The distant origins of the present

The distant origins of the present volume lie in an article entitled
"The End of History?" which I wrote for the journal The National
Interest in the summer of 1989. 1 In it, I argued that a remarkable
consensus concerning the legitimacy of liberal democracy as a
system of government had emerged throughout the world over
the past few years, as it conquered rival ideologies like hereditary
monarchy, fascism, and most recently communism. More than
that, however, I argued that liberal democracy may constitute the
"end point of mankind's ideological evolution" and the "final form
of human government," and as such constituted the "end of history."
That is, while earlier forms of government were characterized
by grave defects and irrationalities that led to their eventual
collapse, liberal democracy was arguably free from such fundamental
internal contradictions. This was not to say that today's
stable democracies, like the United States, France, or Switzerland,
were not without injustice or serious social problems. But these
problems were ones of incomplete implementation of the twin
principles of liberty and equality on which modern democracy is
founded, rather than of flaws in the principles themselves. While
some present-day countries might fail to achieve stable liberal
democracy, and others might lapse back into other, more primitive
forms of rule like theocracy or military dictatorship, the ideal
of liberal democracy could not be improved on.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำเนิดไกลของไดรฟ์ข้อมูลที่มีอยู่ในบทความได้รับ"การสิ้นสุดประวัติศาสตร์" ที่ผมเขียนสำหรับสมุดรายวันชาติสนใจในฤดูร้อนของปี 1989 1 ในนั้น ฉันโต้เถียงที่มีโดดเด่นมติเกี่ยวกับชอบธรรมของระบอบเสรีประชาธิปไตยเป็นการระบบของรัฐบาลได้เกิดทั่วโลกมากกว่าไม่กี่ปีที่ผ่านมา ตาม เพื่อเผยแพร่อุดมการณ์คู่แข่งตุ้นชอบรัชทายาทแห่งพระมหากษัตริย์ ฟาสซิสต์ และล่าสุดคอมมิวนิสต์ มากกว่าว่า อย่างไรก็ตาม ฉันโต้เถียงระบอบเสรีประชาธิปไตยที่อาจถือเป็นการ"จุดสิ้นสุดของวิวัฒนาการของมนุษย์อุดมการณ์" และ "สุดท้ายแบบรัฐบาลมนุษย์" และดังทะลัก"ท้ายประวัติศาสตร์"ในขณะที่นั่นคือ มีลักษณะรูปแบบก่อนหน้านี้ของรัฐบาลโดยข้อบกพร่องจนและ irrationalities ที่นำไปสู่การเก็บยุบ ระบอบเสรีประชาธิปไตยว่าฟรีจากพื้นฐานดังกล่าวกันข้ามภายใน คือไม่ต้องพูดว่า วันนี้เหมือน ๆ ที่มั่นคง เช่นสหรัฐอเมริกา ฝรั่งเศส หรือสวิสเซอร์ แลนด์ไม่มีไม่ มีความอยุติธรรมหรือปัญหาสังคมที่ร้ายแรง แต่เหล่านี้ปัญหามีคนทวิการดำเนินงานไม่สมบูรณ์หลักการของเสรีภาพและความเสมอภาคเป็นประชาธิปไตยสมัยใหม่ก่อ ตั้ง แทน ของข้อบกพร่องในหลักการตัวเอง ในขณะที่ประเทศบางเหตุการณ์อาจไม่บรรลุเสรีมั่นคงประชาธิปไตย และอื่น ๆ อาจ lapse ไว้กับอื่น ๆ มากขึ้นรูปแบบของกฎเช่นเทวาธิปไตย หรือเผด็จการทหาร พบกับประชาธิปไตยเสรีนิยมอาจไม่มากใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต้นกำเนิดที่ห่างไกลจากปัจจุบันปริมาณอยู่ในบทความเรื่อง
" จุดจบของประวัติศาสตร์ ? ที่ผมเขียนสำหรับนิตยสารผลประโยชน์แห่งชาติ
ในฤดูร้อน 1989 1 ในนั้น ผมได้เสนอว่า ไม่ธรรมดา
ฉันทามติเกี่ยวกับความถูกต้องของเสรีนิยมประชาธิปไตยเป็นระบบของรัฐบาลที่มีขึ้น

ทั่วโลกกว่าไม่กี่ปีที่ผ่านมา เป็นการเอาชนะคู่แข่งเหมือนเป็นกรรมพันธุ์
อุดมการณ์สมบูรณาญาสิทธิราชย์ ลัทธิฟาสซิสต์ และล่าสุด คอมมิวนิสต์ มากกว่า
นั่น แต่ผมแย้งว่าเสรีนิยมประชาธิปไตยอาจเป็น
" จุดสิ้นสุดของอุดมการณ์ของมนุษยชาติวิวัฒนาการ " และ " ไฟนอลฟอร์ม
ของรัฐบาลของมนุษย์ " และเป็นเช่นนั้น constituted " จุดสิ้นสุดของประวัติศาสตร์ "
คือว่าในขณะที่รูปแบบก่อนหน้านี้ของรัฐบาลมีลักษณะข้อบกพร่องและ irrationalities
โดยหลุมฝังศพ ที่นำไปสู่การล่มสลายในที่สุด
ของพวกเขาเสรีนิยมประชาธิปไตยเป็นอย่างฟรีจากความขัดแย้งภายในพื้นฐาน

นี้ไม่ได้ที่จะกล่าวว่าวันนี้
มั่นคงประเทศ เช่น สหรัฐอเมริกา ฝรั่งเศส และสวิตเซอร์แลนด์
ไม่ได้โดยไม่ต้องความไม่ยุติธรรม หรือปัญหาสังคมที่ร้ายแรง แต่ปัญหาอยู่ที่การไม่สมบูรณ์เหล่านี้

หลักการแฝดของเสรีภาพและความเสมอภาคซึ่งประชาธิปไตยที่ทันสมัย
ก่อตั้งมากกว่าข้อบกพร่องในหลักการของตัวเอง ในขณะที่บางประเทศในปัจจุบัน
อาจล้มเหลวเพื่อให้บรรลุประชาธิปไตย
มั่นคง และคนอื่นอาจล่วงเลยกลับเข้าไปในอื่น ๆรูปแบบดั้งเดิมมากขึ้นเช่น พลิกคว่ำ หรือกฎ

เผด็จการทางทหาร อุดมคติของประชาธิปไตยไม่อาจจะดีขึ้นได้