A Lay Buddhist's Guide to the Monk'

A Lay Buddhist's Guide to the Monk's Rules

Click for eBook

The Monk's Rules: FAQ

Offering robes to Theravadin monks at a Kathina ceremony.
Offering robes to Theravadin monks at a Kathina ceremony.
This compilation is for anyone interested about Bhikkhus (monks) and about how to relate to them. Some may think that this lineage follows an overly traditionalist approach but then, it does happen to be the oldest living tradition. A slight caution therefore to anyone completely new to the ways of monasticism, which may appear quite radical for the modern day and age. The best introduction, perhaps essential for a true understanding, is meeting with a practising Bhikkhu who should manifest and reflect the peaceful and joyous qualities of the Bhikkhu's way of life.

The Discipline of a Buddhist monk is refined and is intended to be conducive to the arising of mindfulness and wisdom. This code of conduct is called the Vinaya. While it is not an end in itself, it is an excellent tool, which can be instrumental in leading to the end of suffering.

Apart from the direct training that the Vinaya provides, it also establishes a relationship with lay people without whose co-operation it would be impossible to live as a monk. A monk is able to live as a mendicant because lay people respect the monastic conventions and are prepared to help to support him. This gives rise to a relationship of respect and gratitude in which both layperson and monk are called upon to practise their particular life styles and responsibilities with sensitivity and sincerity.

Many of the rules of discipline were developed specifically to avoid offending lay people or giving rise to misunderstanding or suspicion (for example, the rules stipulating that another male be present when a monk and a woman would otherwise be alone together). As no monk wishes to offend by being fussy and difficult to look after, and no lay Buddhist would wish to accidentally cause a monk to compromise the discipline, this booklet is therefore intended to be a useful guide to the major aspects of the Vinaya as it relates to lay people.

Providing the Means for Support

The Vinaya, as laid down by the Buddha, in its many practical rules defines the status of a monk as being that of a mendicant. Having no personal means of support is a very practical means of understanding the instinct to seek security; furthermore, the need to seek alms gives a monk a source of contemplation on what things are really necessary. The four requisites, food, clothing, shelter and medicines, are what lay people can offer as a practical way of expressing generosity and appreciation of their faith in belonging to the Buddhist Community. Rather than giving requisites to particular monks whom one likes and knows the practising Buddhist learns to offer to the Sangha as an act of faith and respect for the Sangha as a whole. Monks respond by sharing merit, spreading good will and the teachings of the Buddha to all those who wish to hear, irrespective of personal feelings.

Food

A monk is allowed to collect, receive and consume food between dawn and midday (taken to be 12 noon). He is not allowed to consume food outside of this time and he is not allowed to store food overnight. Plain water can be taken at any time without having to be offered. Although a monk lives on whatever is offered, vegetarianism is encouraged.

A monk must have all eatables and drinkables, except plain water, formally offered into his hands or placed on something in direct contact with his hands. In the Thai tradition, in order to prevent contact with a woman, he will generally set down a cloth to receive things offered by women. He is not allowed to cure or cook food except in particular circumstances.

In accordance with the discipline, a monk is prohibited from eating fruit or vegetables containing fertile seeds. So, when offering such things, a layperson can either remove the seeds or make the fruit allowable slightly damaging it with a knife. This is done by piercing the fruit and saying at the same time 'Kappiyam bhante' or 'I am making this allowable, Venerable Sir' (the English translation). It is instructive to note that, rather than limiting what can be offered, the Vinaya lays emphasis on the mode of offering. Offering should be done in a respectful manner, making the act of offering a mindful and reflective one, irrespective of what one is giving.

Clothing

Forest monks generally make their own robes from cloth that is given. Plain white cotton is always useful (it can be dyed to the correct dull ochre). The basic 'triple robe' of, the Buddha is supplemented with sweaters, tee-shirts, socks, etc. and these, of an appropriate brown colour, can also be offered.

Shelter

Solitary, silent and simple could be a fair description of the ideal lodging for a monk. From the scriptures it seems that the general standard of lodging was to neither cause discomfort nor impair health, yet not to be indulgently luxurious. Modest furnishings of a simple and utilitarian nature were also allowed, there being a rule against using 'high, luxurious beds or chairs', that is, items that are opulent by current standards. So a simple bed is an allowable thing to use, although most monks prefer the firmer surface provided by a mat or thick blanket spread on the floor.

The monk's precepts do not allow him to sleep more than three nights in the same room with an unordained male, and not even to lie down in the same sleeping quarters as a woman. In providing a temporary room for a night, a simple spare room that is private is adequate.

Medicine

A monk is allowed to use medicines if they are offered in the same way as food. Once offered, neither food nor medicine should be handled again by a layperson, as that renders it no longer allowable. Medicines can be considered as those things that are specifically for illness; those things having tonic or reviving quality (such as tea or sugar); and certain items which have a nutritional value in times of debilitation, hunger or fatigue (such as cheese or non-dairy chocolate).

Sundries

As circumstances changed, the Buddha allowed monks to make use of other small requisites, such as needles, a razor, etc. In modern times, such things might include a pen, a watch, a torch, etc. All of these were to be plain and simple, costly or luxurious items being expressly forbidden.

Invitation

The principles of mendicancy forbid a monk from asking for anything, unless he is ill, without having received an invitation. So when receiving food, for example, a monk makes himself available in a situation, where people wish to give food. At no time does the monk request food. This principle should be borne in mind when offering food; rather than asking a monk what he would like, it is better to ask if you can offer some food. Considering that the meal will be the only meal of the day, one can offer what seems right, recognising that the monk will take what he needs and leave the rest. A good way to offer is to bring bowls of food to the monk and let him choose what he needs from each bowl.

Tea and coffee can be offered at any time (if after noon, without milk). Sugar or honey can be offered at the same time to go with it.

One can also make an invitation to cover any circumstances that may arise which you may not be aware of by saying, for example, 'Bhante, if you need any medicine or requisites, please let me know'. To avoid any
misunderstanding, it is better to be quite specific about what you are offering. Unless specified, an invitation can only be accepted for up to four months, after which time it lapses unless renewed.

Inappropriate Items Including Money

T.V.'s and videos for entertainment should not be used by a monk. Under certain circumstances, a Dharma video or a documentary programme may be watched. In general, luxurious items are inappropriate for a monk to accept. This is because they are conducive to attachment in his own mind, and excite envy, possibly even the intention to steal, in the mind of another person. This is unwholesome Kamma. It also looks bad for an alms mendicant, living on charity as a source of inspiration to others, to have luxurious belongings. One who is content with little should be a light to a world where consumer instincts and greed are whipped up in people's minds.

Although the Vinaya specifies a prohibition on accepting and handling gold and silver, the real spirit of it is to forbid use and control over funds, whether these are bank notes or credit cards. The Vinaya even prohibits a monk from having someone else receive money on his behalf. In practical terms, monasteries are financially controlled by lay stewards, who then make open invitation for the Sangha to ask for what they need, under the direction of the Abbot. A junior monk even has to ask an appointed agent (generally a senior monk or Abbot) if he may take up the stewards' offer to pay for dental treatment or obtain medicines, for example. This means that as far as is reasonably possible, the donations that are given to the stewards to support the Sangha are not wasted on unnecessary whims.

