This study contributes to the broad

This study contributes to the broad research field on corporate
responsibility in the supply chain by analyzing the interplay between
two increasingly prominent market tools e third-party
certification and eco-branding. In particular, this paper seeks to
explain how private eco-branding allows food retailers to pursue
the role they have often been ascribed - becoming active agents in
mainstreaming the market for the sustainability certified products.
Our findings suggest that private eco-branding can be viewed as a
complementary institutional arrangement that motivates and enables
food retailers to proactively address sustainability issues both
upstream and downstream in the supply chain.
From the ‘upstream’ perspective, private eco-branding in comparison
to third-party certification contributes to better market
efficiency in greening the supply chain and enhances retail power
to influence suppliers to green their products and operations (Girod
and Michael, 2003; Burch and Lawrence, 2005). Private ecobranding
further incentivizes food retailers to drive product sustainability
improvements (Orsato, 2009; De Marchi, Di Maria et al.,
2013) beyond the eco-labelling requirements. It also reinforces the
perceived retailer's responsibility to ensure that sustainability requirements
are met at different stages in the supply chain. From the
‘downstream’ perspective, private eco-brands address a number of
vital issues which third-party certification schemes fail to address,
such as better market orientation and enhanced availability of
sustainable products. Our findings confirm that private eco-brands
can do what Klintman and Bostrom (2012 € : p. 124) argued thirdparty
eco-labels are bad at e to “become more in line with the
reflective nature of green, political consumers”.
To account for the limitations of this study, a number of directions
for future research can be outlined. These include:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้ก่อให้เกิดการวิจัยภาคสนามในวงกว้างในองค์กรรับผิดชอบในห่วงโซ่อุปทานโดยการวิเคราะห์อิทธิพลซึ่งกันและกันระหว่างสองเครื่องมือการตลาดที่โดดเด่นมากขึ้นอีเมลของบุคคลที่สามได้รับการรับรองและการสร้างตราสินค้าเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะอย่างยิ่งบทความนี้พยายามที่จะอธิบายวิธีการส่วนตัวนิเวศการสร้างตราสินค้าให้ร้านค้าปลีกอาหารที่จะไล่ตามบทบาทที่พวกเขาได้รับการกำหนดมักจะ- กลายเป็นตัวแทนการใช้งานใน. การบูรณาการมิติตลาดสำหรับผลิตภัณฑ์ที่ได้รับการรับรองการพัฒนาอย่างยั่งยืนผลการวิจัยของเราแสดงให้เห็นว่าภาคเอกชนเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมการสร้างตราสินค้าสามารถดูได้เป็นการจัดการเชิงสถาบันเสริมที่กระตุ้นและช่วยให้ร้านค้าปลีกอาหารในเชิงรุกแก้ไขปัญหาการพัฒนาอย่างยั่งยืนทั้งต้นน้ำและปลายน้ำในห่วงโซ่อุปทาน. จากมุมมองของ 'ต้นน้ำ' ส่วนตัวนิเวศการสร้างตราสินค้าในการเปรียบเทียบการรับรองบุคคลที่สามก่อให้เกิดตลาดที่ดีขึ้นอย่างมีประสิทธิภาพในสีเขียวห่วงโซ่อุปทานและช่วยเพิ่มพลังการค้าปลีกที่มีอิทธิพลต่อซัพพลายเออร์ที่เป็นสีเขียวผลิตภัณฑ์ของตนและการดำเนินงาน (Girod และไมเคิล, 2003; เบิร์ชและอเรนซ์ 2005) ecobranding ส่วนตัวต่อincentivizes ร้านค้าปลีกอาหารในการผลักดันการพัฒนาอย่างยั่งยืนผลิตภัณฑ์การปรับปรุง(Orsato 2009;. De Marchi, ดิมาเรีย, et al, 2013) เกินความต้องการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมการติดฉลาก นอกจากนี้ยังตอกย้ำความรับผิดชอบต่อการรับรู้ของผู้ค้าปลีกเพื่อให้แน่ใจว่าต้องการการพัฒนาอย่างยั่งยืนจะพบในแต่ละขั้นตอนในห่วงโซ่อุปทาน จากมุมมองของ 'ปลายน้ำ' แบรนด์ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมและเอกชนอยู่จำนวนปัญหาที่สำคัญของบุคคลที่สามได้รับการรับรองแผนการล้มเหลวไปยังที่อยู่, เช่นทิศทางตลาดที่ดีขึ้นและความพร้อมใช้งานที่เพิ่มขึ้นของผลิตภัณฑ์ที่ยั่งยืน ค้นพบของเรายืนยันว่าแบรนด์ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมและเอกชนสามารถทำสิ่งที่ Klintman และ Bostrom (2012 €: พี. 124) เป็นที่ถกเถียงกัน thirdparty ฉลากเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมที่ไม่ดีที่อี "กลายเป็นมากขึ้นสอดคล้องกับลักษณะการสะท้อนแสงของสีเขียวผู้บริโภคการเมือง". เพื่อบัญชี สำหรับข้อ จำกัด ของการศึกษาครั้งนี้จำนวนทิศทางสำหรับการวิจัยในอนาคตสามารถที่ระบุไว้ เหล่านี้รวมถึง:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษานี้เสนอวิจัยที่กว้างในองค์กร
ความรับผิดชอบในห่วงโซ่อุปทาน โดยวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างสองเครื่องมือตลาดที่โดดเด่นยิ่งขึ้น

