไรสูง เขาจัดเรียงขายดินแดนของบราซิล ระมัดระวังการเดินทางทะเล ครูโซพยายามกลับไปอังกฤษ โดยทางบก แต่ถูกคุกคาม โดยลมฟ้าอากาศและสัตว์ป่าในภาคเหนือ สุดท้าย มาถึงในอังกฤษ ครูโซรับคำว่า ขายสวนของเขาเสร็จสมบูรณ์ และว่า เขาได้ทำโชคมาก หลังจากบริจาคส่วนแม่ม่ายและน้องสาวของเขา ครูโซเป็นกระสับกระส่าย และพิจารณากับบราซิล แต่เขาคือ dissuaded โดยคิดว่าจะต้องเป็นคาทอลิก เขา marries และภรรยาของเขาตาย ครูโซสุดท้ายเดินทางไปหมู่เกาะอินเดียตะวันออกเป็นผู้ประกอบการใน 1694 เขา revisits ของเขาเกาะ หาว่า ชาวสเปนเข้าจะควบคุมมันดี และมันได้กลายเป็นโคโลนีเจริญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรบินสันครูโซเป็นชาวอังกฤษจากเมืองนิวยอร์กในศตวรรษที่สิบเจ็ดลูกชายคนสุดท้องของพ่อค้าที่มาจากเยอรมัน การสนับสนุนจากพ่อของเขากับกฎหมายการศึกษาครูโซเป็นการแสดงออกถึงความปรารถนาของเขาที่จะไปทะเลแทน ครอบครัวของเขาผิดครูโซจะออกไปในทะเลและพ่อของเขาอธิบายว่ามันจะดีกว่าที่จะแสวงหาความเจียมเนื้อเจียมตัวมีชีวิตที่ปลอดภัยสำหรับตัวเอง ตอนแรกโรบินสันมุ่งมั่นที่จะเชื่อฟังพ่อของเขา แต่ในที่สุดเขาก็มาทนทุกข์กับการทดลองและ embarks บนเรือมุ่งหน้าไปลอนดอนกับเพื่อน เมื่อพายุทำให้เกิดการเสียชีวิตใกล้ครูโซและเพื่อนของเขาเป็นเพื่อนที่ถูกเกลี้ยกล่อมจากการเดินทางทะเล แต่ครูโซยังคงไปในที่จะตั้งตัวเองขึ้นเป็นผู้ประกอบการค้าบนเรือออกจากลอนดอน การเดินทางครั้งนี้จะประสบความสำเร็จทางการเงินและครูโซมีแผนอื่นออกจากผลกำไรในช่วงต้นของเขาในความดูแลของแม่ม่ายที่เป็นมิตร การเดินทางครั้งที่สองไม่ได้พิสูจน์โชคดี: เรือถูกยึดโดยโจรสลัดมัวร์และครูโซเป็นทาสที่จะมีอำนาจในเมืองทางตอนเหนือของแอฟริกา Sallee ในขณะที่ในการเดินทางประมงเขาและเด็กทาสเป็นอิสระและแล่นเรือลงชายฝั่งแอฟริกา โปรตุเกสกัปตันกรุณาหยิบมันขึ้นซื้อเด็กทาสจากครูโซและใช้ครูโซไปบราซิล ในบราซิลครูโซจัดตั้งตัวเองเป็นเจ้าของไร่และในไม่ช้าจะกลายเป็นที่ประสบความสำเร็จ อยากให้แรงงานทาสและข้อได้เปรียบทางเศรษฐกิจของเขา embarks ในการเดินทางทาสรวบรวมไปแอฟริกาตะวันตก แต่จะจบลงเรือออกจากชายฝั่งของตรินิแดด
