Leadership Structure (Duality)Duali

Leadership Structure (Duality)
Duality refers to the situation when an executive holds both the position of chief executive officer (CEO) and chairperson of the board. Agency theorists identified this relationship as having a negative influence on a board of directors’ independence because it is thought to seriously undermine the board’s responsibility to oversee a firm’s management (see, for example, Hofer,
10
1980; Vance, 1983; Hambrick and Mason, 1984; Dalton and Kesner, 1985; Patton and Baker, 1987; Lorsch and MacIver, 1989; Wang and Dewhirst, 1992). Sonnenfeld (1981) argued that an executive acting both as CEO and chairperson leads to a role bias. That is, an individual with dual responsibility will conflict with the performance of monitoring functions such as the introduction of policies to discipline management. It has also been suggested other directors may deviate from actions to control or discipline management for fear of incurring the disapproval of their leader (Mallette and Fowler, 1992). By dividing the two positions, there is a wider dispersion of the board of directors’ power and authority. This will enhance the effective implementation of decisions by this corporate governance feature. Also, separation will place the board in a stronger position to address the interests of a more diverse set of stakeholders (Wang and Dewhirst, 1992). Finally, by eliminating CEO/Chair the information-processing capacities of the board and the firm’s top management will be enhanced because more key people are involved in the decision-making process (Sanders and Carpenter, 1998).
Though agency theorists and corporate governance experts have strongly opposed CEO/Chair duality, systematic empirical research of the impact of this characteristic on firm performance has been limited (see, for example, Daily and Dalton, 1994; Finkelstein and D’Aveni, 1994). Empirical research findings are inconclusive. Rechner and Dalton (1991) and Pi and Timme (1993) found firms separating the two roles consistently outperformed counterparts having combined the two positions. Brickley, Coles and Terry (1997) and Vafeas and Theodorou (1998), however, found contradictory results. Despite the opposing empirical research results, it is the perception of this paper that CEO/Chair will have a negative impact on a firm’s K&IC performance. Thus, the following hypothesis is formed:
Proposition 3: There is a negative relationship between the same director holding the roles of CEO and chairperson roles of publicly listed firms in South Africa, Sweden and the United Kingdom and the firm’s level of K&IC performance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โครงสร้างของภาวะผู้นำ (ทวิภาวะ)ทวิภาวะอ้างอิงกับสถานการณ์เมื่อผู้บริหารมีทั้งตำแหน่งของประธานเจ้าหน้าที่บริหาร (CEO) และประธานคณะกรรมการ Theorists หน่วยงานระบุความสัมพันธ์นี้มีอิทธิพลเชิงลบในคณะกรรมการอิสระ เพราะมันเป็นความคิดที่บั่นทอนความรับผิดชอบของคณะกรรมการเพื่อดูแลการจัดการของบริษัท (ดู เช่น Hofer อย่างจริงจัง101980 Vance, 1983 Hambrick และ Mason, 