AbstractINTRODUCTION: Waste managem

Abstract


INTRODUCTION:

Waste management through community mobilization to reduce breeding places at household level could be an effective and sustainable dengue vector control strategy in areas where vector breeding takes place in small discarded water containers. The objective of this study was to assess the validity of this assumption.

METHODS:

An intervention study was conducted from February 2009 to February 2010 in the populous Gampaha District of Sri Lanka. Eight neighborhoods (clusters) with roughly 200 houses each were selected randomly from high and low dengue endemic areas; 4 of them were allocated to the intervention arm (2 in the high and 2 in the low endemicity areas) and in the same way 4 clusters to the control arm. A baseline household survey was conducted and entomological and sociological surveys were carried out simultaneously at baseline, at 3 months, at 9 months and at 15 months after the start of the intervention. The intervention programme in the treatment clusters consisted of building partnerships of local stakeholders, waste management at household level, the promotion of composting biodegradable household waste, raising awareness on the importance of solid waste management in dengue control and improving garbage collection with the assistance of local government authorities.

RESULTS:

The intervention and control clusters were very similar and there were no significant differences in pupal and larval indices of Aedes mosquitoes. The establishment of partnerships among local authorities was well accepted and sustainable; the involvement of communities and households was successful. Waste management with the elimination of the most productive water container types (bowls, tins, bottles) led to a significant reduction of pupal indices as a proxy for adult vector densities.

CONCLUSION:

The coordination of local authorities along with increased household responsibility for targeted vector interventions (in our case solid waste management due to the type of preferred vector breeding places) is vital for effective and sustained dengue control.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อบทนำ: การจัดการของเสียผ่านการระดมชุมชนเพื่อลดแหล่งเพาะพันธุ์ในระดับครัวเรือนอาจจะเป็นไข้เลือดออกที่มีประสิทธิภาพและยั่งยืนเวกเตอร์กลยุทธ์การควบคุมในพื้นที่ที่มีการเพาะพันธุ์เวกเตอร์ที่เกิดขึ้นในภาชนะขนาดเล็กน้ำทิ้ง วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความถูกต้องของสมมติฐานนี้. วิจัยการศึกษาการแทรกแซงได้ดำเนินการตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ 2009 ถึงกุมภาพันธ์ 2010 ในเมืองที่มีประชากรมาก Gampaha ของศรีลังกา แปดละแวกใกล้เคียง (กลุ่ม) ที่มีประมาณ 200 บ้านแต่ละถูกสุ่มเลือกจากไข้เลือดออกสูงและต่ำพื้นที่ถิ่น; 4 ของพวกเขาได้รับการจัดสรรให้กับแขนแทรกแซง (2 ในที่สูงและที่ 2 ในพื้นที่แพร่ระบาดต่ำ) และในทางเดียวกัน 4 กลุ่มเพื่อควบคุมแขน การสำรวจครัวเรือนพื้นฐานได้ดำเนินการและการสำรวจกีฏวิทยาและสังคมได้ดำเนินการไปพร้อม ๆ กันที่ baseline ที่ 3 เดือน 9 เดือนและ 15 เดือนหลังจากการเริ่มต้นของการแทรกแซง โปรแกรมการแทรกแซงในกลุ่มการรักษาประกอบด้วยการสร้างความร่วมมือของผู้มีส่วนได้เสียในท้องถิ่น, การจัดการของเสียในระดับครัวเรือน, การส่งเสริมการทำปุ๋ยหมักย่อยสลายขยะในครัวเรือน, การสร้างความตระหนักในความสำคัญของการจัดการขยะมูลฝอยในการควบคุมโรคไข้เลือดออกและการปรับปรุงการเก็บขยะด้วยความช่วยเหลือของท้องถิ่น หน่วยงานภาครัฐ. ผลการศึกษา: การแทรกแซงและกลุ่มควบคุมมีลักษณะคล้ายกันมากและไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในดักแด้และดัชนีตัวอ่อนของยุงยุง สถานประกอบการของความร่วมมือระหว่างหน่วยงานในท้องถิ่นได้รับการยอมรับเป็นอย่างดีและยั่งยืน; มีส่วนร่วมของชุมชนและผู้ประกอบการที่ประสบความสำเร็จ การจัดการของเสียที่มีการกำจัดของประสิทธิผลมากที่สุดประเภทภาชนะบรรจุน้ำ (ชาม, กระป๋อง, ขวด) นำไปสู่การลดความสำคัญของดัชนีดักแด้เป็นพร็อกซี่สำหรับความหนาแน่นเวกเตอร์ผู้ใหญ่. สรุป: การประสานงานของหน่วยงานท้องถิ่นพร้อมกับความรับผิดชอบที่เพิ่มขึ้นสำหรับใช้ในครัวเรือนเวกเตอร์ที่กำหนดเป้าหมาย การแทรกแซง (ในกรณีของเราการจัดการขยะมูลฝอยเนื่องจากประเภทของแหล่งเพาะพันธุ์เวกเตอร์ที่ต้องการ) มีความสำคัญสำหรับที่มีประสิทธิภาพและยั่งยืนควบคุมโรคไข้เลือดออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม




แนะนำ : การจัดการขยะผ่านการระดมชุมชนเพื่อลดแหล่งเพาะพันธุ์ที่ระดับครัวเรือนสามารถที่มีประสิทธิภาพและกลยุทธ์การควบคุมเวกเตอร์ไข้เลือดออกอย่างยั่งยืนในพื้นที่ที่การใช้สถานที่ในเวกเตอร์ขนาดเล็กทิ้งภาชนะบรรจุน้ำ วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อประเมินความถูกต้องของสมมติฐานนี้



วิธีการ :โดยศึกษาจากกุมภาพันธ์ 2552 ถึง กุมภาพันธ์ 2553 ในประชากรตำบลของศรีลังกา แปดคน ( กลุ่ม ) มีประมาณ 200 คน บ้านเรือนถูกเลือกแบบสุ่มจากไข้เลือดออกระบาดในพื้นที่สูงและต่ำ 4 ของพวกเขาที่ถูกจัดสรรให้แทรกแซงแขน ( 2 ในระดับสูงและ 2 ในพื้นที่ endemicity ต่ำ ) และในทางเดียวกัน 4 กลุ่ม กับแขนควบคุม