ครูโซเร็ว ๆ นี้รู้ว่าเขาเป็นคนเดียวที่รอดชีวิตจากการเดินทางและแสวงหาที่พักพิงและอาหารสำหรับตัวเอง เขากลับไปยังซากของสิบสองครั้งที่จะกอบกู้ปืนผงอาหารและรายการอื่น ๆ บนบกเขาก็พบว่าแพะที่เขาสามารถกินหญ้าสำหรับเนื้อและสร้างตัวเองที่อยู่อาศัย เขา erects ข้ามว่าเขา inscribes กับวันที่เดินทางมาถึง 1 กันยายน 1659 ของเขาและทำให้รอยทุกวันเพื่อที่จะไม่สูญเสียการติดตามของเวลา นอกจากนี้เขายังช่วยให้บันทึกของกิจกรรมในครัวเรือนของเขาสังเกตความพยายามที่จะทำให้เทียนค้นพบโชคดีของเขาในการงอกของเมล็ดและการก่อสร้างของเขาในห้องใต้ดินในหมู่เหตุการณ์อื่น ๆ ในเดือนมิถุนายน 1660 เขาตกหลุมป่วยและ hallucinates ว่าการเข้าชมเทวดาเตือนให้เขากลับใจ ดื่มเหล้ารัมยาสูบแพร่หลาย, ครูโซประสบการณ์ความสว่างทางศาสนาและตระหนักว่าพระเจ้าได้ส่งเขาจากความผิดบาปของเขาก่อนหน้านี้ หลังจากฟื้นตัวครูโซทำให้การสำรวจพื้นที่และพบว่าเขาอยู่บนเกาะ เขาพบว่าหุบเขาที่อุดมไปด้วยความสุขในองุ่นที่เขาสร้างสถานที่พักผ่อนร่มรื่น ครูโซเริ่มรู้สึกแง่ดีมากขึ้นเกี่ยวกับการเป็นบนเกาะอธิบายตัวเองในฐานะของกษัตริย์ "." เขาฝึกนกแก้วสัตว์เลี้ยงที่ใช้แพะเป็นสัตว์เลี้ยงและพัฒนาทักษะในการทอผ้าตะกร้าทำขนมปังและเครื่องปั้นดินเผา เขาตัดต้นไม้ต้นซีดาร์มหาศาลและสร้างเรือแคนูขนาดใหญ่จากลำต้นของมัน แต่เขาก็ค้นพบว่าเขาไม่สามารถย้ายไปยังทะเล หลังจากที่มีเรือขนาดเล็กเขาแถวรอบเกาะ แต่เกือบพินาศเมื่อกวาดไปตามปัจจุบันที่มีประสิทธิภาพ ถึงฝั่งเขาได้ยินเสียงนกแก้วของเขาเรียกชื่อของเขาและขอบคุณสำหรับการบันทึกอีกครั้ง เขาใช้เวลาหลายปีในความสงบสุข
วันหนึ่งครูโซตกใจที่จะค้นพบรอยเท้ามนุษย์บนชายหาด ครั้งแรกที่เขาถือว่าเป็นรอยมารแล้วตัดสินใจที่จะต้องเป็นหนึ่งในมนุษย์ดังกล่าวจะอาศัยอยู่ในภูมิภาคนี้ กลัวเขาแขนตัวเองและยังคงมองหามนุษย์ นอกจากนี้เขายังสร้างห้องใต้ดินใต้ดินในการที่จะฝูงแพะของเขาในเวลากลางคืนและใหัวิธีการปรุงอาหารใต้ดิน เย็นวันหนึ่งเขาได้ยินเสียงปืนและในวันรุ่งขึ้นเขาก็สามารถที่จะเห็นเรืออับปางบนชายฝั่งของเขา มันว่างเปล่าเมื่อเขามาถึงที่เกิดเหตุเพื่อตรวจสอบ ครูโซอีกครั้งขอบคุณสุขุมสำหรับการรับการบันทึก หลังจากนั้นไม่นานครูโซค้นพบว่าชายฝั่งได้รับเกลื่อนไปด้วยการสังหารมนุษย์เห็นได้ชัดว่าส่วนที่เหลือของงานฉลองมนุษย์กินคน เขาตกใจและยังคงต้องระมัดระวัง