If a layperson wishes to give something to a particular monk, but is uncertain what he needs, he should make an invitation. Any financial donations should not be to a monk but to the stewards of the monastery, perhaps mentioning if it's for a particular item or for the needs of a certain monk. For items such as travelling expenses, money can be given to an accompanying anagarika (dressed in white) or accompanying layperson, who can then buy tickets, drinks for a journey or anything else that the monk may need at that time. It is quite a good exercise in mindfulness for a layperson to actually consider what items are necessary and offer those rather than money.

Relationships

Monks and nuns lead lives of total celibacy in which any kind of sexual behaviour is forbidden. This includes even suggestive speech or phy

A Lay Buddhist's Guide to the Monk's Rules

Click for eBook

The Monk's Rules: FAQ

Offering robes to Theravadin monks at a Kathina ceremony.
Offering robes to Theravadin monks at a Kathina ceremony.
This compilation is for anyone interested about Bhikkhus (monks) and about how to relate to them. Some may think that this lineage follows an overly traditionalist approach but then, it does happen to be the oldest living tradition. A slight caution therefore to anyone completely new to the ways of monasticism, which may appear quite radical for the modern day and age. The best introduction, perhaps essential for a true understanding, is meeting with a practising Bhikkhu who should manifest and reflect the peaceful and joyous qualities of the Bhikkhu's way of life.

The Discipline of a Buddhist monk is refined and is intended to be conducive to the arising of mindfulness and wisdom. This code of conduct is called the Vinaya. While it is not an end in itself, it is an excellent tool, which can be instrumental in leading to the end of suffering.

Apart from the direct training that the Vinaya provides, it also establishes a relationship with lay people without whose co-operation it would be impossible to live as a monk. A monk is able to live as a mendicant because lay people respect the monastic conventions and are prepared to help to support him. This gives rise to a relationship of respect and gratitude in which both layperson and monk are called upon to practise their particular life styles and responsibilities with sensitivity and sincerity.

Many of the rules of discipline were developed specifically to avoid offending lay people or giving rise to misunderstanding or suspicion (for example, the rules stipulating that another male be present when a monk and a woman would otherwise be alone together). As no monk wishes to offend by being fussy and difficult to look after, and no lay Buddhist would wish to accidentally cause a monk to compromise the discipline, this booklet is therefore intended to be a useful guide to the major aspects of the Vinaya as it relates to lay people.

Providing the Means for Support

The Vinaya, as laid down by the Buddha, in its many practical rules defines the status of a monk as being that of a mendicant. Having no personal means of support is a very practical means of understanding the instinct to seek security; furthermore, the need to seek alms gives a monk a source of contemplation on what things are really necessary. The four requisites, food, clothing, shelter and medicines, are what lay people can offer as a practical way of expressing generosity and appreciation of their faith in belonging to the Buddhist Community. Rather than giving requisites to particular monks whom one likes and knows the practising Buddhist learns to offer to the Sangha as an act of faith and respect for the Sangha as a whole. Monks respond by sharing merit, spreading good will and the teachings of the Buddha to all those who wish to hear, irrespective of personal feelings.

Food

A monk is allowed to collect, receive and consume food between dawn and midday (taken to be 12 noon). He is not allowed to consume food outside of this time and he is not allowed to store food overnight. Plain water can be taken at any time without having to be offered. Although a monk lives on whatever is offered, vegetarianism is encouraged.

A monk must have all eatables and drinkables, except plain water, formally offered into his hands or placed on something in direct contact with his hands. In the Thai tradition, in order to prevent contact with a woman, he will generally set down a cloth to receive things offered by women. He is not allowed to cure or cook food except in particular circumstances.

In accordance with the discipline, a monk is prohibited from eating fruit or vegetables containing fertile seeds. So, when offering such things, a layperson can either remove the seeds or make the fruit allowable slightly damaging it with a knife. This is done by piercing the fruit and saying at the same time 'Kappiyam bhante' or 'I am making this allowable, Venerable Sir' (the English translation). It is instructive to note that, rather than limiting what can be offered, the Vinaya lays emphasis on the mode of offering. Offering should be done in a respectful manner, making the act of offering a mindful and reflective one, irrespective of what one is giving.

Clothing

Forest monks generally make their own robes from cloth that is given. Plain white cotton is always useful (it can be dyed to the correct dull ochre). The basic 'triple robe' of, the Buddha is supplemented with sweaters, tee-shirts, socks, etc. and these, of an appropriate brown colour, can also be offered.

Shelter

Solitary, silent and simple could be a fair description of the ideal lodging for a monk. From the scriptures it seems that the general standard of lodging was to neither cause discomfort nor impair health, yet not to be indulgently luxurious. Modest furnishings of a simple and utilitarian nature were also allowed, there being a rule against using 'high, luxurious beds or chairs', that is, items that are opulent by current standards. So a simple bed is an allowable thing to use, although most monks prefer the firmer surface provided by a mat or thick blanket spread on the floor.

The monk's precepts do not allow him to sleep more than three nights in the same room with an unordained male, and not even to lie down in the same sleeping quarters as a woman. In providing a temporary room for a night, a simple spare room that is private is adequate.

Medicine

A monk is allowed to use medicines if they are offered in the same way as food. Once offered, neither food nor medicine should be handled again by a layperson, as that renders it no longer allowable. Medicines can be considered as those things that are specifically for illness; those things having tonic or reviving quality (such as tea or sugar); and certain items which have a nutritional value in times of debilitation, hunger or fatigue (such as cheese or non-dairy chocolate).

Sundries

As circumstances changed, the Buddha allowed monks to make use of other small requisites, such as needles, a razor, etc. In modern times, such things might include a pen, a watch, a torch, etc. All of these were to be plain and simple, costly or luxurious items being expressly forbidden.

Invitation

The principles of mendicancy forbid a monk from asking for anything, unless he is ill, without having received an invitation. So when receiving food, for example, a monk makes himself available in a situation, where people wish to give food. At no time does the monk request food. This principle should be borne in mind when offering food; rather than asking a monk what he would like, it is better to ask if you can offer some food. Considering that the meal will be the only meal of the day, one can offer what seems right, recognising that the monk will take what he needs and leave the rest. A good way to offer is to bring bowls of food to the monk and let him choose what he needs from each bowl.

Tea and coffee can be offered at any time (if after noon, without milk). Sugar or honey can be offered at the same time to go with it.

One can also make an invitation to cover any circumstances that may arise which you may not be aware of by saying, for example, 'Bhante, if you need any medicine or requisites, please let me know'. To avoid any
misunderstanding, it is better to be quite specific about what you are offering. Unless specified, an invitation can only be accepted for up to four months, after which time it lapses unless renewed.

Inappropriate Items Including Money

T.V.'s and videos for entertainment should not be used by a monk. Under certain circumstances, a Dharma video or a documentary programme may be watched. In general, luxurious items are inappropriate for a monk to accept. This is because they are conducive to attachment in his own mind, and excite envy, possibly even the intention to steal, in the mind of another person. This is unwholesome Kamma. It also looks bad for an alms mendicant, living on charity as a source of inspiration to others, to have luxurious belongings. One who is content with little should be a light to a world where consumer instincts and greed are whipped up in people's minds.

