Purpose - Green supply chain manage

Purpose - Green supply chain management is a concept that is gaining popularity in the South East Asian region. For many organizations in this region it is a way to demonstrate their sincere commitment to sustainability. However, if green supply chain management practices are to be fully adopted by all organizations in South East Asia, a demonstrable link between such measures and improving economic performance and competitiveness is necessary. This paper endeavors to identify potential linkages between green supply chain management, as an initiative for environmental enhancement, economic performance and competitiveness amongst a sample of companies in South East Asia.

Design/methodology/approach - For this purpose a conceptual model was developed from literature sources and data collected using a structured questionnaire mailed to a sample of leading edge ISO14001 certified companies in South East Asia followed by structural equation modelling.

Findings - The analysis identified that greening the different phases of the supply chain leads to an integrated green supply chain, which ultimately leads to competitiveness and economic performance. Future research should empirically test the relationships suggested in this paper in different countries, to enable comparative studies. A larger sample would also allow detailed cross-sectoral comparisons which are not possible in the context of this study.

Originality/value - This paper presents the first empirical evaluation of the link between green supply chain management practices and increased competitiveness and improved economic performance amongst a sample of organizations in South East Asia.

Keywords Supply chain management, Linear structure equation modelling, Economic performance, South East Asia

Paper type Research paper

Introduction

Organizations worldwide are continuously trying to develop new and innovative ways to enhance their competitiveness. Bacallan (2000) suggests that some of these organizations are enhancing their competitiveness through improvements in their environmental performance to comply with mounting environmental regulations, to address the environmental concerns of their customers, and to mitigate the environmental impact of their production and service activities. Green supply chain management as a form of environmental improvement is an operational initiative that many organizations are adopting to address such environmental issues, including corporations in the South East Asian region.

In this paper, the concept of green supply chain management encompasses environmental initiatives in:

(1) inbound logistics;

(2) production or the internal supply chain;

(3) outbound logistics; and in some cases

(4) reverse logistics, including and involving materials suppliers, service contractors, vendors, distributors and end users working together to reduce or eliminate adverse environmental impacts of their activities.

Green supply chain management is a concept that is gaining popularity in the South East Asian region. For many organizations in this region it is a way to demonstrate their sincere commitment to sustainability (Bacallan, 2000). Furthermore, many realize that customers and other stakeholders do not always distinguish between a company and its suppliers. If an organization has environmental liabilities, stakeholders may often hold the lead company in a particular supply chain responsible for the adverse environmental impacts of all organizations within a specific supply chain for a particular product.

Many authors are exploring environmental initiatives within each of the major phases of the supply chain. However, much of this research, as observed by Sarkis (1999), is focused predominantly on only one functional area. Yet, Handfield and Nichols (1999) define supply chain management as all the activities associated with the flow and transformation of materials from raw extraction phase through to the consumption of goods and services by an end user, along with associated information flows, both up and down the supply chain. Thus, there is arguably a need to focus green supply chain management research on the totality of the supply chain in both an upstream and downstream direction.

It is generally perceived that green supply chain management promotes efficiency and synergy among business partners and their lead corporations, and helps to enhance environmental performance, minimize waste and achieve cost savings. This synergy is expected to enhance the corporate image, competitive advantage and marketing exposure. However, if green supply chain management practices are to be fully adopted by all organizations in South East Asia, a demonstrable link between such measures and improving economic performance and competitiveness is necessary. Bowen et al. (2001) state that organizations will adopt green supply chain management practices if they identify that this will result in specific financial and operational benefits. Thus, there is a clear research need to establish the potential link between green supply chain initiatives and increased competitiveness and enhanced economic performance, to provide an impetus for organizations to green their supply chains.

In the South East Asian region there are many organizations that have undertaken significant efforts towards establishing green supply chain management initiatives. Whilst the motivation and driving forces for these initiatives have been examined for organizations in this region (Bacallan, 2000; Rao, 2004), no previous research has tested an empirical link between such efforts and subsequent improvements in competitiveness and economic performance. Therefore, this paper presents the results of a survey of organizations in the South East Asian region to investigate the proposition that there is a significant correlation between greening certain phases of the supply chain and the competitiveness and economic performance of the organizations involved.

This paper begins by exploring previous "functional" specific research on aspects of green supply chain management, to develop a conceptual model of green supply chain management, competitiveness and economic performance. This paper then outlines the specific methodology employed in this study to test this conceptual model. The conceptual model is then tested using structural equation modeling (SEM) techniques based on the findings from a study of South East Asian organizations to establish any causal links between the constructs within this model. The paper concludes with an examination of the significant relationships identified in this model to examine the link between green supply chain management, economic performance and competitiveness.

Developing the conceptual model

The conceptual model examined in this paper and tested through SEM techniques, has been developed through an examination of literature on all aspects of the totality of the supply chain. This "totality" is encapsulated using five latent constructs, measured using indicator variables developed from the responses obtained from the survey of organizations in the South East Asia region. These constructs are: greening the inbound function of the supply chain; greening production; greening the outbound function; competitiveness; and economic performance.

