In a critically and commercially di

In a critically and commercially disappointing year for the film industry, one of the few highlights has been the reception given to The King’s Speech. The movie has been nominated for just about every existing award, and a bevy of Oscar nominations are forthcoming. The period drama is also on its way to financial success.

Like Stephen Frears’s film from 2006, The Queen—which won Helen Mirren an Oscar for her eponymous performance—The King’s Speech is a testament to Americans’ continuing fascination with the British Royal Family. But, unlike The Queen, which was merely simplistic in its portrayal of the monarchy, The King’s Speech is historically inaccurate, entirely misleading, and, in its own small way, morally dubious.

The film tells the story of King George VI (Colin Firth) and his battle with a speech impediment. Bertie, as he was known, seeks the help of a speech therapist (played by Geoffrey Rush), and the two spend most of the film—differences in social status be damned—bonding. By the time the credits roll, Bertie has conquered his stammer, and the British people are well on their way to vanquishing fascism—the latter, naturally, having been aided by the former, thanks to an inspiring royal address from Buckingham Palace after the German invasion of Poland. This heartwarming tale plays out predictably and unsubtly—The King’s Speech is one of those films that is not content to show us a friendship developing over two hours; no, the characters must also tell us how much the friendship means to them.

The only reason that Bertie managed to ascend to the throne in the first place was that his older brother, David (aka Edward VIII), decided to abdicate so he could marry a Baltimore divorcee by the name of Wallis Simpson. In the film, Edward VIII (nicely played by Guy Pearce) is presented as childish and cruel to his brother (which no doubt he was). And, as a way of presenting his political views, we see him make a single foolish comment about the Nazis. What the film never mentions is that Edward VIII was an ardent admirer of Hitler and of fascism, and a proponent of appeasement long after Germany moved onto Polish soil and hostilities began in earnest. Edward lived in continental Europe with Simpson after abdicating; following the German invasion of France, he absurdly asked the Nazis to look after his house. Eventually, the British government convinced the couple to move to the Bahamas, where he became governor. The idea was to keep the pair far away from the Nazis so as to prevent Edward from cutting any deals with Hitler. The last we see of Edward and Simpson in the film is when they listen to Bertie’s big speech. (There is a beach in the background but the viewer has no idea where they are.)

By shortchanging the danger that Edward posed to Britain, the viewer is likely to believe he was no more than a ridiculous and self-indulgent brat. But he isn’t the only character who is sanitized in the movie. First, there is Winston Churchill, played by Timothy Spall in a small role. Spall’s crucial scene takes place after the Simpson affair has become known. Churchill counsels Bertie and reports his (Churchill’s) dismay at the way Edward is behaving. This will come as news to historians because Churchill—astonishingly—supported Edward throughout the abdication crisis. His grandstanding on the issue even shocked his allies, who couldn’t believe that he would risk his political comeback to support an appeaser and fascist like Edward. Most likely because of Churchill’s historical standing, the film simply omits all of this and assigns the heroic war leader the opposite position to the one he actually held.

Bertie himself is also romanticized. He is seen presciently raising the question of German aggression before the invasion of the Sudetenland. Edward waves off Bertie’s warning, and, the next time we are instructed to focus on political questions, the King is heroically rallying his people to the battle against fascism. The film leaves out what happened in the intervening period.

Bertie ascended to the throne at the end of 1936. Three years later, he gives the speech of the film’s title. In the time between these two events, the British government notoriously blundered and appeased the Nazis, most famously at Munich. Less well-remembered is that after Prime Minister Chamberlain returned from giving away a chunk of Europe to the Germans, he was immediately invited to Buckingham Palace to appear on the balcony with the King and Queen (the latter is now better known as the recently departed but beloved “Queen Mum”). This was both a violation of protocol—the Royals are supposed to stay out of politics—and an extraordinary endorsement of a prime minister whose foreign policy was disastrous. Much of the Labour Party was rightly furious. This despicable historical fact is less well-known than it should be, but the film fails twice—first, by not showing it at all, and, second, by implying that Bertie was staunchly anti-fascist from the start.
ADVERTISEMENT

The strange unwillingness of The King’s Speech to mention any of this is at least somewhat surprising for one reason: The actual arc of George VI’s character would make a fine and interesting movie. Just think: A king fights against a stutter and his dastardly, treasonous brother, while eventually sloughing off his old instincts for appeasement. He even overcomes his distaste for Winston Churchill—the politician who bent over backward for that very same brother—and lends his steadfast support to Churchill’s aggressive policy against fascism.

Why wasn’t this story told? The likely answer is that even highbrow critics and audiences love to toast the House of Windsor. While the Royal Family may frequently appear more tawdry than anything else, cheap American Anglophilia can always be counted on to provide thunderous applause. Take The Queen. Unlike The King’s Speech, that movie was witty and compelling. But it also presented the Princess Diana phenomenon with a complete lack of distance. Viewers who wondered why the Western world came to a halt for two weeks solely because of an unexceptional woman’s death were unlikely to find any answers from the movie. Now, The King’s Speech has taken things a step further by not only simplifying its story but grossly misrepresenting real events and people. Apparently, the life of George VI had too many shades of gray for a mainstream film.


