‘I shall be too cold to move soon,’

‘I shall be too cold to move soon,’ Mr Dimmesdale thought. ‘I won't even be able to walk down the steps.’ Crazy pictures passed before his eyes. “Someone will find me here in the early morning, and will run around knocking on doors. Everyone will hurry out in their night-clothes Governor Bellingham, with his buttons undone; his sister, mad Mistress Hibbins, staring with her wild eyes; and good Father Wilson too, tired after spending half the night at a death-bed. Yes, everyone in the world will come running! And who will they see? They will see their priest, half-frozen to death, covered with shame, and standing where Hester Prynne once stood!”
Now he began to laugh, loudly and wildly, unable to stop himself. Then he heard an answering laugh a child's laugh and his heart jumped. It was little Pearl.
"Pearl he cried. "Little Pearl!" Then more softly, 'Hester! Hester Prynne, are you there?
Yes, it is me," Hester Prynne replied. She sounded surprised. "lt is me, and my little Pearl”
Where have you come from, Hester?" he asked.
“From Mr Winthrop's death-bed," she said. “I”ve measured him for his burial-clothes, and I am now going home.'
"Come up here, Hester, you and little Pearl,” said the priest. “You have both been here before, but I was not with you. Come up now, and all three of us shall stand together.”
Hester silently climbed up the steps and stood on the platform holding Pearl's hand. The priest found and held the child's other hand, and immediately felt a warm, strong feeling in his heart, filling it with new life.
Pearl looked up at the priest. Will you stand here with mother and me tomorrow, Mr Dimmesdale?" she whispered.
“No, my little Pearl,” answered the priest. The moment of passionate feeling had passed. Already, he was trembling, and all his fear of public shame had returned. "I shall stand with you and your mother one day, but not tomorrow.'
“When?” Pearl asked. "What day?" She tried to pull her hand away from the priest's.
"The great judgement day," he whispered. “Then, and there, your mother and I must stand together. But not before then; not in the daylight of this world.”
Before he had finished speaking, a light appeared, far and wide in the night sky. It was almost certainly caused by a meteor, and it lit up the whole street like day. And there stood the priest, with his hand over his heart; and Hester Prynne, with the scarlet letter on her bosom; and little Pearl standing between these two, looking up at the priest with a playful smile. She pointed across the street, but he put both his hands across his chest and looked up at the sky.
However, he knew that little Pearl was pointing her finger at a man standing near the scaffold-Roger Chillingworth. Did the priest see him too? Or, in the strange unearthly light, did he see only the evil smile, the hate behind the eyes, and believe that he was seeing the Devil himself?
The meteor disappeared as suddenly as it had appeared. Mr Dimmesdale, now trembling with terror, said, "Who is that man, Hester? Do you know him? I hate him, Hester!"
She remembered her promise, and was silent.
“Who is he? Who is he?” cried Mr Dimmesdale. “Can you do nothing for me? I have a horror of the man!”
"I can tell you who he is," said little Pearl.
"Quickly, then, child,' said the priest.” “Whisper to me!” But the child whispered meaningless words into the priest's ear, and laughed.
“Why are you playing games with me” said the priest.
“You would not promise to hold my hand, and my mother's hand, here tomorrow,” replied the child.
The doctor was now by the platform. “Mr Dimmesdale!" he said. "Have you been walking in your sleep? Come, my dear friend, let me take you home.”
“How did you know I was here?” asked the priest, fearfully.
“I did not know,” said Chillingworth. “I have been with Mr Winthrop, doing what little I could for a dying man. Now I am on my way home. Come with me, please, or you will not be well enough to do your work tomorrow. You should not study so hard, good sir!”