Inbound function

From the "inbound" perspective of the supply chain it is argued that greening the supply chain has numerous benefits to an organization, ranging from cost reduction, to integrating suppliers in a participative decision-making process that promotes environmental innovation (Bowen et al., 2001; Hall, 1993; Rao, 2002). A large part of the inbound function essentially comprises of green purchasing strategies adopted by organizations in response to the increasing global concerns of environmental sustainability. Green purchasing can address issues such as reduction of waste produced, material substitution through environmental sourcing of raw materials, and waste minimization of hazardous materials. The involvement and support of suppliers' is crucial to achieving such goals. Therefore, companies are increasingly managing their suppliers' environmental performance to ensure that the materials and equipments supplied by them are environmentally-friendly in nature and are produced using environmentally-friendly processes.

Min and Galle (1997) explore "green purchasing" to determine the key factors affecting a buying firm's choice of suppliers, the key barriers and the obstacles to green purchasing initiatives. They also investigated the impact of green purchasing on a corporation's environmental goals. Sroufe (2003) presents a framework involving performance indicators and supplier assessment metrics that argues that environmental initiatives such as strategic environmental sourcing improve an organization's competitive position and reduce risks.

In exploring green purchasing strategies as part of greening the inbound phase, Min and Galle (1997) consider selected industry groups (heavy producers of scrap and waste materials) and identify that green purchasing contributes significantly towards source reduction of pollution in terms of recycling, re-use and low-density packaging, and towards waste elimination in terms of scrapping or dumping, recycling and sorting for non-toxic incineration and bio-degradable packaging. They also identify that the high cost of environmental programs, uneconomical recycling and uneconomical re-use are the three most important barriers and obstacles to green purchasing. Lack of management commitment, lack of buyer awareness, lack of supplier awareness, deficient company-wide environmental standards or auditing programs and lack of state and federal regulations are also important issues.

Walton et al (1998) examine the integration of suppliers into environmental management processes, and observe two evolving trends. They firstly suggest that environmental issues