1984 ดาลตันและ Kesner, 1985 แพททันและเบเกอร์ 1987 Lorsch และ MacIver, 1989 วังและ Dewhirst, 1992) Sonnenfeld (1981) โต้เถียงว่า ทำหน้าที่ทั้ง เป็นประธานบริหารและประธานผู้บริหารนำไปสู่อคติบทบาท นั่นคือ แต่ละบุคคล มีความรับผิดชอบคู่จะขัดแย้งกับประสิทธิภาพของการตรวจสอบฟังก์ชันเช่นการแนะนำของสาขาวิชาการจัดการ มันมียังได้แนะนำกรรมการอื่น ๆ อาจแตกต่างจากการดำเนินการการควบคุมหรือสาขาวิชาการจัดการ for fear of ตะวันตกของผู้นำของเขา (Mallette และฟาวเลอร์ 1992) ดังกล่าว โดยแบ่งตำแหน่งที่สอง มีเธนกว้างของคณะกรรมการและอำนาจ นี้จะเพิ่มนำผลของการตัดสินใจ โดยคุณลักษณะนี้กำกับ ยัง แยกจะทำคณะกรรมการในตำแหน่งที่แข็งแกร่งเพื่อผลประโยชน์ของการกำหนดความหลากหลายมากขึ้นของเสีย (วังและ Dewhirst, 1992) สุดท้าย โดยการขจัด CEO และเก้าอี้ กำลังประมวลผลข้อมูลของคณะกรรมการและผู้บริหารระดับสูงของบริษัทจะสามารถเพิ่มเนื่องจากคนสำคัญมีส่วนร่วมในกระบวนการตัดสินใจ (แซนเดอร์ส์และช่างไม้ 1998)แม้ theorists หน่วยงานและผู้เชี่ยวชาญกำกับมีขอข้ามทวิภาคของ CEO และเก้าอี้ วิจัยระบบรวมผลกระทบของคุณลักษณะนี้ประสิทธิภาพของบริษัทถูกจำกัด (ดู เช่น รายวันและดาลตัน 1994 Finkelstein ก D'Aveni, 1994) พบผล inconclusive ได้ Rechner และดาลตัน (1991) และปี่และ Timme (1993) พบบริษัทแยกคู่อย่างสม่ำเสมอ outperformed บทบาททั้งสองไม่รวมตำแหน่งที่สอง Brickley ท่อง และเทอร์รี่ (1997) และ Vafeas และ Theodorou (1998), ไร พบผลขัดแย้ง แม้ฝ่ายตรงข้ามรวมผลงาน มันเป็นการรับรู้ของกระดาษนี้ว่า CEO และเก้าอี้จะมีผลกระทบเชิงลบในประสิทธิภาพ K และ IC ของบริษัท ดังนั้น สมมติฐานต่อไปนี้จะเกิดขึ้น:ข้อเสนอที่ 3: มีความสัมพันธ์เชิงลบระหว่างกรรมการเดียวถือบทบาทของ CEO และประธานของบริษัทระดับ K และ IC ประสิทธิภาพและบทบาทของบริษัทอยู่ทั่วไปในแอฟริกาใต้ สวีเดน และสหราชอาณาจักร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โครงสร้างความเป็นผู้นำ (คู่)
คู่หมายถึงสถานการณ์เมื่อมีการถือหุ้นของผู้บริหารทั้งสองตำแหน่งของประธานเจ้าหน้าที่บริหาร (ซีอีโอ) และประธานคณะกรรมการ ทฤษฎีหน่วยงานระบุความสัมพันธ์นี้มีอิทธิพลทางลบต่อคณะกรรมการอิสระกรรมการเพราะมันเป็นความคิดที่จริงจังบ่อนทำลายความรับผิดชอบของคณะกรรมการในการกำกับดูแลการบริหารจัดการของ บริษัท (ดูตัวอย่างเช่นอ็อฟ,
10
1980; แวนซ์ 1983; Hambrick และเมสัน 1984; ดาลตันและ Kesner 1985; แพตตันและเบเกอร์ 1987; ลอร์ชและ MacIver 1989; วังและ Dewhirst, 1992) ซอน (1981) แย้งว่าผู้บริหารที่ทำหน้าที่ทั้งในฐานะซีอีโอและประธานนำไปสู่การมีอคติบทบาท นั่นคือบุคคลที่มีความรับผิดชอบคู่จะขัดแย้งกับการทำงานของฟังก์ชั่นการตรวจสอบเช่นการแนะนำของนโยบายการมีวินัยในการบริหารจัดการ ก็ยังได้รับข้อเสนอแนะคณะกรรมการอื่น ๆ อาจเบี่ยงเบนไปจากการดำเนินการเพื่อควบคุมหรือจัดการระเบียบวินัยเพราะกลัวว่าจะเกิดความไม่พอใจของการเป็นผู้นำของพวกเขา (Mallette และฟาวเลอร์, 1992) โดยการหารสองตำแหน่งที่มีการกระจายตัวมากขึ้นของคณะกรรมการอำนาจกรรมการและผู้มีอำนาจ นี้จะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการดำเนินงานของการตัดสินใจโดยคุณลักษณะการกำกับดูแลกิจการนี้ นอกจากนี้จะวางแยกคณะกรรมการในตำแหน่งที่แข็งแกร่งเพื่อที่อยู่ผลประโยชน์ของชุดที่มีความหลากหลายมากขึ้นของผู้มีส่วนได้เสีย (วังและ Dewhirst, 1992) ในที่สุดโดยการกำจัดซีอีโอ / เก้าอี้ความจุข้อมูลการประมวลผลของคณะกรรมการและผู้บริหารระดับสูงของ บริษัท จะเพิ่มขึ้นเพราะคนที่สำคัญมากขึ้นมีส่วนร่วมในกระบวนการตัดสินใจ (แซนเดอและไม้ 1998).
