You ran up the steps and arrived at

You ran up the steps and arrived at the door of the cottage at sunset, finding Steven returning Skarmory to its ball. As soon as you made eye contact, you dove into his arms.

Hugging each other tightly, you buried your face in his chest. You felt so stressed and yet, so relieved at the same time; a huge weight that you’d been carrying suddenly fell off your shoulders after the talk with Brendan, and now seeing Steven here the day before he left…

“[Name]…”

You stifled your shallow sobs, tears running down your cheeks. “Steven… I’m so sorry. I don’t want to be a burden.”

“You aren’t a burden,” he mumbled into your hair. “Please don’t fret.”

He held you back by the shoulders, placing a small kiss on your forehead and wiping the tears away with his thumb. “I formally invite you to stargaze with me tonight for the Litleonid meteor shower, [Name]. Would you like to join me?”

“Please.”

***

The bed was warm, a light quilt over the both of you. Thankfully, Mossdeep summer was just the right temperature, leaving the room at a cool seventy degrees Fahrenheit. You fit snugly, curled up against his body with his arm draped over your waist, breathing in sync. Both of you had spent a while talking about whatever came to mind (“The way the comets left those trails in the sky was so striking,” “Agreed,”) and then staring into each other’s eyes, quietly laughing together whenever it got too solemn. You would save his departure for later.

He sat up and turned on the light.

“I was going to do this during the star show, but it seemed too formulaic at the time,” Steven admitted, reaching over the side of the bed. “I was never sure of what time would be the most appropriate, but I let it drag on for too long.”

“What do you mean?” Sleepy, you sat up as well. He’d clearly piqued your interest.

“Metagrossite is my second favorite stone, but can you guess what my first favorite is?”

“No clue. I fold.”

