The United Nations Convention on th

The United Nations Convention on the Rights of
the Child (United Nations Children’s Fund, 1998)
identified adults as responsible for protecting children
from all forms of physical and mental violence,
injury, or abuse. Clearly, children and youths’ regular
and intense involvement in the cyber world and
the increase of cyber abuse signal an urgent call to
action for prevention of abuse and protection of
children and youths. Today’s young wired generation
increasingly relies on the Internet and other
forms of communication technology for entertainment,
information, personal help and advice, and,
most important, social connection. It is critical that
adults acknowledge, understand, and accept the
Internet and communication technology as a viable
and real means of interacting for children and
youths. Although most online interactions in which
children and youths engage are neutral or positive,
the risks must be recognized and addressed. Education
and intervention must be targeted to children
and adults, in particular parents and teachers.
Prevention and intervention programs that inform
children of safety and risks are critical but insufficient,
because children and youths require help
to decrease their risky behaviors. It is essential to
develop and evaluate education and prevention or
intervention programs to determine their effect in
changing children and adolescents’ online behaviors.
A focus must be on facilitating children and
youths’ ability to seek help with cyber abuse and express
concerns to their parents, teachers, and other
authorities. This means, for example, that parents
must not automatically respond with such actions
as revoking Internet privileges, which to the child
or youth may feel like a disconnection from their
social world. Rather, parents and other adults must
be prepared to listen to the children and youths’
accounts of their cyber predicaments and to help
them problem solve their situation. Thus, research
is needed to identify factors that foster and inhibit
disclosure by children and youths to adults of their
experiences of cyber abuse. In addition, the factors
that make children and youths more vulnerable to
experiencing problematic online interactions and
abuse must be identified.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การประชุมสหประชาชาติเกี่ยวกับสิทธิของเด็ก (กองทุนเด็กแห่งสหประชาชาติ 1998)ระบุผู้ใหญ่ที่รับผิดชอบสำหรับการป้องกันเด็กจากทุกรูปแบบของความรุนแรงทางกายภาพ และจิตใจบาดเจ็บ หรือการละเมิด อย่างชัดเจน เด็กและเยาวชนของปกติและรุนแรงในโลกไซเบอร์ และการเพิ่มขึ้นของการละเมิดเบอร์สัญญาณการเรียกเร่งด่วนให้การดำเนินการสำหรับการป้องกันการทารุณกรรมและการป้องกันเด็กและเยาวชน วันนี้เด็กรุ่นใหม่มีสายขึ้นอยู่บนอินเทอร์เน็ตและอื่น