The modern explosion of stereoscopi

The modern explosion of stereoscopic 3D cinema has been many things in many different filmmakers’ hands, but it’s never quite been whatever it is that French New Wave pioneer and long-time experimenter Jean-Luc Godard has done with it. Whereas before the technology ranged from irrelevant to immersive, Godard has now brought it to a place that exists between tremendously transformative and deliciously demented. In Godard’s clutches, 3D is more weapon than tool.

He slices and dices, stabs and jabs, as he creatively carves out a new corner of filmic expression in his latest feature, the triumphantly revolutionary gonzo trip Goodbye to Language. At times, the third dimension is used as no less than an assault on our eyes in what occasionally feels like a purposeful prodding of the general complaint that 3D movies can cause ocular strain and motion sickness. It’s as bratty as anything the much younger version of Godard pulled off in his 60s run of French New Wave works.

Except that within this playful joking and goading exists the mind of an artist that feels vitally committed to exploration, to running free in the spaces of imagination that cameras and cuts rarely visit. Combining scenes of a couple constantly embroiled in philosophical discussions (often while nude), clips of pre-existing movies, and grainy footage of a friendly dog wandering around a curiously colored forest may sound like the makings of a mess, but Godard spins it all into a gloriously invigorating slap across the face, a collective call to wake up and rejoice at what cinema can do.

Drunk on that elusive elixir of spontaneity and immediacy, Goodbye to Language appears to exist outside of the usual three-part production process, as if instead of being made, it’s simply being before our very eyes, spilling out of Godard’s brain in a constant stream. It’s hard to keep up with it all at times, but that only makes the whole endeavor seem worthy of revisiting because the experience just rolls over us in such a memorably mesmerizing way.

Part of the charm of Godard’s wonderful wizardry is that he can hurl so much at the audience without alienating us, though it must be said that there are probably many who feel differently about that lack of alienation. But once you’re on Godard’s wavelength, you’re there to stay, pulled along by the force of his creative powers and the gutsy gusto of his style. And if you’re not on that wavelength, well, it’s at least tough to deny that a lot of stuff is being hurled.

Looking for absolutely any and every way to employ the 3D technology, Godard achieves some fascinating effects. Nearly all other modern 3D movies seem plain and generic alongside this attack from the third dimension. It’s not an eye-friendly experience all the time, but it is an instantly unforgettable one, a delirious contortion of the visual plane that sends a dog’s tail whipping almost violently at our eyeballs one moment and then smacks us with a simple shot that’s been offset just enough to make us awkwardly see double.


A dog.
Godard’s greatest trick comes when he actually sends two separate shots of the same scene through the dual projection system at the same time so that our left eye sees one part of the scene and our right eye sees an entirely different part. The combined result of this effect is torture for our eyes, since the blending of the dual images responsible for the 3D appearance marks a brutal collision of the separate frames, but watching the scene unfold one eye at a time and having the choice of which shot to view is an absolutely thrilling bit of interactive innovation. It’s one of those rare instances where I can truly say that I’ve never seen anything like it.

The rambunctious playfulness doesn’t stop at the images, either. The movie’s soundscape makes for an unhinged aural experience, with music swelling up only to be severed mid-note. Moments of silence are shattered as quickly and unforeseeably as loud moments are silenced. This approach should produce something of a catastrophe, but Godard is such a gleeful tinkerer that it feels more comically charming than needlessly messy. And the filmmaker remains ever a master of matching his stylized warping of picture and sound so that the two pieces move in tandem, dancing to the same rhythm, as cryptic and strange as that rhythm may be.