ต่อมาครูโซจับสายตาของสามสิบมนุษย์มุ่งหน้าไปยังฝั่งที่มีเหยื่อของพวกเขา หนึ่งในเหยื่อที่ถูกฆ่าตาย อีกคนหนึ่งที่รอการฆ่าก็พักฟรีและวิ่งไปยังบ้านของครูโซ ครูโซปกป้องเขาฆ่าหนึ่งในผู้ที่ไล่ตามและบาดเจ็บอื่น ๆ ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อในที่สุดก็ฆ่า ดีอาวุธครูโซเอาชนะที่สุดของมนุษย์บนบก เหยื่อสาบานส่งรวมถึงครูโซในขอบคุณสำหรับการปลดปล่อยของเขา ครูโซชื่อเขาวันศุกร์ที่เพื่อรำลึกถึงวันที่ชีวิตของเขาถูกบันทึกไว้และใช้เขาเป็นคนรับใช้ของเขา
หาศุกร์ร่าเริงและฉลาด, ครูโซสอนให้เขาคำภาษาอังกฤษบางส่วนและบางแนวคิดคริสเตียนระดับประถมศึกษา วันศุกร์ที่จะอธิบายว่ามนุษย์จะแบ่งออกเป็นประเทศที่แตกต่างและว่าพวกเขากินศัตรูของพวกเขา ศุกร์ยังบอกครูโซที่มนุษย์บันทึกคนจากเรือครูโซเห็นก่อนหน้านี้และการที่คนเหล่านั้นชาวสเปนที่อาศัยอยู่ใกล้เคียง เป็นการแสดงออกถึงความปรารถนาศุกร์จะกลับไปที่คนของเขาและครูโซเป็นอารมณ์เสียที่คาดหมายของการสูญเสียในวันศุกร์ ครูโซแล้วความบันเทิงความคิดของการติดต่อกับชาวสเปนและวันศุกร์ยอมรับว่าเขาค่อนข้างจะตายเสียดีกว่าการสูญเสียครูโซ สองสร้างเรือไปเยี่ยมชมดินแดนมนุษย์ 'ด้วยกัน ก่อนที่พวกเขามีโอกาสที่จะออกจากพวกเขาจะประหลาดใจโดยการมาถึงของยี่สิบเอ็ดมนุษย์ในเรือแคนู มนุษย์จะถือสามตกเป็นเหยื่อคนหนึ่งซึ่งอยู่ในชุดยุโรป วันศุกร์และครูโซฆ่าที่สุดของมนุษย์และปล่อยยุโรปชาวสเปน ศุกร์ดีใจมากที่พบว่าอีกคนหนึ่งของผู้ประสบภัยได้รับการช่วยเหลือเป็นพ่อของเขา ชายสี่คนกลับไปที่บ้านครูโซสำหรับอาหารและส่วนที่เหลือ ครูโซเตรียมความพร้อมที่จะต้อนรับพวกเขาเข้าไปในชุมชนของเขาอย่างถาวร เขาส่งพ่อของวันศุกร์และชาวสเปนออกมาในเรือแคนูในการสำรวจที่ดินที่อยู่ใกล้เคียง
แปดวันต่อมาสายตาของใกล้สัญญาณเตือนเรืออังกฤษวันศุกร์ ครูโซเป็นที่น่าสงสัย วันศุกร์และครูโซดูเป็นสิบเอ็ดคนใช้เวลาสามนักโทษบนบกในเรือ เก้าของผู้ชายสำรวจที่ดินทิ้งสองเพื่อป้องกันเชลย วันศุกร์และครูโซเอาชนะคนเหล่านี้และปล่อยนักโทษคนหนึ่งซึ่งเป็นกัปตันของเรือซึ่งได้รับการดำเนินการในการกบฏ ตะโกนให้ mutineers ที่เหลือจากจุดที่แตกต่างกันในวันศุกร์และครูโซสับสนและยางผู้ชายโดยทำให้พวกเขาทำงานจากสถานที่ที่ ในที่สุดพวกเขาเผชิญหน้ากับ mutineers