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ - บริหารห่วงโซ่อุปทานสีเขียวคือ แนวคิดที่กำลังได้รับความนิยมในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ สำหรับองค์กรจำนวนมากในภูมิภาคนี้ ก็แสดงให้เห็นถึงความทุ่มเทจริงใจเพื่อความยั่งยืน อย่างไรก็ตาม ถ้าเขียว วิธีการบริหารจัดการห่วงโซ่จะถูกนำมาใช้ โดยองค์กรทั้งหมดใน South East Asia แสดงให้เห็นถึงการเชื่อมโยงระหว่างมาตรการดังกล่าวเต็ม และปรับปรุงประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจและการแข่งขันเป็นสิ่งจำเป็น กระดาษนี้ความพยายามที่ระบุการเชื่อมโยงอาจเกิดขึ้นระหว่างการบริหารห่วงโซ่อุปทานสีเขียว เป็นความคิดริเริ่มในการปรับปรุงสิ่งแวดล้อม ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ และการแข่งขันแห่งตัวอย่างของบริษัทในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ออกแบบ/วิธีการ/แนวทาง - สำหรับวัตถุประสงค์นี้เป็นแบบจำลองความคิดได้รับการพัฒนาจากแหล่งประกอบการและข้อมูลถูกรวบรวมโดยใช้แบบสอบถามที่มีโครงสร้างที่ส่งไปเป็นตัวอย่างชั้นนำบริษัทใน South East Asia ตามแบบจำลองสมการโครงสร้างได้รับการรับรอง ISO14001 นั้นค้นพบ - การวิเคราะห์ระบุว่า greening ขั้นตอนต่าง ๆ ของห่วงโซ่อุปทานนำไปสู่การรวมสีเขียวโซ่ ซึ่งในที่สุด นำไปสู่การแข่งขันและประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ งานวิจัยในอนาคตควร empirically ทดสอบความสัมพันธ์ที่แนะนำในเอกสารนี้ในต่างประเทศ การศึกษาเปรียบเทียบการเปิดใช้งาน ตัวอย่างขนาดใหญ่จะให้รายละเอียดเปรียบเทียบระหว่างรายสาขาซึ่งไม่เป็นไปได้ในบริบทของการศึกษานี้Originality/value - This paper presents the first empirical evaluation of the link between green supply chain management practices and increased competitiveness and improved economic performance amongst a sample of organizations in South East Asia.Keywords Supply chain management, Linear structure equation modelling, Economic performance, South East AsiaPaper type Research paperIntroductionOrganizations worldwide are continuously trying to develop new and innovative ways to enhance their competitiveness. Bacallan (2000) suggests that some of these organizations are enhancing their competitiveness through improvements in their environmental performance to comply with mounting environmental regulations, to address the environmental concerns of their customers, and to mitigate the environmental impact of their production and service activities. Green supply chain management as a form of environmental improvement is an operational initiative that many organizations are adopting to address such environmental issues, including corporations in the South East Asian region.In this paper, the concept of green supply chain management encompasses environmental initiatives in:(1) inbound logistics;(2) production or the internal supply chain;(3) outbound logistics; and in some cases(4) reverse logistics, including and involving materials suppliers, service contractors, vendors, distributors and end users working together to reduce or eliminate adverse environmental impacts of their activities.Green supply chain management is a concept that is gaining popularity in the South East Asian region. For many organizations in this region it is a way to demonstrate their sincere commitment to sustainability (Bacallan, 2000). Furthermore, many realize that customers and other stakeholders do not always distinguish between a company and its suppliers. If an organization has environmental liabilities, stakeholders may often hold the lead company in a particular supply chain responsible for the adverse environmental impacts of all organizations within a specific supply chain for a particular product.Many authors are exploring environmental initiatives within each of the major phases of the supply chain. However, much of this research, as observed by Sarkis (1999), is focused predominantly on only one functional area. Yet, Handfield and Nichols (1999) define supply chain management as all the activities associated with the flow and transformation of materials from raw extraction phase through to the consumption of goods and services by an end user, along with associated information flows, both up and down the supply chain. Thus, there is arguably a need to focus green supply chain management research on the totality of the supply chain in both an upstream and downstream direction.It is generally perceived that green supply chain management promotes efficiency and synergy among business partners and their lead corporations, and helps to enhance environmental performance, minimize waste and achieve cost savings. This synergy is expected to enhance the corporate image, competitive advantage and marketing exposure. However, if green supply chain management practices are to be fully adopted by all organizations in South East Asia, a demonstrable link between such measures and improving economic performance and competitiveness is necessary. Bowen et al. (2001) state that organizations will adopt green supply chain management practices if they identify that this will result in specific financial and operational benefits. Thus, there is a clear research need to establish the potential link between green supply chain initiatives and increased competitiveness and enhanced economic performance, to provide an impetus for organizations to green their supply chains.In the South East Asian region there are many organizations that have undertaken significant efforts towards establishing green supply chain management initiatives. Whilst the motivation and driving forces for these initiatives have been examined for organizations in this region (Bacallan, 2000; Rao, 2004), no previous research has tested an empirical link between such efforts and subsequent improvements in competitiveness and economic performance. Therefore, this paper presents the results of a survey of organizations in the South East Asian region to investigate the proposition that there is a significant correlation between greening certain phases of the supply chain and the competitiveness and economic performance of the organizations involved.This paper begins by exploring previous "functional" specific research on aspects of green supply chain management, to develop a conceptual model of green supply chain management, competitiveness and economic performance. This paper then outlines the specific methodology employed in this study to test this conceptual model. The conceptual model is then tested using structural equation modeling (SEM) techniques based on the findings from a study of South East Asian organizations to establish any causal links between the constructs within this model. The paper concludes with an examination of the significant relationships identified in this model to examine the link between green supply chain management, economic performance and competitiveness.พัฒนารูปแบบแนวคิดได้รับการพัฒนารูปแบบแนวคิดในเอกสารนี้ และทดสอบผ่านเทคนิค SEM ผ่านการตรวจสอบเอกสารประกอบการในทุกแง่มุมของผลของห่วงโซ่อุปทาน "ผล" นี้เป็นนึ้ใช้ห้าแฝงอยู่โครงสร้าง วัดโดยใช้ตัวแปรบ่งชี้ที่พัฒนาจากการตอบสนองที่ได้รับจากการสำรวจขององค์กรในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โครงสร้างเหล่านี้คือ: greening ทำงานขาเข้าของโซ่ greening การผลิต greening ฟังก์ชันขา แข่งขัน และประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจขาเข้าฟังก์ชันFrom the "inbound" perspective of the supply chain it is argued that greening the supply chain has numerous benefits to an organization, ranging from cost reduction, to integrating suppliers in a participative decision-making process that promotes environmental innovation (Bowen et al., 2001; Hall, 1993; Rao, 2002). A large part of the inbound function essentially comprises of green purchasing strategies adopted by organizations in response to the increasing global concerns of environmental sustainability. Green purchasing can address issues such as reduction of waste produced, material substitution through environmental sourcing of raw materials, and waste minimization of hazardous materials. The involvement and support of suppliers' is crucial to achieving such goals. Therefore, companies are increasingly managing their suppliers' environmental performance to ensure that the materials and equipments supplied by them are environmentally-friendly in nature and are produced using environmentally-friendly processes.Min and Galle (1997) explore "green purchasing" to determine the key factors affecting a buying firm's choice of suppliers, the key barriers and the obstacles to green purchasing initiatives. They also investigated the impact of green purchasing on a corporation's environmental goals. Sroufe (2003) presents a framework involving performance indicators and supplier assessment metrics that argues that environmental initiatives such as strategic environmental sourcing improve an organization's competitive position and reduce risks.In exploring green purchasing strategies as part of greening the inbound phase, Min and Galle (1997) consider selected industry groups (heavy producers of scrap and waste materials) and identify that green purchasing contributes significantly towards source reduction of pollution in terms of recycling, re-use and low-density packaging, and towards waste elimination in terms of scrapping or dumping, recycling and sorting for non-toxic incineration and bio-degradable packaging. They also identify that the high cost of environmental programs, uneconomical recycling and uneconomical re-use are the three most important barriers and obstacles to green purchasing. Lack of management commitment, lack of buyer awareness, lack of supplier awareness, deficient company-wide environmental standards or auditing programs and lack of state and federal regulations are also important issues.Walton et al (1998) examine the integration of suppliers into environmental management processes, and observe two evolving trends. They firstly suggest that environmental issues