There’s nothing quite like what Godard is up to here. It’s as though he has not only rewritten the rules on how to make a 3D movie or how to view a 3D movie, but even how to be a 3D movie. Then again, perhaps even that is misleading. He hasn’t so much rewritten the rules as tossed the rule book away with Goodbye to Language. There’s a starling newness to this work that feels effortlessly overwhelming and definitively, unshakably unique. Goodbye structure, convention, formula, predictability, visual consistency, comfort, safeness, and simplicity. Welcome to the other side, a peek behind the curtain and a long look at the wild world beyond the infinite, where madness and genius lie, where eyes watch in awe as the screen and our perception of it disappear.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การระเบิดที่ทันสมัยของโรงภาพยนตร์ 3D stereoscopic ได้หลายสิ่งในมือแตกต่างกันของภาพยนตร์หลาย แต่มันค่อนข้างไม่ได้รับสิ่งที่มันเป็นคลื่นใหม่ที่ฝรั่งเศสทำกับไพโอเนียร์ และนาน experimenter Godard ฌองลุค ในขณะที่ก่อนเทคโนโลยียังอยู่ในช่วงจากเกี่ยวข้องกับการตัด Godard มีตอนนี้มาเป็นสถานที่ที่มีอยู่ ระหว่างเปลี่ยนแปลงอย่าง demented เต ใน clutches ของ Godard, 3D เป็นอาวุธเพิ่มมากขึ้นกว่าเครื่องมือเขาชิ้น และ dices, stabs และ jabs เขาสร้างสรรค์ carves มุมใหม่ของ filmic นิพจน์ของเขาล่าสุดคุณลักษณะ ปฏิวัติประสบความสำเร็จ gonzo ออกเดินทางลาภาษา ตลอดเวลา มิติที่สามใช้เป็นไม่น้อยกว่าการโจมตีในสายตาของเราในสิ่งบางครั้งรู้สึกเหมือนเป็น purposeful prodding ของเรื่องร้องเรียนทั่วไปที่สามารถทำหนัง 3D ต้องใช้แนวและคลื่นเหียน จึงเป็น bratty เป็นอะไรมากวัยรุ่น Godard ดึงออกในยุค 60s เขาเรียกคลื่นใหม่ฝรั่งเศสผลงานแต่ภายในนี่ ขี้เล่นหยอกล้อ และ goading แล้วความคิดของศิลปินที่รู้สึกนสิ่งให้สำรวจ ทำงานอิสระในช่องว่างของจินตนาการที่กล้องและตัดไม่ค่อยเข้า รวมฉากคู่สนทนาปรัชญา embroiled อย่างต่อเนื่องใน (มักใช้ขณะ nude) ภาพยนตร์ที่มีอยู่ก่อน คลิปและภาพมีเม็ดเล็ก ๆ ของสุนัขดีรอบ ๆ เป็นป่า curiously สี อาจเสียงเช่น makings ของระเบียบ แต่ Godard หมุนมันทั้งหมดลงในเปอร์ส gloriously ชุ่มทั่วใบหน้า การเรียกรวม การปลุกสิ่งมีชีวิตที่ว่าภาพยนตร์สามารถทำเมาสุราในที่อีลิกเซียร์เปรียว spontaneity และ immediacy ลาภาษาปรากฏอยู่ภายนอกปกติส่วนสามใบ ว่าแทนการทำ มันเป็นเพียงการก่อนตามาก ออกจากสมองของ Godard ในกระแสคง มันยากที่จะติดตามทุกครั้ง แต่ที่จะทำให้การแข่งขันทั้งที่ดูเหมือนน่า revisiting เนื่องจากประสบการณ์เพียงม้วนเราในลักษณะอย่างมีเสน่ห์น่าจดจำส่วนหนึ่งของเสน่ห์ของ Godard wizardry ยอดเยี่ยมคือ ว่า เขาสามารถเหวี่ยงมากที่ผู้ชมไม่ alienating เรา ว่าต้องพูดว่า มีคงหลายคนรู้สึกแตกต่างกันเกี่ยวกับขาดที่สุด แต่เมื่อคุณอยู่บนความยาวคลื่นของ Godard คุณมีการเดิน ดึงตาม ด้วยแรงพลังสร้างสรรค์ของเขาและกัสโต้ gutsy สไตล์ของเขา และ ถ้าคุณไม่ได้อยู่ในความยาวคลื่นที่ ดี จึงยากที่จะปฏิเสธคือการอัปปางของสิ่งนั้นหาอย่างใด ๆ และทุกวิธีจะใช้เทคโนโลยี 3D, Godard ได้รับผลกระทบบางอย่างน่าสนใจ เกือบทั้งหมดอื่น ๆ สมัย 3D ภาพยนตร์ดูเหมือนธรรมดา และทั่วไปควบคู่ไปกับการโจมตีจากมิติอื่น มันไม่ใช่ประสบการณ์การถนอมสายตาตลอดเวลา แต่มันเป็นจดจำได้ทันที บิด delirious ของระนาบภาพที่ส่งหางของสุนัข whipping เกือบโหงที่ตาของเราครับแล้ว smacks เรากับยิงอย่างที่ ตรงข้ามพอให้เราเก้ ๆ คู่ดูสุนัขเคล็ดลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของ Godard