Isaac Chotiner is the executive editor of The Book.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปีที่เหลือ และในเชิงพาณิชย์ย่อมสำหรับอุตสาหกรรมภาพยนตร์ หนึ่งในไม่กี่ไฮไลท์ได้ต้อนรับให้คำพูดของพระมหากษัตริย์ ภาพยนตร์ได้รับการเสนอชื่อสำหรับรางวัลเพียงเกี่ยวกับทุกที่มีอยู่ และเสนอชื่อเข้าชิง Oscar โบว์เป็นชมรม ละครรอบระยะเวลายังเป็นวิธีการเพื่อความสำเร็จทางการเงินฟิล์ม Stephen Frears ปี 2006 เดอะควีน — ซึ่งชนะเฮเลนเมียร์เรน Oscar มีประสิทธิภาพ eponymous ของเธอซึ่งคำพูดของพระมหากษัตริย์เป็นเสน่ห์อย่างต่อเนื่องของอเมริกันกับพระราชวงศ์ แต่ ซึ่งแตกต่างจากเดอะควีน ซึ่งเป็นเพียงที่เร่งรีบในการวาดภาพของพระมหากษัตริย์ คำพูดของพระมหากษัตริย์เป็นประวัติไม่ถูกต้อง เข้าใจทั้ง และ ในตัวเอง เรื่องเล็กน้อย คุณธรรมสงสัยฟิล์มบอกเรื่องราวของกษัตริย์จอร์จ VI (เฟิร์ธออโคลิน) และต่อสู้กับกรวดในรองเท้าเป็นคำพูดของเขา Bertie ตามเขาเป็นที่รู้จัก พยายามช่วยบำบัดโรคเสียง (เล่น โดยเร่งด่วนนี่), และสองใช้เวลาส่วนใหญ่ของฟิล์ม — ความแตกต่างของสถานะทางสังคมเป็นคน — ยึด โดยเวลาหน่วยกิตสะสม Bertie มีแปลก stammer ของเขา และเป็นคนดีในทางของพวกเขา vanquishing ฟาสซิสต์ – หลัง ธรรมชาติ ไม่ถูกช่วย โดยอดีต ขอบคุณอยู่รอยัลสร้างแรงบันดาลใจจากพระราชวังหลังการบุกครองโปแลนด์เยอรมัน เรื่องนี้เซฟเล่นออกฉาย และ unsubtly คือคำพูดของพระมหากษัตริย์เป็นหนึ่งในภาพยนตร์ดังกล่าวที่ไม่ใช่เนื้อหาการแสดงเรามีมิตรภาพที่พัฒนากว่าสองชั่วโมง ไม่ อักขระต้องยังบอกจำนวนมิตรภาพหมายความว่า พวกเขาเหตุผลเดียวที่จัดการ Bertie เถลิงบัลลังก์แรกถูกว่า พี่ชายของเขา David (aka เอ็ดเวิร์ด VIII), ตัดสินใจสละเพื่อเขาได้แต่งงานกับ divorcee บัลติมอร์ โดยชื่อของวาลลิซิมป์สัน ในฟิล์ม VIII เอ็ดเวิร์ด (ดีเล่น โดยกายเพียร์ซ) นำเสนอเป็นการพูดแบบเด็ก และโหดร้ายพี่ชายของเขา (ซึ่งไม่มีเขา) ก การนำเสนอมุมมองทางการเมืองของเขา เราเห็นเขาทำคิดโง่เดียวเกี่ยวกับ Nazis ว่าฟิล์มไม่เคยกล่าวถึงคือ VIII เอ็ดเวิร์ดที่ถูกทันทีซัก ของฮิตเลอร์ และฟาสซิสต์ และ proponent ของ appeasement ยาวหลังจากเยอรมนีย้ายลงดินโปแลนด์ และสู้รบเริ่มขึ้นอย่างจริงจัง เอ็ดเวิร์ดที่อาศัยอยู่ในทวีปยุโรปกับซิมป์สันหลัง abdicating ต่อการรุกรานเยอรมันฝรั่งเศส เขา absurdly ถาม Nazis เพื่อดูแลบ้านของเขา ในที่สุด รัฐบาลอังกฤษมั่นใจคู่ไปบาฮามาส ที่เขาเป็นผู้ว่าราชการ ความคิดเพื่อ ให้คู่อยู่ห่างไกลจาก Nazis เพื่อป้องกันไม่ให้ตัดข้อเสนอใด ๆ กับฮิตเลอร์เอ็ดเวิร์ดได้ ล่าสุดที่เราเห็นของเอ็ดเวิร์ดและซิมป์สันในภาพยนตร์เรื่องนี้คือเมื่อพวกเขาฟังเสียงใหญ่ของ Bertie (มีชายหาดอยู่เบื้องหลัง แต่ตัวแสดงมีความคิด)โดย shortchanging อันตรายที่เอ็ดเวิร์ดอึ้งสหราชอาณาจักร ตัวแสดงเป็นแนวโน้มที่จะเชื่อว่า เขาไม่เกิน brat ไร้สาระ และเพื่อประโยชน์ของตัว แต่เขาไม่ใช่ตัวละครเดียวที่ถูกสุขอนามัยในภาพยนตร์ ครั้งแรก มีเคิร์ดโซว์วินสตัน เล่น โดยทิโมธี Spall ในบทบาทเล็ก ๆ ฉากสำคัญของ spall เกิดขึ้นหลังจากที่รู้จักกันในเรื่องซิมป์สัน เคิร์ดโซว์คำ Bertie และรายงานการกังวลของเขา (เคิร์ดโซว์) วิธีที่สังเกตเอ็ดเวิร์ด นี้จะมาเป็นข่าวกับนักประวัติศาสตร์เพราะเคิร์ดโซว์ — เปลี่ยนแปลง — สนับสนุนเอ็ดเวิร์ดทั้งวิกฤตวิกฤตการณ์สละราชสมบัติ เขา grandstanding ในปัญหาแม้ shocked พันธมิตรของเขา ที่ไม่เชื่อว่า เขาจะเสี่ยงต่อการกลับมาของเขาทางการเมืองในการสนับสนุนการ appeaser และ fascist เช่นเอ็ดเวิร์ด จะยืนอดีตเคิร์ดโซว์ ฟิล์มเพียงตัดทั้งหมดนี้ และกำหนดผู้นำสงครามงานกล้าตำแหน่งตรงข้ามกับจริงจัดขึ้นBertie เองจะยังลี้ลับ เขาจะเห็นเพิ่มคำถามที่รุกรานเยอรมันก่อนการบุกรุกของ Sudetenland presciently เอ็ดเวิร์ดคลื่นปิดคำเตือนของ Bertie และ ในครั้งถัดไปที่เราได้รับคำสั่งให้ความสำคัญกับคำถามทางการเมือง กษัตริย์เป็น heroically โอกาสต่อสู้กับฟาสซิสต์คนของเขา ฟิล์มละเว้นสิ่งที่เกิดขึ้นในรอบระยะเวลาอยู่ระหว่างกลางBertie แถมยังบัลลังก์เมื่อสิ้นสุดค.