Jo Minjoon said with a serious face

Jo Minjoon said with a serious face without a trace of laughter. He could see from his face how stimulated he got. Martin looked at the other four.

“Do you agree?”
“I’m not able to score it, but I do agree on the point that there was no parts to point out. At least, I think that it had reached the limit from what a chef can do.”

Anderson said with a hard voice. It was at the moment when Martin was thinking how to use this scene. A man who was tall and with strong muscles came walking to them. It was Dave. He seemed to be in his middle thirties. Because his long brown hair was tied backwards and his face could be seen more clearly because of that, he seemed to be a celebrity. Dave glanced at Jo Minjoon, and looked at all of them.

“Did it suit your tastes?”
“Yes, it was very good.”
“The best of my life.”

At the compliments, a smile could be seen in his mouth. He slowly opened his mouth.

“When I got a call from teacher Rachel, I was really surprised. Because she had never even asked me to do something like this even once. But……”

Dave made eye contact with him. Jo Minjoon didn’t evade his sight. Rather, he shined his eyes and looked at him. A guy who wasn’t even in his forties and made a 10-point dish. He couldn’t not respect him. Also, his cooking level was 9. It meant that he was in the same level as Joseph. But of course, even if they were the same level 9, there would be some differences……..

“So the broadcast where the owner of absolute taste is, is this one. I originally don’t watch the TV much, but I have heard a lot of stories about you and your absolute sense of taste. I also looked at the video. It’s a pleasure to meet you, Minjoon.”
“No, the pleasure is mine. It was a really good dish. The best I have had in all my life. Thank you.”

Jo Minjoon held tightly the hand Dave lent. Dave’s corner of the mouth raised.

“10 points, was there any?”
“Yes. The calf cheek meat was a 10 points. And it was also the first in my life.”
“……..Good. I feel as good as being acknowledged by teacher Rachel.”

At Dave’s words, Jo Minjoon laughed awkwardly. He felt quite burdened for him to have put his compliment in such a high regard, but even so, he honestly didn’t hate it. Jo Minjoon opened his mouth.

“Someday………I will also show you this kind of dish.”
“You will be able to. Because in this world, the taste is more important than what you are thinking about. The ability you possess, I hope you use it well.”

Jo Minjoon just smiled without saying anything.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โจ มินจองพูดด้วยใบหน้าจริงจัง โดยไม่มีร่องรอยของเสียงหัวเราะ เขาสามารถเห็นได้จากใบหน้าของเขาทำให้เขาได้รับ มาร์ตินมองอีกสี่" คุณเห็นด้วยหรือไม่ ? "" ผมไม่ได้คะแนน แต่ผมเห็นด้วยในจุดที่ไม่มีชิ้นส่วนที่จุดออก อย่างน้อยที่สุด ฉันคิดว่ามันมีถึงขีด จำกัด ที่เชฟจะทำ . "แอนเดอร์สันกล่าวด้วยเสียงหนัก มันอยู่ที่ตอนที่ มาร์ตินกำลังคิดวิธีที่จะใช้ในฉากนี้ ผู้ชายที่ตัวสูงและมีกล้ามเนื้อแข็งแรง เดินได้ มันเป็นเดฟ เขาดูเหมือนจะอยู่ในวัยสามสิบกลางของเขา เพราะผมยาวสีน้ำตาลของเขาถูกมัดไปข้างหลังและใบหน้าของเขาอาจจะเห็นชัดขึ้น เพราะดูเหมือนว่าเขาจะเป็นดารา เดฟเห็นโจ มินจอง และดูทั้งหมดของพวกเขา" มันเหมาะกับรสนิยมของคุณ "" ใช่ มันดีมาก ." ที่ดีที่สุดในชีวิตของฉัน .ที่ชม ยิ้มอาจจะเห็นในปากของเขา เค้าค่อยๆ เปิดปาก" เมื่อฉันได้รับโทรศัพท์จากครูเรเชล ผมประหลาดใจจริงๆ เพราะเธอไม่เคยขอให้ทำอะไรแบบนี้เลยสักครั้ง แต่ . . . . . . . "เดฟ สบตากับเขา โจ มินจองไม่ได้หลบเลี่ยงสายตาของเขา แต่เขาส่องตาของเขา และมองมาที่เขา คนที่ไม่ได้อยู่ในวัย 40 แล้ว 10 จุด จาน เขาไม่ได้ไม่เคารพเขา นอกจากนี้ ระดับการปรุงอาหารของเขา 9 มันหมายถึงว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับ โจเซฟ แต่แน่นอน แม้ว่าจะเป็นระดับเดียวกัน 9 จะมีความแตกต่างกันบ้าง . . . . ." ดังนั้น ออกอากาศที่เจ้าของแน่นอนรสชาตินี้เป็นหนึ่ง เดิมทีผมไม่ได้ดูทีวีมาก แต่ผมเคยได้ยินเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับคุณและความรู้สึกของคุณที่แน่นอนของการลิ้มรส ฉันยังมองที่วิดีโอ ยินดีที่ได้เจอคุณ , มินจอง "" ไม่ ด้วยความยินดีครับ มันเป็นอาหารจานที่อร่อยมาก ดีที่สุดที่ผมมีในชีวิตทั้งหมดของฉัน ขอบคุณ . . . "โจ มินวู ยึดไว้แน่นมือ เดฟ วันเข้าพรรษา เดฟ มุมปากยกขึ้น" 10 คะแนน คือไม่มี "" ครับ ลูกวัวที่แก้ม เนื้อเป็น 10 คะแนน และมันก็เป็นครั้งแรกในชีวิตของฉัน . "" . . . . . ดี ฉันรู้สึกเหมือนถูกยอมรับ โดย " ครูเรเชลที่เดฟคำ , โจ มินจุนหัวเราะงุ่มง่าม เขารู้สึกว่าเป็นภาระให้เขาต้องให้คำชมของเขาเช่นเรื่องสูง แต่แม้ดังนั้นเขาจริงๆแล้วไม่ได้เกลียดหรอก โจ มินวู เปิดปาก" วันหนึ่ง . . . ฉันยังจะแสดงให้คุณชนิดของอาหาร . "" คุณจะสามารถ เพราะในโลกนี้ รสชาติมันสำคัญมากกว่าสิ่งที่คุณคิดเกี่ยวกับ ความสามารถที่คุณมี ฉันหวังว่าคุณจะใช้มันอย่างดี "โจ มินจุนก็ยิ้มโดยไม่พูดอะไรเลย