(ECD) and donation after cardiac de

(ECD) and donation after cardiac death (DCD). Whether
long-term outcomes in the next decade will be negatively
influenced by the increased rate of DGF remains to be
determined.
DGF is a major obstacle for allograft survival as it can
be compounded by acute rejection and chronic allograft
nephropathy (CAN). Patients with both DGF and acute rejection
had a 5-year survival rate of 34% in US transplant
patients between 1985 and 1992 (13). A meta-analysis of
34 studies from 1988 through 2007 concluded that patients
with DGF had a 49% pooled incidence of acute rejection
compared to 35% incidence in non-DGF patients (12). Initial
associations have also been made at single centers
that identify DGF as one of the strongest risk factors for
CAN (RR 6.1) with greater risk than pretransplant diabetes
(RR 5.8) or pretransplant hypertension (RR = 3.1) (15). The
complex relationship between DGF and allograft durability
is still poorly understood due to the time lapse between
inciting event and outcome.
In this review we explore the risk factors for DGF proceeding
from the identification of a donor through the postoperative
period and beyond. We describe the substantive
mechanisms of ischemic and immunologic kidney injury
that have direct reference to transplant patients. Finally,
DGF prevention strategies are reviewed with emphasis on
therapeutic targets that relieve the ischemic condition and
diminish immunologic responses.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันที่) และบริจาคหลังความตายหัวใจ (DCD) ไม่ว่าจะผลระยะยาวในทศวรรษถัดไปจะเป็นผลเสียอิทธิพลของอัตราการเพิ่มขึ้นของ DGF ยังคงเป็นกำหนดDGF เป็นอุปสรรคสำคัญสำหรับการอยู่รอด allograft ได้จะชำระ โดยการปฏิเสธเฉียบพลันและเรื้อรัง allograftโรคไต (กระป๋อง) ผู้ป่วย DGF และการปฏิเสธเฉียบพลันมีอัตราการอยู่รอด 5 ปี 34% เราปลูกผู้ป่วยระหว่างปี 1985 และ 1992 (13) Meta-analysis ของการศึกษา 34 จาก 1988 ผ่าน 2007 ข้อสรุปว่า ผู้ป่วยมี DGF มีอุบัติการณ์การ pooled 49% ของการปฏิเสธเฉียบพลันเมื่อเทียบกับอุบัติการณ์ 35% ในผู้ป่วยที่ไม่ใช่ DGF (12) เริ่มต้นยังได้ทำความสัมพันธ์ของที่ศูนย์เดียวที่ระบุ DGF เป็นหนึ่งในปัจจัยเสี่ยงที่แข็งแกร่งสำหรับสามารถ (RR 6.1) มีความเสี่ยงมากขึ้นกว่า pretransplant โรคเบาหวาน(RR 5.8) หรือความดันโลหิตสูง pretransplant (RR = 3.1) (15) การความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่าง DGF และ allograft ความทนทานเป็นที่เข้าใจยังไม่ดีเนื่องจากเวลาล่วงเลยระหว่างการกระทำบางเหตุการณ์และผลที่ได้ในรีวิวนี้ เราสำรวจปัจจัยเสี่ยงสำหรับ DGF ดำเนินจากการระบุของผู้บริจาคผ่านการผ่าตัดระยะเวลา และอื่น ๆ เราอธิบายความสำคัญกลไกของการบาดเจ็บของไตตีบ และ immunologicที่มีอ้างอิงโดยตรงกับผู้ป่วยปลูกถ่าย ในที่สุดมีทบทวน โดยเน้นกลยุทธ์การป้องกัน DGF บนเป้าหมายการรักษาที่บรรเทาอาการขาดเลือด และลดการตอบสนอง immunologic

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(ECD) และหลังจากการบริจาคหัวใจตาย (DCD) ไม่ว่าจะเป็น
ผลระยะยาวในทศวรรษหน้าจะได้รับในเชิงลบ
อิทธิพลมาจากอัตราการเพิ่มขึ้นของการ DGF ยังคงที่จะ
กำหนด.
