he next began to add a background o

he next began to add a background or context for his figures. starting on his right-hand side looking at the paper, he drew a horizon of trees and hills in silhouette. He clearly understood the notion of vanishing point which is displayed in his drawing of lines diminishing from the foreground into the distance which is plainly a road or path. Peter also understands the relational sizes between objects in pictorial terms,in that some objects appear bigger because they are nearer to the viewer. He is also very sensitive to changes in texture and how these can create space in that thing that are nearer seem more textured and therefore more solid. I was also struck by the strong sense of composition he displayed, knowing for example, when to add a cloud to balance the picture. In many ways this drawing he had made seemed like that of a trained landscape painter whit a knowledge of the tricks needed to create a large sense of space felt when viewing a landscape. At first I wondered whether he had been deliberately taught any of these. There were several particular features in these drawings which are worth noting.

First the general impression his landscapes create are that they are viewed from quite high up (plate 8). Somewhat similar to the viewpoints gained in the hilly countryside in which he lives and indeed through which he often journeys on bus rides with his 'nanny'. there are also differential aspects in the way he represents features in these landscapes. The horizons are drawn in true perspective as are any buildings included in the picture. these are combined whit roads and rivers being drawn as plans, he blends these approaches very effectively and there is no jarring visual discontinuity in the drawings (plate 9).