He pulled out a small box with an engagement ring. “Mrs. [Name] Stone.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณวิ่งขึ้นขั้นตอน และมาถึงที่ประตูของคอทเทจซันเซ็ท ค้นหาความ Skarmory ลูกของ Steven ทันทีที่คุณทำตา คุณกระโดดลงไปในแผ่นดินของเขา คุณกอดกันแน่น ฝังใบหน้าของคุณในหน้าอกของเขา คุณรู้สึกเครียดมาก และยัง เพื่อปลดปล่อยพร้อมกัน น้ำหนักมากที่คุณได้รับการดำเนินการทันทีก้มปิดไหล่ของคุณหลังจากพูดคุยกับเบรน และตอนนี้ เห็น Steven นี่วันก่อนเขา... "[ชื่อ]..." คุณ stifled คุณ sobs ตื้น น้ำตาไหลลงแก้มของคุณ "Steven... ดังนั้นขอโทษ ผมไม่อยากเป็นภาระ" "คุณไม่ภาระ เขา mumbled เป็นเส้นผมของคุณ "โปรดไม่ต้องกังวลเลย" เขาชอบคุณกลับ โดยไหล่ จูบเล็ก ๆ วางไว้บนหน้าผากของคุณ และเช็ดน้ำตาเก็บ ด้วยนิ้วหัวแม่มือของเขา "ฉันอย่างเป็นกิจจะลักษณะเชิญคุณ stargaze กับผมคืนนี้สำหรับการ Litleonid ฝน, [ชื่อ] คุณต้องการบ้าง" "กรุณา" *** นอนอบอุ่น ควิลท์อ่อนกว่าทั้งสองของคุณ ขอบคุณ Mossdeep ร้อนได้เพียงอุณหภูมิ ออกจากห้องความเย็นเซเว่นตี้องศาฟาเรนไฮต์ คุณแน่นเพียงพอ โค้งขึ้นกับร่างกายของเขา ด้วยแขนของเขาภาพยนตร์ช่วงเอวของคุณ หายใจให้ตรงกัน ทั้งของคุณใช้เวลาขณะพูดอะไรมาคิด ("แบบดาวหางซ้ายที่เส้นทางบนท้องฟ้าดังนั้นโดดเด่น "ตกลง"), และคู่เป็นของกันตา ติดหัวเราะกันเมื่อใดก็ ตามที่ได้ปฏิญาณตนไปแล้ว คุณจะบันทึกระดับของเขาในภายหลัง เขานั่งขึ้น และเปิดไฟ "ฉันจะทำในระหว่างดูดาว แต่ดูเหมือน formulaic เกินเวลา Steven ยอมรับ ถึงผ่านด้านข้างของนอน "ผมไม่แน่ใจเวลาใดจะเหมาะสมสุด แต่ให้มันลากนานเกินไป" "ไม่คุณหมายถึงอะไร" ง่วงนอน คุณเสาร์ขึ้นเช่นกัน นอกจากนี้เขาชัดเจนมี piqued ความสนใจ "Metagrossite เป็นหินโปรดของฉันที่สอง แต่สามารถคุณคิดว่า ฉันชอบแรกคืออะไร" "ไม่ตั้งใจ ผมพับ" เขาดึงออกกล่องเล็กกับแหวนหมั้นการ "นาง [ชื่อ] หิน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณวิ่งขึ้นไปตามขั้นตอนและมาถึงที่ประตูของกระท่อมที่พระอาทิตย์ตกดินที่สตีเว่นกลับมาหา Skarmory เพื่อลูกของตน ทันทีที่คุณทำติดต่อตาคุณนกพิราบเข้าไปในอ้อมแขนของเขา. กอดกันและกันแน่นคุณฝังใบหน้าของคุณในหน้าอกของเขา คุณรู้สึกเครียดมากและยังดังนั้นโล่งใจในเวลาเดียวกัน น้ำหนักขนาดใหญ่ที่คุณต้องการรับการดำเนินการก็ลดลงออกจากไหล่ของคุณหลังจากที่พูดคุยกับเบรนแดนและตอนนี้เห็นสตีเว่นนี่วันก่อนที่เขาจะออก ... "[ชื่อ] ... " คุณกลั้นสะอื้นตื้นของคุณน้ำตาไหลลงแก้มของคุณ "สตีเว่น ... ฉันขอโทษ ฉันไม่ต้องการที่จะเป็นภาระ. "" คุณไม่ได้เป็นภาระ "เขาพึมพำเข้าไปในเส้นผมของคุณ "กรุณาอย่าหงุดหงิด." เขาจัดให้คุณกลับมาจากไหล่วางจูบเล็ก ๆ บนหน้าผากของคุณและเช็ดน้ำตาไปกับนิ้วหัวแม่มือของเขา "ผมอย่างเป็นทางการเชิญชวนให้คุณดูดาวกับฉันในคืนนี้สำหรับฝนดาวตก Litleonid [ชื่อ] คุณต้องการที่จะเข้าร่วมหรือไม่ "" ได้โปรด. "*** เตียงอบอุ่นผ้าห่มเบากว่าทั้งของคุณ โชคดีที่ในช่วงฤดูร้อน Mossdeep เป็นเพียงอุณหภูมิที่เหมาะสมออกจากห้องที่เย็นเจ็ดสิบองศาฟาเรนไฮต์ คุณพอดีขดขึ้นกับร่างกายของเขาด้วยแขนของเขาพาดเอวของคุณหายใจในซิงค์ คุณทั้งสองได้ใช้เวลาในขณะที่พูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่มาถึงใจ ("วิธีที่ดาวหางซ้ายเส้นทางผู้ที่อยู่ในท้องฟ้าเป็นที่โดดเด่นมาก" "ตกลง") แล้วจ้องมองเข้าไปในดวงตาของกันและกันอย่างเงียบ ๆ หัวเราะด้วยกันเมื่อใดก็ตามที่มีมากเกินไป เคร่งขรึม คุณจะประหยัดการเดินทางของเขาในภายหลัง. เขาลุกขึ้นนั่งและหันไฟ. "ผมจะทำเช่นนี้ในระหว่างการแสดงดาว แต่ดูเหมือน formulaic เกินไปในขณะที่" สตีเว่นยอมรับเอื้อมมือไปด้านข้างของเตียง "ผมไม่เคยแน่ใจในสิ่งที่จะเป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุด แต่ผมปล่อยให้มันลากบนนานเกินไป." "คุณหมายถึงอะไร?" สลีปปี้คุณลุกขึ้นนั่งได้เป็นอย่างดี เขาต้องการอย่างชัดเจนป่องๆสนใจของคุณ. "Metagrossite หินเป็นที่ชื่นชอบของฉันที่สอง แต่คุณสามารถคาดเดาสิ่งที่ชื่นชอบครั้งแรกของฉันคืออะไร?" "ไม่มีเงื่อนงำ ฉันพับ. "เขาดึงออกมาจากกล่องขนาดเล็กที่มีแหวนหมั้น "นาง. [ชื่อ] หิน. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอวิ่งขึ้นบันไดและมาถึงที่ประตูของกระท่อมที่พระอาทิตย์ตกดิน , สตีเว่น กลับมาหา skarmory กับลูกของมัน ทันทีที่สบตา เธอกระโดดเข้าไปในแขนของเขา . . . . . .