Although the Vinaya specifies a prohibition on accepting and handling gold and silver, the real spirit of it is to forbid use and control over funds, whether these are bank notes or credit cards. The Vinaya even prohibits a monk from having someone else receive money on his behalf. In practical terms, monasteries are financially controlled by lay stewards, who then make open invitation for the Sangha to ask for what they need, under the direction of the Abbot. A junior monk even has to ask an appointed agent (generally a senior monk or Abbot) if he may take up the stewards' offer to pay for dental treatment or obtain medicines, for example. This means that as far as is reasonably possible, the donations that are given to the stewards to support the Sangha are not wasted on unnecessary whims.

If a layperson wishes to give something to a particular monk, but is uncertain what he needs, he should make an invitation. Any financial donations should not be to a monk but to the stewards of the monastery, perhaps mentioning if it's for a particular item or for the needs of a certain monk. For items such as travelling expenses, money can be given to an accompanying anagarika (dressed in white) or accompanying layperson, who can then buy tickets, drinks for a journey or anything else that the monk may need at that time. It is quite a good exercise in mindfulness for a layperson to actually consider what items are necessary and offer those rather than money.

Relationships

Monks and nuns lead lives of total celibacy in which any kind of sexual behaviour is forbidden. This includes even suggestive speech or phy

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

คำแนะนำของพระพุทธศาสนาวางกฎของสงฆ์ คลิกสำหรับ eBookกฎของสงฆ์: FAQ เสื้อคลุมจึงให้พระสงฆ์ Theravadin ในพิธีกฐินเสื้อคลุมจึงให้พระสงฆ์ Theravadin ในพิธีกฐินคอมไพล์นี้สำหรับทุกคนที่สนใจ เกี่ยวกับ Bhikkhus (พระสงฆ์) และวิธีที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาได้ บางคนอาจคิดว่า ลินเนจนี้ตามมากเกินไปวิธี traditionalist แต่แล้ว มันเกิดขึ้นเป็น ประเพณีเก่าแก่ที่สุดอยู่ เล็กน้อยข้อควรระวังดังนั้นทุกคนใหม่อย่างสมบูรณ์แบบของชีวิตอารามวาสี ซึ่งอาจปรากฏค่อนข้างรุนแรงในวันที่ทันสมัยและอายุ การ ที่สุดเบื้องต้น บางทีจำเป็นสำหรับความเข้าใจที่แท้จริง จะประชุมกับ Bhikkhu ฝึกควรชัด และสะท้อนคุณภาพบัด และเงียบสงบของวิถีชีวิตของ Bhikkhuวินัยของพระพุทธศาสนาได้รับการปรับปรุง และไม่สามารถเอื้อให้เกิดสติและปัญญา จรรยาบรรณนี้เรียกว่าพระวินัย ในขณะที่มันไม่ได้จบในตัวเอง มันเป็นเครื่องมือดี ที่สามารถบรรเลงในชั้นนำของทุกข์นอกจากการฝึกอบรมโดยตรงที่พระวินัย มันยังสร้างความสัมพันธ์กับคนที่วาง โดยมีความร่วมมือจะไม่อยู่เป็นพระ พระสามารถอยู่เป็น mendicant มีเนื่องจากวางคนเคารพระเบียบสงฆ์ และกำลังเตรียมที่จะช่วยสนับสนุนเขา นี้ก่อให้เกิดความสัมพันธ์ของความเคารพและความกตัญญูที่ทั้งฆราวาสและพระถูกเรียกให้ฝึกฝนเฉพาะลักษณะชีวิตและความรับผิดชอบของพวกเขา ด้วยความไวและความจริงใจกฎวินัยมากมายถูกพัฒนาโดยเฉพาะเพื่อหลีกเลี่ยงค่าวางคนหรือเพิ่มขึ้นให้เข้าใจผิดหรือความสงสัย (เช่น กฎ stipulating ที่ ชายอื่นมีอยู่เมื่อพระและผู้หญิงอื่นจะคนเดียวกัน) เป็นพระไม่ต้องเชือด โดยจู้จี้ และยากต่อการดูแล และชาวพุทธไม่วางจะต้องตั้งใจทำพระจะประนีประนอมลงวินัย หนังสือเล่มนี้มีวัตถุประสงค์ดังนั้นจะ แนะนำเป็นประโยชน์ลักษณะสำคัญของพระวินัยเกี่ยวข้องกับวางคนให้วิธีการสำหรับการสนับสนุนพระวินัย เป็นตามพระพุทธเจ้า ในกฎปฏิบัติของหลายกำหนดสถานะของพระเป็นของ mendicant มีพาหนะส่วนตัวไม่สนับสนุนเป็นสัญชาตญาณในการแสวงหาความปลอดภัย การทำความเข้าใจวิธีปฏิบัติมาก นอกจากนี้ ต้องบิณฑบาตให้พระเป็นแหล่งพักผ่อนในสิ่งใดจำเป็นจริง ๆ สี่ requisites อาหาร เสื้อผ้า กำบัง และยา มีคนวางใดสามารถนำเสนอเป็นวิธีปฏิบัติของความเอื้ออาทรและชื่นชมศรัทธาในการเป็นสมาชิกของชุมชนชาวพุทธ แทนที่จะให้ requisites เฉพาะพระสงฆ์ที่ หนึ่งชอบ และรู้พระพุทธศาสนาฝึกเรียนรู้นำเสนอ Sangha ที่เป็นความเชื่อและเคารพ Sangha ทั้งหมด พระสงฆ์ตอบ โดยร่วมบุญ แพร่กระจายดีและคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหมดที่ต้องการได้ยิน โดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกส่วนบุคคลอาหารพระที่ได้รับอนุญาตให้เก็บรวบรวม รับ และกินอาหารเช้าและกลางวัน (ถ่ายเป็น เวลา 12 นาฬิกา) เขาไม่อนุญาตให้กินอาหารครั้งนี้ และเขาไม่อนุญาตให้เก็บอาหารค้างคืน สามารถนำน้ำธรรมดาตลอดเวลา โดยไม่ต้องนำเสนอ แม้ว่าพระอยู่เพียงมี vegetarianism มีกำลังใจพระต้องมี eatables และ drinkables ยกเว้นน้ำธรรมดา เสนออย่างเป็นกิจจะลักษณะในมือ หรือวางบนสิ่งที่ติดต่อโดยตรงกับมือของเขาทั้งหมด ในประเพณีไทย เพื่อป้องกันการติดต่อกับผู้หญิง เขาจะโดยทั่วไปการลงผ้าจะได้รับสิ่งที่นำเสนอ โดยผู้หญิง เขาไม่สามารถรักษา หรือทำอาหารยกเว้นเฉพาะสถานการณ์ตามระเบียบวินัย พระถูกห้ามจากการกินผลไม้หรือผักที่ประกอบด้วยเมล็ดที่อุดมสมบูรณ์ ดังนั้น เมื่อนำเสนอสิ่งต่าง ๆ ฆราวาสสามารถเอาเมล็ด หรือทำให้ผลไม้ได้เล็กน้อย ด้วยมีดเสียหาย ซึ่งทำได้ โดยการเจาะผล และพูดในเดียวกันเวลา 'Kappiyam bhante' หรือ 'ทำนี้ใช้ มินท์ที่รัก' (แปลอังกฤษ) จึงให้คำแนะนำให้สังเกตว่า