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์ - การจัดการห่วงโซ่อุปทานสีเขียวเป็นแนวคิดที่ได้รับความนิยมในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ สำหรับหลาย ๆ องค์กรในภูมิภาคนี้มันเป็นวิธีที่จะแสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นจริงใจของพวกเขาเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน แต่ถ้าห่วงโซ่อุปทานสีเขียวจะมีการจัดการที่จะนำมาอย่างเต็มที่โดยทุกองค์กรในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ซึ่งแสดงให้เห็นความเชื่อมโยงระหว่างมาตรการดังกล่าวและการปรับปรุงประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจและการแข่งขันเป็นสิ่งที่จำเป็น ความพยายามของบทความนี้เพื่อระบุความเชื่อมโยงอาจเกิดขึ้นระหว่างการจัดการห่วงโซ่อุปทานสีเขียวเป็นความคิดริเริ่มสำหรับการเพิ่มประสิทธิภาพด้านสิ่งแวดล้อมประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจและการแข่งขันในหมู่ตัวอย่างของ บริษัท ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แห่งหนึ่ง. การออกแบบ / วิธีการ / แนวทาง - เพื่อจุดประสงค์นี้เป็นรูปแบบความคิดได้รับการพัฒนามาจากวรรณคดี แหล่งที่มาและข้อมูลที่เก็บรวบรวมโดยใช้แบบสอบถามส่งไปยังตัวอย่างของ ISO14001 ขอบชั้นนำได้รับการรับรองในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ตามด้วยการสร้างแบบจำลองสมการโครงสร้าง. ผลการวิจัย - การวิเคราะห์ระบุว่าสีเขียวขั้นตอนที่แตกต่างกันนำไปสู่ห่วงโซ่อุปทานที่จะห่วงโซ่อุปทานสีเขียวแบบบูรณาการ ซึ่งในที่สุดจะนำไปสู่ความสามารถในการแข่งขันและประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ สังเกตุการวิจัยในอนาคตควรทดสอบความสัมพันธ์ที่แนะนำในเอกสารนี้ในประเทศที่แตกต่างกันเพื่อให้การศึกษาเปรียบเทียบ ตัวอย่างที่มีขนาดใหญ่ยังจะช่วยให้รายละเอียดการเปรียบเทียบข้ามภาคซึ่งเป็นไปไม่ได้ในบริบทของการศึกษาครั้งนี้. ริเริ่ม / ค่า - บทความนี้นำเสนอการประเมินผลการทดลองครั้งแรกของการเชื่อมโยงระหว่างการจัดการห่วงโซ่อุปทานสีเขียวและการแข่งขันที่เพิ่มขึ้นและประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจที่ดีขึ้นในหมู่ ตัวอย่างขององค์กรในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้. คำจัดการห่วงโซ่อุปทาน, การสร้างแบบจำลองโครงสร้างเชิงเส้นสมการผลการดำเนินงานทางเศรษฐกิจเอเชียตะวันออกเฉียงใต้กระดาษชนิดกระดาษวิจัยบทนำองค์กรทั่วโลกกำลังพยายามอย่างต่อเนื่องเพื่อพัฒนาวิธีการใหม่และนวัตกรรมเพื่อเพิ่มความสามารถในการแข่งขันของพวกเขา Bacallan (2000) แสดงให้เห็นว่าบางส่วนขององค์กรเหล่านี้จะเพิ่มศักยภาพในการแข่งขันของพวกเขาผ่านการปรับปรุงในการดำเนินงานด้านสิ่งแวดล้อมของพวกเขาเพื่อให้สอดคล้องกับกฎระเบียบด้านสิ่งแวดล้อมการติดตั้งไปยังที่อยู่ในความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมของลูกค้าของพวกเขาและเพื่อลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของกิจกรรมการผลิตและการบริการของพวกเขา การจัดการห่วงโซ่อุปทานสีเขียวเป็นรูปแบบของการปรับปรุงสิ่งแวดล้อมเป็นความคิดริเริ่มในการดำเนินงานที่หลายองค์กรมีการนำในการแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อมดังกล่าวรวมถึง บริษัท ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้. ในกระดาษนี้แนวคิดของการจัดการห่วงโซ่อุปทานสีเขียวครอบคลุมโครงการด้านสิ่งแวดล้อมใน: (1) โลจิสติกขาเข้า(2) ผลิตหรือห่วงโซ่อุปทานภายใน(3) โลจิสติกขาออก; และในบางกรณี(4) กลับจิสติกส์รวมทั้งและที่เกี่ยวข้องกับซัพพลายเออร์วัสดุผู้รับเหมาบริการ, ผู้ผลิต, ผู้จัดจำหน่ายและผู้ใช้ทำงานร่วมกันเพื่อลดหรือขจัดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่ไม่พึงประสงค์ของกิจกรรมของตน. จัดการห่วงโซ่อุปทานสีเขียวเป็นแนวคิดที่ได้รับความนิยมใน ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ สำหรับหลาย ๆ องค์กรในภูมิภาคนี้มันเป็นวิธีที่จะแสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นจริงใจของพวกเขาเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน (Bacallan, 2000) นอกจากนี้หลายตระหนักดีว่าลูกค้าและผู้มีส่วนได้เสียอื่น ๆ ที่ไม่เคยเห็นความแตกต่างระหว่าง บริษัท และซัพพลายเออร์ หากองค์กรมีหนี้สินสิ่งแวดล้อมผู้มีส่วนได้เสียมักจะอาจจะมี บริษัท ที่เป็นผู้นำในห่วงโซ่อุปทานโดยเฉพาะอย่างยิ่งความรับผิดชอบสำหรับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่ไม่พึงประสงค์ของทุกองค์กรที่อยู่ในห่วงโซ่อุปทานที่เฉพาะเจาะจงสำหรับผลิตภัณฑ์เฉพาะ. เขียนหลายคนมีการสำรวจโครงการด้านสิ่งแวดล้อมในแต่ละขั้นตอนที่สำคัญ ของห่วงโซ่อุปทาน แต่มากของงานวิจัยนี้เป็นที่สังเกตโดย Sarkis (1999) จะเน้นส่วนใหญ่เพียงหนึ่งในพื้นที่ทำงาน แต่ Handfield และนิโคลส์ (1999) กำหนดจัดการห่วงโซ่อุปทานเป็นกิจกรรมทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการไหลและการเปลี่ยนแปลงของวัสดุจากขั้นตอนการสกัดดิบผ่านการบริโภคสินค้าและบริการโดยผู้ใช้ที่พร้อมด้วยข้อมูลที่เกี่ยวข้องไหลทั้งขึ้นและ ลงห่วงโซ่อุปทาน ดังนั้นจึงมีเนื้อหาที่จำเป็นที่จะต้องมุ่งเน้นอุปทานสีเขียวการวิจัยการจัดการห่วงโซ่ในจำนวนทั้งสิ้นของห่วงโซ่อุปทานทั้งในทิศทางที่ต้นน้ำและปลายน้ำ. มันเป็นที่รับรู้กันโดยทั่วไปว่าการจัดการห่วงโซ่อุปทานสีเขียวส่งเสริมประสิทธิภาพและการทำงานร่วมกันระหว่างคู่ค้าทางธุรกิจและ บริษัท ที่นำของพวกเขา และช่วยในการเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานด้านสิ่งแวดล้อมลดปริมาณขยะและบรรลุประหยัดค่าใช้จ่าย การทำงานร่วมกันนี้คาดว่าจะเสริมสร้างภาพลักษณ์ขององค์กรเปรียบในการแข่งขันและโอกาสทางการตลาด แต่ถ้าห่วงโซ่อุปทานสีเขียวจะมีการจัดการที่จะนำมาอย่างเต็มที่โดยทุกองค์กรในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ซึ่งแสดงให้เห็นความเชื่อมโยงระหว่างมาตรการดังกล่าวและการปรับปรุงประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจและการแข่งขันเป็นสิ่งที่จำเป็น เวน et al, (2001) ระบุว่าองค์กรที่จะนำมาใช้ปฏิบัติการจัดการห่วงโซ่อุปทานสีเขียวถ้าพวกเขาระบุว่าเรื่องนี้จะส่งผลให้ผลประโยชน์เฉพาะทางการเงินและการดำเนินงาน ดังนั้นจึงมีการวิจัยที่ชัดเจนจำเป็นต้องสร้างการเชื่อมโยงที่อาจเกิดขึ้นระหว่างการริเริ่มห่วงโซ่อุปทานสีเขียวและการแข่งขันที่เพิ่มขึ้นและประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจที่เพิ่มขึ้นเพื่อให้แรงผลักดันให้องค์กรสามารถโซ่สีเขียวอุปทานของพวกเขา. ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีหลายองค์กรที่มี ความพยายามในการดำเนินการอย่างมีนัยสำคัญต่อการสร้างอุปทานสีเขียวความคิดริเริ่มการจัดการห่วงโซ่ ขณะที่แรงจูงใจและแรงผลักดันสำหรับการริเริ่มเหล่านี้ได้รับการตรวจสอบสำหรับองค์กรในภูมิภาคนี้ (Bacallan 2000; ราว 2004) ไม่มีการวิจัยก่อนหน้านี้ได้ผ่านการทดสอบการเชื่อมโยงระหว่างการทดลองความพยายามดังกล่าวและการปรับปรุงที่ตามมาในการแข่งขันและประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ ดังนั้นบทความนี้นำเสนอผลการสำรวจขององค์กรในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่จะตรวจสอบเรื่องที่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างขั้นตอนบางอย่างที่บ่นของห่วงโซ่อุปทานและการแข่งขันและประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจขององค์กรที่เกี่ยวข้อง. กระดาษนี้จะเริ่มต้นขึ้น โดยการสำรวจก่อนหน้านี้ "ทำงาน" การวิจัยเฉพาะในด้านของการจัดการห่วงโซ่อุปทานสีเขียวในการพัฒนารูปแบบความคิดของการจัดการห่วงโซ่อุปทานสีเขียวสามารถในการแข่งขันและประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ กระดาษนี้แล้วแสดงวิธีการเฉพาะการจ้างงานในการศึกษาครั้งนี้เพื่อทดสอบรูปแบบความคิดนี้ รูปแบบความคิดจะถูกทดสอบโดยใช้การสร้างแบบจำลองสมการโครงสร้าง (SEM) เทคนิคจากผลการวิจัยจากการศึกษาขององค์กรเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่จะสร้างการเชื่อมโยงใด ๆ สาเหตุระหว่างโครงสร้างภายในแบบนี้ กระดาษที่จบลงด้วยการตรวจสอบความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญที่ระบุไว้ในรูปแบบนี้ในการตรวจสอบความเชื่อมโยงระหว่างการจัดการห่วงโซ่อุปทานสีเขียวประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจและการแข่งขัน. การพัฒนารูปแบบความคิดรูปแบบแนวคิดการตรวจสอบในบทความนี้และผ่านการทดสอบโดยใช้เทคนิค SEM ได้รับการพัฒนาผ่าน การตรวจสอบของวรรณคดีในทุกด้านของจำนวนทั้งสิ้นของห่วงโซ่อุปทาน นี้ "จำนวนทั้งสิ้น" ถูกโพสต์โดยใช้โครงสร้างห้าแฝงวัดโดยใช้ตัวแปรตัวบ่งชี้ที่พัฒนามาจากการตอบสนองที่ได้จากการสำรวจความคิดเห็นขององค์กรในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โครงสร้างเหล่านี้คือ: ฟังก์ชั่นสีเขียวขาเข้าของห่วงโซ่อุปทาน; การผลิตสีเขียว; สีเขียวฟังก์ชันขาออก; การแข่งขัน; และประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ. ฟังก์ชั่นขาเข้าจาก "ขาเข้า" มุมมองของห่วงโซ่อุปทานก็เป็นที่ถกเถียงกันอยู่ว่าสีเขียวห่วงโซ่อุปทานมีประโยชน์มากมายให้กับองค์กรตั้งแต่การลดค่าใช้จ่ายเพื่อการรวมซัพพลายเออร์ในกระบวนการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจที่ส่งเสริมการสร้างสรรค์นวัตกรรมด้านสิ่งแวดล้อม (เวน et al, 2001;. ฮอลล์ 1993; ราว 2002) ส่วนใหญ่ของฟังก์ชั่นขาเข้าหลักประกอบด้วยกลยุทธ์การจัดซื้อสีเขียวนำโดยองค์กรในการตอบสนองต่อความกังวลทั่วโลกที่เพิ่มขึ้นของความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อม การจัดซื้อสีเขียวสามารถแก้ไขปัญหาเช่นการลดของเสียจากการผลิตวัสดุทดแทนผ่านสิ่งแวดล้อมจัดหาวัตถุดิบและลดปริมาณของเสียสารอันตราย การมีส่วนร่วมและการสนับสนุนของซัพพลายเออร์ 'เป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้บรรลุเป้าหมายดังกล่าว ดังนั้น บริษัท มีมากขึ้นการจัดการซัพพลายเออร์ของพวกเขาดำเนินงานด้านสิ่งแวดล้อมเพื่อให้แน่ใจว่าวัสดุและอุปกรณ์ที่จัดทำโดยพวกเขาเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมในธรรมชาติและมีการผลิตโดยใช้กระบวนการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม. มินและกอลล์ (1997) สำรวจ "สีเขียวซื้อ" เพื่อตรวจสอบ ปัจจัยสำคัญที่มีผลต่อการเป็นทางเลือกที่ บริษัท ซื้อของซัพพลายเออร์อุปสรรคที่สำคัญและอุปสรรคในการคิดริเริ่มการจัดซื้อสีเขียว นอกจากนี้ยังตรวจสอบผลกระทบของการจัดซื้อสีเขียวบนเป้าหมายด้านสิ่งแวดล้อมของ บริษัท Sroufe (2003) นำเสนอกรอบการทำงานที่เกี่ยวข้องกับตัวชี้วัดประสิทธิภาพและตัวชี้วัดการประเมินซัพพลายเออร์ที่ระบุว่าโครงการด้านสิ่งแวดล้อมเช่นการจัดหาสิ่งแวดล้อมเชิงกลยุทธ์การปรับปรุงตำแหน่งในการแข่งขันขององค์กรและลดความเสี่ยง. ในการสำรวจกลยุทธ์การจัดซื้อสีเขียวเป็นส่วนหนึ่งของสีเขียวในช่วงขาเข้าต่ำและกอลล์ ( 1997) พิจารณาเลือกกลุ่มอุตสาหกรรม (ผลิตหนักของเศษวัสดุเหลือใช้) และระบุว่าสีเขียวจัดซื้อมีส่วนสำคัญต่อการลดลงของแหล่งที่มาของมลพิษในแง่ของการรีไซเคิลกลับมาใช้และบรรจุภัณฑ์ที่มีความหนาแน่นต่ำและต่อการขจัดของเสียในแง่ของการต่อสู้หรือ การทุ่มตลาดการรีไซเคิลและการเรียงลำดับสำหรับการเผาปลอดสารพิษและบรรจุภัณฑ์ที่ย่อยสลายทางชีวภาพ พวกเขายังระบุว่าค่าใช้จ่ายสูงของโครงการด้านสิ่งแวดล้อม, ประหยัดและรีไซเคิลกลับมาใช้ประหยัดเป็นสามอุปสรรคที่สำคัญที่สุดและอุปสรรคในการจัดซื้อสีเขียว ขาดความมุ่งมั่นในการจัดการการขาดความตระหนักผู้ซื้อขาดความตระหนักผลิตทั้ง บริษัท ขาดมาตรฐานด้านสิ่งแวดล้อมหรือโปรแกรมการตรวจสอบและการขาดกฎระเบียบของรัฐและรัฐบาลกลางนอกจากนี้ยังมีประเด็นที่สำคัญ. วอลตัน, et al (1998) ตรวจสอบการรวมกลุ่มของซัพพลายเออร์ในการจัดการด้านสิ่งแวดล้อม กระบวนการและสังเกตสองแนวโน้มการพัฒนา พวกเขาแรกแสดงให้เห็นว่าปัญหาสิ่งแวดล้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ - การจัดการโซ่อุปทานสีเขียว เป็นแนวคิดที่ดึงดูดความนิยมในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ สำหรับองค์กรต่างๆ ในภูมิภาคนี้ มันเป็นวิธีที่แสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นจริงใจของพวกเขา เพื่อความยั่งยืน แต่ถ้าการปฏิบัติการจัดการโซ่อุปทานสีเขียวอย่างเต็มที่ที่จะประกาศใช้ โดยทุกองค์กรในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีการสาธิตการเชื่อมโยงระหว่างมาตรการดังกล่าวและการปรับปรุงประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจและการแข่งขันเป็นสิ่งที่จำเป็น กระดาษแผ่นนี้ ความพยายามที่จะระบุการเชื่อมโยงที่อาจเกิดขึ้นระหว่างการจัดการโซ่อุปทานสีเขียว เป็นโครงการเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและความสามารถในการแข่งขันท่ามกลางสิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ ตัวอย่างของ บริษัท ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ .

- ออกแบบ / วิธีการ / แนวทางเพื่อวัตถุประสงค์นี้เป็นแบบจำลองที่ถูกพัฒนาขึ้นจากแหล่งวรรณกรรมและเก็บรวบรวมข้อมูล โดยใช้แบบสอบถามเชิงโครงสร้างส่งถึงตัวอย่างของขอบชั้นนำ ISO14001 บริษัทในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตามด้วย

แบบจำลองสมการโครงสร้างข้อมูล - วิเคราะห์ระบุว่าสีเขียวระยะที่แตกต่างกันของห่วงโซ่อุปทานที่นำไปสู่บูรณาการห่วงโซ่อุปทานสีเขียว ซึ่งในที่สุดจะนำไปสู่ความสามารถในการแข่งขันและประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ วิจัยในอนาคตควรใช้ทดสอบความสัมพันธ์ชี้ให้เห็นในบทความนี้ในประเทศที่แตกต่างกันเพื่อใช้ศึกษาเปรียบเทียบตัวอย่างที่มีขนาดใหญ่ขึ้นจะยังให้รายละเอียดการเปรียบเทียบข้ามภาคซึ่งเป็นไปไม่ได้ในบริบทของการศึกษานี้

ใหม่เอี่ยม / ค่ากระดาษแผ่นนี้นำเสนอการประเมินเชิงประจักษ์ครั้งแรกที่เชื่อมโยงระหว่างสีเขียวและเพิ่มขีดความสามารถการจัดการห่วงโซ่อุปทานการปฏิบัติและปรับปรุงประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจในหมู่ตัวอย่างขององค์กรในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ .

คำสำคัญการจัดการโซ่อุปทานเชิงโครงสร้างสมการแบบจำลอง , ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ชนิดกระดาษกระดาษงานวิจัย

บทนำ

องค์กรทั่วโลกพยายามอย่างต่อเนื่องเพื่อพัฒนาและนวัตกรรมใหม่ ๆเพื่อเพิ่มศักยภาพการแข่งขันbacallan ( 2000 ) แสดงให้เห็นว่าบางส่วนขององค์กรเหล่านี้จะเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของพวกเขาผ่านการปรับปรุงประสิทธิภาพด้านสิ่งแวดล้อมของพวกเขาเพื่อให้สอดคล้องกับกฎระเบียบด้านสิ่งแวดล้อมที่ติดตั้งเพื่อที่อยู่ความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมของลูกค้าของพวกเขาและเพื่อลดผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมของกิจกรรมการผลิต และบริการการจัดการโซ่อุปทานสีเขียว เป็นรูปแบบของการปรับปรุงสิ่งแวดล้อมเป็นการริเริ่มการดำเนินงานที่หลายองค์กรมีการใช้เพื่อจัดการปัญหาสิ่งแวดล้อมดังกล่าว รวมทั้ง บริษัท ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ในกระดาษนี้ แนวคิดของการจัดการโซ่อุปทานสีเขียว ครอบคลุมโครงการสิ่งแวดล้อม :

( 1 ) โลจิสติกส์ขาเข้า ;

( 2 ) การผลิตหรืออุปทานภายในโซ่ ;

( 3 ) โลจิสติกส์ขาออก และในบางกรณี

( 4 ) โลจิสติกส์ย้อนกลับ รวมทั้งเกี่ยวข้องกับซัพพลายเออร์และวัสดุของผู้รับเหมา ผู้ขายบริการ ผู้จัดจำหน่ายและผู้ใช้ทำงานร่วมกันเพื่อลดหรือขจัดผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมจากกิจกรรมของพวกเขา .

การจัดการโซ่อุปทานสีเขียว เป็นแนวคิดที่ดึงดูดความนิยมในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ สำหรับองค์กรต่างๆ ในภูมิภาคนี้ มันเป็นวิธีที่แสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นจริงใจเพื่อความยั่งยืน ( bacallan , 2000 ) นอกจากนี้ หลายตระหนักว่าลูกค้าและผู้มีส่วนได้เสียอื่น ๆที่ไม่ได้มักจะแยกแยะระหว่าง บริษัท และซัพพลายเออร์ของถ้าองค์กรมีความรับผิดชอบด้านสิ่งแวดล้อม ผู้มีส่วนได้เสียอาจมักจะถือ บริษัท ตะกั่วในห่วงโซ่อุปทานโดยเฉพาะรับผิดชอบสำหรับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมจากองค์กรในห่วงโซ่อุปทานที่เฉพาะเจาะจงสำหรับผลิตภัณฑ์เฉพาะ