กอดกันแน่น ฝังหน้า หน้าอก คุณรู้สึกเครียดและยังโล่งใจในเวลาเดียวกันน้ำหนักขนาดใหญ่ที่คุณจะแบกก็ตกลงมาจากไหล่ของคุณ หลังจากคุยกับ เบรนแดน และตอนนี้เห็นสตีเว่น นี่วัน ก่อนที่เขาจะจากไป . . . . .

" [ ชื่อ ] . . . . . . . "

เธอหายใจไม่ออกตื้นของคุณร่ำไห้สะอึกสะอื้น น้ำตาไหลลงอาบแก้มของเธอ " ไม่ . . . . . . . ฉันขอโทษ ฉันไม่อยากเป็นภาระ "

" เธอไม่ใช่ภาระ " เขาพึมพำในผมของคุณ " อย่ากังวลเลย

"เขาถือคุณกลับมาจากไหล่วางจูบเล็กๆบนหน้าผากของคุณและเช็ดคราบน้ำตาออกไปด้วยหัวแม่มือ " ผมขอเชิญคุณที่จะจ้องมองดาวกับผมคืนนี้ฝนดาวตก litleonid อย่างเป็นทางการ [ ชื่อ ] คุณต้องการที่จะเข้าร่วมฉัน ? "

" ค่ะ "

* * *

เป็นเตียงอุ่น ผ้าห่มเบา กว่าคุณทั้งสอง Thankfully , mossdeep ฤดูร้อนแค่อุณหภูมิที่ถูกต้องออกจากห้องที่ฟาเรนไฮต์ เจ็ดสิบองศา เย็น คุณเหมาะกับอย่างอบอุ่น , ขดกับร่างกายของเขา แขนของเขาพาดผ่านเอวของคุณ การหายใจในการซิงค์ คุณทั้งสองได้ใช้เวลาในขณะที่พูดถึงสิ่งที่อยู่ในใจออกมา ( " ทางที่ดาวหางทิ้งไว้ที่เส้นทางในท้องฟ้าเพื่อให้โดดเด่น " " ตกลง " ) แล้วจ้องเข้าไปในดวงตาของกันและกันเงียบๆ หัวเราะด้วยกันเมื่อมันได้ด้วยเช่นกันคุณต้องบันทึกการเดินทางของเขาในภายหลัง

เขาลุกขึ้นนั่งและเปิดไฟ

" ฉันกำลังจะทำนี้ ระหว่าง ดาราแสดง แต่ดูมันจะเกินไปเชิงใช้สูตรในเวลา " สตีเว่น ยอมรับว่า การเข้าถึงมากกว่าด้านข้างของเตียง " ผมไม่เคยแน่ใจอะไรเวลาจะเหมาะสมมากที่สุด แต่ผมปล่อยให้มันลากยาวเกินไป . "

" คุณหมายถึงอะไร ? " ง่วง เธอลุกขึ้นนั่งเช่นกันเขาอย่างชัดเจนป่องๆสนใจ

" metagrossite เป็นหินที่ชื่นชอบของฉันที่สอง แต่คุณสามารถเดาสิ่งที่ชื่นชอบของฉันแรกคือ ? "

" ไม่รู้ ฉันพับ "

เขาดึงออกกล่องเล็กๆกับแหวนหมั้น " คุณนาย [ ชื่อ ] หิน . "