รับรองบุคคลที่สาม e และตราสินค้าเชิงนิเวศ โดยเฉพาะบทความนี้มุ่งที่จะอธิบายวิธีการส่วนตัวการสร้างตราสินค้าให้โค

อาหารค้าปลีกที่จะไล่ตามบทบาท พวกเขามักถูก ascribed - กลายเป็นงานตัวแทนใน
ตามตลาดเพื่อความยั่งยืนได้รับการรับรองผลิตภัณฑ์ .
ค้นพบของเราแนะนำว่าส่วนตัว อีโคแบรนด์ สามารถดูเป็นแบบที่กระตุ้นให้สถาบันจัด

อาหารค้าปลีกเชิงรุกและช่วยแก้ไขปัญหาอย่างยั่งยืน ทั้งด้านเหนือน้ำและท้ายน้ำ

ในโซ่อุปทาน จากมุมมองของต้นน้ำ ' ส่วน Eco เปรียบเทียบ
แบรนด์การรับรองของบุคคลที่สามที่มีประสิทธิภาพดีกว่าตลาด
ในสีเขียวห่วงโซ่อุปทาน และช่วยเพิ่มพลังงานค้าปลีก
พลซัพพลายเออร์เพื่อผลิตภัณฑ์สีเขียวและการดำเนินงานของพวกเขา ( girod
และไมเคิล , 2003 ; Burch และลอว์เรนซ์ , 2005 ) ส่วนตัว ecobranding
เพิ่มเติม incentivizes ร้านค้าปลีกอาหารเพื่อผลักดันการปรับปรุงความยั่งยืน
ผลิตภัณฑ์ ( orsato , 2009 ; เดอ มาร์ช ดิ มาเรีย , et al . ,
2013 ) เกินความต้องการการติดฉลาก Eco . นอกจากนี้ยังตอกย้ำการรับรู้ของผู้ค้าปลีก

มีความรับผิดชอบเพื่อให้มั่นใจว่าตรงความต้องการความยั่งยืนในระยะต่างๆ ในโซ่อุปทาน จาก
'downstream ' มุมมอง ยี่ห้อโค ส่วนบุคคลที่อยู่หมายเลขของรูปแบบการรับรองของบุคคลที่สามที่สำคัญปัญหา

ไม่ได้ที่อยู่เช่น ทิศทางตลาดและความพร้อมดีกว่าเพิ่ม
ผลิตภัณฑ์ที่ยั่งยืน การค้นพบของเรายืนยันว่า โค ส่วนยี่ห้อ
สามารถทำอะไรและ klintman bostrom ( 2012 โลก : หน้า 124 ) แย้งเธิร์ดปาร์ตี้
ฉลาก Eco จะไม่ดีที่ E " มากขึ้นในสอดคล้องกับธรรมชาติของสีเขียวสะท้อนแสง
ผู้บริโภคทางการเมือง " .
บัญชีข้อ จำกัด ในครั้งนี้ จำนวนของเส้นทาง
สำหรับงานวิจัยในอนาคตสามารถระบุ . เหล่านี้รวมถึง :