ศ. 1936 สามปีต่อมา เขาให้คำพูดของชื่อเรื่องของภาพยนตร์ ในเวลาระหว่างเหตุการณ์สองเหล่านี้ รัฐบาลอังกฤษฉาวทำผิดพลาดไป แล้ว appeased Nazis ชื่อเสียงที่สุดที่มิวนิค น้อยดีจดจำได้ว่า หลังจากที่แชมเบอร์เลนนายกรัฐมนตรีกลับจากให้เก็บท่อยุโรปเยอรมัน เขาได้ทันทีรับเชิญให้พระราชวังปรากฏบนระเบียงกับในหลวงและราชินี (หลังขณะนี้รู้จักเป็นการเพิ่งพรากจากกันมาแต่รัก "ควีนมัม") นี้ไม่เป็นการละเมิดโพรโทคอล — พระราชวงศ์ที่ควรมากเมือง — และการสลักหลังพิเศษของนายกรัฐมนตรีนโยบายต่างประเทศมีร้าย ของพรรคแรงงานเป็นเรื่องรุนแรง ข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์นี้น่าชังแห่งน้อยกว่าที่ควรจะ แต่ฟิล์มไม่สองตัวแรก โดยไม่แสดงทั้งหมด และ สอง หน้าที่ว่า Bertie ถูก staunchly ฟาสซิสต์ตั้งแต่เริ่มต้นโฆษณาUnwillingness แปลกของคำพูดพระพูดถึงนี้เป็นอย่างน้อยค่อนข้างน่าแปลกใจสำหรับเหตุผลหนึ่ง: อาร์คจริงของจอร์จ VI อักขระจะทำให้ภาพยนตร์ที่ดี น่าสนใจ เพียงแค่คิด: กษัตริย์ต่อสู้กับคำพูดและน้อง dastardly, treasonous ขณะ sloughing ปิดสัญชาตญาณของเขาเก่าสำหรับ appeasement ในที่สุด เขาแม้ overcomes ของเปาโลในเคิร์ดโซว์วินสตัน-นักการเมืองที่เงี้ยวย้อนหลังสำหรับพี่ที่เดียวกันมาก — และยืดสนับสนุน steadfast เคิร์ดโซว์นโยบายก้าวร้าวต่อต้านฟาสซิสต์ทำไมไม่การบอกว่า เรื่องนี้ คำตอบอาจเป็นว่า เธียรแม้นักวิจารณ์และผู้ชมชอบขนมปังปิ้งบ้านวินด์เซอร์ ในขณะที่พระบรมวงศานุวงศ์บ่อยครัง tawdry ยิ่งกว่าสิ่งอื่น ประหยัดเสมอจะนับ Anglophilia อเมริกันเพื่อ ให้ปรบมือ thunderous ใช้ราชินี ซึ่งแตกต่างจากคำพูดของพระมหากษัตริย์ ภาพยนตร์ที่มีไหวพริบ และน่าสนใจ แต่ยังแสดงปรากฏการณ์ช้อปปิ้ง ด้วยระยะทางไม่สมบูรณ์ ผู้ที่สงสัยว่า ทำไมโลกตะวันตกมาหยุดสองสัปดาห์เท่านั้นเนื่องจากการ unexceptional ผู้หญิงตาย ได้น่าจะหาคำตอบใด ๆ จากภาพยนตร์ ตอนนี้ คำพูดของพระมหากษัตริย์ได้ดำเนินกิจกรรมอีกขั้น โดยไม่เพียงแต่ให้เป็นเรื่องราว แต่ grossly เวอร์แสดงเหตุการณ์จริงและคน เห็นได้ชัด ชีวิตของจอร์จ VI มีสีมากเกินไปของสีเทาฟิล์มจอแจ ไอแซค Chotiner เป็นบรรณาธิการบริหารของหนังสือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปีที่น่าผิดหวังอย่างยิ่งและในเชิงพาณิชย์สำหรับอุตสาหกรรมภาพยนตร์ซึ่งเป็นหนึ่งในไฮไลท์ไม่กี่ที่ได้รับการรับสัญญาณให้กับคำพูดของกษัตริย์ ภาพยนตร์ที่ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงเพียงเกี่ยวกับทุกรางวัลที่มีอยู่และฝูงของการเสนอชื่อชิงออสการ์กำลังจะมาถึง ละครช่วงเวลานี้ยังเป็นในทางที่จะประสบความสำเร็จทางการเงิน. เช่นเดียวกับภาพยนตร์สตีเฟ่น Frears จากปี 2006 ควีนซึ่งได้รับรางวัลเฮเลนเมียร์เรนออสการ์สำหรับการพูดที่มีประสิทธิภาพของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่บาร์นี้เธอเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความหลงใหลอย่างต่อเนื่องของชาวอเมริกันที่มีพระราชวงศ์อังกฤษ แต่แตกต่างจากสมเด็จพระราชินีซึ่งเป็นแบบง่ายๆเพียงในภาพของสถาบันพระมหากษัตริย์, คำพูดของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเป็นประวัติศาสตร์ที่ไม่ถูกต้องอย่างสิ้นเชิงทำให้เข้าใจผิดและในทางเล็ก ๆ ของตัวเองที่น่าสงสัยศีลธรรม. ภาพยนตร์เรื่องนี้บอกเล่าเรื่องราวของกษัตริย์จอร์จที่หก (โคลินเฟิร์ ธ ) และการต่อสู้ของเขากับพูดติดอ่าง เบอร์ตี้ในขณะที่เขาเป็นที่รู้จักกัน, ขอความช่วยเหลือจากนักบำบัดการพูด (รับบทโดยเจฟฟรีย์รัช) และทั้งสองใช้เวลาส่วนใหญ่ของภาพยนตร์ที่แตกต่างกันในสถานภาพทางสังคมจะถูกสาปพันธะ เมื่อถึงเวลาที่สินเชื่อม้วนเบอร์ตี้ได้เสียทีพูดติดอ่างของเขาและคนอังกฤษเป็นอย่างดีในทางของพวกเขาที่จะ vanquishing ฟาสซิสต์-หลังธรรมชาติที่ได้รับการช่วยเหลือจากอดีตขอบคุณไปยังที่อยู่ของราชวงศ์สร้างแรงบันดาลใจจาก Buckingham Palace หลังจากที่เยอรมัน บุกโปแลนด์ เรื่องนี้อบอุ่นเล่นออกที่คาดการณ์และการพูด unsubtly-คิงส์เป็นหนึ่งในภาพยนตร์เหล่านั้นที่ไม่ได้เนื้อหาที่จะแสดงให้เราเห็นมิตรภาพพัฒนากว่าสองชั่วโมง; ไม่มีตัวละครจะต้องบอกเราเท่าใดมิตรภาพหมายถึงพวกเขา. เหตุผลเดียวที่ว่าเบอร์ตี้ที่มีการจัดการที่จะขึ้นสู่บัลลังก์ในสถานที่แรกคือการที่พี่ชายของเขาเดวิด (aka เอ็ดเวิร์ด viii) ตัดสินใจที่จะสละราชสมบัติเพื่อให้เขาสามารถทำได้ แต่งงานหย่าร้างบัลติมอร์โดยใช้ชื่อของวาลลิสซิมป์สัน ในภาพยนตร์เรื่องนี้เอ็ดเวิร์ด viii (แสดงเป็นอย่างดีโดยกายเพียร์ซ) จะนำเสนอเป็นหน่อมแน้มและโหดร้ายกับพี่ชายของเขา (ซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาเป็นไม่ได้) และเป็นวิธีการที่นำเสนอมุมมองทางการเมืองของเขาเราเห็นเขาให้แสดงความคิดเห็นโง่เดียวกับพวกนาซี สิ่งที่หนังเรื่องนี้ไม่เคยกล่าวถึงก็คือเอ็ดเวิร์ด viii เป็นแฟนกระตือรือร้นของฮิตเลอร์และของลัทธิฟาสซิสต์และการแสดงของปลอบใจนานหลังจากที่เยอรมันย้ายไปดินโปแลนด์และการสู้รบเริ่มอย่างจริงจัง เอ็ดเวิร์ดที่อาศัยอยู่ในทวีปยุโรปกับซิมป์สันหลังจากที่สละ; ต่อไปนี้เยอรมันบุกฝรั่งเศสเขาขันถามพวกนาซีที่จะดูแลบ้านของเขา ในที่สุดรัฐบาลอังกฤษเชื่อว่าทั้งคู่จะย้ายไปยังบาฮามาสที่เขากลายเป็นผู้ปกครอง คิดว่าจะให้ทั้งคู่ห่างไกลจากพวกนาซีเพื่อป้องกันไม่ให้ Edward จากการตัดข้อเสนอใด ๆ กับฮิตเลอร์ ที่ผ่านมาเราจะเห็นของเอ็ดเวิร์ดและซิมป์สันในภาพยนตร์เรื่องนี้คือเมื่อพวกเขาฟังคำพูดที่ยิ่งใหญ่ของเบอร์ตี้ (มีชายหาดในพื้นหลัง แต่ผู้ชมที่มีความคิดที่พวกเขาจะไม่เป็น.) โดยอนาถอันตรายที่เอ็ดเวิร์ดถูกวางในสหราชอาณาจักร, ผู้ชมมีโอกาสที่จะเชื่อว่าเขาก็ไม่ได้มากไปกว่าเด็กเหลือขอไร้สาระและเอาแต่ใจ แต่เขาไม่ได้เป็นเพียงตัวละครที่ถูกสุขอนามัยในหนังเรื่องนี้ แรกมีวินสตันเชอร์ชิลรับบทโดยทิโมธีสปอลล์ในบทเล็ก ๆ ฉาก Spall ของสำคัญที่จะเกิดขึ้นหลังจากที่เรื่องซิมป์สันได้กลายเป็นที่รู้จัก เชอร์ชิลเบอร์ตี้คำแนะนำและรายงานของเขา (เชอร์ชิล) ตกใจที่ทางเอ็ดเวิร์ดมีพฤติกรรม นี้จะมาเป็นข่าวกับประวัติศาสตร์เพราะเชอร์ชิล-อย่างน่าอัศจรรย์สนับสนุนเอ็ดเวิร์ดตลอดวิกฤตการสละราชสมบัติ อัฒจรรย์ของเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้จะตกใจพันธมิตรของเขาที่ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะกลับมามีความเสี่ยงทางการเมืองของเขาให้การสนับสนุน appeaser และฟาสซิสต์เช่นเอ็ดเวิร์ด ส่วนใหญ่เนื่องจากการยืนประวัติศาสตร์ของเชอร์ชิลฟิล์มเพียงละเว้นทั้งหมดนี้และกำหนดผู้นำสงครามวีรบุรุษตำแหน่งตรงข้ามกับที่เขาจัดขึ้นจริง. เบอร์ตี้ตัวเองยังเป็นโรแมนติก เขาก็เห็น presciently ทำให้เกิดคำถามในการรุกรานของเยอรมันก่อนการรุกรานของ Sudetenland คลื่นเอ็ดเวิร์ดออกคำเตือนของเบอร์ตี้และครั้งต่อไปที่เราจะได้รับคำแนะนำที่จะมุ่งเน้นไปที่คำถามทางการเมืองกษัตริย์อย่างกล้าหาญชุมนุมคนของเขาที่จะต่อสู้กับลัทธิฟาสซิสต์ ภาพยนตร์เรื่องนี้ออกจากสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงการแทรกแซง. เบอร์ตี้ขึ้นครองราชบัลลังก์ในตอนท้ายของปี 1936 สามปีต่อมาเขาให้คำพูดของชื่อภาพยนตร์เรื่องนี้ ในช่วงเวลาระหว่างทั้งสองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นรัฐบาลอังกฤษฉาวโฉ่พลาดและสำราญใจนาซีชื่อเสียงที่สุดที่มิวนิค ดีจำได้น้อยคือว่าหลังจากที่นายกรัฐมนตรีแชมเบอร์เลนกลับมาจากการให้ไปก้อนของยุโรปเยอรมันเขาได้รับเชิญทันทีที่ Buckingham Palace ที่จะปรากฏบนระเบียงที่มีพระมหากษัตริย์และพระราชินี (หลังอยู่ในขณะนี้เป็นที่รู้จักกันดีในฐานะผู้ตายเมื่อเร็ว ๆ นี้ แต่ที่รัก "ราชินีแม่") นี้เป็นทั้งการละเมิดโปรโตคอลพระราชวงศ์ควรจะพักออกจากการเมืองและการรับรองพิเศษของนายกรัฐมนตรีที่มีนโยบายต่างประเทศคือหายนะ มากของพรรคแรงงานโกรธที่ถูกต้อง ข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์นี้น่ารังเกียจเป็นที่รู้จักน้อยกว่าที่ควรจะเป็น แต่หนังล้มเหลวสองครั้งแรกโดยไม่แสดงมันเลยและครั้งที่สองโดยหมายความว่าเบอร์ตี้เป็นอย่างแข็งขันต่อต้านฟาสซิสต์จากจุดเริ่มต้น. โฆษณาไม่เต็มใจที่แปลก จากคำพูดของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่จะพูดถึงเรื่องนี้เป็นอย่างน้อยค่อนข้างน่าแปลกใจสำหรับเหตุผลหนึ่ง: โค้งที่เกิดขึ้นจริงของตัวละคร George VI จะทำให้ดีและภาพยนตร์ที่น่าสนใจ เพียงแค่คิดว่า: การต่อสู้กับกษัตริย์พูดติดอ่างของเขาและขี้ขลาดตาขาวพี่ชายขายชาติขณะที่ในที่สุดก็หลุดลอกออกสัญชาตญาณเก่าของเขาสำหรับการปลอบใจ เขายังเอาชนะความไม่พอใจของเขาสำหรับ Winston Churchill-นักการเมืองที่ก้มลงไปข้างหลังที่เดียวกันมากพี่ชายและให้การสนับสนุนงานของเขายึดมั่นกับนโยบายเชิงรุกของเชอร์ชิต่อต้านฟาสซิสต์. ทำไมไม่ได้บอกเรื่องนี้? คำตอบน่าจะเป็นว่าแม้นักวิจารณ์และผู้ชมเธียรรักที่จะยกแก้วราชวงศ์วินด์เซอร์ ในขณะที่พระราชวงศ์บ่อยอาจปรากฏพื้นๆมากขึ้นกว่าสิ่งอื่นใด, Anglophilia อเมริกันถูกเสมอสามารถนับเพื่อให้เสียงปรบมือดังสนั่น ใช้สมเด็จพระราชินี ซึ่งแตกต่างจากคำพูดของกษัตริย์, ภาพยนตร์ที่เป็นไหวพริบและที่น่าสนใจ แต่มันก็ยังนำเสนอปรากฏการณ์เจ้าหญิงไดอาน่ากับขาดความสมบูรณ์ของระยะทาง ผู้ชมที่สงสัยว่าทำไมโลกตะวันตกมาหยุดเป็นเวลาสองสัปดาห์ แต่เพียงผู้เดียวเพราะการตายของผู้หญิงเคหะของถูกน่าจะหาคำตอบใด ๆ จากภาพยนตร์ ตอนนี้คำพูดของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้เอาสิ่งที่ขั้นตอนต่อไปโดยไม่เพียง แต่ลดความซับซ้อนของเรื่อง แต่ไม่มีการลดพื้นที่ที่เหตุการณ์จริงและผู้คน เห็นได้ชัดว่าชีวิตของจอร์จที่หกมีเฉดสีมากเกินไปสีเทาสำหรับภาพยนตร์กระแสหลัก. ไอแซก Chotiner เป็นบรรณาธิการบริหารของหนังสือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในวิกฤตและในเชิงพาณิชย์ผิดหวังปีสำหรับอุตสาหกรรมภาพยนตร์ หนึ่งในไฮไลท์ไม่กี่ได้รับการต้อนรับให้กับคำพูดของกษัตริย์ . ภาพยนตร์ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัล เพียงเกี่ยวกับทุก ที่มีอยู่ และกุลของออสการ์เสนอชื่อหน้า ละครสมัยยังเป็นหนทางสู่ความสำเร็จทางการเงิน