“I will go home with you,” said Mr Dimmesdale, defeated. And, like someone waking up from an ugly dream, he followed the doctor back to their house.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นาย Dimmesdale คิดว่า 'ฉันจะเย็นเกินไปจะย้ายเร็ว ๆ นี้ 'ฉันจะยังไม่สามารถเดินก้าวลง' รูปภาพบ้าผ่านไปก่อนที่ตาของเขา "คนจะพบฉันที่นี่ในตอนเช้า และจะทำงานเคาะประตู ทุกคนจะรีบในเบลลิงแฮมผู้ว่าคืนเสื้อผ้าของพวกเขา มีปุ่มเขายกเลิก น้องสาวของเขา บ้าชู้ Hibbins จ้องมอง ด้วยดวงตาของเธอป่า และวิลสันพ่อดีเหนื่อยเกินไป หลังจากใช้เวลาครึ่งคืนที่ตายเตียง ใช่ ทุกคนในโลกจะมาทำงาน และใครที่พวกเขาจะเห็นหรือไม่ พวกเขาจะเห็นของพระสงฆ์ แช่แข็งครึ่งตาย ปกคลุม ด้วยความอัปยศ และยืนที่ Hester Prynne เมื่อยืน" ตอนนี้ เขาเริ่มที่จะหัวเราะ เสียงดัง และ อาละวาด ไม่สามารถหยุดตัวเอง จากนั้น เขาได้ยินเสียงหัวเราะตอบรับเสียงหัวเราะของเด็กและหัวใจของเขากระโดด มันเป็นมุกน้อย "มุกเขาร้องไห้" ไข่มุกน้อย" แล้วที่ เบา ๆ, ' Hester Hester Prynne มีคุณหรือไม่ ใช่ มันเป็นฉัน Hester Prynne ตอบกลับ เธอฟังดูประหลาดใจ "lt คือ ฉัน และมุกน้อยของฉัน"คุณมาจาก Hester "เขาถาม "จากนายตนีย์ตายเตียง เธอกล่าว "ฉัน" ve วัดเขาฝังศพเสื้อผ้าของเขา และตอนนี้ผมบ้าน.' "มานี่ Hester คุณ และลิตเติล เพิร์ล กล่าวว่า ปุโรหิต "คุณทั้งสองได้ที่นี่ก่อน แต่ไม่คุณ มาตอนนี้ และทั้งสามของเราจะยืนอยู่ด้วยกัน" เงียบเริ่มปีนบันไดขั้นตอน และยืนอยู่บนแพลตฟอร์มของเพิร์ลมือถือ ปุโรหิตพบ และจัดเด็กในมืออื่น ๆ และทันทีรู้สึกความอบอุ่น ความรู้สึกในใจ กรอก ด้วยชีวิตใหม่ มุกมองขึ้นที่ปุโรหิต เธอกระซิบบอกจะคุณยืนกับแม่และฉันวันพรุ่งนี้ นาย Dimmesdale " "ไม่ เพิร์ลน้อยของฉัน ตอบปุโรหิต ช่วงเวลาของความรู้สึกหลงใหลได้ผ่าน แล้ว เขาถูกสั่น และความกลัวของเขาทั้งหมดของความอัปยศที่สาธารณะได้กลับ "ผมจะยืนหยัดกับคุณและคุณแม่วันหนึ่ง แต่พรุ่งนี้ไม่ ' "เมื่อ" เพิร์ลถาม "อะไรวัน" เธอพยายามดึงมือของเธอออกไปจากของพระ "การตัดสินที่ดีวัน เขากระซิบ "แล้ว และมี คุณแม่และผมต้องยืนอยู่ด้วยกัน แต่ไม่ได้ก่อนหน้านั้น ไม่อยู่ในแสงแดดของโลกนี้" ก่อนที่เขาพูดจบแล้ว ไฟปรากฏ และกว้างไกลในท้องฟ้ากลางคืน มันเกือบจะแน่นอนเกิดจากดาวตก และจะมีถนนทั้งหมดเช่นวัน และมีพระสงฆ์ ด้วยมือของเขาผ่านหัวใจของเขา และ Hester Prynne ด้วยตัวอักษรสีแดงบนคู่หูของเธอ และเพิร์ลน้อยยืนอยู่ระหว่างทั้งสอง ท่านปุโรหิตด้วยรอยยิ้มขี้เล่น เธอชี้ข้ามถนน แต่เขานำมือทั้งสองของเขาทั่วหน้าอกของเขา และมองขึ้นท้องฟ้า อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่า ลิตเติลเพิร์ลถูกชี้นิ้วของเธอที่คนที่ยืนอยู่ใกล้นั่งร้านโรเจอร์ Chillingworth ไม่ปุโรหิตเห็นเขาเกินไป หรือ ในที่แสงแปลกพิสดาร ไม่เขาเห็นเพียงความชั่วร้ายเกลียดอยู่ รอย ยิ้ม และเชื่อว่า เขาได้เห็นปีศาจตัวเอง ดาวตกหายไปก็จะได้ปรากฏ นาย Dimmesdale ตอนนี้ สั่น