Recent developments in functional f

Recent developments in functional food research have
generated renewed interest in bioactive compounds including
bioactive peptides. The word “peptide” comes from the Greek
term “p 3ptidia” translated as “small digestibles” or “digested”
(Shahidi & Zhong, 2008). Biological activity of peptides were first
reported by Mellander in 1950. In the last two decades there has
been a strong interest in bioactive peptide identification and
characterization. Researchers continue to investigate new sources,
extraction methods and evaluate health benefits of bioactive
peptides. Bioactive peptides are specific protein fragments that
can alter body functions or conditions and may ultimately influence
health positively (Korhonen & Pihlanto, 2006). Such
peptides are inactive within the sequence of the parent protein
and can be released by several hydrolysis techniques. Bioactive
peptides have potential to help reduce the worldwide epidemic
of chronic diseases affecting 58 million people annually (Sun,
2013). Currently the market for functional proteins and peptides
is valued at $75 billion/year (Sun, 2013). Peptide based
drugs sales are growing at a rapid pace with annual sales of $20
billion corresponding to 2% of the global drug market (Sun,
2013). Bioactive peptides from food proteins offer major potential
for incorporation into functional foods and nutraceuticals.
Major drivers for bioactive peptides drugs include their role as
hormones, neurotransmitters and neuromodulaters, and low
toxicity or non-toxicity of metabolic cleavage products. Challenges
associated with the introduction of new peptide products
include proteolytic degradation, fast clearance in the body, low
solubility in water, immunogenicity (Bellmann-Sickert & Beck-
Sickinger, 2010) and regulatory hurdles. Inactive or latent form
of bioactive peptides in parent protein can be activated by proteolysis
(Ryan, Ross, Bolton, Fitzgerald, & Stanton, 2011). Bioactive
peptides may be produced by several methods: the most
commonly employed are based on enzymatic hydrolysis by
digestive enzymes derived from micro-organisms and fermentation
of food proteins (Kim & Wijesekara, 2013). However other
methods based on chemical hydrolysis or sub-critical water hydrolysis
have also been widely researched in recent decades

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคืบหน้าล่าสุดในการวิจัยอาหารทำงานได้สร้างความสนใจในสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพรวมทั้งเปปไทด์ที่ออกฤทธิ์ทางชีวภาพ คำว่า "เปปไทด์" มาจากภาษากรีกคำว่า"พี 3ptidia" แปลว่า "digestibles เล็ก" หรือ "ย่อย" (Zhong Shahidi และ 2008) ฤทธิ์ทางชีวภาพของเปปไทด์ที่ได้รับครั้งแรกที่รายงานโดย Mellander ในปี 1950 ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาได้มีรับความสนใจอย่างมากในการระบุเปปไทด์ที่ออกฤทธิ์ทางชีวภาพและลักษณะ นักวิจัยยังคงตรวจสอบแหล่งที่มาใหม่วิธีการสกัดและประเมินผลประโยชน์ต่อสุขภาพของออกฤทธิ์ทางชีวภาพเปปไทด์ เปปไทด์ที่มีฤทธิ์ทางชีวภาพเศษโปรตีนที่เฉพาะเจาะจงที่สามารถปรับเปลี่ยนการทำงานของร่างกายหรือเงื่อนไขและในที่สุดอาจมีผลต่อสุขภาพในเชิงบวก(Korhonen และ Pihlanto 2006) เช่นเปปไทด์ไม่ได้ใช้งานภายในลำดับของโปรตีนที่ผู้ปกครองและสามารถปล่อยออกมาจากการย่อยสลายหลายเทคนิค ออกฤทธิ์ทางชีวภาพเปปไทด์มีศักยภาพที่จะช่วยลดการแพร่ระบาดทั่วโลกของโรคเรื้อรังที่มีผลต่อ58 ล้านคนต่อปี (Sun, 2013) ปัจจุบันตลาดสำหรับโปรตีนเปปไทด์การทำงานและมีมูลค่า $ 75000000000 / ปี (อาทิตย์ 2013) เปปไทด์ตามการขายยาเสพติดที่มีการเจริญเติบโตที่ก้าวอย่างรวดเร็วมียอดขาย $ 20 พันล้านที่สอดคล้องกับ 2% ของตลาดยาเสพติดทั่วโลก (Sun, 2013) เปปไทด์ที่ออกฤทธิ์ทางชีวภาพจากโปรตีนที่อาหารมีศักยภาพที่สำคัญสำหรับการรวมตัวเข้าไปในอาหารทำงานและ nutraceuticals. ไดรเวอร์ที่สำคัญสำหรับยาเสพติดเปปไทด์ที่ออกฤทธิ์ทางชีวภาพรวมถึงบทบาทของพวกเขาเป็นฮอร์โมนและสารสื่อประสาท neuromodulaters และต่ำเป็นพิษหรือไม่เป็นพิษของผลิตภัณฑ์ความแตกแยกการเผาผลาญอาหาร ความท้าทายที่เกี่ยวข้องกับการเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่เปปไทด์รวมถึงการย่อยสลายโปรตีนกวาดล้างอย่างรวดเร็วในร่างกายต่ำสามารถในการละลายในน้ำภูมิคุ้มกัน(Bellmann-Sickert และ Beck- Sickinger 2010) และอุปสรรคด้านกฎระเบียบ รูปแบบที่ไม่ได้ใช้งานหรือแฝงของเปปไทด์ที่ออกฤทธิ์ทางชีวภาพโปรตีนปกครองสามารถใช้งานได้โดย proteolysis (ไรอันรอสส์, โบลตัน, ฟิตซ์เจอรัลด์และสแตนตัน 2011) ออกฤทธิ์ทางชีวภาพเปปไทด์อาจจะผลิตโดยวิธีการหลายส่วนใหญ่ลูกจ้างทั่วไปจะขึ้นอยู่กับการย่อยสลายโดยเอนไซม์เอนไซม์ย่อยอาหารที่ได้มาจากจุลินทรีย์และการหมักของโปรตีนอาหาร(คิมและ Wijesekara 2013) อย่างไรก็ตามอื่น ๆวิธีการขึ้นอยู่กับการย่อยสลายสารเคมีหรือการย่อยสลายน้ำย่อยที่สำคัญยังได้รับการวิจัยกันอย่างแพร่หลายในทศวรรษที่ผ่านมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ล่าสุดในการพัฒนาวิจัยอาหารสุขภาพมี
สร้างความสนใจอีกครั้งในสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพรวมทั้ง
สารเปปไทด์ คำว่า " เปปไทด์ " มาจากภาษากรีกคำว่า " p
3ptidia " แปลว่า " เล็ก digestibles " หรือ " ย่อย "
( shahidi & Zhong , 2008 ) ฤทธิ์ทางชีวภาพของเปปไทด์เป็นคนแรก
รายงานโดย mellander ในปี 1950 ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมามี
ได้รับความสนใจในการระบุและเปปไทด์ชีวภาพ
ตัวละคร นักวิจัยยังคงศึกษาแหล่งใหม่
วิธีการสกัดและประเมินสุขภาพประโยชน์ของชีวภาพ
เปปไทด์ สารออกฤทธิ์ทางชีวภาพของโปรตีนเปปไทด์เป็นชิ้นส่วนที่เฉพาะเจาะจงที่สามารถปรับเปลี่ยนการทำงานของร่างกายหรือ