ชอบสตีเฟ่น frears ภาพยนตร์ 2006ราชินีเฮเลน เมียร์เรนซึ่งได้รับรางวัลออสการ์สำหรับการแสดงของเธอบาร์นี้คำพูดของกษัตริย์ที่เป็นบทพิสูจน์ถึงชาวอเมริกันยังคงหลงใหลกับราชวงศ์อังกฤษ แต่แตกต่างจากราชินี ซึ่งเป็นเพียงง่ายในการแสดงของสถาบันพระมหากษัตริย์ คำพูดของกษัตริย์ในอดีตทั้งหมดไม่ถูกต้อง ทำให้เข้าใจผิด และในทางเล็ก ๆของตัวเอง

มีพิรุธภาพยนตร์บอกเล่าเรื่องราวของกษัตริย์จอร์จที่ 6 ( โคลิน เฟิร์ธ ) และต่อสู้กับคำพูดดังกล่าว . เบอร์ตี้ เท่าที่เขารู้จักแสวงหาความช่วยเหลือของการพูดบำบัด ( รับบทโดย Geoffrey Rush ) , และทั้งสองใช้เวลาส่วนใหญ่ของภาพยนตร์เรื่องความแตกต่างในสถานะทางสังคมถูกสาป เชื่อม โดยเวลาเครดิตม้วน เบอร์ตี้ได้เอาชนะการพูดติดอ่างของเขาและคนอังกฤษเป็นอย่างดีในทางของพวกเขาเพื่อ vanquishing ลัทธิฟาสซิสต์หลัง , ธรรมชาติ , ได้รับความช่วยเหลือจากอดีต ขอบคุณแรงบันดาลใจจากพระที่อยู่พระราชวังบักกิ้งแฮม หลังจากเยอรมันบุกโปแลนด์ เรื่องราวอบอุ่นใจเล่นออกมาคาดการณ์ unsubtly คำพูดของกษัตริย์และเป็นหนึ่งในบรรดาภาพยนตร์ที่ไม่ได้เป็นเนื้อหาที่จะแสดงให้เราเห็นมิตรภาพที่พัฒนากว่า 2 ชั่วโมง ; ไม่ตัวละครจะต้องบอกเราเท่าใด มิตรภาพที่หมายความว่าพวกเขา .