มาเขาจริงส่งภาพแยกต่างหากสองของฉากเดียวกันผ่านระบบการฉายภาพสองในเวลาเดียวกันเพื่อให้ตาซ้ายของเรามองเห็นส่วนหนึ่งของฉาก และตาขวาของเรามองเห็นส่วนแตกต่างกันทั้งหมด ผลรวมของลักษณะนี้คือ ทรมานสำหรับตา ตั้งแต่ผสมรูปคู่ชอบหมายลักษณะ 3D ชนโหดร้ายของเฟรมแยกต่างหาก แต่ดูฉากแฉตาหนึ่งครั้ง และมีหลากหลายที่ถ่ายให้ดูเป็นบิตน่าตื่นเต้นแน่นอนของนวัตกรรมแบบโต้ตอบ เป็นหนึ่งในนั้นน้อยครั้งที่ฉันสามารถอย่างแท้จริงกล่าวว่า พันธุ์อะไรเช่นนั้นRambunctious playfulness ไม่หยุดรูปภาพ อย่างใดอย่างหนึ่ง Soundscape ของภาพยนตร์ทำให้ประสบการณ์การฟัง unhinged กับเพลงที่บวมขึ้นเท่านั้นจะเป็นหมายเหตุกลาง severed ช่วงเวลาของความเงียบทำลายอย่างราบคาบเป็นช่วงเวลาได้อย่างรวดเร็ว และ unforeseeably เป็นเสียงเป็น silenced วิธีการนี้ควรให้สิ่งที่เป็นแผ่นดินไหว แต่ Godard เป็นเช่นที่ gleeful tinkerer ที่รู้สึกมาก comically ความสะดวกกว่าโดยไม่จำเป็นยุ่ง และจุดยังคง หลักของเขาสุกใสแปรปรวนของภาพและเสียงเพื่อให้สองชิ้นย้ายตามกันไป การจับคู่เต้นรำในจังหวะเดียวกัน เป็นระทม และแปลกเป็นจังหวะที่อาจจะเคยไม่มีอะไรมากเช่น Godard อะไรได้ที่นี่ เหมือนเขามีไม่เท่าจิตกฎในการสร้างภาพยนตร์ 3D หรือวิธีการดูภาพยนตร์สามมิติ แต่แม้ว่าจะเป็นภาพยนตร์สามมิติ อีก บางทีก็ได้เข้าใจ นอกจากนี้เขามากไม่จิตกฎเป็นเพราะหนังสือกฎไปกับลาภาษา มีใหม่นกกิ้งโครงงานนี้รู้สึกครอบงำได้อย่างง่ายดาย และแน่ นอน ไม่ซ้ำกัน unshakably กู๊ดบาย โครงสร้าง ประชุม สูตร แอพพลิเคชัน ความเห็น สบาย safeness และเรียบง่าย ยินดีต้อนรับสู่ด้านอื่น ๆ มองหลังม่านและมองยาวโลกป่านอกเหนือจากอนันต์ ที่บ้าและอัจฉริยะอยู่ ที่ตาดูเกรงขามเป็นหน้าจอและการรับรู้ของเรามันหายไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระเบิดที่ทันสมัยของโรงภาพยนตร์ 3D สามมิติได้รับหลายสิ่งหลายอย่างอยู่ในมือของคนทำหนังที่แตกต่างกัน แต่ก็ไม่เคยได้รับค่อนข้างสิ่งที่เป็นที่ฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่ผู้บุกเบิกและทดลองเป็นเวลานานฌองลุคโกดาร์ดได้ทำกับมัน ขณะที่ก่อนเทคโนโลยีตั้งแต่ไม่เกี่ยวข้องกับดื่มด่ำโกดาร์ดได้นำตอนนี้มันไปยังสถานที่ที่อยู่ระหว่างการเปลี่ยนแปลงอย่างมากและบ้าโอชะ ในเงื้อมมือของโกดาร์ด, 3D เป็นอาวุธมากกว่าเครื่องมือที่เขาและชิ้นสี่เหลี่ยมลูกเต๋า, แทงและศัตรูในขณะที่เขาสร้างสรรค์เรืองรองออกมามุมใหม่ในการแสดงออกในลักษณะ filmic ล่าสุดของเขาปฏิวัติชัยเดินทาง Gonzo ลาภาษา ในบางครั้งมิติที่สามจะถูกใช้เป็นไม่น้อยกว่าการโจมตีในสายตาของเราในสิ่งที่บางครั้งรู้สึกเหมือน prodding จุดมุ่งหมายของการร้องเรียนทั่วไปที่ภาพยนตร์ 3 มิติสามารถทำให้เกิดความเครียดเกี่ยวกับตาและเมา มันเป็นพิมพ์ใจเป็นอะไรรุ่นน้องมากของโกดาร์ดดึงออกมาในยุค 60 ของเขาทำงานของฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่ทำงานยกเว้นว่าภายในล้อเล่นขี้เล่นนี้และยั่วยุที่มีอยู่ในจิตใจของศิลปินที่ให้ความรู้สึกอย่างยิ่งมุ่งมั่นที่จะสำรวจการทำงานฟรีในพื้นที่ จินตนาการว่ากล้องและการตัดไม่ค่อยเยี่ยมชม รวมฉากของคู่พัวพันอย่างต่อเนื่องในการอภิปรายปรัชญา (มักขณะที่เปลือย), คลิปของภาพยนตร์ที่มีอยู่ก่อนและภาพเหมือนเม็ดเล็กของสุนัขที่เป็นมิตรเดินไปรอบ ๆ ป่าสีอยากรู้อยากเห็นอาจเสียงเช่นเงินเดือนของระเบียบ แต่โกดาร์ดหมุนมันทั้งหมด เข้าไปตบชุ่มชื่นเฉิดฉายทั่วใบหน้าโทรส่วนรวมเพื่อตื่นขึ้นมาและมีความสุขในสิ่งที่หนังสามารถทำเมายาอายุวัฒนะที่เข้าใจยากของความเป็นธรรมชาติและความฉับไวลาภาษาที่ดูเหมือนจะอยู่ด้านนอกของขั้นตอนการผลิตสามส่วนตามปกติเช่น ถ้าแทนของการทำก็แค่ต่อหน้าต่อตาเรามากทะลักออกมาจากสมองของโกดาร์ดในกระแสคงที่ มันยากที่จะให้ทันกับมันทั้งหมดในบางครั้ง แต่ที่มี แต่จะทำให้ความพยายามทั้งหมดดูเหมือนคุ้มค่าของการ revisiting