แม้ว่าทฤษฎีหน่วยงานและผู้เชี่ยวชาญด้านการกำกับดูแลกิจการ ได้เห็นด้วยอย่างยิ่งที่ซีอีโอ / คู่เก้าอี้ระบบการวิจัยเชิงประจักษ์ของผลกระทบของลักษณะต่อประสิทธิภาพการทำงานของ บริษัท นี้ได้รับการ จำกัด (ดูตัวอย่างเช่นวันและดัลตัน, 1994; Finkelstein และ D'Aveni, 1994) ผลการวิจัยเชิงประจักษ์เป็นที่ค้างคา RECHNER และดัลตัน (1991) และพี่และ Timme (1993) พบว่า บริษัท ที่แยกสองบทบาทคู่เฮงอย่างต่อเนื่องมีการรวมสองตำแหน่ง Brickley โคลส์และเทอร์รี่ (1997) และ Vafeas และ Theodorou (1998) แต่พบว่าผลการขัดแย้ง แม้จะมีผลการวิจัยเชิงประจักษ์ของฝ่ายตรงข้ามก็คือการรับรู้ของบทความนี้ที่ซีอีโอ / เก้าอี้จะมีผลกระทบในทางลบต่อ บริษัท K & IC ประสิทธิภาพ ดังนั้นสมมติฐานต่อไปนี้จะเกิดขึ้น:
โจทย์ที่ 3: มีความสัมพันธ์เชิงลบระหว่างผู้อำนวยการเดียวกันถือบทบาทบทบาทของซีอีโอและประธานของ บริษัท ที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ในแอฟริกาใต้, สวีเดนและสหราชอาณาจักรและระดับ บริษัท ของประสิทธิภาพการทำงาน K & IC เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โครงสร้างภาวะผู้นำ ( ทวิภาวะ )
คู่หมายถึงสถานการณ์เมื่อผู้บริหารมีทั้งตำแหน่งประธานเจ้าหน้าที่บริหาร ( CEO ) และประธานคณะกรรมการ ทฤษฎีตัวแทนระบุความสัมพันธ์นี้จะมีอิทธิพลในทางลบต่อคณะกรรมการของความเป็นอิสระของกรรมการ เพราะมันคิดอย่างจริงจังบ่อนทำลายของคณะกรรมการรับผิดชอบดูแลการจัดการของบริษัท ( ดูตัวอย่างเช่น โฮเฟอร์

10 , 1980 ; แวนซ์ , 1983 ; hambrick เมสัน , 1984 ; ดาลตัน และ kesner , 1985 ; Patton และเบเกอร์ , 1987 ; ลอร์ช และ maciver , 1989 ; วังและ dewhirst , 1992 ) ซอนเนนเฟลด์ ( 1981 ) แย้งว่าผู้บริหารทำตัวเป็นทั้งซีอีโอและประธาน ไปสู่บทบาทที่ลำเอียง นั่นคือบุคคลที่มีความรับผิดชอบต่อคู่ จะขัดแย้งกับการปฏิบัติของการตรวจสอบฟังก์ชันเช่นการแนะนำนโยบายวินัยการจัดการ มันก็มีการแนะนำกรรมการอื่นอาจผิดเพี้ยนจากการกระทำเพื่อควบคุมหรือบริหารจัดการวินัยสำหรับความกลัวของญี่ปุ่นในปีของผู้นำ ( มัลแล็ตต์ และ ฟาวเลอร์ , 1992 ) โดยการหารสองตำแหน่งมีการแพร่กระจายกว้างของคณะกรรมการพลังงานและอำนาจ นี้จะเพิ่มการใช้งานที่มีประสิทธิภาพของการตัดสินใจโดยมีธรรมาภิบาลของบริษัทนี้ นอกจากนี้ การจะวางกระดานในตำแหน่งที่แข็งแกร่งเพื่อตอบสนองความสนใจของชุดหลากหลายของผู้มีส่วนได้เสีย ( วัง และ dewhirst , 1992 ) ในที่สุดโดยจัดเก้าอี้ CEO / ประมวลข้อมูลความจุของคณะกรรมการและผู้บริหารของบริษัทจะเพิ่มขึ้น เพราะคีย์มากกว่าคนที่เกี่ยวข้องในกระบวนการตัดสินใจ ( แซนเดอร์ช่างไม้ , 1998 ) .
ถึงแม้ว่าทฤษฎีตัวแทนและผู้เชี่ยวชาญด้านบรรษัทภิบาลได้คัดค้านไม่ CEO / เก้าอี้ภาวะคู่กันการวิจัยเชิงประจักษ์ในระบบของผลกระทบของลักษณะนี้ต่อผลการดำเนินงานมีจำกัด ( ดูตัวอย่างเช่นทุกวัน และดาลตัน , 1994 ; ฟิงกัลสไตน์ และ d'aveni , 1994 ) การวิจัยเชิงประจักษ์ ยังสรุปไม่ได้ และ rechner ดาลตัน ( 1991 ) และ พี และ timme ( 2536 ) พบว่า บริษัท แยกสองบทบาทเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องและมีรวม 2 ตำแหน่ง ไจ ,โคล กับ เทอร์รี่ ( 1997 ) และ vafeas Theodorou ( 1998 ) แต่พบผลที่ขัดแย้งกัน แม้จะมีการคัดค้านผลการวิจัยเชิงประจักษ์ , มันคือการรับรู้ของกระดาษที่ CEO / เก้าอี้จะมีผลกระทบเชิงลบเกี่ยวกับ บริษัท เค & IC ) ดังนั้นสมมติฐานต่อไปนี้เกิดขึ้น :
) 3 :มีความสัมพันธ์ในทางลบระหว่างผู้กำกับเดียวกันถือบทบาทของ CEO และประธานของ บริษัท จดทะเบียนสาธารณะ บทบาทในแอฟริกาใต้ สวีเดน และสหราชอาณาจักร และเป็น บริษัท ที่ระดับ K & IC )