เขียนหลายสำรวจโครงการสิ่งแวดล้อมภายในแต่ละขั้นตอนหลักของโซ่อุปทาน อย่างไรก็ตาม มากของการวิจัยนี้เท่าที่สังเกต โดย sarkis ( 1999 ) จะเน้นเด่นในการทำงานเพียงหนึ่งพื้นที่ แต่ handfield นิโคลส์ ( 1999 ) กำหนดและการจัดการห่วงโซ่อุปทานเป็นกิจกรรมทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการไหล และการเปลี่ยนแปลงของวัสดุจากวัตถุดิบที่ผ่านขั้นตอนการสกัดเพื่อการบริโภคสินค้าและบริการ โดยผู้ใช้ พร้อมกับการไหลของสารสนเทศที่เกี่ยวข้อง ทั้งขึ้นและลงในโซ่อุปทานจึงมีเนื้อหาที่ต้องมุ่งเน้นการจัดการห่วงโซ่อุปทานสีเขียวเพื่อรวมของห่วงโซ่อุปทานในทิศทางทั้งต้นน้ำปลายน้ำ

เป็นที่รับรู้กันโดยทั่วไปว่าการจัดการโซ่อุปทานสีเขียว ส่งเสริมประสิทธิภาพและพลังของพันธมิตรธุรกิจและองค์กรนำของพวกเขาและช่วยในการเสริมประสิทธิภาพด้านสิ่งแวดล้อม ลดขยะ และให้เกิดการประหยัด ต้นทุนขณะที่คาดว่าจะเพิ่มรูปขององค์กร และประโยชน์จากการแข่งขันทางการตลาด การเปิดรับแสง แต่ถ้าการปฏิบัติการจัดการโซ่อุปทานสีเขียวอย่างเต็มที่ที่จะประกาศใช้ โดยหน่วยงานและองค์กรต่างๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีการสาธิตการเชื่อมโยงระหว่างมาตรการดังกล่าวและการปรับปรุงประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจและการแข่งขันเป็นสิ่งที่จำเป็น เวน et al .( 2544 ) ระบุว่า องค์กรจะเลือกใช้สีเขียวการจัดการห่วงโซ่อุปทานการปฏิบัติหากพวกเขาระบุว่า นี้จะส่งผลในผลประโยชน์ทางการเงินและการดำเนินงานที่เฉพาะเจาะจง จึงมีงานวิจัยชัดเจนต้องสร้างการเชื่อมโยงที่อาจเกิดขึ้นระหว่างการริเริ่มห่วงโซ่สีเขียวและเพิ่มความสามารถในการแข่งขันทางเศรษฐกิจและเพิ่มประสิทธิภาพเพื่อให้ผลักดันองค์กรสีเขียวห่วงโซ่อุปทานของพวกเขา .

ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีหลายองค์กรที่ได้ดำเนินการความพยายามอย่างมีนัยสำคัญต่อการสร้างสีเขียวริเริ่มการจัดการโซ่อุปทาน . ในขณะที่แรงจูงใจและแรงผลักดันให้โครงการเหล่านี้ได้รับการตรวจสอบสำหรับองค์กรในภูมิภาคนี้ ( bacallan , 2000 ; Rao , 2004 )ก่อนหน้านี้มีการวิจัยทดสอบการเชื่อมโยงเชิงประจักษ์ระหว่างความพยายามดังกล่าวและปรับปรุงต่อมาในการแข่งขันและประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ ดังนั้นบทความนี้นำเสนอผลการสำรวจขององค์กรในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ศึกษาข้อเสนอว่ามีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างสีเขียวบางขั้นตอนของโซ่อุปทานและความสามารถในการแข่งขันและประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจขององค์กรที่เกี่ยวข้อง .

กระดาษนี้เริ่มต้นโดยการสำรวจก่อนหน้านี้ " การทำงาน " เฉพาะการวิจัยในด้านของการจัดการห่วงโซ่อุปทานสีเขียวเพื่อการพัฒนาแบบจำลองโซ่อุปทานสีเขียว ความสามารถในการแข่งขันและประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ กระดาษนี้แล้วสรุปเฉพาะวิธีการที่ใช้ในการศึกษานี้เพื่อทดสอบแบบจำลองเชิงมโนทัศน์รูปแบบแนวคิดแล้วทดสอบด้วยโมเดลสมการโครงสร้าง ( SEM ) เทคนิคตามผลการศึกษาขององค์กรในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เพื่อสร้างสาเหตุการเชื่อมโยงระหว่างโครงสร้างภายในรุ่นนี้ กระดาษสรุปกับการตรวจสอบของความสัมพันธ์ที่ระบุในรูปแบบนี้เพื่อศึกษาการเชื่อมโยงระหว่างการจัดการห่วงโซ่อุปทานสีเขียวประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจและความสามารถในการแข่งขัน การพัฒนาแบบจำลอง



แนวคิดแบบทดสอบในกระดาษ และทดสอบโดยใช้เทคนิค SEM , ได้รับการพัฒนาผ่านการตรวจสอบของวรรณกรรมทุกแง่มุมของการรวมของห่วงโซ่อุปทาน " ผล " คือ การแฝง 3 5 โครงสร้างวัดโดยใช้ตัวบ่งชี้ตัวแปรที่พัฒนาจากการตอบสนองที่ได้จากการสำรวจขององค์กรในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โครงสร้างเหล่านี้เป็นสีเขียว ขาเข้า ฟังก์ชันของห่วงโซ่อุปทาน Greening ; การผลิต ; สีเขียวฟังก์ชันขาออก ; ความสามารถในการแข่งขันและประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ .



ในฟังก์ชัน