เหตุผลเดียวที่เบอร์ตี้ได้ขึ้นครองราชย์ ในสถานที่แรก คือ พี่ชายของเขา เดวิด ( aka เอ็ดเวิร์ด viii ) ตัดสินใจที่จะสละ เพื่อที่เขาจะได้แต่งงานกับแม่หม้าย บัลติมอร์ โดยชื่อของ วอลลิส ซิมป์สัน ในฟิล์มเอ็ดเวิร์ด viii ( เล่นได้ดีโดย Guy Pearce ) คือ แสดง เป็น เด็ก และ โหดร้ายกับน้องชายของเขา ( ซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่า เขาเป็น ) และ เป็นการนำเสนอมุมมองทางการเมืองของเขา เราเห็นเขาทำเดี่ยวโง่ความคิดเห็นเกี่ยวกับนาซี สิ่งที่ฟิล์มไม่เคยเอ่ยว่า Edward VIII เป็นแฟนกระตือรือร้นของฮิตเลอร์และฟาสซิสต์และเป็นผู้สนับสนุนการย้ายลงดินไม่นานหลังจากที่เยอรมันโปแลนด์และการสู้รบเริ่มอย่างจริงจัง เอ็ดเวิร์ด อยู่ในทวีปยุโรป ซิมป์สัน หลังจากที่ abdicating ต่อไปนี้เยอรมันบุกฝรั่งเศส เขาช่างถามพวกนาซีเพื่อดูแลบ้าน ในที่สุด รัฐบาลอังกฤษเชื่อว่าคู่ย้ายไปยังบาฮามาส ซึ่งเขาได้กลายเป็นผู้ว่าการด้วยแนวคิดที่จะให้คู่ที่ห่างจากพวกนาซีเพื่อป้องกันไม่ให้เอ็ดเวิร์ดจากตัดข้อเสนอใด ๆ กับฮิตเลอร์ ครั้งสุดท้ายที่เราเห็นของเอ็ดเวิร์ดและซิมป์สันในหนังคือเมื่อพวกเขาฟังเบอร์ตี้ใหญ่พูด ( มีชายหาดอยู่ในพื้นหลัง แต่ผู้ชมมีความคิดที่พวกเขามี . )

