THE fresh beauty of the following m

THE fresh beauty of the following morning did something to efface from our minds the grim and gray impression which had been left upon both of us by our first experience of Baskerville Hall. As Sir Henry and I sat at breakfast the sunlight flooded in through the high mullioned windows, throwing watery patches of colour from the coats of arms which covered them. The dark panelling glowed like bronze in the golden rays, and it was hard to realize that this was indeed the chamber which had struck such a gloom into our souls upon the evening before.
“I guess it is ourselves and not the house that we have to blame!” said the baronet. “We were tired with our journey and chilled by our drive, so we took a gray view of the place. Now we are fresh and well, so it is all cheerful once more.”
“And yet it was not entirely a question of imagination,” I answered. “Did you, for example, happen to hear someone, a woman I think, sobbing in the night?”
“That is curious, for I did when I was half asleep fancy that I heard something of the sort. I waited quite a time, but there was no more of it, so I concluded that it was all a dream.”
“I heard it distinctly, and I am sure that it was really the sob of a woman.”
“We must ask about this right away.” He rang the bell and asked Barrymore whether he could account for our experience. It seemed to me that the pallid features of the butler turned a shade paler still as he listened to his master’s question.
“There are only two women in the house, Sir Henry,” he answered. “One is the scullery-maid, who sleeps in the other wing. The other is my wife, and I can answer for it that the sound could not have come from her.”
And yet he lied as he said it, for it chanced that after breakfast I met Mrs. Barrymore in the long corridor with the sun full upon her face. She was a large, impassive, heavy-featured woman with a stern set expression of mouth. But her telltale eyes were red and glanced at me from between swollen lids. It was she, then, who wept in the night, and if she did so her husband must know it. Yet he had taken the obvious risk of discovery in declaring that it was not so. Why had he done this? And why did she weep so bitterly? Already round this pale-faced, handsome, black-bearded man there was gathering an atmosphere of mystery and of gloom. It was he who had been the first to discover the body of Sir Charles, and we had only his word for all the circumstances which led up to the old man’s death. Was it possible that it was Barrymore, after all, whom we had seen in the [705] cab in Regent Street? The beard might well have been the same. The cabman had described a somewhat shorter man, but such an impression might easily have been erroneous. How could I settle the point forever? Obviously the first thing to do was to see the Grimpen postmaster and find whether the test