เพราะประสบการณ์เพียงแค่ม้วนมากกว่าเราในการดังกล่าวเป็นวิธี mesmerizing จดจำเป็นส่วนหนึ่งของเสน่ห์ของโกดาร์ดของเวทมนตร์คาถาที่ยอดเยี่ยมคือการที่เขาสามารถโยนให้ มากที่ผู้ชมโดยไม่ต้องผลักไสเรา แต่ก็ต้องบอกว่าอาจมีหลายคนที่รู้สึกแตกต่างกันเกี่ยวกับการขาดของการโอนที่ แต่เมื่อคุณอยู่ในความยาวคลื่นโกดาร์ดของคุณมีอยู่ดึงไปตามแรงของพลังความคิดสร้างสรรค์ของเขาและความเอร็ดอร่อยกล้าหาญของสไตล์ของเขา และถ้าคุณไม่ได้อยู่ในความยาวคลื่นที่ดีก็อย่างน้อยยากที่จะปฏิเสธได้ว่าจำนวนมากของสิ่งที่จะถูกเหวี่ยงกำลังมองหาอย่างใด ๆ และทุกวิถีทางที่จะใช้เทคโนโลยี 3D, โกดาร์ดบรรลุผลที่น่าสนใจบางอย่าง เกือบทุกภาพยนตร์ 3 มิติที่ทันสมัยดูเหมือนธรรมดาและทั่วไปควบคู่ไปกับการโจมตีครั้งนี้จากมิติที่สาม มันไม่ได้เป็นประสบการณ์ตาที่เป็นมิตรตลอดเวลา แต่มันก็เป็นหนึ่งที่น่าจดจำได้ทันทีบิดเพ้อของเครื่องบินภาพที่ส่งหางของสุนัขตีเกือบรุนแรงที่ดวงตาของเราชั่วขณะหนึ่งแล้วตบเราด้วยการยิงที่เรียบง่ายที่ได้รับการชดเชย เพียงพอที่จะทำให้เราเห็นอย่างเชื่องช้าคู่สุนัขเคล็ดลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดโกดาร์ดมาเมื่อเขาจริงส่งสองนัดที่แยกต่างหากในฉากเดียวกันผ่านระบบการฉายคู่ในเวลาเดียวกันเพื่อให้ตาข้างซ้ายของเราเห็นส่วนหนึ่งของที่เกิดเหตุและสิทธิของเรา ตาเห็นส่วนที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ผลรวมของผลกระทบนี้เป็นความทรมานสำหรับตาของเราตั้งแต่การผสมของภาพคู่ที่รับผิดชอบในลักษณะ 3 มิตินับเป็นชนโหดร้ายของเฟรมแยกต่างหาก แต่ดูฉากแฉตาข้างหนึ่งในเวลาและมีทางเลือกที่ยิง มุมมองเป็นบิตที่น่าตื่นเต้นอย่างยิ่งของนวัตกรรมแบบโต้ตอบ มันเป็นหนึ่งในกรณีที่หายากเหล่านั้นที่แท้จริงฉันสามารถพูดได้ว่าผมไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาสนุกสนานอาสาสมัครไม่ได้หยุดอยู่ที่ภาพทั้ง Soundscape ภาพยนตร์ทำให้ประสบการณ์เกี่ยวกับหูวิกลจริต, กับเพลงบวมขึ้นเพียงเพื่อจะตัดกลางทราบ ช่วงเวลาแห่งความเงียบจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ได้อย่างรวดเร็วและ unforeseeably ช่วงเวลาดังจะเงียบ วิธีการนี้ควรจะทำอะไรบางอย่างของภัยพิบัติ แต่โกดาร์ดเป็นเช่น Tinkerer ยินดีว่ามันรู้สึกตลกที่มีเสน่ห์กว่าไม่จำเป็นต้องยุ่ง และอำนวยการสร้างภาพยนตร์ที่ยังคงเคยต้นแบบของการจับคู่แปรปรวนเฉพาะตัวของภาพและเสียงเพื่อให้ทั้งสองชิ้นย้ายควบคู่เต้นรำกับจังหวะเดียวกันเป็นความลับและเป็นจังหวะแปลก ๆ ที่อาจจะมีอะไรที่ค่อนข้างชอบสิ่งที่โกดาร์ดจะขึ้นอยู่กับ ที่นี่ มันราวกับว่าเขายังไม่ได้เขียนใหม่เพียงกฎระเบียบเกี่ยวกับวิธีที่จะทำให้ภาพยนตร์ 3D หรือวิธีการดูหนัง 3 มิติ แต่แม้วิธีการจะเป็นภาพยนตร์ 3D แล้วอีกครั้งบางทีอาจจะเป็นความเข้าใจผิดว่า เขาไม่ได้เขียนใหม่มากกฎการโยนหนังสือกฎไปกับลาภาษา มีความแปลกตาร์ลิ่งในการทำงานนี้ที่รู้สึกได้อย่างง่ายดายครอบงำและแตกหักไม่ซ้ำกัน unshakably เป็น ลาโครงสร้างการประชุมสูตรคาดการณ์ความมั่นคงที่มองเห็นความสะดวกสบาย Safeness และความเรียบง่าย ขอต้อนรับสู่ด้านอื่น ๆ ที่แอบมองอยู่หลังม่านและดูยาวที่โลกของป่าเกินกว่าที่ไม่มีที่สิ้นสุดที่ความบ้าและความเป็นอัจฉริยะอยู่ที่ดวงตาดูในความหวาดกลัวเป็นหน้าจอและการรับรู้ของเรามันหายไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การระเบิดที่ทันสมัยของสามมิติ 3D โรงภาพยนตร์ได้รับสิ่งต่าง ๆ ในรุ่นที่แตกต่างกันหลายมือ แต่มันไม่เคยค่อนข้างถูก ไม่ว่าฝรั่งเศสผู้บุกเบิกและคลื่นใหม่นาน จีน ลุค โกดาร์ด ได้ทดลองทำ ในขณะที่ก่อนเทคโนโลยีระหว่างที่ไม่เกี่ยวข้องกับการดื่มโกดาร์ดได้นำมันที่อยู่ระหว่างการเปลี่ยนแปลงอย่างมากและบ้าคลั่งอย่างเอร็ดอร่อย ในเงื้อมมือของโกดาร์ด , 3D เป็นอาวุธมากกว่าเครื่องมือ

