Thus, legislatures attend to nonresidential constituencies only indire การแปล - Thus, legislatures attend to nonresidential constituencies only indire ไทย วิธีการพูด

Thus, legislatures attend to nonres

Thus, legislatures attend to nonresidential constituencies only indirectly—not because citizens have equal shares of power assigned by territory, but rather because pressure and advocacy groups can organize territory-based votes along nonterritorial lines (Dahl 1956, 1971; cf. Mansbridge 2003). Other venues have emerged to represent other kinds of constituencies.The world is now populated with a very large number of transnational, extraterri- torial, and nonterritorial actors, ranging from relatively formalized institutions built out of territorial units (such as the United Nations, the World Bank, the European Union, and numerous treaty organizations), to a multitude of nongovernmental organizations, transnational movements, associations, and social networks (Anheier et al. 2004, Saward 2006a), each making representative claims and serving representative functions.Closely related, the sites of collective decision making are increasingly differentiated. In the developed democracies, markets and market-oriented entities are likely to continue to function as the dynamic sources of change. Governments are increasingly agile at channeling market forces and incentives, as are civil society organizations. In many cases, these developments dramatically shift the locus of collective decisions away from state- centric models of planning—those that can gather, as it were, sovereignty from the people in order to act in their name—and toward governance models. These issue-based and policy-driven networks of government actors and stakeholders are often more effective than bureaucracies accountable to legislatures, but they lack formal legitimacy and clear representative accountability to those affected by decisions.The landscape of democratic representation is also clouded by the growing complexity of issues, which increasingly strains the powers of representative agents, and thus their capacities to stand for and act on the interests of those they represent. There is the familiar technical and scientific complexity that comes with the vast amounts of information and high levels of technology involved in most pub- lic decisions (Zolo 1992, Brown 2006, Beck 1997), which is often compounded by the political complexity that comes with multiple and overlapping constituencies (Andeweg 2003).As a consequence of these developments, the standard account has been stretched to the breaking point. Among the most fundamen- tal of problems, ironically, is the very element that ushered in democratic representation— residency-based electoral representation. The claim of any state to represent its citizens its claim to sovereignty on behalf of the people is contestable, not because states do not encompass peoples, but because collective issues only partially admit of this kind of con- stituency definition. Electoral representation continues to provide an ultimate reference for state power. But whereas Burke (1968, cf. Manin 1997) imagined that representatives could monopolize considered opinion about public purpose through the use of deliberative judgment, representative assemblies today must reach ever further to gather political legitimacy for their decisions. Judging by the declining trust in governments generally and legislative bodies in particular, represen- tative claims based on territorial constituen- cies (under the standard model) continue to weaken (Pharr & Putnam 2000, Dalton 2004). Electoral representation remains crucial in constituting the will of the people, but the claims of elected officials to act in the name of the people are increasingly segmented by issues and subject to broader contestation and deliberation by actors and entities that likewise make representative claims. Political judgments that were once linked to state sovereignty through electoral representation are now much more widely dispersed, and the spaces for representative claims and dis- courses are now relatively wide open (Urbinati 2006). In complex and broadly democratic societies, representation is a target of competing claims.
