This view is basic to traditional w

This view is basic to traditional welfare economics. Sugden points to three principal value
judgments (1980, p.166).
! Each person is on the face of it the best judge of his or her own welfare.
! Social welfare depends on the welfare of individuals; there is no such thing as
the welfare of a society, through for example its culture or collective
existence, which is not directly attributable to the welfare of individuals.
! If one person's welfare increases, and no-one else's decreases, there has
been an increase in social welfare. (This last point is contentious, because it
could mean that increased inequality is acceptable if it does not make others
worse off. The issues are discussed further in chapters 8 and 9.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มุมมองนี้เป็นพื้นฐานเศรษฐศาสตร์สวัสดิการแบบดั้งเดิม Sugden ไปค่าสามหลักคำพิพากษา (1980, p.166)! แต่ละคนจะมีส่วนผสมของมันตัดสินดีที่สุดของสวัสดิการของ ตนเอง! สวัสดิการสังคมขึ้นอยู่กับสวัสดิการของบุคคล ไม่มีสิ่งดังกล่าวเป็นสวัสดิภาพของสังคม ตัวอย่างของวัฒนธรรมหรือกลุ่มมีอยู่ ซึ่งไม่รวมตรงกับสวัสดิภาพของบุคคล! ถ้าสวัสดิการของบุคคลหนึ่งเพิ่มขึ้น และไม่มีผู้ใดอื่นของลดลง มีรับเพิ่มในสวัสดิการสังคม (จุดสุดท้ายจะโต้เถียง เนื่องจากมันอาจหมายถึง ว่า ความไม่เท่าเทียมกันเพิ่มขึ้นเป็นที่ยอมรับถ้าจะไม่ให้คนอื่นแย่ลงปิด ประเด็นจะกล่าวถึงต่อไปในบทที่ 8 และ 9)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มุมมองนี้จะเป็นพื้นฐานในการเศรษฐศาสตร์สวัสดิการแบบดั้งเดิม จุด Sugden
สามค่าหลักคำตัดสิน(1980,
p.166).! แต่ละคนอยู่บนใบหน้าของมันตัดสินที่ดีที่สุดของการจัดสวัสดิการของเขาหรือเธอเอง.!
สวัสดิการสังคมขึ้นอยู่กับสวัสดิภาพของบุคคลนั้น ไม่มีสิ่งเช่นสวัสดิการของสังคมที่ผ่านการเช่นวัฒนธรรมของตนหรือส่วนรวมการดำรงอยู่ซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับการจัดสวัสดิการของประชาชน.! หากมีการเพิ่มสวัสดิการของคนคนหนึ่งและไม่มีใครอื่นที่จะลดลงได้มีการเพิ่มขึ้นในการจัดสวัสดิการสังคม (จุดสุดท้ายนี้เป็นที่ถกเถียงกันเพราะมันอาจหมายถึงความไม่เท่าเทียมกันที่เพิ่มขึ้นเป็นที่ยอมรับว่ามันไม่ได้ทำให้คนอื่นแย่ลง. ปัญหาที่จะกล่าวถึงต่อไปในบทที่ 8 และ 9)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มุมมองนี้พื้นฐานของเศรษฐศาสตร์สวัสดิการแบบดั้งเดิม ซักเดิ่นจุดสามตัดสินคุณค่าหลัก ( 1980 p.166 )
.
! ! แต่ละคน บนใบหน้าของผู้พิพากษาที่ดีที่สุดของสวัสดิการของตัวเองของเขาหรือเธอ
! สวัสดิการทางสังคมขึ้นอยู่กับสวัสดิการของบุคคล ไม่มีสิ่งเช่น
สวัสดิการของสังคม ผ่านตัวอย่างของวัฒนธรรม หรือกลุ่ม
การดำรงอยู่ที่ไม่ได้โดยตรงจากสวัสดิการของประชาชน . . . . . .
! ถ้าเพิ่มสวัสดิการของบุคคลหนึ่ง และไม่มีใครอื่นลดลง มี
ถูกเพิ่มสวัสดิการสังคม ( จุดนี้สุดท้ายจะโต้เถียง เพราะมันเพิ่มความไม่เท่าเทียมกัน
อาจหมายความ ว่า ยอมรับได้ ถ้ามันไม่ทำให้คนอื่น
แย่กว่านี้ ประเด็นที่จะกล่าวถึงต่อไปในบทที่ 8 และ 9 )