DGF เป็นอุปสรรคสำคัญสำหรับการอยู่รอด allograft เท่าที่จะสามารถ
นำมาประกอบกับการปฏิเสธแบบเฉียบพลันและเรื้อรัง allograft
โรคไต (CAN) ผู้ป่วยที่มีทั้ง DGF และการปฏิเสธเฉียบพลัน
มีอัตราการอยู่รอด 5 ปี 34% ในการปลูกสหรัฐ
ผู้ป่วยระหว่างปี 1985 และ 1992 (13) meta-analysis ของ
34 การศึกษาจาก 1988 ผ่าน 2007 ได้ข้อสรุปว่าผู้ป่วย
ที่มี DGF มี 49% อุบัติการณ์ของการปฏิเสธ pooled เฉียบพลัน
เมื่อเทียบกับอุบัติการณ์ 35% ในผู้ป่วยที่ไม่ DGF (12) เริ่มต้น
สมาคมยังได้รับการทำที่ศูนย์เดียว
ที่สามารถระบุ DGF เป็นหนึ่งในปัจจัยเสี่ยงที่แข็งแกร่งสำหรับ
CAN (RR 6.1) มีความเสี่ยงเป็นโรคเบาหวานมากกว่า pretransplant
(RR 5.8) หรือความดันโลหิตสูง pretransplant (RR = 3.1) (15)
สัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่าง DGF และความทนทาน allograft
ยังคงเข้าใจได้ไม่ดีเนื่องจากการพ้นเวลาระหว่างการ
เอาตัวรอดจากเหตุการณ์และผล.
ในการทบทวนนี้เราจะสำรวจปัจจัยเสี่ยงต่อการดำเนิน DGF
จากบัตรประจำตัวของผู้บริจาคผ่านหลังการผ่าตัด
ระยะเวลาและเกิน เราอธิบายที่สำคัญ
กลไกของการขาดเลือดและภูมิคุ้มกันได้รับบาดเจ็บไต
ที่มีการอ้างอิงโดยตรงกับผู้ป่วยปลูก สุดท้าย
กลยุทธ์การป้องกัน DGF จะมีการทบทวนโดยเน้น
เป้าหมายการรักษาที่บรรเทาสภาพขาดเลือดและ
ลดการตอบสนองของภูมิคุ้มกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( บก. ) และบริจาคหลังจากการตายของโรคหัวใจ ( DCD ) ไม่ว่าผลลัพธ์ระยะยาวในทศวรรษหน้าจะเสียอิทธิพลของอัตราการเพิ่มขึ้นของ dgf ยังคงเป็นมุ่งมั่นdgf เป็นอุปสรรคสําคัญเพื่อความอยู่รอดร่วมเป็นสามารถจะเพิ่มมากขึ้น โดยการร่วมแบบเฉียบพลันและเรื้อรังโรคไต ( กระป๋อง ) ผู้ป่วยทั้ง dgf และเฉียบพลัน ปฏิเสธมีอัตราการอยู่รอด 5 ปี 34 เปอร์เซ็นต์ เราเปลี่ยนผู้ป่วยระหว่าง ค.ศ. 1992 ( 13 ) การวิเคราะห์อภิมาน34 การศึกษาจาก 1988 ผ่าน 2550 สรุปได้ว่า ผู้ป่วยกับ dgf มี 49% รวมอุบัติการณ์ของการปฏิเสธแบบเฉียบพลันเมื่อเทียบกับ 35% ในผู้ป่วยที่ไม่พบ dgf ( 12 ) เริ่มต้นสมาคมยังเกิดขึ้นที่ศูนย์เดียวที่ระบุ dgf เป็นหนึ่งในปัจจัยเสี่ยงที่แข็งแกร่งที่สุดสามารถ ( RR 6.1 ) มีความเสี่ยงมากกว่า pretransplant โรคเบาหวาน( RR 5.8 ) หรือความดันโลหิตสูง pretransplant ( RR = 3.1 ) ( 15 ) ที่ความสัมพันธ์ระหว่าง dgf เปียกความคงทนและซับซ้อนคือยังไม่ค่อยเข้าใจ เพราะเวลาล่วงเลย ระหว่างเกิดเหตุการณ์และผลลัพธ์ในการทบทวนนี้เราจะสำรวจปัจจัยเสี่ยง dgf ดำเนินการจากการระบุของผู้บริจาคผ่านการผ่าตัดระยะเวลาและเกิน เราอธิบายคำนามกลไกของโรคเลือด และไตบาดเจ็บทางภูมิคุ้มกันวิทยาที่มีการอ้างอิงโดยตรงเพื่อปลูกถ่ายให้ผู้ป่วย ในที่สุดกลยุทธ์การป้องกัน dgf มีการทบทวน โดยเน้นการรักษาเป้าหมายที่บรรเทาอาการขาดเลือดและลดการตอบสนองทางภูมิคุ้มกันวิทยา .