โดย shortchanging อันตรายที่เอ็ดเวิร์ด ที่เกิดที่อังกฤษผู้ชมมีแนวโน้มที่จะเชื่อว่าเขาอยู่ไม่เกินที่ไร้สาระและตามใจตนเองเลว แต่เขาไม่ใช่ตัวละครที่ถูกสุขอนามัย อยู่ในหนัง แรกมีวินสตัน เชอร์ชิลล์ รับบทโดย ทิโมธี เศษในบทบาทเล็ก ๆ กล่าวโดยย่อคือ ฉากสำคัญเกิดขึ้นหลังจากเรื่องซิมป์สันได้กลายเป็นที่รู้จักกันเชอร์ชิลล์และที่ปรึกษาและรายงานของเขา ( เชอร์ชิลล์ ) ตกใจที่เอ็ดเวิร์ดเป็นวิธีทำ นี้จะมาเป็นข่าวกับนักประวัติศาสตร์เพราะเชอร์ชิลล์อย่างน่าอัศจรรย์การสนับสนุนเอ็ดเวิร์ดตลอดวิกฤติการณ์การสละราชสมบัติ grandstanding ของเขาในเรื่อง ถึงกับตกใจพันธมิตรของเขาที่ไม่อยากจะเชื่อว่า เขาจะเสี่ยงการเมืองกลับมาของเขาที่จะสนับสนุนการ appeaser และฟาสซิสต์เหมือนเอ็ดเวิร์ดมากที่สุด เพราะมีประวัติศาสตร์เชอร์ชิล , ภาพยนตร์เพียงละเว้นทั้งหมดนี้และกำหนดผู้นำสงครามกล้าหาญตำแหน่งตรงข้ามกับคนที่เขาอุ้ม

