Junmyeon’s class would begin in abo

Junmyeon’s class would begin in about an hour and he had arrived way too early. The male propped his arms on the table for support with his eyes directed to his untouched cup of coffee. The coffee was actually for Kris. His boyfriend had been texting him that he was incredibly sleepy and without thinking, Junmyeon bought him his favorite coffee in the usual place.


Kris was still on his way to the university and Junmyeon tried killing some time by reading a book. He flipped the pages absentmindedly, trying to digest the printed words on the textbook and all of a sudden, a soft voice sent his thoughts flying.


“Hi.”


Junmyeon slowly shifted his gaze from the book to see a handsome male standing before him. He frowned slightly as he tried to remember where he had seen the male before... A smile was etched onto Junmyeon’s beautiful face as he recalled seeing him the other day with Luhan.


“Hi... Aren’t you the one with Luhan the other day?”


“I am. Wow, you have a good memory,” Yixing complimented. He broke into a smile and Junmyeon saw a cute dimple forming on the other male’s cheek. The male politely offered his hand. “Zhang Yixing.”


Junmyeon gazed at the offered hand for a moment before reluctantly taking it. “Kim Junmyeon.”


“Nice to meet you, Junmyeon.”


“N—nice to meet you too, Yixing...”


Silence followed the conversation soon after. Junmyeon didn’t seem like he would ask Yixing to join him, but even if he did, Yixing wasn’t really in the mood for sitting and chitchatting.


“Are you busy at the moment?”


“Eh?”


“Would you mind showing me around?” Yixing scratched his head sheepishly. “That is, if you don’t mind, of course.”


“Now?” Junmyeon looked uncertain.


“If you have anything else to do, it’s okay. Maybe next time.”


Junmyeon avoided Yixing’s gaze nervously. “It’s just that... I have a class in less than an hour.”


Yixing chuckled. “It would be enough. I’m not asking you for a whole day, am I?”


Junmyeon didn’t look comfortable with the idea. He kept on throwing glances at the clock on his phone screen and seemed to be in thought. Finally, the male gave Yixing a nod. Junmyeon shouldered his backpack, grabbing the cup of his takeaway coffee and led Yixing the way.


They walked side by side to various places on the campus (“Definitely the places that you’ll be visiting a lot”, Junmyeon smiled), from the classes to places such as the library. Despite his serious face, it turned out that Yixing had a good sense of humour. He was funny and Junmyeon found himself erupting into fits of laughter a few times. Yixing also noticed the cup of coffee that Junmyeon had in his hand. The pretty male kept on holding it but made no move to drink it.


It had been a while since Junmyeon laughed whole heartedly like this. Usually with Kris, they would be wrapped in a comfortable silence, polite giggles and warm, linking hands. But it was not that he hated it. Maybe it was just the way they interacted with each other.


The thought of Kris made Junmyeon smiled. He just loved everything about Kris and the slight image of his boyfriend never failed to amuse him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชั้นของ Junmyeon จะเริ่มขึ้นในประมาณหนึ่งชั่วโมง และเขามาถึงเร็วเกินไป ชายร่วมแผ่นดินของเขาบนโต๊ะสำหรับการสนับสนุน ด้วยตาของเขาไปยังถ้วยกาแฟของเขาขาวละเอียด กาแฟได้จริงสำหรับคริส แฟนของเขาได้รับเขาว่า เขาคือง่วงนอนอย่างเหลือเชื่อ และ ไม่ คิด Junmyeon ซื้อกาแฟของเขาชื่นชอบในสถานปกติเขา texting


คริสอยู่ทางไปมหาวิทยาลัยและ Junmyeon พยายามฆ่าเวลา โดยการอ่านหนังสือได้ เขาพลิกหน้า absentmindedly พยายามเก็บคำที่พิมพ์ในหนังสือแบบเรียน และจู่ ๆ เสียงนุ่มส่งเขาคิดบิน


"Hi"


Junmyeon เปลี่ยนสายตาของเขาอย่างช้า ๆ จากหนังสือเพื่อดูการยืนชายหล่อก่อนที่เขา เขา frowned เล็กน้อยขณะที่เขาพยายามจดจำซึ่งเขาได้เห็นเพศชายก่อน... รอยยิ้มถูกสลักลงบนใบหน้าสวยของ Junmyeon เขาเรียกคืนเห็นเขาในวันอื่น ๆ กับ Luhan


"Hi... ไม่ได้คุณหนึ่งกับ Luhan ในวันอื่น ๆ หรือไม่"


"ฉัน ว้าว คุณมีหน่วยความจำดี หยีซิงเสริมการ เขายากจนลงในรอยยิ้ม และ Junmyeon เห็นลักยิ้มน่ารักขึ้นบนแก้มของชายอื่น ชายสุภาพให้มือของเขา "จางยี่ฉิง"


Junmyeon จ้องที่มือเสนอช่วงก่อนเต็มใจก็ "Kim Junmyeon"


"ยินดีที่ได้รู้จักคุณ Junmyeon "


" N – ยินดีที่ได้รู้จักคุณมากเกินไป ยี่ซิง..."


