attached to our family and friends,

attached to our family and friends, our pets, our material possessions, our bodies,
our minds, our careers, our reputations, our health, our physical appearance, our
youth, and, of course, life itself. Can we achieve lasting happiness by acquiring
and holding on to the things we covet? No, according to Buddhism, for the
following simple reason: all things are impermanent. In one way or another, all
that we care about, everyone and everything, slips from our grasp. Material
possessions crumble into nothingness. Children grow into adults. Relationships
end. Health fades. Youth fades. Beauty fades. If this is not obvious, consider this.
Death represents the loss of everything we value, and no one escapes death. In
Buddhism, impermanence (aniccata) is one of the three marks of all conditioned
phenomena. Because all things are impermanent, we cannot achieve lasting
happiness by acquiring the things we desire. These things eventually fade away,
and with it our happiness.
Third, the things we think will bring us lasting happiness simply don’t. We
tend to think: If I only I had the right job, a good marriage, enough money, a new
house, then I would be happy. Yet nothing desired, once acquired, is a source of
lasting satisfaction. Of course, we derive some satisfaction from achieving our
goals, but it soon fades. Psychologists call this “hedonic adaptation.”2
This is
another of the three marks of existence: dukkha. All conditioned phenomena,
according to the Buddha, are marked by “unsatisfactoriness.” This is rooted in the
first mark of existence. Our experience of satisfaction is itself a conditioned,
dependent phenomenon. It fades like everything else.
Fourth, if happiness is to be found in the fulfillment of desire, then we must be
able to control things—people, situations, and events. To be happy, things must go
our way. And this means that we must have the power to make things go our way.
Yet, realistically speaking, not much is under our control. Sensing this, we
immerse ourselves in worry. When our will is thwarted, as it so often is, we
experience frustration. When people don’t behave as they’re “supposed” to
behave, we experience anger and resentment. Worry, frustration, anger, fear,
resentment, jealousy, despair, disappointment, heartbreak, and many other
conflictive emotions are bound up with our efforts to control things. Although it is
happiness that we seek, it is suffering that we create for ourselves and for others.
According to Buddhism, the problem is not just that we have limited power

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กับเพื่อน และครอบครัวของเราสัตว์เลี้ยง ทรัพย์สินวัสดุของเรา ร่างกาย จิตของเรา อาชีพของเรา ของเราย่อม สุขภาพของเรา รูป ลักษณ์ของเรา ของเรา เยาวชน และ แน่นอน ชีวิตตัวเอง เราสามารถบรรลุความสุขที่ยั่งยืน โดยการซื้อหรือไม่ และจับในสิ่งที่เราปรับหรือไม่ ไม่มี ตามศาสนาพุทธ สำหรับการ เหตุผลง่าย ๆ ต่อไปนี้: สิ่ง impermanent ในหนึ่งวิธี หรืออื่น ทั้งหมด ที่เราดูแลเกี่ยวกับ ทุกคนและทุกสิ่งทุกอย่าง จัดจากความเข้าใจของเรา วัสดุ ทรัพย์สินพังทลายเป็น nothingness เด็กเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ความสัมพันธ์ สิ้นสุดการ สุขภาพค่อย ๆ ปรากฏ เยาวชนค่อย ๆ ปรากฏ ความงามค่อย ๆ ปรากฏ ถ้าไม่ชัดเจน พิจารณานี้ เสียชีวิตสูญเสียทุกอย่างเราค่า และไม่มีใครหนีความตายนั้น ใน พระพุทธศาสนา อนิจจัง (aniccata) เป็นหนึ่งในเครื่องหมายสามทั้งหมดปรับอากาศ ปรากฏการณ์การ เนื่องจากสิ่งมี impermanent เราไม่ได้นาน ความสุข โดยได้รับในสิ่งที่เราปรารถนา สิ่งเหล่านี้ในที่สุดจางหาย และด้วยความสุขของเรา ที่สาม ในสิ่งที่เราคิดว่า จะนำเรายาวนานความสุขก็ไม่ เรา มักจะ คิดว่า: ถ้าฉันเท่านั้นที่มีงานเหมาะสม แต่งงานดี เงินพอ ใหม่ บ้าน แล้วฉันจะมีความสุข ยัง ไม่ต้องการ เมื่อรับ มี ยาวนานความพึงพอใจ แน่นอน เราได้รับความพึงพอใจบางอย่างจากการบรรลุเป้าหมายของเรา เป้าหมาย แต่เร็ว ๆ นี้ค่อย ๆ ปรากฏขึ้น นักจิตวิทยาเรียกนี้ "hedonic ปรับตัว" 2 นี่คือ อื่นของไตรลักษณ์: dukkha ปรากฏการณ์ทั้งหมดที่เครื่องปรับอากาศ according to the Buddha, are marked by “unsatisfactoriness.” This is rooted in the first mark of existence. Our experience of satisfaction is itself a conditioned, dependent phenomenon. It fades like everything else. Fourth, if happiness is to be found in the fulfillment of desire, then we must be able to control things—people, situations, and events. To be happy, things must go our way. And this means that we must have the power to make things go our way. Yet, realistically speaking, not much is under our control. Sensing this, we immerse ourselves in worry. When our will is thwarted, as it so often is, we experience frustration. When people don’t behave as they’re “supposed” to behave, we experience anger and resentment. Worry, frustration, anger, fear, resentment, jealousy, despair, disappointment, heartbreak, and many other conflictive emotions are bound up with our efforts to control things. Although it is happiness that we seek, it is suffering that we create for ourselves and for others. According to Buddhism, the problem is not just that we have limited power

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่แนบมากับครอบครัวของเราและเพื่อนสัตว์เลี้ยงของเรา, ทรัพย์สินที่เป็นวัตถุของเราร่างกายของเราจิตใจของเราอาชีพของเราชื่อเสียงของเราสุขภาพของเราลักษณะทางกายภาพของเราของเราเยาวชนและแน่นอนชีวิตตัวเอง เราสามารถบรรลุความสุขที่ยั่งยืนโดยการซื้อและการถือครองเพื่อสิ่งที่เราอยากได้? ไม่เป็นไปตามพุทธศาสนาสำหรับเหตุผลง่ายๆต่อไปนี้: ทุกสิ่งเป็นอนิจจัง ในหรืออีกวิธีหนึ่งทั้งหมดที่เราดูแลเกี่ยวกับทุกคนและทุกอย่างหลุดจากมือของเรา วัสดุข้าวของพังลงไปในความว่างเปล่า เด็กเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ความสัมพันธ์สิ้นสุด สุขภาพจางหาย เยาวชนจางหาย ความงามจางหาย ถ้าไม่ได้เป็นที่เห็นได้ชัดพิจารณานี้. ตายหมายถึงการสูญเสียของทุกสิ่งที่เราให้ความสำคัญและไม่มีใครหนีความตาย ในพุทธศาสนาไม่เที่ยง (aniccata) เป็นหนึ่งในสามของเครื่องหมายปรับอากาศทุกปรากฏการณ์ เพราะทุกสิ่งไม่เที่ยงเราไม่สามารถบรรลุยั่งยืนความสุขโดยการซื้อสิ่งที่เราต้องการ สิ่งเหล่านี้ในที่สุดก็จางหายไปและด้วยความสุขของเรา. ประการที่สามสิ่งที่เราคิดว่าจะนำมาซึ่งความสุขที่ยั่งยืนเราก็ไม่ได้ เรามักจะคิดว่าถ้าฉันฉันมีงานที่เหมาะสม, การแต่งงานที่ดี, มีเงินมากพอใหม่บ้านแล้วฉันจะมีความสุข ยังไม่มีอะไรที่ต้องการซื้อที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นแหล่งที่มาของความพึงพอใจที่ยั่งยืน แน่นอนว่าเราได้รับมาจากการบรรลุความพึงพอใจของเราบางเป้าหมาย แต่ไม่นานมันก็จางหายไป นักจิตวิทยาเรียกสิ่งนี้ว่า "การปรับตัวความชอบ." 2 นี้เป็นอีกหนึ่งในสามคะแนนอยู่: dukkha ปรากฏการณ์ปรับอากาศทั้งหมดตามที่พระพุทธเจ้ามีการทำเครื่องหมายด้วย "unsatisfactoriness." นี้เป็นรากฐานในเครื่องหมายแรกของการดำรงอยู่ ประสบการณ์ของเราของความพึงพอใจของตัวเองเป็นปรับอากาศปรากฏการณ์ขึ้น มันจางหายไปเหมือนทุกสิ่งทุกอย่าง. ประการที่สี่ถ้าเป็นความสุขที่จะพบในการปฏิบัติตามความปรารถนาแล้วเราจะต้องมีความสามารถที่จะควบคุมสิ่งที่ประชาชนสถานการณ์และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จะมีความสุขในสิ่งที่จะต้องไปทางของเรา และนั่นหมายความว่าเราจะต้องมีอำนาจที่จะทำในสิ่งที่ไปทางของเรา. แต่แนบเนียนพูดไม่มากอยู่ภายใต้การควบคุมของเรา การตรวจวัดนี้เราแช่ตัวเองในความกังวล เมื่อเราจะถูกขัดขวางในขณะที่มันจึงมักจะเป็นเราได้สัมผัสกับความยุ่งยาก เมื่อคนไม่ทำงานตามที่พวกเขากำลัง "ควร" จะทำตัวเราได้สัมผัสกับความโกรธและความแค้น กังวลแห้วความโกรธความกลัวความไม่พอใจความหึงหวงความสิ้นหวัง, ความผิดหวังความเสียใจและอื่น ๆ อีกมากมายอารมณ์conflictive จะผูกพันขึ้นมาด้วยความพยายามของเราที่จะควบคุมสิ่งที่ แม้ว่ามันจะเป็นความสุขที่เราแสวงหาก็เป็นทุกข์ที่เราสร้างขึ้นสำหรับตัวเองและคนอื่น ๆ . ตามที่พุทธศาสนาปัญหาไม่ได้อยู่เพียงแค่ว่าเรามีอำนาจ จำกัด