บอกพวกเขาว่าอาจจะหลบหนีกับชีวิตของพวกเขายกเว้นหัวโจก ผู้ชายที่ยอมจำนน ครูโซและกัปตันแกล้งทำเป็นว่าเกาะเป็นดินแดนของจักรวรรดิและผู้ว่าราชการจังหวัดได้หวงชีวิตของพวกเขาในการที่จะส่งพวกเขาทั้งหมดไปยังประเทศอังกฤษที่จะเผชิญหน้ากับความยุติธรรม การรักษาห้าคนเป็นตัวประกัน, ครูโซจะส่งคนอื่น ๆ ออกไปยึดเรือ เมื่อเรือถูกนำมาในครูโซเกือบเป็นลม
เมื่อวันที่ 19 ธันวาคม 1686, ครูโซกระดานเรือที่จะกลับไปยังประเทศอังกฤษ ที่นั่นเขาพบว่าครอบครัวของเขาจะตายยกเว้นพี่สาวสองคน เพื่อนภรรยาม่ายของเขาได้เก็บเงินครูโซปลอดภัยและหลังจากการเดินทางไปยังลิสบอนครูโซเรียนรู้จากโปรตุเกสกัปตันที่ไร่ของเขาในบราซิลได้รับผลกำไรสูง เขาจัดที่จะขายที่ดินบราซิลของเขา ระมัดระวังในการเดินทางทะเลครูโซพยายามที่จะกลับไปอังกฤษโดยทางบก แต่ถูกคุกคามโดยที่ไม่ดีสภาพอากาศและสัตว์ป่าในภาคเหนือของประเทศสเปน ในที่สุดก็กลับมาอยู่ในอังกฤษครูโซได้รับคำว่าการขายของสวนของเขาได้รับการเสร็จสมบูรณ์แล้วและว่าเขาได้ทำโชคลาภมาก หลังจากการบริจาคส่วนหนึ่งที่จะเป็นม่ายและน้องสาวของเขาครูโซเป็นกระสับกระส่ายและพิจารณาที่จะกลับไปบราซิล แต่เขาก็เกลี้ยกล่อมโดยคิดว่าเขาจะต้องกลายเป็นคาทอลิก เขาแต่งงานกับภรรยาของเขาเสียชีวิต ครูโซในที่สุดก็ออกสำหรับอินเดียตะวันออกเป็นผู้ประกอบการใน 1694. เขาทบทวนเกาะของเขาพบว่าชาวสเปนที่มีการกำกับดูแลมันได้ดีและมันได้กลายเป็นอาณานิคมเจริญรุ่งเรือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรบินสันครูโซเป็นชาวอังกฤษจากเมืองนิวยอร์กในศตวรรษที่สิบเจ็ด , ลูกชายคนเล็กของพ่อค้าที่มาเยอรมัน สนับสนุนโดยบิดาของเขาศึกษาวิชากฎหมาย ครูโซแสดงความปรารถนาของเขาที่จะไปทะเลแทน ครอบครัวของเขากับครูโซออกไปสู่ทะเล และพ่อของเขาอธิบายว่ามันเป็นดีกว่าที่จะแสวงหาเจียมเนื้อเจียมตัว กลายเป็นชีวิตสำหรับตัวเอง ในตอนแรกโรบินสัน มุ่งมั่นที่จะเชื่อฟังพ่อของเขา แต่ในที่สุดเขาก็แพ้ความยั่วยวนและ embarks บนเรือมุ่งหน้าไปลอนดอนกับเพื่อน เมื่อพายุสาเหตุการตายที่ใกล้ของครูโซและเพื่อนของเขา เพื่อนถูกห้ามปรามจากเกาะ ทะเล ท่องเที่ยว แต่ ครูโซ ยังคงดำเนินต่อไปเพื่อตั้งตัวเองขึ้นเป็นพ่อค้าเมื่อเรือออกจากลอนดอน ทริปนี้ประสบความสำเร็จทางการเงินและครูโซ มีแผนอื่นออกจากกำไรแรกของเขาในความดูแลของแม่ม่ายที่เป็นมิตร การเดินทางครั้งที่สองไม่ได้พิสูจน์เป็นโชคดี : เรือถูกยึดโดยโจรสลัด มัวร์ และ ครูโซเป็นทาสเป็นผู้มีอำนาจมากในเมืองทิศตะวันตกเฉียงเหนือของแอฟริกา sallee . ในขณะที่ในการเดินทางตกปลา เขาและเด็กทาสหลุดพ้นและแล่นเรือลงชายฝั่งแอฟริกา กัปตันโปรตุเกสกรุณาเลือกพวกเขา ซื้อ เด็กทาสจากครูโซและใช้ครูโซไปบราซิล ในบราซิล ครูโซสร้างเองในฐานะเจ้าของไร่และเร็ว ๆนี้กลายเป็นที่ประสบความสำเร็จ ความกระตือรือร้นแรงงานทาสและประโยชน์ทางเศรษฐกิจของตน เขา embarks ในการเดินทางเพื่อรวบรวมทาสแอฟริกาตะวันตก แต่ลงท้ายเรือออกจากชายฝั่งของตรินิแดด
ครูโซเร็วเรียนรู้ เขาเป็นคนเดียวที่รอดชีวิตจากการเดินทางและแสวงหาที่พักพิงและอาหาร สำหรับตัวเองเขากลับไปเป็นซากเหลือ 12 ครั้งเพื่อกอบกู้ปืน , แป้ง , อาหาร , และรายการอื่น ๆ บนบก เขาพบว่าเขาสามารถกินหญ้าให้แพะเนื้อและสร้างตัวเองเป็นกำบัง เขา erects ข้ามเขาลงชื่อกับวันเดินทางของเขา วันที่ 1 กันยายน ที่ ทำให้เป็นรอยเว้าทุกวันเพื่อไม่ให้สูญเสียการติดตามของเวลา เขายังบันทึกกิจกรรมของครัวเรือนของเขาสังเกตความพยายามของเขาที่จะทำเทียน การค้นพบของเขาโชคดีของการแตกหน่อเมล็ดและการก่อสร้างของเขาจากใต้ดิน ระหว่างกิจกรรมอื่น ๆ ในเดือนมิถุนายน 1660 เขาก็ป่วย และก็เพ้อด้วยว่านางฟ้าเข้าชม เตือนเขาให้กลับใจ ดื่มสุรายาสูบแพร่หลายเหล้ารัม ครูโซประสบการณ์ไฟส่องสว่างทางศาสนาและตระหนักว่าพระเจ้าทรงมอบพระองค์จากบาปของเขาก่อนหน้านี้ . หลังจากที่การกู้คืนครูโซ ให้สำรวจพื้นที่ และพบว่าเขากำลังอยู่บนเกาะ เขาพบว่าถูกใจมากมายในหุบเขาองุ่นที่เขาสร้างเป็นสถานที่พักผ่อนร่มรื่น ครูโซ เริ่มรู้สึก ดี ขึ้น เกี่ยวกับการอยู่บนเกาะ อธิบายตัวเองเป็นกษัตริย์ " " เขาฝึกสัตว์เลี้ยง นกแก้ว ใช้เวลา แพะเป็นสัตว์เลี้ยง และพัฒนาทักษะในตะกร้า ทอผ้า ทำขนมปัง และเครื่องปั้นดินเผาเขาตัดต้นไม้ต้นซีดาร์ขนาดใหญ่ และสร้างเรือขนาดใหญ่จากลำตัวของมัน แต่เขาพบว่า เขาไม่สามารถย้ายไปยังทะเล หลังจากสร้างเรือขนาดเล็กเขาแถวรอบเกาะแต่เกือบต้องล่มสลาย เมื่อกวาดไปโดยอำนาจในปัจจุบัน ถึงฝั่ง เขาได้ยินแก้วของเขา เรียกชื่อเขา และขอบคุณสำหรับการบันทึกอีกครั้ง เขาใช้เวลาหลายปีในความสงบ .