แทนที่จำกัดสิ่งที่สามารถนำเสนอ พระวินัยวางเน้นวิธีการนำเสนอ จึงควรจะทำในลักษณะที่เคารพ บัญญัติถวายระวัง และสะท้อนแสงหนึ่ง ไม่ว่าสิ่งที่หนึ่งจะให้ทำเสื้อผ้าพระป่าโดยทั่วไปทำให้เสื้อคลุมของตนเองจากผ้าที่ได้รับ ผ้าฝ้ายสีขาวธรรมดาอยู่เสมอเป็นประโยชน์ (มันสามารถจะย้อมเพื่อนูทริกซ์มัวถูกต้อง) การพื้นฐาน 'ทริเสื้อคลุม' ของ พระเป็นเสริม ด้วยเสื้อกันหนาว เสื้อทีออฟ ถุงเท้า ฯลฯ และเหล่านี้ สีน้ำตาลเป็นที่เหมาะสม สามารถยังนำเสนอกำบังเกมส์คนอึด เงียบและเรียบง่ายสามารถอธิบายธรรมเดินเหมาะสำหรับพระ จากพระคัมภีร์ ดูเหมือนว่า มาตรฐานทั่วไปเดินได้จะ ไม่ทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบาย หรือทำสุขภาพ ยังไม่ต้องหรูหรา indulgently ตกแต่งเจียมเนื้อเจียมตัวของธรรมชาติที่เรียบง่าย และเป็นประโยชน์ได้รับอนุญาต มีกำลังกฎกับใช้ 'สูง หรูหราเตียงหรือเก้าอี้' คือ สินค้าที่หรูหราตามมาตรฐานปัจจุบัน ดังนั้น เรื่องเตียงเป็นสิ่งที่อนุญาตให้ใช้ แม้ว่าพระสงฆ์ส่วนใหญ่ต้องให้พรมหรือครอบคลุมหนากระจายบนพื้นผิวแน่นมากขึ้นเท่าศีลของพระสงฆ์ไม่อนุญาตให้เขานอนหลับมากกว่าสามคืนในห้องเดียวกับเพศชายที่ unordained และไม่ได้นอนในรอบเดียวกันนอนเป็นผู้หญิง ห้องอะไหล่อย่างที่เป็นส่วนตัวจะไม่เพียงพอในการให้บริการห้องพักชั่วคราวสำหรับกลางคืนยาพระที่ได้รับอนุญาตให้ใช้ยาถ้ามีเสนอในแบบเดียวกับอาหาร เมื่อนำเสนอ ไม่มีอาหารหรือยาควรจัดการอีก โดยเป็นฆราวาส ตามที่ทำให้มันใช้ไม่ ยาถือได้ว่าเป็นสิ่งเหล่านั้นโดยเฉพาะในโรค สิ่งเหล่านั้นมีโทนิค หรือฟื้นฟูกล้ามคุณภาพ (เช่นชาหรือน้ำตาล); และบางรายการที่มีคุณค่าทางโภชนาการใน debilitation ความหิว หรือความเมื่อยล้า (เช่นชีสหรือไม่ใช่นมช็อคโกแลต)จิปาถะตามสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลง พระพุทธเจ้าอนุญาตให้พระสงฆ์ต้องใช้ requisites อื่น ๆ ขนาดเล็ก เช่นเข็ม มีดโกนหนวด ฯลฯ ในยุค สิ่งดังกล่าวอาจมีปากกา นาฬิกา ไฟฉาย ฯลฯ ทั้งหมดนี้ได้เป็นธรรมดา และเรียบง่าย ค่าใช้จ่าย หรือหรูหราสินค้าถูกห้ามอย่างชัดเจนเชิญหลักของ mendicancy ห้ามพระจากการสอบถามอะไร ถ้าเขาไม่ป่วย ไม่ได้รับเชิญ ดังนั้นเมื่อได้รับอาหาร ตัวอย่าง พระทำเองในสถานการณ์ ที่คนต้องการให้อาหาร ไม่มีเวลาไม่แก่พระสงฆ์ขออาหาร หลักการนี้ควรจะแบกรับทราบเมื่อถวายอาหาร แทนที่จะถามพระว่าอยาก ดีกว่าถามถ้า คุณสามารถให้อาหาร พิจารณาว่า อาหารจะเป็นมื้อเดียวที่ หนึ่งสามารถเสนอสิ่งดูเหมือนขวา ตระหนักถึงว่า พระสงฆ์จะใช้สิ่งที่เขาต้อง และปล่อยส่วนเหลือ เป็นวิธีดีให้นำชามอาหารพระสงฆ์ และให้เขาเลือกสิ่งที่เขาต้องการจากแต่ละชามชากาแฟสามารถนำเสนอได้ตลอดเวลา (ถ้าหลังเที่ยง ไม่มีน้ำนม) น้ำตาลหรือน้ำผึ้งสามารถนำเสนอพร้อมกันไปด้วยหนึ่งสามารถยังได้เชิญให้ครอบคลุมทุกสถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้นซึ่งคุณอาจไม่ทราบ ด้วยว่า เช่น 'Bhante ถ้าคุณต้องการยาหรือ requisites โปรดแจ้งให้ทราบ' เพื่อหลีกเลี่ยงการใด ๆเข้าใจผิด ก็ดีค่อนข้างเจาะจงเกี่ยวกับสิ่งที่คุณจะนำเสนอ ยกเว้นระบุ เชิญเฉพาะรับถึงสี่เดือน หลังจากที่เวลามัน lapses ถ้าต่ออายุสินค้าที่ไม่เหมาะสมรวมทั้งเงินของทีวีและวิดีโอเพื่อความบันเทิงไม่ควรใช้ โดยพระ ในบางสถานการณ์ วิดีโอธรรมหรือโครงการสารคดีอาจจะดู ทั่วไป สินค้าหรูหราไม่เหมาะสมสำหรับพระยอมรับ เพราะจะเอื้อต่อการที่แนบมาในจิตใจของเขาเอง และกระตุ้น envy อาจจะแม้กระทั่งการขโมย ในความคิดของบุคคลอื่น นี่คือกรรม unwholesome มันยังดูไม่เป็นบุญ mendicant อยู่ในกุศลเป็นแหล่งของแรงบันดาลใจให้ผู้อื่น มีเรื่อย ๆ หรูหรา ใครที่มีเนื้อหาน้อยด้วยควรเป็นไฟเป็นโลกที่ผู้บริโภคสัญชาตญาณและความโลภจะถูกตีค่าในจิตใจของคนAlthough the Vinaya specifies a prohibition on accepting and handling gold and silver, the real spirit of it is to forbid use and control over funds, whether these are bank notes or credit cards. The Vinaya even prohibits a monk from having someone else receive money on his behalf. In practical terms, monasteries are financially controlled by lay stewards, who then make open invitation for the Sangha to ask for what they need, under the direction of the Abbot. A junior monk even has to ask an appointed agent (generally a senior monk or Abbot) if he may take up the stewards' offer to pay for dental treatment or obtain medicines, for example. This means that as far as is reasonably possible, the donations that are given to the stewards to support the Sangha are not wasted on unnecessary whims.If a layperson wishes to give something to a particular monk, but is uncertain what he needs, he should make an invitation. Any financial donations should not be to a monk but to the stewards of the monastery, perhaps mentioning if it's for a particular item or for the needs of a certain monk. For items such as travelling expenses, money can be given to an accompanying anagarika (dressed in white) or accompanying layperson, who can then buy tickets, drinks for a journey or anything else that the monk may need at that time. It is quite a good exercise in mindfulness for a layperson to actually consider what items are necessary and offer those rather than money.ความสัมพันธ์พระสงฆ์และแม่ชีนำชีวิตพรหมจรรย์รวมซึ่งห้ามใด ๆ ของพฤติกรรมทางเพศ รวมถึงคำพูดถึงแม้หรือ phy