เงียบตามการสนทนาหลังจาก Junmyeon ไม่ได้ดู เหมือนเขาจะถามยี่ฉิงเข้าร่วม แต่ ถ้าเขาไม่ ได้ หยีซิงไม่ได้จริง ๆ การนั่ง และ chitchatting.


"คุณไม่ว่างในขณะนี้"


"เอ๊ะ"


"จะรังเกียจไหมแสดงรอบฉัน" หยีซิงมีรอยขีดข่วนศีรษะเจื่อน "ว่าคือ ถ้าคุณไม่ทราบ แน่นอน"


"ตอนนี้" Junmyeon มองแน่


"ถ้าคุณมีอะไรทำ ก็ไม่เป็นไร บางทีครั้งต่อไป"


Junmyeon การหลีกเลี่ยงสายตาหยีซิงของคน "มันก็เป็นแบบนั้น... มีคลาในน้อยกว่าหนึ่งชั่วโมง"


เบา ๆ หยีซิง "มันจะเพียงพอ ผมก็ไม่ขอคุณทั้งวัน ฉัน"


Junmyeon ไม่ได้ดูสะดวกสบายกับความคิด เขายังคงอยู่ในสายตาแปลกขว้างปาที่นาฬิกาบนหน้าจอโทรศัพท์ของเขา และดูเหมือนจะ อยู่ในความคิด ในที่สุด ชายให้หยีซิงพยักหน้า กระเป๋าเป้ของเขา ไหล่ Junmyeon โลภถ้วยกาแฟ takeaway ที่อยู่ของเขา และนำหยีซิงวิธีการ


เดินเคียงข้างไปยังสถานต่าง ๆ ในมหาวิทยาลัย ("แน่นอนสถานที่คุณจะชมมาก" ยิ้ม Junmyeon), จากเรียนกับสถานที่เช่นไลบรารี แม้ มีใบหน้าของเขาอย่างจริงจัง จะเปิดออกว่า หยีซิงมีความรู้สึกที่ดีของอารมณ์ขัน เขาตลก และ Junmyeon พบว่าตัวเอง erupting เข้าพอดีกับหัวเราะกี่ครั้ง หยีซิงยังสังเกตเห็นถ้วยกาแฟที่มี Junmyeon ในมือของเขา ชายสวยเก็บในถือมัน แต่ทำไม่ย้ายไปดื่มมัน


นั้นได้ในขณะที่ตั้งแต่ Junmyeon ทั้ง heartedly หัวเราะเช่นนี้ ปกติกับคริส พวกเขาจะสามารถห่อเงียบสบาย giggles สุภาพ และ อบอุ่น เชื่อมโยงมือ แต่ไม่ใช่ว่า เขาขี้เกียจมัน บางทีมันเป็นเพียงวิธีการพวกเขาอาจ มีกัน