In a subsequent session I asked him to make a drawing of Oxford which I knew was a favourite subject. In this particular drawing he started with two lines which narrowed towards a vanishing point. He then drew two lines bisecting the previous two to from a crossroads. This seemed to give him the basic structure for the 'scene'. Buildings were added in perspective along these roads. Peter named the most significant buildings which were well-known aspects of the Oxford skyline. He still used an elevated viewpoint but he was able to capture the quality of streets receding into the distance whit the use of the vanishing point. This made me feel he had a clear understanding of the way perspective works over different kinds of terrain; how it is less and almost imperceptible in rolling countryside and how striking it is in the harsh geometric pattern of a townscape.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต่อไปเขาเริ่มต้นการเพิ่มพื้นหลังหรือบริบทสำหรับตัวเลขของเขา เขาเริ่มต้นบนเขาด้านขวามือมองที่กระดาษ วาดขอบเขตของต้นไม้และภูเขาในรูปเงาดำ เขาชัดเจนเข้าใจแนวคิดของจุด vanishing ซึ่งอยู่ในเขาวาดเส้นลดลงจากเบื้องหน้าเป็นระยะทางซึ่งเป็นอุปมาถนนหรือเส้นทาง ปีเตอร์ยังเข้าใจขนาดสัมพันธ์กันระหว่างวัตถุในเงื่อนไขจำ ที่วัตถุบางอย่างปรากฏใหญ่เนื่องจากอยู่ใกล้กับตัวแสดง เขาก็มีความสำคัญมากกับการเปลี่ยนแปลงพื้นผิว และวิธีเหล่านี้สามารถสร้างพื้นที่ในที่สิ่งที่เอื้อมดูเหมือนพื้นผิวมากขึ้น และแข็งขึ้นดังนั้น ฉันยังหลง โดยความแข็งแกร่งขององค์ประกอบที่เขาแสดง ตัวอย่าง รู้ว่าจะเพิ่มเมฆดุลภาพ ใน ภาพวาดนี้เขาได้ทำเหมือนที่ออกเป็นจิตรกรภูมิทัศน์การฝึกอบรมความรู้ด้านเทคนิคที่จำเป็นในการสร้างความรู้สึกเป็นใหญ่รู้สึกเมื่อดูแนวนอน ที่ ผมแปลกใจว่า ว่า เขามีการตั้งใจสอนใด ๆ เหล่านี้ มีคุณลักษณะเฉพาะหลายประการในภาพวาดเหล่านี้ซึ่งเร็ว ๆ นี้ ก่อน ภูมิประเทศของเขาสร้างความประทับใจทั่วไปว่า ดูจากที่สูงมากขึ้น (8 แผ่น) ค่อนข้างคล้ายกับมุมมองได้รับในชนบทฮิลลีเขาใช้ชีวิต และแน่นอนผ่านที่เขามักเจอร์นีย์บนบัสขี่กับเขา "พี่เลี้ยงเด็ก' ยังมีแง่มุมที่แตกต่างในวิธีเขาแสดงในภูมิประเทศเหล่านี้ ฮอลิซันส์จะวาดในมุมมองที่จริงเป็นอาคารใด ๆ ที่รวมอยู่ในภาพ มีถนนออกรวม และการออกแผนแม่น้ำ เขาผสมผสานแนวทางเหล่านี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพมาก และมีโฮภาพไม่ jarring ในภาพวาด (แผ่น 9) ในสมัยต่อมา ฉันขอให้เขาทำรูปวาดของอ๊อกซฟอร์ดซึ่งผมรู้ว่า เป็นเรื่องที่ชื่นชอบ ในรูปวาดนี้เฉพาะ เขาเริ่มต้น ด้วยแถวที่จำกัดต่อจุด vanishing จากนั้นเขาดึงบรรทัดสอง bisecting สองก่อนหน้านี้ไปจากการครอสโร้ด นี้ดูเหมือนจะให้เขามีโครงสร้างพื้นฐานสำหรับ 'ฉาก' อาคารถูกเพิ่มในมุมมองตามถนนเหล่านี้ ปีเตอร์ชื่ออาคารที่สำคัญซึ่งไม่รู้จักลักษณะของสกายไลน์ออกซ์ฟอร์ด เขายังใช้เป็นจุดชมวิวสูง แต่เขาสามารถจับภาพคุณภาพของเหตุเข้าออกห่างใช้จุด vanishing นี้ทำให้ฉันรู้สึกว่า เขามีการทำความเข้าใจวิธีการมุมมองการทำงานผ่านต่าง ๆ ภูมิประเทศ มีน้อยกว่า และเกือบความในชนบทและวิธีโดดเด่นจะอยู่ในรูปแบบเรขาคณิตรุนแรงของ townscape เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต่อไปเขาเริ่มที่จะเพิ่มพื้นหลังหรือบริบทสำหรับตัวเลขของเขา เริ่มตั้งแต่วันที่ด้านขวามือของเขามองไปที่กระดาษที่เขาดึงขอบฟ้าของต้นไม้และภูเขาในเงา เขาเข้าใจได้อย่างชัดเจนความคิดของจุดที่หายไปซึ่งจะปรากฏในภาพวาดของเขาลดน้อยลงจากเส้นเบื้องหน้าในระยะทางที่ชัดถ้อยชัดคำเป็นถนนหรือเส้นทาง ปีเตอร์ยังเข้าใจขนาดสัมพันธ์ระหว่างวัตถุในแง่ภาพในการที่วัตถุบางอย่างปรากฏใหญ่เพราะพวกเขาอยู่ใกล้กับผู้ชม นอกจากนี้เขายังมีความไวต่อการเปลี่ยนแปลงในเนื้อและวิธีการเหล่านี้สามารถสร้างพื้นที่ในสิ่งที่ดูเหมือนใกล้พื้นผิวมากขึ้นและดังนั้นจึงมั่นคงมากขึ้น ผมยังตีด้วยความรู้สึกที่แข็งแกร่งของเขาแสดงองค์ประกอบรู้ตัวอย่างเช่นเมื่อมีการเพิ่มระบบคลาวด์เพื่อความสมดุลของภาพที่ ในหลาย ๆ วิธีการวาดภาพนี้เขาทำดูเหมือนว่าจิตรกรภูมิทัศน์ที่ผ่านการฝึกอบรมความรู้เล็กน้อยของเทคนิคที่จำเป็นในการสร้างความรู้สึกที่มีขนาดใหญ่ของพื้นที่รู้สึกเมื่อดูภูมิทัศน์ ตอนแรกผมสงสัยว่าเขาได้รับการสอนโดยเจตนาใด ๆ เหล่านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีคุณสมบัติหลายอย่างในภาพวาดเหล่านี้ซึ่งเป็นที่น่าสังเกต. เป็นครั้งแรกประทับใจทั่วไปภูมิทัศน์ของเขาสร้างเป็นว่าพวกเขาจะมองจากสูงมากขึ้น(แผ่น 8) ค่อนข้างคล้ายกับมุมมองที่ได้รับในชนบทที่เป็นเนินเขาที่เขาอาศัยอยู่และแน่นอนโดยที่เขามักจะเดินทางขี่รถบัสที่มี 'พี่เลี้ยง' ของเขา นอกจากนี้ยังมีแง่มุมที่แตกต่างกันในทางที่เขาแสดงให้เห็นถึงคุณสมบัติในภูมิประเทศเหล่านี้ ขอบฟ้าจะมีการวาดในมุมมองที่แท้จริงเช่นเดียวกับอาคารใด ๆ ที่รวมอยู่ในภาพ เหล่านี้จะรวมถนนเล็กน้อยและแม่น้ำถูกดึงเป็นแผนการที่เขาผสมผสานวิธีการเหล่านี้อย่างมีประสิทธิภาพและไม่มีการต่อเนื่องภาพที่สั่นสะเทือนในภาพวาด (แผ่น 9). ในเซสชั่นที่ตามมาฉันถามเขาว่าจะทำให้ภาพวาดของฟอร์ดซึ่งผมรู้ว่าเป็น เรื่องที่ชื่นชอบ ในการวาดภาพนี้โดยเฉพาะที่เขาเริ่มต้นด้วยสองเส้นซึ่งลดลงไปสู่จุดที่หายไป จากนั้นเขาก็เข้ามาสองเส้นตัดก่อนหน้านี้สองไปจากสี่แยก นี้ดูเหมือนจะทำให้เขามีโครงสร้างพื้นฐานสำหรับ 'ฉาก' อาคารที่ถูกเพิ่มเข้ามาในมุมมองตามถนนเหล่านี้ ปีเตอร์ชื่ออาคารที่สำคัญที่สุดซึ่งเป็นด้านที่รู้จักกันดีของเส้นขอบฟ้าฟอร์ด เขายังคงใช้มุมมองที่สูง แต่เขาก็สามารถที่จะจับภาพที่มีคุณภาพของถนนถอยลงไปในระยะทางที่ใช้ส่วนเล็กน้อยจุดที่หายไปนั้น นี้ทำให้ผมรู้สึกว่าเขามีความเข้าใจที่ชัดเจนของวิธีการทำงานผ่านมุมมองที่แตกต่างกันของภูมิประเทศ; วิธีการที่จะน้อยลงและเกือบมองไม่เห็นในการกลิ้งชนบทและวิธีการที่โดดเด่นอยู่ในรูปแบบทางเรขาคณิตที่รุนแรงของภูมิทัศน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาต่อไปเริ่มเพิ่มพื้นหลังหรือบริบทตัวเลขของเขา เริ่มต้นบนด้านขวามือของเขามองกระดาษที่เขาวาดเส้นขอบฟ้าของต้นไม้และภูเขาใน Silhouette เขาเข้าใจความคิดของจุดหายไปซึ่งจะปรากฏในการวาดภาพของเขาของสายลดลงจากเบื้องหน้าออกไป ซึ่งกลายเป็นถนนหรือเส้นทางปีเตอร์ยังเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างขนาดวัตถุในแง่ภาพ ในที่วัตถุบางอย่างปรากฏใหญ่เพราะพวกเขาจะใกล้ชิดกับตัวแสดง เขายังมากไวต่อการเปลี่ยนแปลงในเนื้อและวิธีการเหล่านี้สามารถสร้างพื้นที่ในที่ที่ใกล้พื้นผิวและดังนั้นจึงดูเหมือนจะแข็งมากขึ้น ผมก็หลงโดยความรู้สึกที่แข็งแกร่งขององค์ประกอบที่เขาแสดง ทราบว่า ตัวอย่างเมื่อต้องการเพิ่มเมฆเพื่อความสมดุลของภาพ ในหลายวิธีนี้เขาวาดได้เหมือนของเล็กน้อยภูมิทัศน์จิตรกรฝึกความรู้ด้านเทคนิคที่จำเป็นในการสร้างความรู้สึกของพื้นที่ขนาดใหญ่รู้สึกเมื่อดูในแนวนอน ตอนแรกผมสงสัยว่า เขามีเจตนาสอนใด ๆของเหล่านี้ มีหลายคุณสมบัติเฉพาะในการวาดเหล่านี้ ซึ่งมีมูลค่า noting .