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

คู่มือพุทธเลย์กฎพระคลิกเพื่อ eBook กฎพระ: คำถามที่พบบ่อย. อาภรณ์เสนอขายให้ Theravadin พระสงฆ์ในพิธีกฐิน. เสนอเสื้อคลุมเพื่อ Theravadin พระสงฆ์ในพิธีกฐินรวบรวมนี้มีไว้สำหรับทุกคนที่สนใจเกี่ยวกับ Bhikkhus (พระสงฆ์) และเกี่ยวกับวิธี ที่จะเกี่ยวข้องกับพวกเขา บางคนอาจคิดว่าเชื้อสายนี้ดังต่อไปนี้วิธีอนุรักษนิยมมากเกินไป แต่แล้วก็ไม่เกิดขึ้นจะเป็นประเพณีที่เก่าแก่ที่สุด ระมัดระวังเล็กน้อยจึงให้ทุกคนใหม่ที่สมบูรณ์แบบวิธีการของพระซึ่งอาจปรากฏที่รุนแรงมากสำหรับวันที่ทันสมัยและอายุ แนะนำที่ดีที่สุดอาจจะเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับความเข้าใจที่แท้จริงคือการประชุมร่วมกับการฝึก Bhikkhu ที่ควรจะประจักษ์และสะท้อนให้เห็นถึงคุณภาพที่เงียบสงบและมีความสุขจากทาง Bhikkhu ของชีวิต. วินัยของพระสงฆ์คือการกลั่นและมีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นที่เอื้อต่อการ ที่เกิดขึ้นของสติและปัญญา จรรยาบรรณนี้เรียกว่าพระวินัย ขณะที่มันไม่สิ้นสุดในตัวเองก็เป็นเครื่องมือที่ดีซึ่งสามารถเป็นเครื่องมือในการที่นำไปสู่การสิ้นสุดของความทุกข์ทรมาน. นอกเหนือจากการฝึกอบรมโดยตรงที่พระวินัยให้ก็ยังสร้างความสัมพันธ์กับผู้คนนอนโดยไม่ต้องมีความร่วมมือ มันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะมีชีวิตอยู่ในขณะที่พระภิกษุสงฆ์ พระภิกษุสงฆ์สามารถที่จะมีชีวิตอยู่เป็นขอทานเพราะวางคนเคารพในการประชุมสงฆ์และกำลังเตรียมที่จะช่วยในการสนับสนุนเขา นี้จะทำให้เกิดความสัมพันธ์ของการเคารพและความกตัญญูที่ทั้งฆราวาสและพระภิกษุสงฆ์ถูกเรียกร้องให้ปฏิบัติโดยเฉพาะวิถีชีวิตและความรับผิดชอบของพวกเขาที่มีความไวและความจริงใจ. จำนวนมากของกฎระเบียบวินัยที่ถูกพัฒนาขึ้นมาโดยเฉพาะเพื่อหลีกเลี่ยงการกระทำผิดคนหรือวางให้สูงขึ้นเพื่อ ความเข้าใจผิดหรือสงสัย (เช่นกฎระเบียบเงื่อนไขที่ว่าชายอีกคนหนึ่งจะนำเสนอเมื่อพระภิกษุสงฆ์และหญิงอื่นจะอยู่ด้วยกันตามลำพัง) ในฐานะที่เป็นพระภิกษุสงฆ์ไม่มีความประสงค์ที่จะรุกรานโดยการยุ่งและยากที่จะดูแลและวางพุทธไม่อยากจะตั้งใจทำให้เกิดพระภิกษุสงฆ์ที่จะประนีประนอมวินัยหนังสือเล่มนี้จึงมีจุดมุ่งหมายที่จะเป็นคู่มือที่มีประโยชน์ในด้านที่สำคัญของพระวินัยเป็นมัน ที่เกี่ยวข้องกับการวางคน. ให้หมายถึงสำหรับการสนับสนุนพระวินัยเป็นที่วางไว้โดยพระพุทธเจ้าในกฎระเบียบปฏิบัติของหลายกำหนดสถานะของพระภิกษุสงฆ์ที่เป็นที่ของขอทาน ไม่ได้หมายความว่ามีส่วนบุคคลของการสนับสนุนเป็นวิธีการในทางปฏิบัติมากในการทำความเข้าใจสัญชาตญาณที่จะแสวงหาการรักษาความปลอดภัย นอกจากนี้จำเป็นที่จะต้องแสวงหาทานให้พระภิกษุสงฆ์ที่มาของการทำสมาธิในสิ่งที่สิ่งที่มีความจำเป็นจริงๆ ปัจจัยสี่อาหารเครื่องนุ่งห่มที่อยู่อาศัยและยารักษาโรคเป็นสิ่งที่คนนอนสามารถนำเสนอเป็นวิธีการปฏิบัติในการแสดงความเอื้ออาทรและการแข็งค่าของความเชื่อของพวกเขาในการที่อยู่ในชุมชนที่นับถือศาสนาพุทธ แทนที่จะให้ปัจจัยแก่พระสงฆ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ใครชอบและรู้เรียนรู้ที่จะนำเสนอให้กับพระสงฆ์พุทธฝึกว่าเป็นการกระทำของความเชื่อและความเคารพต่อพระสงฆ์โดยรวม พระสงฆ์ตอบสนองโดยการร่วมกันทำบุญกระจายความปรารถนาดีและคำสอนของพระพุทธเจ้าให้กับทุกคนที่ต้องการที่จะได้ยินโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกส่วนตัว. อาหารพระภิกษุสงฆ์ที่ได้รับอนุญาตในการเก็บรวบรวมรับและกินอาหารระหว่างยามเช้าและเที่ยง (นำไปเป็น 12 เที่ยง ) เขาไม่ได้รับอนุญาตให้กินอาหารนอกเวลานี้และเขาจะไม่ได้รับอนุญาตในการจัดเก็บอาหารในชั่วข้ามคืน น้ำธรรมดาที่สามารถนำมาได้ตลอดเวลาโดยไม่ต้องได้รับการเสนอ แม้ว่าพระภิกษุสงฆ์อาศัยอยู่บนสิ่งที่จะนำเสนอการกินเจเป็นกำลังใจ. พระภิกษุสงฆ์ต้องมีกินและ drinkables ยกเว้นน้ำเปล่าที่นำเสนออย่างเป็นทางการไปอยู่ในมือของเขาหรือวางไว้บนบางสิ่งบางอย่างในการติดต่อโดยตรงด้วยมือของเขา ในประเพณีไทยในการสั่งซื้อเพื่อป้องกันการสัมผัสกับผู้หญิงเขาโดยทั่วไปจะกำหนดลงผ้าที่จะได้รับสิ่งที่นำเสนอโดยผู้หญิง เขาไม่ได้รับอนุญาตให้รักษาหรือทำอาหารยกเว้นในกรณีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง. ตามวินัยพระภิกษุสงฆ์เป็นสิ่งต้องห้ามจากการกินผลไม้หรือผักที่มีเมล็ดพันธุ์ที่อุดมสมบูรณ์ ดังนั้นเมื่อนำเสนอสิ่งนั้นฆราวาสทั้งสามารถเอาเมล็ดหรือผลไม้ที่อนุญาตเล็กน้อยทำลายมันด้วยมีด นี้จะกระทำโดยการเจาะผลไม้และพูดว่าในเวลาเดียวกัน 'Kappiyam Bhante' หรือ 'ฉันทำอนุญาตนี้เคารพเซอร์' (แปลเป็นภาษาอังกฤษ) มันเป็นคำแนะนำที่จะทราบว่ามากกว่าการ จำกัด สิ่งที่สามารถนำเสนอพระวินัย lays เน้นโหมดของการเสนอขาย เสนอขายควรจะทำในลักษณะที่เคารพทำให้การกระทำของการเสนอหนึ่งมีสติและสะท้อนแสงโดยไม่คำนึงถึงสิ่งหนึ่งคือการให้. เสื้อผ้าพระป่าโดยทั่วไปทำให้เสื้อคลุมของตัวเองจากผ้าที่จะได้รับ ผ้าฝ้ายธรรมดาสีขาวอยู่เสมอที่มีประโยชน์ (มันสามารถที่จะย้อมสีเหลืองน่าเบื่อที่ถูกต้อง) พื้นฐานเสื้อคลุมสามของพระพุทธรูปที่มีการเสริมด้วยเสื้อกันหนาว, เสื้อยืด, ถุงเท้า, ฯลฯ และเหล่านี้ของสีน้ำตาลที่เหมาะสมนอกจากนี้ยังสามารถนำเสนอ. Shelter โดดเดี่ยวเงียบและเรียบง่ายอาจจะเป็นคำอธิบายยุติธรรมของ ที่พักที่เหมาะสำหรับพระภิกษุสงฆ์ จากพระคัมภีร์ดูเหมือนว่ามาตรฐานทั่วไปของที่พักก็จะรู้สึกไม่สบายสาเหตุมิได้เสียสุขภาพยังไม่เป็นที่หรูหรา indulgently ตกแต่งเจียมเนื้อเจียมตัวที่มีลักษณะที่เรียบง่ายและเป็นประโยชน์นอกจากนี้ยังได้รับอนุญาต, มีการปกครองกับการใช้ 'สูงหรูหราเตียงหรือเก้าอี้', ที่อยู่, รายการที่อุดมสมบูรณ์ตามมาตรฐานในปัจจุบัน ดังนั้นเตียงที่เรียบง่ายเป็นสิ่งที่อนุญาตให้ใช้ถึงแม้ว่าพระสงฆ์ส่วนใหญ่ชอบพื้นผิวกระชับให้โดยเสื่อหรือผ้าห่มหนาแพร่กระจายบนพื้น. ศีลของพระภิกษุสงฆ์ไม่ให้เขานอนหลับมากกว่าสามคืนในห้องเดียวกับ unordained ชายและไม่ได้ไปนอนอยู่ในห้องนอนเช่นเดียวกับผู้หญิงคนหนึ่ง ในการให้บริการห้องพักชั่วคราวสำหรับคืนห้องว่างที่เรียบง่ายที่มีความเป็นส่วนตัวมีเพียงพอ. แพทย์พระภิกษุสงฆ์ที่ได้รับอนุญาตให้ใช้ยาถ้าพวกเขาจะนำเสนอในลักษณะเดียวกับอาหาร เมื่อนำเสนอทั้งอาหารหรือยาที่ควรจะจัดการอีกครั้งโดยฆราวาสเป็นที่ทำให้มันไม่ยอมอีกต่อไป ยาถือได้ว่าเป็นสิ่งที่ผู้ที่มีเฉพาะสำหรับการเจ็บป่วย สิ่งเหล่านั้นมียาชูกำลังหรือฟื้นฟูคุณภาพ (เช่นชาหรือน้ำตาล); และบางรายการที่มีคุณค่าทางโภชนาการในช่วงเวลาของความหิวทรุดโทรมหรือเมื่อยล้า (เช่นชีสหรือช็อคโกแลตที่ไม่ใช่นม). เบ็ดเตล็ดในขณะที่สถานการณ์การเปลี่ยนแปลงพระพุทธรูปพระสงฆ์ที่ได้รับอนุญาตให้ใช้จำเป็นขนาดเล็กอื่น ๆ เช่นเข็มมีดโกน ฯลฯ ในสมัยครั้งสิ่งดังกล่าวอาจรวมถึงปากกา, นาฬิกา, ไฟฉาย ฯลฯ ทั้งหมดเหล่านี้จะเป็นธรรมดาและเรียบง่าย, รายการค่าใช้จ่ายที่หรูหราหรือถูกต้องห้ามชัดแจ้ง. ขอเชิญหลักการของ mendicancy ห้ามพระภิกษุสงฆ์จากการถาม สำหรับสิ่งที่ถ้าเขาป่วยโดยไม่ได้รับเชิญ ดังนั้นเมื่อได้รับอาหารตัวอย่างเช่นพระภิกษุสงฆ์ที่ทำให้ตัวเองอยู่ในสถานการณ์ที่ผู้คนต้องการที่จะให้อาหาร ในช่วงเวลาที่จะไม่มีอาหารคำขอพระภิกษุสงฆ์ หลักการนี้ควรจะเป็นพาหะในใจเมื่อนำเสนออาหาร มากกว่าขอให้พระภิกษุสงฆ์ในสิ่งที่เขาต้องการจะดีกว่าที่จะถามว่าคุณสามารถนำเสนออาหารบางอย่าง พิจารณาว่าอาหารจะเป็นอาหารเพียงวันหนึ่งสามารถนำเสนอสิ่งที่ดูเหมือนว่าถูกต้องตระหนักว่าพระภิกษุสงฆ์ที่จะใช้สิ่งที่เขาต้องการและปล่อยให้ส่วนที่เหลือ วิธีที่ดีที่จะนำเสนอที่จะนำชามอาหารให้กับพระภิกษุสงฆ์และให้เขาเลือกสิ่งที่เขาต้องการจากแต่ละชาม. ชาและกาแฟสามารถนำเสนอในช่วงเวลาใด ๆ (ถ้าหลังจากเที่ยงโดยไม่ต้องนม) น้ำตาลหรือน้ำผึ้งสามารถนำเสนอในเวลาเดียวกันจะไปกับมัน. หนึ่งยังสามารถให้คำเชิญที่จะครอบคลุมในกรณีใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นที่คุณอาจจะไม่ได้ตระหนักถึงโดยกล่าวว่าสำหรับตัวอย่างเช่น 'Bhante ถ้าคุณต้องการหรือยาใด ๆ จำเป็นโปรดแจ้งให้เราทราบ ' เพื่อหลีกเลี่ยงการใด ๆความเข้าใจผิดจะดีกว่าที่จะค่อนข้างเฉพาะเกี่ยวกับสิ่งที่คุณเสนอ ยกเว้นกรณีที่ระบุเชิญเท่านั้นที่สามารถได้รับการยอมรับถึงสี่เดือนหลังจากที่หมดเวลามันจนกว่าต่ออายุ. รายการที่ไม่เหมาะสมรวมทั้งเงินของทีวีและวิดีโอเพื่อความบันเทิงที่ไม่ควรนำมาใช้โดยพระภิกษุสงฆ์ ภายใต้สถานการณ์บางวิดีโอธรรมะหรือโปรแกรมสารคดีอาจจะต้องรอดู โดยทั่วไปรายการที่หรูหราไม่เหมาะสมสำหรับพระภิกษุสงฆ์ที่จะยอมรับ นี้เป็นเพราะพวกเขาจะเอื้อต่อสิ่งที่แนบมาในใจของเขาเองและตื่นเต้นอิจฉาอาจได้ตั้งใจที่จะขโมยในใจของบุคคลอื่น นี้เป็นกรรมไม่ดี นอกจากนี้ยังดูไม่ดีสำหรับขอทานทานที่อาศัยอยู่บนการกุศลเป็นแหล่งที่มาของแรงบันดาลใจให้กับผู้อื่นเพื่อให้มีข้าวของที่หรูหรา เป็นผู้หนึ่งที่เป็นเนื้อหาที่มีเล็ก ๆ น้อย ๆ ควรจะเบาไปสู่โลกที่สัญชาตญาณของผู้บริโภคและความโลภจะวิปปิ้งขึ้นมาในจิตใจของผู้คน. แม้ว่าพระวินัยระบุข้อห้ามในการยอมรับและการจัดการเงินและทองจิตวิญญาณที่แท้จริงของมันคือการห้ามการใช้และการควบคุม มากกว่าเงินไม่ว่าจะเป็นเหล่านี้เป็นธนบัตรหรือบัตรเครดิต แม้พระวินัยห้ามพระภิกษุสงฆ์จากการมีคนอื่นรับเงินในนามของ ในแง่การปฏิบัติพระราชวงศ์จะถูกควบคุมทางการเงินจากเสนาบดีวางที่แล้วเชิญให้เปิดให้บริการสำหรับพระสงฆ์ที่จะถามสำหรับสิ่งที่พวกเขาต้องการภายใต้การดูแลของเจ้าอาวาส พระภิกษุสงฆ์จูเนียร์ยังมีที่จะขอให้ตัวแทนได้รับการแต่งตั้ง (โดยทั่วไปพระภิกษุสงฆ์อาวุโสหรือเจ้าอาวาส) ถ้าเขาอาจใช้เวลาถึงข้อเสนอของเสนาบดีที่จะจ่ายสำหรับการรักษาทางทันตกรรมหรือได้รับยารักษาโรคเช่น ซึ่งหมายความว่าเท่าที่เป็นไปได้พอสมควรบริจาคที่มีให้กับเสนาบดีเพื่อสนับสนุนพระสงฆ์จะไม่สูญเปล่าที่ไม่จำเป็นในการแปรเปลี่ยน. ถ้าฆราวาสความประสงค์ที่จะให้บางสิ่งบางอย่างเพื่อพระภิกษุสงฆ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือความไม่แน่นอน แต่สิ่งที่เขาต้องการเขาควร ให้เชิญ บริจาคเงินใด ๆ ที่ไม่ควรจะเป็นพระภิกษุ แต่เสนาบดีของวัดบางทีการกล่าวขวัญถ้ามันโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับรายการหรือความต้องการของพระภิกษุสงฆ์บางอย่าง สำหรับรายการดังกล่าวเป็นค่าใช้จ่ายในการเดินทางเงินจะได้รับการ Anagarika ประกอบ (ในชุดสีขาว) หรือฆราวาสประกอบที่แล้วสามารถซื้อตั๋วเครื่องดื่มสำหรับการเดินทางหรือสิ่งอื่นที่อาจต้องพระภิกษุสงฆ์ในเวลานั้น มันค่อนข้างออกกำลังกายที่ดีในการเจริญสติสำหรับคนธรรมดาที่จริงการพิจารณาสิ่งที่รายการเป็นสิ่งที่จำเป็นและนำเสนอผู้ที่มากกว่าเงิน. ความสัมพันธ์พระสงฆ์และแม่ชีนำไปสู่ชีวิตของคนโสดรวมในชนิดของพฤติกรรมทางเพศใด ๆ ที่เป็นสิ่งต้องห้าม ซึ่งรวมถึงการพูดชี้นำหรือแม้กระทั่ง PHY