ๆรูปแบบของเทคโนโลยีการสื่อสารเพื่อความบันเทิงข้อมูล ส่วนบุคคลความช่วยเหลือ และคำแนะ นำ และการเชื่อมต่อสังคม สำคัญที่สุด เป็นสิ่งสำคัญที่ผู้ใหญ่รับรู้ เข้าใจ และยอมรับการเทคโนโลยีอินเทอร์เน็ตและการสื่อสารเป็นการทำงานได้และวิธีการที่แท้จริงของการโต้ตอบสำหรับเด็ก และเยาวชน แม้ที่สุดออนไลน์โต้เด็กและเยาวชนร่วมเป็น บวก หรือเป็นกลางความเสี่ยงต้องรับรู้ และแก้ไขได้ การศึกษาและแทรกแซงต้องกำหนดเป้าหมายให้เด็กและ ผู้ใหญ่ เฉพาะผู้ปกครองและครูการป้องกันและการขัดจังหวะโดยโปรแกรมที่แจ้งเด็กความปลอดภัยและความเสี่ยงสำคัญ แต่ไม่เพียง พอเนื่องจากต้องการความช่วยเหลือเด็กและเยาวชนลดการทำงานที่มีความเสี่ยง จำเป็นต้องพัฒนา และประเมินผลการศึกษาและการป้องกัน หรือโปรแกรมแทรกแซงการตรวจสอบผลกระทบในการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมออนไลน์เด็กและเยาวสำคัญต้องช่วยเด็ก และความสามารถของเยาวชนเพื่อค้นหาวิธีใช้ไซเบอร์ และรถด่วนความกังวลของพ่อแม่ ครู และอื่น ๆหน่วยงาน หมายถึง เช่น ที่พ่อแม่ต้องไม่ตอบสนองโดยอัตโนมัติ ด้วยการกระทำดังกล่าวเป็นการยกเลิกสิทธิ์การใช้งานอินเตอร์เน็ต ที่เด็กหรือเยาวชนอาจรู้สึกเหมือนหลุดจากการสังคมโลก ค่อนข้าง พ่อแม่และผู้ใหญ่อื่น ๆ ต้องเตรียมฟังเด็กและเยาวชนของบัญชี ของ predicaments เบอร์ของพวกเขา และ เพื่อช่วยสถานการณ์การแก้ปัญหาเหล่านั้น ดังนั้น วิจัยจำเป็นต้องมีการระบุปัจจัยที่ส่งเสริม และยับยั้งเปิดเผย โดยเด็กและเยาวชนกับผู้ใหญ่ของตนประสบการณ์ที่ผิดเบอร์ นอกจากนี้ ปัจจัยที่ทำให้เด็กและเยาวชนเสี่ยงไปประสบปัญหาโต้ออนไลน์ และต้องระบุละเมิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยสิทธิ
เด็ก (กองทุนเพื่อเด็กแห่งสหประชาชาติ, 1998)
ระบุผู้ใหญ่เช่นรับผิดชอบในการปกป้องเด็ก
จากทุกรูปแบบของความรุนแรงทางร่างกายและจิตใจ
ได้รับบาดเจ็บหรือการละเมิด เห็นได้ชัดว่าเด็กและเยาวชนประจำ
การมีส่วนร่วมและรุนแรงในโลกไซเบอร์และ
การเพิ่มขึ้นของไซเบอร์เสพติดสัญญาณการโทรเร่งด่วนที่จะ
ดำเนินการในการป้องกันการล่วงละเมิดและคุ้มครอง
เด็กและเยาวชน รุ่นที่มีสายของวันนี้หนุ่ม
มากขึ้นอาศัยบนอินเทอร์เน็ตและอื่น ๆ
ในรูปแบบของเทคโนโลยีการสื่อสารเพื่อความบันเทิง
ข้อมูลส่วนบุคคลและความช่วยเหลือคำแนะนำและ
ที่สำคัญที่สุดการเชื่อมต่อสังคม มันเป็นสิ่งสำคัญที่
ผู้ใหญ่รับทราบเข้าใจและยอมรับ
อินเทอร์เน็ตและเทคโนโลยีการสื่อสารในฐานะที่ทำงาน
วิธีการและที่แท้จริงของการมีปฏิสัมพันธ์สำหรับเด็กและ
เยาวชน แม้ว่าการโต้ตอบออนไลน์มากที่สุดในการที่
เด็กและเยาวชนมีส่วนร่วมมีความเป็นกลางหรือบวก
ความเสี่ยงที่จะต้องได้รับการยอมรับและการแก้ไข การศึกษา
และการแทรกแซงจะต้องมีการกำหนดเป้าหมายไปยังเด็ก
และผู้ใหญ่ในพ่อแม่ผู้ปกครองและครูโดยเฉพาะอย่างยิ่ง.
ป้องกันและโปรแกรมการแทรกแซงที่แจ้ง
เด็กของความปลอดภัยและความเสี่ยงที่มีความสำคัญ แต่ไม่เพียงพอ
เพราะเด็กและเยาวชนต้องการความช่วยเหลือ
เพื่อลดพฤติกรรมเสี่ยงของพวกเขา มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะ
พัฒนาและประเมินผลการศึกษาและการป้องกันหรือ
การแทรกแซงของโปรแกรมเพื่อตรวจสอบผลของพวกเขาใน
การเปลี่ยนแปลงเด็กและวัยรุ่นพฤติกรรมออนไลน์.