เขาชิ้นและลูกเต๋า แทงแล้วแทง เขาสร้างสรรค์แกะสลักออกมุมใหม่ของการแสดงออกในลักษณะ filmic ล่าสุดของเขา ชัยชนะปฏิวัติ Gonzo ทริปลาภาษา ครั้งมิติที่สามคือใช้เป็นไม่น้อยกว่าการโจมตีในสายตาของเราในสิ่งที่บางครั้งรู้สึกเหมือนเป็นแรงกระตุ้นเด็ดเดี่ยวของทั่วไปร้องเรียนที่ภาพยนตร์ 3 มิติอาจทำให้เกิดความเครียดตา และ เมารถ มันเป็นเลวเป็นสิ่งที่น้อยกว่ารุ่นของโกดาร์ดดึงออกในยุค 60s ของเขาวิ่งฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่ผลงาน

ยกเว้นว่า ภายในนี้ ขี้เล่น ตลกและ goading มีอยู่จิตใจของศิลปินที่รู้สึกสิ่งที่มุ่งมั่นที่จะสำรวจ ให้วิ่งฟรีในเป็นจินตนาการที่กล้องและตัดไม่ค่อยเข้า รวมฉากของคู่ตลอดเวลาการอภิปรายปรัชญา ( มักจะพัวพันในขณะเปลือยกาย , คลิปภาพยนตร์ที่มีอยู่ก่อนและภาพมีเม็ดเล็ก ๆของมิตรสุนัขเดินไปทั่วสีแปลกป่าอาจเสียงเหมือนสร้างระเบียบ แต่ โกดาร์ด หมุนมันเข้าไปในพลังตบเฉิดฉายทั่วใบหน้า รวมเรียกให้ตื่น และชื่นชมยินดีในสิ่งที่หนังสามารถทำ