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความงามสดชื่นของเช้าทำอะไรเพื่อ efface จากจิตใจของเรารู้สึกกลัว และสีเทาซึ่งมีเหลือเมื่อเราทั้งสอง โดยประสบการณ์ของเราแรกของฮอลล์ Baskerville เป็นเซอร์ เฮนรี่และเสาร์เช้าแสงถูกน้ำท่วมผ่าน windows mullioned สูง ขว้างปาแฉะแพทช์ของสีจากแผ่นดินที่ปกคลุมพวกเขา ผนังสีเข้มสวมเช่นบรอนซ์ในรังสีทอง และก็ยากที่จะรู้ว่า นี่เป็นจริงห้องซึ่งมีหลงดังกล่าวเป็นความเศร้าโศกเป็นจิตวิญญาณของเราเมื่อตอนเย็นก่อน "ผมคิดว่า มันคือตัวเราเองและบ้านที่มีตำหนิไม่" baronet ที่กล่าว เราก็เหนื่อยกับการเดินทางของเรา และแช่เย็น โดยไดรฟ์ของเรา ดังนั้นเราเอาสีเทามุมมองของสถานที่ ตอนนี้เราเป็นอย่าง ดี และสดดังนั้นจึงร่าเริงทั้งหมดอีกครั้ง" "และยัง ก็ไม่ได้ทั้งคำถามของจินตนาการ คำตอบ "คุณ เช่น ที่เกิดขึ้นกับได้ยินคน ฉันคิดว่า sobbing ในเวลากลางคืนเป็นผู้หญิง" "นั่นคืออยากรู้ สำหรับผมเมื่อผมแฟนซีครึ่งหลับไปที่ผมได้ยินเรื่องของการจัดเรียง ฉันรอเวลาค่อนข้าง แต่มีไม่มากของมัน ดังนั้นผมสรุปว่า มันเป็นความฝัน" "ผมได้ยินอย่างเห็นได้ชัด และแน่ใจว่า มันเป็นจริงสบของผู้หญิง" "เราต้องถามเรื่องนี้ทันที" เขารังระฆัง และถามดรูว์แบร์รีมอร์ว่าเขาสามารถบัญชีสำหรับประสบการณ์ของเรา มันดูเหมือนว่า คุณสมบัติสอร์ตของบริกรเปิดเฉดสีจางยังคงเป็นเขาฟังคำถามหลักของเขา "มีเพียงสองผู้หญิงในบ้าน Sir Henry เขาตอบ "หนึ่งคือก้นครัวแม่บ้าน ที่นอนในวิง อื่น ๆ ที่เป็นภรรยาของฉัน และฉันสามารถตอบมันที่เสียงอาจไม่ได้มาจากเธอ" และยังได้ เขาโกหกเขากล่าวมัน สำหรับประจวบเหมาะกับว่า หลังอาหารเช้า ผมได้พบกับดรูว์แบร์รีมอร์นางทางเดินยาวกับดวงอาทิตย์เมื่อใบหน้าของเธอเต็ม เธอเป็นผู้หญิงที่ใหญ่ เฉย ๆ ที่โดด เด่นหนัก มีนิพจน์การตั้งค่าแบบตรง ๆ ของปาก แต่ดวงตาของเธอบ่งบอกสีแดง และ glanced ที่ฉันระหว่างฝาบวม มันเธอ แล้ว ใครครวญยามค่ำคืน และถ้าเธอได้ สามีต้องรู้มัน แต่เขาได้นำความเสี่ยงชัดเจนในประกาศการค้นพบที่ไม่ดัง ทำไมเขาทำนี้หรือไม่ และทำไมไม่เธอร้องให้ดี ๆ แล้วรอบ หน้าซีด หล่อ มีหนวดมี เคราดำคนนี้มีกำลังรวบรวมบรรยากาศ ของความลึกลับ และความเศร้าโศก มันเป็นผู้เป็นคนแรกที่ค้นพบร่างของเซอร์ชาร์ลส์ และเรามีคำเฉพาะสำหรับสถานการณ์ทั้งหมดซึ่งค่าของชายชราตาย เป็นไปได้ว่า มันเป็นดรูว์แบร์รีมอร์,,คนที่เราเห็นในห้องโดยสาร [705] รีเจนท์ถนน เคราอาจดีได้เหมือนกัน Cabman การบรรยายเป็นคนที่ค่อนข้างสั้น แต่ความประทับใจอาจได้มีการผิดพลาด วิธีฉันสามารถชำระจุดตลอดไป เห็นได้ชัดสิ่งแรกที่ต้องทำคือการ ดู Grimpen postmaster และค้นหาว่าการทดสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความงามใหม่ของเช้าวันรุ่งขึ้นทำอะไรบางอย่างเพื่อลบล้างจากจิตใจของเราความประทับใจที่น่ากลัวและสีเทาซึ่งถูกทิ้งเมื่อทั้งสองของเราจากประสบการณ์แรกของเรา Baskerville ฮอลล์ ขณะที่เซอร์เฮนรี่และฉันนั่งอยู่ที่อาหารเช้าแสงแดดน้ำท่วมผ่านกึ่งกลางหน้าต่างสูงขว้างแพทช์สีน้ำจากแขนเสื้อซึ่งครอบคลุมพวกเขา บัญชีรายชื่อเข้มส่องแสงเหมือนทองแดงในรังสีโกลเด้นและมันก็ยากที่จะรู้ว่านี่เป็นจริงห้องซึ่งได้หลงเช่นความเศร้าโศกเข้าไปในจิตวิญญาณของเราเมื่อตอนเย็นก่อน
"ผมคิดว่ามันเป็นตัวเองและไม่ได้บ้านที่เรามีการตำหนิ!" บารอนกล่าวว่า "เราเหนื่อยกับการเดินทางของเราและแช่เย็นโดยไดรฟ์ของเราดังนั้นเราเอามุมมองสีเทาของสถานที่ ตอนนี้เรามีความสดและดีจึงเป็นสิ่งที่ทุกคนร่าเริงอีกครั้ง. "
" แต่มันก็ไม่ได้อย่างสิ้นเชิงคำถามของจินตนาการ "ผมตอบ "คุณตัวอย่างเช่นที่เกิดขึ้นกับได้ยินคน, หญิงผมคิดว่าร้องไห้ในเวลากลางคืน?"