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

เอาพระพุทธ แนะนำกฎ

คลิกสำหรับ ebook

พระกฎ : คำถามที่พบบ่อย

theravadin ถวายผ้าพระกฐิน ในพิธีถวายผ้าพระ theravadin .
ที่กฐินพระราชทาน
รวบรวมนี้สำหรับทุกคนที่สนใจเกี่ยวกับสงฆ์ ( สงฆ์ ) และเกี่ยวกับวิธีการที่เกี่ยวข้องกับพวกเขา บางคนอาจคิดว่าสายเลือดนี้ดังต่อไปนี้สุดเหวี่ยงแบบอนุรักษนิยม แต่แล้วมันเป็นประเพณีเก่าแก่ที่สุด . ข้อควรระวังเล็กน้อย ดังนั้นใครที่สมบูรณ์ใหม่กับเรื่องของการเป็นพระ ซึ่งอาจปรากฏขึ้นค่อนข้างรุนแรงสำหรับวันที่ทันสมัย และอายุ เบื้องต้นที่ดีที่สุด บางทีที่จำเป็นสำหรับความเข้าใจที่แท้จริง คือ การประชุมกับฝึกภิกษุผู้ควรแสดงรายการและสะท้อนให้เห็นถึงคุณภาพอันสดใสของภิกษุวิถีชีวิต .

วินัยของพระภิกษุ งดงาม และมีวัตถุประสงค์ที่จะเอื้อต่อการเกิดขึ้นแห่งสติและปัญญา รหัสของการปฏิบัติที่เรียกว่าพระวินัย . ในขณะที่มันไม่ได้เป็นจุดสิ้นสุดในตัวเอง มันเป็นเครื่องมือที่ดีเยี่ยมซึ่งสามารถบรรเลงในที่นำไปสู่การสิ้นสุดของทุกข์ . . .