ดื่มยาอายุวัฒนะของธรรมชาติและความเร่งด่วนที่เปรียว ,ลาภาษาปรากฏอยู่ภายนอกปกติสามส่วนของกระบวนการผลิต เช่น ถ้าแทนการทำมันก็ถูกก่อนที่ตาของเรามาก ไหลล้นออกมาจากสมองของโกดาร์ดในกระแสคงที่ มันยากที่จะให้ทันกับมันตลอดเวลาแต่ที่ทำให้ความพยายามทั้งหมดดูเหมือนจะคุ้มค่าของการเพราะประสบการณ์แค่ม้วนมากกว่าเราเช่นในการจดจำ mesmerizing .

ส่วนหนึ่งของเสน่ห์ของการเล่นกลยอดเยี่ยม โกดาร์ดคือเขาสามารถเหวี่ยงมากที่ผู้ชมโดยไม่แปลกแยกพวกเราก็ต้องบอกว่ามีหลายคนที่รู้สึกแตกต่างกันเกี่ยวกับอาจ การขาดการ .แต่เมื่อคุณกำลัง โกดาร์ดของความยาวคลื่น นายนั่นอยู่ ลากไปตามแรงของพลังสร้างสรรค์และสนุกกล้าหาญของสไตล์ของเขา และถ้าคุณไม่ได้อยู่ที่คลื่น ก็อย่างน้อยก็ยากที่จะปฏิเสธว่าหลายอย่างจะถูกโยน

หาแน่นอนใด ๆและทุกวิธีที่จะจ้าง 3D เทคโนโลยี โกดาร์ดที่ใช้บางน่าสนใจผลกระทบเกือบทั้งหมดอื่น ๆที่ทันสมัยภาพยนตร์ 3D ดูธรรมดาและสามัญควบคู่ไปกับการโจมตีจากมิติที่สาม ไม่ใช่ตาเป็นกันเองประสบการณ์ตลอดเวลา แต่ก็จดจำได้ทันทีอย่างใดอย่างหนึ่งการบิดของภาพเครื่องบินเพ้อที่ส่งสุนัขหางฟาดเกือบอย่างรุนแรงที่ดวงตาของเราในช่วงเวลาหนึ่งแล้วตบเราด้วยการยิงที่เรียบง่ายที่ได้รับชดเชยเพียงพอที่จะทำให้ เรากลับเห็นภาพซ้อน .



สุนัข