วันหนึ่งครูโซตกใจที่จะค้นพบรอยเท้าของมนุษย์บนชายหาด ครั้งแรกที่เขาถือว่า รอยเท้าของปีศาจ แล้วใจมันต้องเป็นสมาชิกของมนุษย์กล่าวว่าอยู่ในขอบเขต กลัวเขาแขนตัวเองและยังคงอยู่ในระวังสำหรับมนุษย์ . นอกจากนี้เขายังสร้างห้องใต้ดินใต้ดินในที่ฝูงแพะของเขาในเวลากลางคืนและสร้างทางคุกใต้ดินเย็นวันหนึ่ง เขาได้ยินเสียงปืน และในวันถัดไปที่เขาสามารถเห็นเรืออับปางในฝั่งของเขา มันว่างเปล่าเมื่อเขามาถึงที่เกิดเหตุเพื่อตรวจสอบ ครูโซอีกครั้งขอบคุณพระเจ้าที่บันทึกไว้ ไม่นานหลังจากนั้น ครูโซ พบว่าชายฝั่งถูกโรยด้วยการสังหารมนุษย์ เห็นได้ชัดว่ายังคงเป็นมนุษย์กินคนฉลอง เขาตกใจและยังคงเป็นอย่าง .ต่อมาครูโซ่จับสายตาของสามสิบมนุษย์กินคนมุ่งหน้าฝั่งกับเหยื่อ หนึ่งในเหยื่อที่ถูกฆ่า อีกหนึ่ง รอถูกเชือดก็แบ่งฟรีและวิ่งเข้าใส่ครูโซของที่อยู่อาศัย ครูโซ ปกป้องเขา ฆ่าหนึ่งของ pursuers และบาดเจ็บอีก ซึ่งเหยื่อก็ฆ่าได้ คืออาวุธ ครูโซตัวที่สุดของมนุษย์บนบกเหยื่อคำสาบานส่งรวมครูโซในความกตัญญูสำหรับปลดปล่อยของเขา ครูโซชื่อเขาวันศุกร์ เพื่อเป็นการระลึกถึงวัน ที่ชีวิตของเขาถูกบันทึกไว้และใช้เขาเป็นผู้รับใช้
หาวันศุกร์ร่าเริงและฉลาด ครูโซสอนเขาภาษาอังกฤษคำและแนวคิดคริสเตียนเบื้องต้น ศุกร์ เปิดอธิบายว่า มนุษย์ถูกแบ่งออกเป็นประเทศที่แตกต่างกันและพวกเขากินแต่ศัตรูของพวกเขา วันศุกร์ยังแจ้งครูโซที่มนุษย์กินคนช่วยคนที่เรืออับปางครูโซเห็นก่อนหน้านี้ ว่าผู้ชายชาวสเปน อยู่บริเวณใกล้เคียง ศุกร์แสดงความปรารถนาจะกลับไปหาประชาชนของเขาและครูโซอารมณ์เสียที่มีโอกาสเสีย วันศุกร์ครูโซนั้นทำให้ความคิดของการติดต่อกับชาวสเปน และวันศุกร์ ยอมรับว่า เขายอมตายดีกว่าเสีย ครูโซ สองสร้าง เรือชม cannibals ' ดินแดนด้วยกัน ก่อนที่พวกเขามีโอกาสที่จะออกจากที่พวกเขาจะประหลาดใจโดยการมาถึงของมนุษย์และพายเรือแคนู มนุษย์จะจับเหยื่อ 3 ราย หนึ่งในนั้นคือในชุดยุโรปวันศุกร์และครูโซ ฆ่ามากที่สุดของมนุษย์และปล่อยยุโรป คนสเปน . วันศุกร์ ดีใจมาก ได้ค้นพบว่า อื่น ในการช่วยเหลือผู้ที่เป็นพ่อของเขา ทั้งสี่คนกลับไปที่เรือนของโซ่อาหารและพักผ่อน ครูโซ เตรียมความพร้อมที่จะต้อนรับพวกเขาสู่ชุมชนของเขาอย่างถาวร เขาส่งของวันศุกร์ พ่อ และ ชาวสเปน ออกมาพายเรือแคนูสำรวจที่ดินใกล้เคียง .
