comparison of data recorded in this

comparison of data recorded in this study to those of
previous investigations (Legendre, 1991; Otémé et al.,
1996) revealed a variation of the survival with the type
of rearing systems (floating cage, earth pond, raceway,
enclosure and cage-enclosure) (Table 5). According to
Otémé et al. (1996), the best survival rate in H.
longifilis is obtained when cannibalism and mortality
phenomena are under control. Such expectation, for
early growth stages (68%) and for grow-out stages
(100%) seem to have been reached under the cage
culture conditions in this study. Under culture conditions,
the main causes that have been pointed out to
explain survival reduction in H. longifilis and C. gariepinus
were cannibalism and territorial aggression
(Hecht and Appelbaum, 1987). In other cannibal fishes
such as Perca fluviatilis L. and Brycon moorei
Steindachner 1878 (Baras, 1998; Baras et al., 2000),
territoriality and dominance hierarchy settings were
also found to influence fish survival. These observations

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปรียบเทียบข้อมูลที่บันทึกไว้ในการศึกษานี้กับการตรวจสอบก่อนหน้านี้ (เลอฌ็องดร์ 1991 Otémé et al.,1996) เปิดเผยรูปแบบของการอยู่รอดกับชนิดของระบบ (น้ำกรง บ่อดิน สนาม แข่ง การเพาะเลี้ยงตู้และตู้กรง) (ตาราง 5) ตามที่Otémé et al. (1996), อัตราการอยู่รอดดีที่สุดใน H.longifilis จะได้รับเมื่อ cannibalism และตายปรากฏการณ์ที่มีการควบคุม ความคาดหวังดังกล่าว ในช่วงระยะการเจริญเติบโต (68%) และระยะการเจริญเติบโตออก(100%) ดูเหมือนจะถึงแล้วภายใต้กรงสภาพวัฒนธรรมในการศึกษานี้ ภายใต้วัฒนธรรมเงื่อนไขสาเหตุหลักที่ถูกชี้ออกไปอธิบายลดความอยู่รอดใน H. longifilis และ C. แอฟริกาcannibalism และรุกรานดินแดน(Hecht และ Appelbaum, 1987) ในปลาอื่น ๆ cannibalเช่น Perca fluviatilis L. และ Brycon mooreiค.ศ. 1878 (ชาย 1998; Steindachner ชายและ al., 2000),ถิ่นและการตั้งค่าลำดับชั้นการปกครองนอกจากนี้ยัง พบมีผลต่อการอยู่รอดของปลา ข้อสังเกตเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปรียบเทียบข้อมูลที่บันทึกไว้ในการศึกษาครั้งนี้กับของ
การตรวจสอบก่อนหน้านี้ (Legendre, 1991;. Otémé, et al,
1996) เผยให้เห็นรูปแบบของการอยู่รอดกับประเภท
ของระบบการเลี้ยง (กรงลอยบ่อดิน, ราง,
กรงและกรงกรง ) (ตารางที่ 5) ตาม
Otéméและคณะ (1996), อัตราการรอดตายที่ดีที่สุดในเอช
longifilis จะได้รับเมื่อกินกันและการตาย
ปรากฏการณ์ภายใต้การควบคุม ความคาดหวังดังกล่าวสำหรับ
ระยะการเจริญเติบโตต้น (68%) และสำหรับขั้นตอนการเจริญเติบโตออก
(100%) ดูเหมือนจะได้รับถึงภายใต้กรง
เงื่อนไขวัฒนธรรมในการศึกษานี้ ภายใต้เงื่อนไขวัฒนธรรม
ในสาเหตุหลักที่ได้รับการชี้ให้
อธิบายการลดการอยู่รอดใน longifilis เอชและ C. gariepinus
อยู่กินกันและการรุกรานดินแดน
(ชต์และ Appelbaum, 1987) ในปลาที่มนุษย์กินคนอื่น ๆ
เช่น Perca fluviatilis ลิตรและ Brycon moorei
Steindachner 1878 (Baras 1998;. Baras, et al, 2000),
ถิ่นและการปกครองการตั้งค่าลำดับชั้นถูก
พบว่ายังมีผลต่อความอยู่รอดของปลา ข้อสังเกตเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปรียบเทียบข้อมูลที่บันทึกไว้ในการศึกษานี้ผู้
การสืบสวนก่อนหน้า ( legendre , 1991 ; ot é M é et al . ,
1996 ) พบการเปลี่ยนแปลงของการอยู่รอดกับชนิดของระบบการเลี้ยง
( กรงลอย ดินบ่อร่องน้ำและกรงคอก , เล้า
) ( ตารางที่ 5 ) ตาม
OT é M é et al . ( 1996 ) อัตราการอยู่รอดที่ดีที่สุดใน H .
longifilis ได้เมื่อข่าวการตาย
และปรากฏการณ์ อยู่ภายใต้การควบคุม ความคาดหวังดังกล่าว สำหรับ
การเจริญเติบโตในระยะแรก ( 68% ) และเติบโตจากขั้นตอน
( 100% ) ดูเหมือนจะได้รับถึงภายใต้สภาพการเลี้ยงในกรง
ศึกษา ภายใต้เงื่อนไขวัฒนธรรม
สาเหตุหลักที่ได้รับการชี้ให้เห็นถึงการลดการ longifilis
อธิบาย . . แสดงเป็นมนุษย์กินคน และน่าน

( และความก้าวร้าว แฮ็ชท์แอบเพลล์บาล์ม , 1987 )ในคน เช่น ปลาอื่น ๆ
perca fluviatilis ลิตรและ brycon มอรอาย
steindachner 1878 ( บาราส , 1998 ; บาราส et al . , 2000 ) ,
ดินแดนและการตั้งค่าลำดับชั้นการปกครองถูก
ยังพบมีอิทธิพลต่อการอยู่รอดของปลา ข้อสังเกตเหล่านี้