สุขภาพเงื่อนไขและในที่สุดอาจมีอิทธิพลทางบวก ( korhonen & pihlanto , 2006 ) เช่น
เปปไทด์จะใช้งานภายในลำดับของโปรตีนและผู้ปกครอง
สามารถออก โดยเทคนิคการย่อยสลายหลาย สารออกฤทธิ์ทางชีวภาพ
เปปไทด์มีศักยภาพที่จะช่วยลดการแพร่ระบาดของโรคเรื้อรังที่มีผลต่อทั่วโลก
58 ล้านคนต่อปี ( Sun ,
2013 ) ปัจจุบันตลาดโปรตีนการทำงานและเปปไทด์
คือมูลค่า $ 75 พันล้าน / ปี ( Sun , 2013 ) โดย
เปปไทด์ขายยา มีการเติบโตที่ก้าวอย่างรวดเร็ว ด้วยยอดขายรายปีของ $ 20
พันล้านที่ 2% ของตลาดยาโลก ดวงอาทิตย์
2013 ) สารเปปไทด์จากโปรตีนในอาหารให้
ศักยภาพหลักเข้าไปในอาหารฟังก์ชันและ nutraceuticals .
ไดรเวอร์ที่สำคัญสำหรับสารเปปไทด์ รวมถึงบทบาทของพวกเขาเป็นยาฮอร์โมน สารสื่อประสาท และ neuromodulaters
, ,
น้อยความเป็นพิษและความเป็นพิษของผลิตภัณฑ์ที่ไม่ใช่การเผาผลาญ ความท้าทาย
ที่เกี่ยวข้องกับการแนะนำผลิตภัณฑ์ใหม่รวมถึงความสามารถในการย่อยสลายสาร
รวดเร็วพิธีการในร่างกายต่ำ
ละลายในน้ำ สามารถ ( bellmann ซีเกิร์ต&เบ็ค -
ซิคคิงเกอร์ , 2010 ) และอุปสรรคด้านกฎระเบียบ ใช้งานหรือแฝงสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพของโปรตีนเปปไทด์ในรูปแบบ
ผู้ปกครองสามารถใช้งานโดยโปรตีโ ลซิส
( ไรอันรอส โบลตัน ฟิตซ์เจอรัลด์ & Stanton , 2011 ) เปปไทด์ชีวภาพ
อาจจะผลิตโดยวิธีการทั่วไปที่ใช้มากที่สุด

โดยเอนไซม์จากจุลินทรีย์และเอนไซม์ย่อยอาหารที่ได้จากการหมัก
ของโปรตีนในอาหาร ( คิม & wijesekara 2013 ) อย่างไรก็ตาม วิธีการอื่น ๆขึ้นอยู่กับการย่อยทางเคมีหรือ

น้ำเอนไซม์ที่สำคัญย่อยยังได้รับความสนใจอย่างกว้างขวางในทศวรรษที่ผ่านมา