8 วันต่อมาสายตาที่เข้าใกล้เรือสัญญาณเตือนภัยภาษาอังกฤษ วันศุกร์ ครูโซที่น่าสงสัย วันศุกร์และครูโซดูเป็นผู้ชาย 11 คนเอาสามจับบนบกในเรือ เก้าคนสำรวจที่ดิน ปล่อยให้สององครักษ์เชลย . วันศุกร์ และพยายามเอาชนะคนเหล่านี้และปล่อยเชลย หนึ่งในนั้นคือกัปตันของเรือซึ่งถูกถ่ายในกบฏตะโกนให้พวกกบฎที่เหลืออยู่จากจุดที่แตกต่างกัน , ศุกร์และครูโซสับสน ยาง และ ผู้ชาย โดยทำให้พวกเขาหนีจากสถานที่ที่ ในที่สุดพวกเขาเผชิญหน้ากับพวกกบฎ บอกพวกเขาว่าทั้งหมดอาจหนีกับชีวิตของพวกเขายกเว้นหัวโจก คนยอมแพ้ครูโซและกัปตันว่า เกาะเป็นดินแดนของจักรวรรดิและเจ้าเมืองได้ไว้ชีวิตพวกเขาเพื่อที่จะส่งพวกเขาไปยังประเทศอังกฤษที่จะเผชิญกับความยุติธรรม การรักษา 5 คนเป็นตัวประกัน ครูโซ ส่งคนอื่นมายึดยาน เมื่อเรือพา ครูโซ เกือบเป็นลม
ที่ 19 ธันวาคม 1686 ครูโซบอร์ดเรือที่จะกลับไปอังกฤษ มีเขาพบว่าครอบครัวของเขาตาย ยกเว้นน้องสาวสองคน เพื่อนของภรรยาของเขาได้เก็บโซ่เงินที่ปลอดภัย และหลังจากเดินทางไปลิสบอน ครูโซเรียนรู้จากโปรตุเกสกัปตันที่สวนของเขาในบราซิลได้ กําไรสูง เขาจัดการขายที่ดินบราซิลของเขา ระวังทะเลท่องเที่ยวครูโซความพยายามที่จะกลับไปอังกฤษ โดย ที่ดิน แต่จะถูกคุกคามโดยสภาพอากาศเลวร้ายและสัตว์ป่าในภาคเหนือของประเทศสเปน ในที่สุดก็กลับมาอังกฤษ ครูโซได้รับคำที่ขายต้นไม้ของเขาเสร็จแล้ว และเขา มีโชคลาภมาก หลังจากบริจาคส่วนแม่ม่ายและน้องสาวของเขา ครูโซเป็นกระสับกระส่ายและพิจารณากลับไปบราซิลแต่เขาจะยับยั้ง ด้วยคิดว่าเขาจะต้องกลายเป็นคาทอลิก เขาแต่งงานกับภรรยาของเขาตาย ครูโซ สุดท้ายไปอินเดียตะวันออกเป็นผู้ประกอบการค้าใน 1694 . เขา revisits เกาะของเขา พบว่า ชาวสเปนจะควบคุมมันได้ดี และมันได้กลายเป็นอาณานิคมที่รุ่งเรือง .