มุ่งเน้นจะต้องอยู่ในการอำนวยความสะดวกให้เด็กและ
เยาวชนมีความสามารถที่จะแสวงหาความช่วยเหลือเกี่ยวกับการล่วงละเมิดทางไซเบอร์และแสดง
ความกังวลเกี่ยวกับพ่อแม่ของพวกเขา ครูผู้สอนและอื่น ๆ ที่
หน่วยงาน ซึ่งหมายความว่าเช่นว่าพ่อแม่
ต้องไม่ตอบสนองโดยอัตโนมัติด้วยการกระทำดังกล่าว
เป็นเพิกถอนสิทธิ์ของอินเทอร์เน็ตซึ่งกับเด็ก
หรือเยาวชนอาจจะรู้สึกเหมือนขาดการเชื่อมต่อจากพวกเขา
สังคมโลก แต่พ่อแม่และผู้ใหญ่คนอื่น ๆ จะต้อง
ได้เตรียมที่จะฟังเด็กและเยาวชน '
บัญชีของเหนียมอายไซเบอร์ของพวกเขาและเพื่อช่วยให้
พวกเขาแก้ปัญหาสถานการณ์ของพวกเขา ดังนั้นการวิจัย
เป็นสิ่งจำเป็นในการระบุปัจจัยที่อุปถัมภ์และยับยั้งการ
เปิดเผยโดยเด็กและเยาวชนกับผู้ใหญ่ของ
ประสบการณ์ของการล่วงละเมิดทางไซเบอร์ นอกจากนี้ปัจจัย
ที่ทำให้เด็กและเยาวชนมีความเสี่ยงมากขึ้นที่จะ
ประสบโต้ตอบออนไลน์ปัญหาและ
การละเมิดจะต้องระบุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยสิทธิของเด็ก ( เด็กแห่งสหประชาชาติกองทุน , 1998 )ระบุผู้ใหญ่เป็นผู้รับผิดชอบในการป้องกันเด็กจากรูปแบบทั้งหมดของร่างกาย และจิตใจ ความรุนแรงบาดเจ็บ หรือละเมิด เห็นได้ชัดว่าเด็กและเยาวชนทั่วไปรุนแรงและการมีส่วนร่วมในโลกไซเบอร์ และการเพิ่มขึ้นของไซเบอร์ละเมิดเรียกสัญญาณเร่งด่วนการกระทำเพื่อป้องกันการละเมิดและการคุ้มครองเด็กและเยาวชน วันนี้หนุ่มสายรุ่นยิ่งขึ้น อาศัยอินเทอร์เน็ตและอื่น ๆรูปแบบของเทคโนโลยีการสื่อสารเพื่อความบันเทิงข้อมูลส่วนบุคคล ช่วยเหลือและให้คำแนะนำ และสังคมที่สำคัญที่สุด มันเป็น อันตรายผู้ใหญ่รับรู้ เข้าใจ และยอมรับเทคโนโลยีการสื่อสารและอินเทอร์เน็ตเป็นได้และจริงวิธีการโต้ตอบสำหรับเด็กเยาวชน แม้ว่าการโต้ตอบออนไลน์มากที่สุดที่เด็กและเยาวชนมีส่วนร่วมเป็นกลางหรือเป็นบวกความเสี่ยงจะต้องได้รับการยอมรับและแก้ไข การศึกษาและการแทรกแซงจะต้องกำหนดเป้าหมายให้กับเด็กและผู้ใหญ่ โดยเฉพาะพ่อแม่ และครูการป้องกันและการแทรกแซงของโปรแกรมแจ้งว่าเด็กความปลอดภัยและความเสี่ยงเป็นสำคัญ แต่ไม่เพียงพอเพราะเด็กและเยาวชนที่ต้องช่วยของพฤติกรรมเสี่ยงลดลง มันเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อพัฒนาและประเมินผลการศึกษาและการป้องกัน หรือการแทรกแซงของโปรแกรมเพื่อตรวจสอบผลของพวกเขาในการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมเด็กและวัยรุ่นออนไลน์ ' .โฟกัสต้องส่งเสริมเด็กเยาวชนสามารถแสวงหาความช่วยเหลือกับการละเมิดและบริการไซเบอร์เกี่ยวข้องกับบิดามารดา ครูอาจารย์ และอื่น ๆเจ้าหน้าที่ นี้หมายความว่า ตัวอย่าง ที่พ่อแม่ต้องไม่ โดยอัตโนมัติตอบสนองกับการกระทำดังกล่าวเพิกถอนสิทธิ์ตามอินเทอร์เน็ต ซึ่งในเด็กหรือเยาวชนอาจรู้สึกเหมือนขาดการเชื่อมต่อจากสังคมโลก แต่พ่อแม่และผู้ใหญ่อื่น ๆต้องเตรียมฟัง เด็กและเยาวชนบัญชีสถานภาพไซเบอร์ และช่วยพวกเขาแก้ปัญหาของสถานการณ์ ดังนั้น งานวิจัยเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งเสริมและยับยั้งการเปิดเผยข้อมูล โดยเด็กและเยาวชนกับผู้ใหญ่ของพวกเขาประสบการณ์ของไซเบอร์ละเมิด นอกจากนี้ ปัจจัยที่ทำให้เด็กและเยาวชนที่เสี่ยงมากขึ้นประสบกับปัญหา และการโต้ตอบออนไลน์การละเมิดต้องระบุ