ก่อนการแสดงผลทั่วไปของเขาที่สร้างที่พวกเขาดูค่อนข้างสูง ( 8 แผ่น ) ค่อนข้างคล้ายกับทัศนะได้รับในบริเวณชนบทที่เขาอาศัยอยู่ และแน่นอนที่เขามักจะเดินบนที่ขี่รถกับพี่เลี้ยงของเขา ' ' มีลักษณะแตกต่างกันในทางที่เขาแสดงถึงคุณสมบัติในทัศนียภาพเหล่านี้ขอบเขตวาดในมุมมองที่เป็นจริงเป็นอาคารใดรวมอยู่ในรูปภาพ เหล่านี้จะรวมกันถนนเล็กน้อยและแม่น้ำถูกวาด เป็นแผนการที่เขาผสมวิธีการเหล่านี้มีประสิทธิภาพมากและไม่มีความสั่นสะเทือนภาพไม่ต่อเนื่องในการวาดรูป ( แผ่น 9 ) .

ในเวลาต่อมาฉันถามเขาเพื่อให้ภาพวาดของ Oxford ซึ่งผมรู้ว่าเป็นวิชาที่ชื่นชอบในนี้เขียนโดยเฉพาะ เขาเริ่มต้นกับสองบรรทัดซึ่งลดลงสู่จุดหายไป . จากนั้นเขาก็ดึงเส้น bisecting ก่อนหน้านี้สองต่อจากสี่แพร่ง นี้จะให้พื้นฐานสำหรับ ' ฉาก ' อาคารที่ถูกเพิ่มในมุมมองตามถนนเหล่านี้ ปีเตอร์ ชื่ออาคารที่สำคัญที่สุดซึ่งเป็นลักษณะที่รู้จักกันดีของ Oxford เส้นขอบฟ้าเขายังคงใช้มุมมองที่มีสูง แต่เขาก็สามารถที่จะจับภาพที่มีคุณภาพของถนนถอยห่างออกไปเล็กน้อย ใช้ของหายไปจุด นี้ทำให้ผมรู้สึกว่า เขามีความเข้าใจที่ชัดเจนของวิธีการทำงานผ่านมุมมองที่แตกต่างกันของภูมิประเทศ ; วิธีการเป็นน้อยและเกือบจะมองไม่เห็นในชนบทกลิ้งและวิธีการที่โดดเด่นอยู่ในรูปทรงเรขาคณิตที่แข็งกร้าวของภูมิทัศน์เมือง .