เบอร์ตี้เองยังโรแมนติก . เขาเห็น presciently ยกคำถามของการรุกรานเยอรมันก่อนการรุกรานของซูเดเตนแลนด์ . เอ็ดเวิร์ดคลื่นออกและเตือนภัย และคราวหน้าเราจะสั่งให้เน้นคำถามการเมือง เป็นกษัตริย์ที่เก่งการชุมนุมคนของเขา สงครามต่อต้านฟาสซิสต์ ฟิล์มปล่อยออก สิ่งที่เกิดขึ้นในการแทรกแซงช่วง

เบอร์ตี้ขึ้นครองบัลลังก์ในตอนท้ายของ 1936 . สามปีต่อมา เขาได้ให้คำพูดของชื่อเรื่องของภาพยนตร์ ในช่วงเวลาระหว่างสองเหตุการณ์รัฐบาลอังกฤษฉาวโฉ่และพลาดสำราญใจนาซี ชื่อเสียงมากที่สุด ในมิวนิค น้อยก็จำได้ว่า หลังจากนายกรัฐมนตรี แชมเบอร์เลน กลับมาจากให้ก้อนของยุโรปกับเยอรมัน เขาเลยเชิญไปวังบัคกิ้งแฮมที่ปรากฏบนระเบียงกับกษัตริย์และราชินี ( หลังนี้ได้ชื่อว่าเป็น " ราชินีแม่เพิ่งตาย แต่ที่รัก " )นี้มีทั้งการละเมิดพิธีสารราชวงศ์ควรจะอยู่ห่างจากการเมืองและรับรองพิเศษของนายกรัฐมนตรี ที่มีนโยบายต่างประเทศ คือ มหันตภัย มากของพรรคแรงงานได้ถูกต้องเลย ความจริงทางประวัติศาสตร์ที่น่ารังเกียจเป็นที่รู้จักน้อยกว่าที่ควรเป็น แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้ล้มเหลวสองครั้งแรก ไม่แสดงอะไรเลย และ สองโดยบอกว่าเบอร์ตี้เป็นอย่างเข้มแข็งต่อต้านเผด็จการ ตั้งแต่เริ่มต้น โฆษณา


ความแปลกของคำพูดของกษัตริย์ที่จะพูดถึงเรื่องนี้เป็นอย่างน้อยค่อนข้างน่าประหลาดใจสำหรับเหตุผลหนึ่ง : อาร์คที่แท้จริงของ George VI ตัวละครได้ละเอียดและน่าสนใจของหนัง แค่คิดว่า พระราชาต่อสู้การพูดติดอ่างและพี่ชายกบฏเลวๆ ของเขาในขณะที่ในที่สุด sloughing ปิดสัญชาตญาณเก่าของเขาสำหรับการพะเน้าพะนอ เขาเอาชนะความรังเกียจของเขา วินสตัน เชอร์ชิล นักการเมืองที่งอไปข้างหลังเพื่อเดียวกันมากว่าพี่ชายยืมสนับสนุนมั่นคงของเขา เชอร์ชิลเป็นนโยบายเชิงรุก ลัทธิฟาสซิสต์

ทำไมไม่มีเรื่องนี้เหรอ ? คําตอบอาจจะแม้แต่นักวิจารณ์เธียรและคนดูรักปิ้งบ้านวินด์เซอร์ในขณะที่ราชวงศ์อาจมักปรากฏฉูดฉาดมากกว่าสิ่งอื่นใด anglophilia อเมริกันราคาถูกสามารถเสมอนับให้ดังสนั่น ปรบมือ พาพระมเหสี ซึ่งแตกต่างจากคำพูดของกษัตริย์ที่ฉลาดและเป็นภาพยนตร์ที่น่าสนใจ แต่ยังนำเสนอเจ้าหญิงไดอาน่าปรากฏการณ์กับขาดความสมบูรณ์ของระยะทางผู้ชมที่สงสัยว่าทำไมในโลกตะวันตกมาหยุด 2 อาทิตย์ เพราะความตายเป็น unexceptional ผู้หญิงก็ยากที่จะหาคำตอบ จากภาพยนตร์เรื่อง ตอนนี้คำพูดของกษัตริย์ได้นำสิ่งที่ขั้นตอนต่อไปโดยไม่เพียง แต่ทำให้เรื่องราวใหญ่โต misrepresenting เหตุการณ์จริง และคน เห็นได้ชัดว่าชีวิตของ George VI มีเฉดสีที่มากเกินไปของสีเทาสำหรับกระแสภาพยนตร์


ไอแซค chotiner เป็นบรรณาธิการบริหารของหนังสือ