คิดของคริสทำ Junmyeon ยิ้ม เพียงรักทุกอย่างเกี่ยวกับคริส และภาพเล็กของแฟนเขาไม่เคยล้มเหลวกับตลกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชั้น Junmyeon จะเริ่มต้นในประมาณหนึ่งชั่วโมงและเขาก็มาถึงวิธีที่เร็วเกินไป ชายนอนแขนของเขาบนโต๊ะที่ให้การสนับสนุนด้วยดวงตาของเขาสั่งให้เขาแตะต้องถ้วยกาแฟ กาแฟเป็นจริงกับคริส แฟนของเขาได้รับการส่งข้อความของเขาว่าเขาเป็นคนที่เงียบสงบอย่างไม่น่าเชื่อและไม่คิด Junmyeon เขาซื้อกาแฟที่ชื่นชอบของเขาในสถานที่ตามปกติคริสก็ยังคงอยู่ในทางของเขาไปเรียนที่มหาวิทยาลัยและ Junmyeon พยายามฆ่าเวลาด้วยการอ่านหนังสือ เขาพลิกหน้า absentmindedly พยายามที่จะแยกแยะคำที่พิมพ์ในตำราเรียนและทั้งหมดในทันทีที่เสียงนุ่มส่งความคิดของเขาบิน"สวัสดี." Junmyeon ช้าขยับสายตาของเขาจากหนังสือที่จะเห็นชายหนุ่มหล่อที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาพยายามที่จะจำที่เขาเคยเห็นชายมาก่อน ... รอยยิ้มที่ถูกฝังลงบนใบหน้าที่สวยงาม Junmyeon ในขณะที่เขาจำได้ว่าเห็นเขาในวันอื่น ๆ ที่มีลู่หาน"สวัสดี ... ท่านมิได้เป็นหนึ่งเดียวกับลู่หาน วันอื่น ๆ " "ผม ว้าว, คุณมีหน่วยความจำที่ดี "Yixing ชม เขาบุกเข้าไปในรอยยิ้มและ Junmyeon เห็นลักยิ้มที่น่ารักไว้บนแก้มของชายอื่น ชายสุภาพนำเสนอมือของเขา "จาง Yixing." Junmyeon จ้องมองที่มือที่นำเสนอสำหรับช่วงเวลาก่อนที่จะใช้มันอย่างไม่เต็มใจ "คิม Junmyeon." "Nice to meet you, Junmyeon." "N-ยินดีที่ได้พบคุณเกินไป Yixing ... " ความเงียบตามการสนทนาหลังจากนั้นไม่นาน Junmyeon ไม่ได้ดูเหมือนว่าเขาจะถาม Yixing ไปสมทบกับเขา แต่แม้ว่าเขาได้ Yixing ไม่ได้จริงๆในอารมณ์สำหรับนั่งและ chitchatting "คุณไม่ว่างในขณะนี้หรือไม่" "เอ๊ะ?" "คุณจะคิด แสดงให้ฉันรอบ "Yixing มีรอยขีดข่วนหัวของเขาเจื่อน "นั่นคือถ้าคุณไม่ทราบแน่นอน." "ตอนนี้" Junmyeon มองที่ไม่แน่นอน"ถ้าคุณมีอะไรอย่างอื่นที่จะทำก็ไม่เป็นไร บางทีครั้งต่อไป. " Junmyeon หลีกเลี่ยงการจ้องมองของ Yixing หงุดหงิด "มันเป็นเพียงแค่ว่า ... ฉันได้เรียนในเวลาที่น้อยกว่าหนึ่งชั่วโมง." Yixing หัวเราะ "มันจะพอ ฉันไม่ได้ขอให้คุณทั้งวัน am I? " Junmyeon ดูไม่พอใจกับความคิด เขาเก็บไว้ในการขว้างปาสายตาที่นาฬิกาบนหน้าจอโทรศัพท์ของเขาและดูเหมือนจะอยู่ในความคิด ในที่สุดชายให้ Yixing พยักหน้า Junmyeon ไหล่กระเป๋าเป้สะพายหลังของเขาคว้าถ้วยกาแฟ Takeaway ของเขาและนำ Yixing วิธีที่พวกเขาเดินเคียงข้างไปยังสถานที่ต่างๆในมหาวิทยาลัย ("แน่นอนสถานที่ที่คุณจะได้รับการเข้าเยี่ยมชมจำนวนมาก" Junmyeon ยิ้ม) จาก เรียนไปยังสถานที่ดังกล่าวเป็นห้องสมุด แม้จะมีสีหน้าจริงจังของเขามันกลับกลายเป็นว่า Yixing มีความรู้สึกที่ดีของอารมณ์ขัน เขาเป็นคนที่ตลกและ Junmyeon พบว่าตัวเองพ่นลงพอดีของเสียงหัวเราะไม่กี่ครั้ง Yixing ยังพบถ้วยกาแฟที่ Junmyeon มีอยู่ในมือของเขา ชายสวยเก็บไว้ในการถือมัน แต่ทำไม่ย้ายที่จะดื่มมันจะได้รับในขณะที่ตั้งแต่ Junmyeon หัวเราะทั้งใจเช่นนี้ มักจะมีคริสพวกเขาจะถูกห่ออยู่ในความเงียบสบายหัวเราะคิกคักสุภาพและอบอุ่นเชื่อมโยงมือ แต่มันก็ไม่ใช่ว่าเขาเกลียดมัน บางทีมันอาจจะเป็นเพียงวิธีที่พวกเขามีความสัมพันธ์กับแต่ละอื่น ๆความคิดของคริสทำ Junmyeon ยิ้ม เขาก็รักทุกอย่างเกี่ยวกับคริสและภาพเล็กน้อยของแฟนของเขาไม่เคยล้มเหลวที่จะเป็นที่ชอบใจเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของ จุนมยอนชั้นเรียนจะเริ่มประมาณหนึ่งชั่วโมง และเขาได้เดินทางมาถึงเร็วเกินไป ชาย propped แขนบนโต๊ะเพื่อรองรับกับตาของเขากับกาแฟถ้วยแตะต้องเขา กาแฟจริง ๆ สำหรับคริส แฟนของเขาได้ส่งข้อความให้เขามาก ๆง่วง และโดยไม่ต้องคิด จุนมยอนซื้อกาแฟให้เขาชื่นชอบของเขาในสถานที่ปกติ