นอกจากตรงการฝึกอบรมที่พระพุทธเจ้าแสดงนอกจากนี้ยังสร้างความสัมพันธ์กับฆราวาสโดยไม่ต้องมีความร่วมมือ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้ชีวิตเป็นพระ พระ สามารถที่จะอยู่เป็นคนขอทานเพราะคนที่วางเคารพการประชุมสงฆ์และพร้อมจะช่วยสนับสนุนเขานี้จะช่วยให้เพิ่มขึ้นถึงความสัมพันธ์ของการเคารพและความกตัญญูที่ทั้งพระและผู้ฟังถูกเรียกตัวมาฝึกซ้อมสไตล์ชีวิตของตนเองโดยเฉพาะ และความรับผิดชอบ มีความไวและความจริงใจ

หลายของกฎวินัยได้รับการพัฒนาเป็นพิเศษเพื่อหลีกเลี่ยงการรุกราน ผู้คนวางหรือให้สูงขึ้นจะเข้าใจผิดหรือสงสัย ( ตัวอย่างเช่นกฎระบุว่าชายอื่นอยู่ด้วย เมื่อพระและผู้หญิง มิฉะนั้นจะอยู่กันตามลำพัง ) เป็นพระประสงค์ที่จะขัดใจโดยการจุกจิกดูแลยาก และไม่วางพุทธจะต้องตั้งใจ เพราะพระจะประนีประนอม วินัย หนังสือเล่มนี้จึงมีวัตถุประสงค์ที่จะเป็นคู่มือที่มีประโยชน์กับลักษณะสำคัญของพระวินัยตามที่มันเกี่ยวข้องกับฆราวาส .

การให้ความสนับสนุน

พระวินัยที่พระพุทธเจ้าวางไว้ โดยในกฎของหลายทางปฏิบัติกำหนดสถานะของพระเป็นตัวของคนขอทาน ไม่มีส่วนบุคคลหมายถึงการสนับสนุนเป็นในทางปฏิบัติมาก หมายถึง ความเข้าใจ สัญชาตญาณในการแสวงหาความมั่นคง นอกจากนี้ ต้องแสวงหาบิณฑบาตให้พระภิกษุเป็นแหล่งของฌานในสิ่งที่จำเป็นจริงๆด้านปัจจัยสี่ อาหาร เสื้อผ้า ที่อยู่อาศัย และ ยา เป็นสิ่งที่ฆราวาสสามารถเสนอเป็นวิธีปฏิบัติที่แสดงถึงความเอื้ออาทรและความศรัทธาของพวกเขาในของชุมชนชาวพุทธ แทนที่จะให้โดยเฉพาะพระสงฆ์ที่ชอบและรู้ฝึกพุทธเรียนรู้ให้ประชาชนที่ศรัทธาและเคารพพระสงฆ์ที่เป็นทั้งพระตอบโดยการแบ่งปันบุญกระจายความดีและคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหมด ผู้ที่ปรารถนาจะได้ยิน โดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกส่วนตัว

อาหาร

พระที่ได้รับอนุญาตให้เก็บรับและบริโภคอาหารระหว่างเช้าและเที่ยง ( ถ่ายเป็นเที่ยง ) เขาไม่ได้รับอนุญาตให้บริโภคอาหารนอกช่วงเวลานี้ และเขาจะไม่ได้รับอนุญาตให้เก็บอาหารที่ค้างคืนน้ำธรรมดาได้ในเวลาใด ๆโดยไม่ได้รับ ถึงแม้ว่าพระอาศัยอยู่ในสิ่งที่เสนอ การกินเจคือใจ

พระต้องอาหารทั้งหมดและ drinkables ยกเว้นน้ำธรรมดาอย่างเป็นทางการเสนอลงในมือของเขา หรือวางในบางสิ่งบางอย่างในการติดต่อโดยตรงกับมือ ในสังคมไทย เพื่อป้องกันการติดต่อกับผู้หญิงเขามักจะตั้งลงผ้าที่จะได้รับสิ่งที่เสนอโดยผู้หญิง เขาไม่ได้รับอนุญาตให้แก้หรือปรุงอาหาร เว้นแต่ในสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง

ตามวินัย สงฆ์ คือห้ามกินผักหรือผลไม้ที่มีเมล็ดสมบูรณ์เต็มที่ ดังนั้น เมื่อเสนอเรื่อง ที่ผู้ฟังสามารถเอาเมล็ดหรือผลไม้ที่อนุญาตให้เพียงเล็กน้อยทำลายมันด้วยมีดนี้จะกระทำโดยเจาะผลไม้และพูดในเวลาเดียวกัน ' kappiyam bhante ' หรือ ' ฉันทำนี้ได้ ท่านเซอร์ " ( ภาษาอังกฤษแปล ) มันก็ให้ความรู้ เพื่อทราบว่า มากกว่าการ จำกัด สิ่งที่สามารถเสนอ พระวินัย lays เน้นโหมดของการเสนอขาย เสนอควรทำในลักษณะที่เคารพ การกระทำให้ปรากฏการหนึ่งโดยไม่คำนึงถึงสิ่งที่ให้

ผ้า

พระสงฆ์ป่าไม้โดยทั่วไปให้ตนเองจีวรจากผ้าที่ได้รับ ผ้าฝ้ายสีขาวธรรมดาที่มีประโยชน์อยู่เสมอ ( มันสามารถย้อมเพื่อชมทึบให้ถูกต้อง ) พื้นฐาน ' สาม ' ของจีวรที่พระพุทธเจ้าจะเสริมด้วยเสื้อกันหนาว เสื้อยืด เสื้อ ถุงเท้า ฯลฯ และนี้ เป็นสีน้ำตาลที่เหมาะสมยังสามารถเสนอ

ที่พัก

เดี่ยว ,เงียบและเรียบง่ายอาจจะยุติธรรม รายละเอียดของที่พักที่เหมาะสำหรับพระ จากคัมภีร์ดูเหมือนว่ามาตรฐานของที่พักทั่วไป คือไม่ก่อให้เกิดความรู้สึกไม่สบายหรือทำให้เสียสุขภาพ แต่ไม่ต้อง indulgently หรูหรา เจียมเนื้อเจียมตัวของตกแต่งของที่ง่ายและประโยชน์ธรรมชาติยังอนุญาตให้มีกฏห้ามใช้ ' สูง ' หรูหราเตียงหรือเก้าอี้ นั่นคือรายการที่มั่งคั่ง โดยมาตรฐานในปัจจุบัน ดังนั้นเตียงง่าย เป็นสิ่งที่อนุญาตให้ใช้ แต่พระสงฆ์ส่วนใหญ่ชอบกระชับผิวให้เสื่อหรือผ้าที่ปูบนพื้นหนา

ศีลของพระไม่อนุญาตให้เขานอนมากกว่า 3 คืน ในห้องเดียวกันกับชาย unordained และไม่ได้นอนเหมือนกัน นอนที่เป็นผู้หญิงในการให้บริการห้องพักชั่วคราวสำหรับกลางคืน ห้องว่างง่ายๆที่เป็นเรื่องส่วนตัวเพียงพอ

พระยาได้รับอนุญาตให้ใช้ยาถ้าพวกเขาจะถูกนำเสนอในลักษณะเดียวกับอาหาร เคยเสนอ หรืออาหารหรือยา ควรจัดการอีกครั้ง โดยผู้ฟัง ที่ทำให้มันไม่อนุญาต . ยาที่สามารถถือว่าเป็นสิ่งเหล่านั้นที่เฉพาะสำหรับความเจ็บป่วย

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.