ด้วยความหวาดกลัว กล่าวว่า "ใครคือคนนั้น Hester คุณรู้เขา ฉันเกลียดเขา Hester " เธอจดจำสัญญาของเธอ และก็เงียบ "เขาเป็นใคร เขาเป็นใคร "ร้องไห้นาย Dimmesdale "คุณสามารถทำอะไรสำหรับฉัน ผมมีหนังสยองขวัญของคน" "ผมสามารถบอกคุณก็ ลิตเติลเพิร์ลกล่าว "เร็ว แล้ว เด็ก ปุโรหิตกล่าวว่า . " "กระซิบกับฉัน" แต่เด็กกระซิบคำพูดหมดความหมายลงในหูของพระสงฆ์ และหัวเราะ "ทำไมคุณเล่นเกมกับผม" ปุโรหิตกล่าว "คุณจะไม่สัญญาว่า จะถือมือ และมีมือของแม่ ที่นี่วันพรุ่งนี้ ตอบเด็ก หมอได้ตอนนี้ โดยแพลตฟอร์ม "นาย Dimmesdale " เขากล่าวว่า "มีคุณการเดินในการนอนหลับของคุณ มา เพื่อนรัก ให้ฉันพาคุณกลับบ้าน" "คุณรู้จักผมอยู่ที่นี่" ถามพระสงฆ์ ส่วนชาว "ผมไม่รู้ Chillingworth กล่าว "ฉันได้รับกับนายวินกี้ ทำสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ฉันสามารถสำหรับคนกำลังตาย ตอนนี้ ผมเจอกันที่บ้าน มากับฉัน โปรด หรือคุณจะไม่ดีพอที่จะทำงานวันพรุ่งนี้ คุณควรได้ศึกษารักยาก ดี" "ฉันจะกลับบ้านกับคุณ กล่าวว่า นาย Dimmesdale ชนะ และ เหมือนคนตื่นจากความฝันน่าเกลียด เขาตามแพทย์กลับไปบ้านของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'ฉันจะเป็นเย็นเกินไปที่จะย้ายเร็ว ๆ นี้นาย Dimmesdale คิด "ผมจะไม่ได้สามารถที่จะเดินลงขั้นตอน. ภาพบ้าผ่านไปก่อนที่ดวงตาของเขา "ใครบางคนจะได้พบกับฉันที่นี่ในตอนเช้าและจะวิ่งไปรอบ ๆ เคาะประตู ทุกคนจะรีบออกมาในคืนเสื้อผ้าของพวกเขาว่าราชการเบลลิงแฮมมีปุ่มยกเลิกของเขา; น้องสาวของเขาบ้านาย Hibbins จ้องมองด้วยตาของเธอป่า; และที่ดีพ่อวิลสันเกินไปเหนื่อยหลังจากที่ใช้เวลาครึ่งคืนที่ตายเตียง ใช่ทุกคนในโลกจะมาทำงาน! และผู้ที่พวกเขาจะเห็น? พวกเขาจะเห็นพระสงฆ์ของพวกเขาครึ่งแช่แข็งไปสู่ความตายที่ปกคลุมไปด้วยความอับอายและยืนอยู่ที่เฮสเตอร์ Prynne ครั้งหนึ่งเคยเป็น! "
ตอนนี้เขาเริ่มที่จะหัวเราะเสียงดังและลำพองไม่สามารถที่จะหยุดตัวเอง แล้วเขาก็ได้ยินเสียงตอบรับหัวเราะหัวเราะของเด็กและหัวใจของเขาเพิ่มขึ้น มันเป็นมุกเล็ก ๆ น้อย ๆ .
"ไข่มุกเขาร้อง." ลิตเติ้ลเพิร์ล! "จากนั้นมากขึ้นเบา ๆ 'เฮสเตอร์! เฮสเตอร์ Prynne, คุณมี?
ใช่มันเป็นฉัน" เฮสเตอร์ Prynne ตอบ เธอฟังดูประหลาดใจ "LT คือฉันและเพิร์ลเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน"
ที่มีคุณมาจากเฮสเตอร์? " เขาถาม.
"จากนายวิน ธ รัพตายเตียง" เธอกล่าว. "I" ve วัดเขาฝังศพเสื้อผ้าของเขาและตอนนี้ฉันกำลังจะกลับบ้าน.
"มาขึ้นที่นี่เฮสเตอร์คุณและไข่มุกน้อย" กล่าวว่า พระสงฆ์ "คุณได้ทั้งที่นี่ก่อน แต่ผมก็ไม่ได้อยู่กับคุณ เกิดขึ้นในขณะนี้และทั้งสามของพวกเราที่จะยืนอยู่ด้วยกัน. "
เฮสเตอร์อย่างเงียบ ๆ ปีนขึ้นไปตามขั้นตอนและยืนอยู่บนเวทีจับมือไข่มุก พระสงฆ์พบและมือถืออื่น ๆ ของเด็กและทันทีที่รู้สึกว่ามีความรู้สึกอบอุ่นที่แข็งแกร่งในหัวใจของเขากรอกด้วยชีวิตใหม่.
เพิร์ลเงยหน้าขึ้นมองพระสงฆ์ คุณจะยืนอยู่ที่นี่กับแม่และฉันในวันพรุ่งนี้นาย Dimmesdale? "เธอกระซิบ.