.คริสยังคงเป็นในทางของเขาไปยังมหาวิทยาลัย และ จุนมยอนพยายามฆ่าเวลาโดยการอ่านหนังสือ เขาพลิกหน้าเหม่อลอย พยายามแยกแยะพิมพ์คำในหนังสือเรียน และทันใดนั้น เสียงนุ่ม ส่งความคิดของเขาบิน


สวัสดี


จุนมยอนค่อยๆเลื่อนสายตาของเขาจากหนังสือเพื่อดูหล่อ ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ขณะที่เขาพยายามที่จะจำที่เขาได้เห็นผู้ชายก่อน . . . . . . . รอยยิ้มที่ถูกสลักลงบนใบหน้าสวย จุนมยอนที่เขาเรียกคืนเห็นเขาเมื่อวันก่อนกับลู่หาน


" สวัสดี . . . . . . . คุณไม่ได้คนเดียวกับลู่หาน เมื่อวันก่อน ? "

" ฉัน ว้าว เธอมีความทรงจำที่ดี " อี้ชิงชม เขาทำให้ยิ้ม และ จุนมยอนเห็นลักยิ้มน่ารัก รูปอื่น ๆชาย แก้มผู้ชายสุภาพให้มือของเขา " จาง อี้ชิง "

จุนมยอนจ้องมองมือที่นำเสนอสักครู่ก่อนที่จะเต็มใจทำ " คิม จุนมยอน "

" ยินดีที่ได้รู้จัก จุนมยอน "

" - เพื่อตอบสนองคุณด้วย อี้ชิง . . . . . . . "


เงียบตามการสนทนาเร็ว ๆนี้หลังจาก จุนมยอนก็เหมือนเขาจะถาม Yixing เข้าร่วมกับเขา แต่ถ้าเขาทำอี้ชิงไม่ได้อยู่ในอารมณ์สำหรับนั่งและ chitchatting ขอให้สนุก


" คุณยุ่งอยู่ ? "

" เอ๋ ? "

" คุณจะช่วยให้ฉัน " อี้ชิงเกาหัวเจื่อน . " นั่นคือ ถ้าคุณไม่รังเกียจแน่นอนครับ "

" ตอนนี้ ? " ไม่แน่นอน จุนมยอนดู


" ถ้าคุณไม่มีอะไรจะทำ มันก็โอเค บางทีคราวหน้า "

จุนมยอนเลี่ยงอี้ชิงมองอย่างหงุดหงิด" ก็แค่ . . . . . . . ฉันมีเรียนในน้อยกว่าหนึ่งชั่วโมง "


Yixing หัวเราะ . " มันก็น่าจะพอแล้ว ผมไม่ได้ถามคุณ ตลอดทั้งวัน , ฉัน ? "

จุนมยอนดูไม่คุ้นเคยกับความคิด เขาเอาแต่โยน มองนาฬิกาบนหน้าจอโทรศัพท์ของเขา และดูเหมือนจะคิดว่า ในที่สุด ชายให้พยักหน้า Yixing . จุนมยอนแบกเป้คว้าถ้วยกาแฟ Takeaway ของเขาและนำวิธี Yixing


เดินเคียงข้างไปยังสถานที่ต่างๆ ในมหาวิทยาลัย ( " แน่นอนสถานที่ที่คุณจะได้เยี่ยมมาก " จุนมยอนยิ้ม ) จากห้องเรียนไปยังสถานที่ต่าง ๆ เช่น ห้องสมุด แม้จะมีใบหน้าเคร่งเครียดของเขา มันเปิดออกที่ใหญ่ มีความรู้สึกที่ดีของอารมณ์ขันเขาเป็นคนตลก และ จุนมยอนพบว่า ตนเองจะลงพอดีของเสียงหัวเราะสองสามครั้ง อี้ชิงก็สังเกตเห็นกาแฟถ้วยนั้น จุนมยอนได้อยู่ในมือของเขา สวยชายเอาแต่ถือมัน แต่ไม่ได้ย้ายไปดื่ม


มันมีตั้งแต่ จุนมยอนหัวเราะทั้งใจแบบนี้ ปกติกับคริส พวกเขาจะถูกห่อในความเงียบสบาย สุภาพ ขำๆ และอบอุ่น คล้องมือแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาเกลียด บางทีมันอาจเป็นเพียงวิธีที่พวกเขาพูดคุยกับแต่ละอื่น ๆ .

ความคิดของคริสทำให้ จุนมยอนยิ้ม เขารักทุกอย่างที่เกี่ยวกับคริสและภาพเล็กน้อยของแฟนของเขาไม่เคยพลาด
ชอบใจเขา