"นั่นคืออยากรู้อยากเห็นสำหรับผมทำเมื่อผมแฟนซีครึ่งหลับที่ผมได้ยินบางสิ่งบางอย่างของการจัดเรียง ฉันรอค่อนข้างใช้เวลา แต่ก็ไม่มีมากขึ้นของมันดังนั้นผมจึงได้ข้อสรุปว่ามันเป็นความฝัน. "
" ผมได้ยินมันชัดเจนและผมแน่ใจว่ามันเป็นจริงร้องไห้ของผู้หญิงคนหนึ่ง. "
" เราต้องถาม เกี่ยวกับเรื่องนี้ทันที. "เขารังระฆังและถามแบรี่มอร์ว่าเขาสามารถอธิบายประสบการณ์ของเรา มันดูเหมือนกับผมว่าคุณสมบัติซีดของบัตเลอร์หันซีดร่มเงายังคงเป็นที่เขาฟังคำถามของเจ้านายของเขา
"มีเพียงผู้หญิงสองคนในบ้านเซอร์เฮนรี่" เขาตอบ "หนึ่งคืออ่างล้างชามแม่บ้านที่หลับใหลในปีกอื่น ๆ อื่น ๆ ที่เป็นภรรยาของฉันและฉันสามารถตอบมันว่าเสียงอาจจะไม่ได้มาจากเธอ. "
และเขายังโกหกในขณะที่เขากล่าวว่ามันบังเอิญว่าหลังอาหารเช้าผมได้พบกับนางแบรี่มอร์ในทางเดินยาวกับดวงอาทิตย์ เต็มรูปแบบบนใบหน้าของเธอ เธอเป็นคนที่มีขนาดใหญ่ไม่ยินดียินร้ายผู้หญิงหนักให้ความสำคัญกับการแสดงออกของชุดสเติร์นจากปาก แต่ตาปากสว่างของเธอเป็นสีแดงและสีเหลือบมองไปที่ฉันจากระหว่างฝาบวม ก็คือเธอนั้นที่ร้องไห้ในเวลากลางคืนและถ้าเธอทำเช่นนั้นสามีของเธอต้องรู้ว่ามัน แต่เขาก็ยังได้รับความเสี่ยงที่เห็นได้ชัดของการค้นพบในประกาศว่ามันก็ไม่เป็นเช่นนั้น ทำไมเขาทำแบบนี้? และไม่เธอร้องไห้ทำไมขมขื่น? แล้วรอบชายผิวดำเครานี้หน้าซีดเผือดหล่อมีการรวบรวมบรรยากาศของความลึกลับและความเศร้าโศกของ เขาเป็นคนที่ได้รับแรกที่ค้นพบร่างของเซอร์ชาร์ลและเรามีเพียงคำพูดของเขาสำหรับทุกสถานการณ์ที่นำไปสู่การเสียชีวิตของชายชรา คือมันเป็นไปได้ว่ามันเป็นแบรี่มอร์หลังจากที่ทุกคนที่เราได้เห็นใน [705] แท็กซี่ในถนนรีเจนท์? เคราอาจเป็นไปได้เหมือนกัน คนขับรถแท็กซี่ได้อธิบายเป็นคนที่ค่อนข้างสั้น แต่เช่นการแสดงผลได้อย่างง่ายดายอาจได้รับข้อผิดพลาด ฉันจะชำระจุดถาวรหรือไม่ เห็นได้ชัดว่าสิ่งแรกที่ต้องทำคือเพื่อดูไปรษณีย์ Grimpen และพบว่าการทดสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความงามบริสุทธิ์ของเช้าวันต่อไปมีอะไรที่จะลบออกจากจิตใจของเรา กริม สีเทา และความประทับใจที่ได้รับจากเมื่อเราทั้งคู่จากประสบการณ์ครั้งแรกของวิล ฮอลล์ ขณะที่ เซอร์ เฮนรี่ ฉันนั่งอยู่ที่อาหารเช้าแสงแดดน้ำท่วมผ่านสูง mullioned Windows , การขว้างปาน้ำแพทช์สีจากตราแผ่นดินซึ่งครอบคลุมพวกเขา ที่มืดทึมเรืองแสงเหมือนในรังสีสีทองบรอนซ์ และมันก็ยากที่จะรู้ว่านี้เป็นจริงห้องซึ่งมีหลงเช่นขุ่นใจในวิญญาณของเรา เมื่อตอนเย็นก่อน" ผมคิดว่ามันคือตัวเรา ไม่ใช่บ้านที่เราต้องโดนตำหนิ " บอกว่า บารอนเน็ตที่ . " เราเหนื่อยกับการเดินทางของเรา และผ่อนคลายด้วยไดรฟ์ของเรา ดังนั้น เราจึงดูสีเทาของสถานที่ ตอนนี้เราอยู่ที่สดและดี มันคือทั้งหมดที่ร่าเริงอีกครั้ง "" แต่มันไม่ได้เป็นคำถามของจินตนาการ " ฉันตอบ " คุณ เช่น เกิดได้ยินใครบางคน คนที่ผมคิด เสียงสะอื้นในคืน "" สงสัย เพราะตอนที่ฉันยังงัวเงียอยู่ แฟนซี ที่ฉันได้ยินอะไรของการจัดเรียง ผมรอค่อนข้างเวลา แต่ไม่มีของ ก็เลยสรุปได้ว่ามันเป็นความฝัน" ผมได้ยินมันอย่างชัดเจน และฉันแน่ใจว่ามันเป็นเสียงสะอื้นของผู้หญิงจริงๆ "" เราต้องถามเรื่องนี้ทันที เขากดกริ่งและเรียกแบร์รีมอร์ไม่ว่าเขาจะบัญชีสำหรับประสบการณ์ของเรา มันดูเหมือนว่าฉันว่าคุณสมบัติซีดของพ่อบ้านหันมาจ่องจางยังคงเป็นเขาเชื่อฟังเจ้านาย ถาม" มีเพียงสอง ผู้หญิง ใน บ้าน ท่าน เฮนรี่ " เขาตอบ " หนึ่งคือแม่ครัว , นอนในที่ปีกอื่น ๆ อื่น ๆ คือภรรยาผมและผมจะตอบมันว่าเสียงไม่ได้มาจากเธอ " .และเขายังโกหกตามที่เขาพูด มันได้ หลังจากอาหารเช้าฉันเจอคุณนาย แบร์รีมอร์ ในทางเดินยาวกับดวงอาทิตย์เต็มบนใบหน้าของเธอ เธอเป็นใหญ่ กระตุ้นอารมณ์หนัก โดดเด่นด้วยสีหน้าดุดันของผู้หญิงชุดปาก แต่ดวงตาคล้ายของเธอแดงและชายตามองฉันจากระหว่างเปลือกตาบวม มันเป็นเธอ แล้วที่ร้องไห้ในเวลากลางคืน และถ้าเธอทำ ดังนั้น สามีเธอต้องรู้ แต่เขามีความเสี่ยงที่ชัดเจนของการประกาศว่ามันไม่ได้เป็นแบบนั้น ทำไมถึงได้ทำแบบนี้ และทำไม เธอร้องไห้อย่างขมขื่นเพื่อ ? แล้วรอบนี้ซีดเผชิญ หล่อ ดำ ชายไว้เครา มีการรวบรวมบรรยากาศของความลึกลับและความหม่นหมอง เป็นผู้ที่ได้รับคนแรกที่ค้นพบร่างของเซอร์ชาร์ลส์ และเราได้เฉพาะคำสำหรับสถานการณ์ที่นำไปสู่ความตายของชายชรา เป็นไปได้ว่ามันคือ แบร์รีมอร์ หลังจากทั้งหมด ที่เราได้เห็นใน [ 705 ] แท็กซี่ในรีเจนท์ สตรีท หนวดเคราอาจจะดีได้เหมือนกัน ส่วนคนขับรถแท็กซี่ได้บรรยายผู้ชายค่อนข้างสั้น แต่ความรู้สึกนั้นได้อย่างง่ายดายอาจมีที่ผิดพลาด ทำไมผมถึงจุดตลอดกาล แน่นอนสิ่งแรกที่ต้องทำคือไปดูครับ grimpen และพบว่า การทดสอบ