" ไม่มีมุกเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน "ตอบปุโรหิต. ช่วงเวลาของความรู้สึกหลงใหลได้ผ่านอย. เรียบร้อยแล้วเขาก็ตัวสั่นและความกลัวของเขาทั้งหมดของความอัปยศของประชาชน เพิ่งกลับมา. "ฉันจะยืนอยู่กับคุณและวันหนึ่งแม่ของคุณ แต่ไม่ได้ในวันพรุ่งนี้.
" เมื่อไหร่? "เพิร์ลถาม "วันอะไร?" เธอพยายามที่จะดึงมือของเธอออกไปจาก. ของปุโรหิต
"วันพิพากษา" เขากระซิบ "แล้วและมีแม่ของคุณและฉันจะต้องยืนอยู่ด้วยกัน แต่ไม่ก่อนแล้ว; ไม่ได้อยู่ในเวลากลางวันของโลกนี้. "
ก่อนที่เขาจะพูดจบแสงปรากฏและกว้างไกลในท้องฟ้ากลางคืน มันเกิดเกือบจะแน่นอนโดยดาวตกและมันสว่างขึ้นถนนทั้งหมดเช่นวัน และมีพระสงฆ์ยืนอยู่กับมือของเขามากกว่าหัวใจของเขา; และเฮสเตอร์ Prynne, ด้วยตัวอักษรสีแดงเข้มในอกของเธอ; และลิตเติ้ลเพิร์ลยืนอยู่ระหว่างทั้งสองมองขึ้นไปที่พระสงฆ์ด้วยรอยยิ้มขี้เล่น เธอชี้ข้ามถนน แต่เขาเอามือทั้งสองข้างของเขาบนหน้าอกของเขาและมองขึ้นไปบนท้องฟ้า.
แต่เขารู้ว่ามุกเล็ก ๆ น้อย ๆ นิ้วชี้ของเธอที่ชายคนหนึ่งยืนอยู่ใกล้นั่งร้าน-Roger Chillingworth พระสงฆ์ไม่เห็นเขาเกินไป? หรือในที่แปลกพิสดารแสง, เขาเห็นเพียงรอยยิ้มที่ชั่วร้ายที่อยู่เบื้องหลังความเกลียดชังตาและเชื่อว่าเขาได้เห็นปีศาจตัวเอง?
ดาวตกหายไปอย่างฉับพลันเหมือนที่มันเคยปรากฏ นาย Dimmesdale ตอนนี้ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวกล่าวว่า "ใครคือคนที่เฮสเตอร์หรือไม่คุณรู้ว่าเขาหรือไม่ฉันเกลียดเขาเฮสเตอร์!"
เธอจำได้ว่าสัญญาของเธอและก็เงียบ.
"เขาคือใคร? เขาคือใคร? "ร้องนาย Dimmesdale "คุณไม่สามารถทำอะไรสำหรับฉันหรือไม่ ฉันมีความน่ากลัวของมนุษย์มา! "
" ผมสามารถบอกคุณได้ว่าเขาเป็นใคร "กล่าวว่าเพิร์ลเล็ก ๆ น้อย ๆ .
" ได้อย่างรวดเร็วแล้วเด็ก 'ปุโรหิตกล่าวว่า. "" กระซิบกับผม! " แต่เด็กกระซิบคำความหมายลงไป หูของปุโรหิตและหัวเราะ.
"ทำไมคุณกำลังเล่นเกมกับฉัน" ปุโรหิตกล่าวว่า.
"คุณจะไม่สัญญาว่าจะจับมือฉันและมือของแม่ของฉันที่นี่ในวันพรุ่งนี้" ตอบเด็ก.
หมอตอนนี้โดยแพลตฟอร์ม "นาย Dimmesdale!" เขาพูดว่า. "คุณได้รับการเดินในการนอนหลับของคุณหรือไม่มาเพื่อนรักของฉันให้ฉันพาคุณกลับบ้าน."
"คุณไม่ทราบว่าฉันอยู่ที่นี่?" ถามปุโรหิตตระหนก.
"ผมไม่ทราบ" Chillingworth กล่าวว่า ". ผม ได้รับกับนายวินทำในสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ฉันสามารถทำได้สำหรับคนที่กำลังจะตาย. ตอนนี้ผมระหว่างทางกลับบ้านฉัน. มากับฉันโปรดหรือคุณจะไม่ดีพอที่จะทำผลงานของคุณในวันพรุ่งนี้. คุณไม่ควรจะศึกษาอย่างหนัก เซอร์ที่ดี! "
" ผมจะกลับบ้านไปกับคุณ "นาย Dimmesdale กล่าวว่าพ่ายแพ้. และเหมือนใครบางคนตื่นขึ้นมาจากความฝันที่น่าเกลียดเขาตามหมอกลับไปที่บ้านของพวกเขา