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
Thus, legislatures attend to nonresidential constituencies only indirectly—not because citizens have equal shares of power assigned by territory, but rather because pressure and advocacy groups can organize territory-based votes along nonterritorial lines (Dahl 1956, 1971; cf. Mansbridge 2003). Other venues have emerged to represent other kinds of constituencies.The world is now populated with a very large number of transnational, extraterri- torial, and nonterritorial actors, ranging from relatively formalized institutions built out of territorial units (such as the United Nations, the World Bank, the European Union, and numerous treaty organizations), to a multitude of nongovernmental organizations, transnational movements, associations, and social networks (Anheier et al. 2004, Saward 2006a), each making representative claims and serving representative functions.Closely related, the sites of collective decision making are increasingly differentiated. In the developed democracies, markets and market-oriented entities are likely to continue to function as the dynamic sources of change. Governments are increasingly agile at channeling market forces and incentives, as are civil society organizations. In many cases, these developments dramatically shift the locus of collective decisions away from state- centric models of planning—those that can gather, as it were, sovereignty from the people in order to act in their name—and toward governance models. These issue-based and policy-driven networks of government actors and stakeholders are often more effective than bureaucracies accountable to legislatures, but they lack formal legitimacy and clear representative accountability to those affected by decisions.The landscape of democratic representation is also clouded by the growing complexity of issues, which increasingly strains the powers of representative agents, and thus their capacities to stand for and act on the interests of those they represent. There is the familiar technical and scientific complexity that comes with the vast amounts of information and high levels of technology involved in most pub- lic decisions (Zolo 1992, Brown 2006, Beck 1997), which is often compounded by the political complexity that comes with multiple and overlapping constituencies (Andeweg 2003).As a consequence of these developments, the standard account has been stretched to the breaking point. Among the most fundamen- tal of problems, ironically, is the very element that ushered in democratic representation— residency-based electoral representation. The claim of any state to represent its citizens its claim to sovereignty on behalf of the people is contestable, not because states do not encompass peoples, but because collective issues only partially admit of this kind of con- stituency definition. Electoral representation continues to provide an ultimate reference for state power. But whereas Burke (1968, cf. Manin 1997) imagined that representatives could monopolize considered opinion about public purpose through the use of deliberative judgment, representative assemblies today must reach ever further to gather political legitimacy for their decisions. Judging by the declining trust in governments generally and legislative bodies in particular, represen- tative claims based on territorial constituen- cies (under the standard model) continue to weaken (Pharr & Putnam 2000, Dalton 2004). Electoral representation remains crucial in constituting the will of the people, but the claims of elected officials to act in the name of the people are increasingly segmented by issues and subject to broader contestation and deliberation by actors and entities that likewise make representative claims. Political judgments that were once linked to state sovereignty through electoral representation are now much more widely dispersed, and the spaces for representative claims and dis- courses are now relatively wide open (Urbinati 2006). In complex and broadly democratic societies, representation is a target of competing claims.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]
คัดลอก!
Thus, legislatures attend to nonresidential constituencies only indirectly—not because citizens have equal shares of power assigned by territory, but rather because pressure and advocacy groups can organize territory-based votes along nonterritorial lines (Dahl 1956, 1971; cf. Mansbridge 2003). Other venues have emerged to represent other kinds of constituencies.The world is now populated with a very large number of transnational, extraterri- torial, and nonterritorial actors, ranging from relatively formalized institutions built out of territorial units (such as the United Nations, the World Bank, the European Union, and numerous treaty organizations), to a multitude of nongovernmental organizations, transnational movements, associations, and social networks (Anheier et al. 2004, Saward 2006a), each making representative claims and serving representative functions.Closely related, the sites of collective decision making are increasingly differentiated. In the developed democracies, markets and market-oriented entities are likely to continue to function as the dynamic sources of change. Governments are increasingly agile at channeling market forces and incentives, as are civil society organizations. In many cases, these developments dramatically shift the locus of collective decisions away from state- centric models of planning—those that can gather, as it were, sovereignty from the people in order to act in their name—and toward governance models. These issue-based and policy-driven networks of government actors and stakeholders are often more effective than bureaucracies accountable to legislatures, but they lack formal legitimacy and clear representative accountability to those affected by decisions.The landscape of democratic representation is also clouded by the growing complexity of issues, which increasingly strains the powers of representative agents, and thus their capacities to stand for and act on the interests of those they represent. There is the familiar technical and scientific complexity that comes with the vast amounts of information and high levels of technology involved in most pub- lic decisions (Zolo 1992, Brown 2006, Beck 1997), which is often compounded by the political complexity that comes with multiple and overlapping constituencies (Andeweg 2003).As a consequence of these developments, the standard account has been stretched to the breaking point. Among the most fundamen- tal of problems, ironically, is the very element that ushered in democratic representation— residency-based electoral representation. The claim of any state to represent its citizens its claim to sovereignty on behalf of the people is contestable, not because states do not encompass peoples, but because collective issues only partially admit of this kind of con- stituency definition. Electoral representation continues to provide an ultimate reference for state power. But whereas Burke (1968, cf. Manin 1997) imagined that representatives could monopolize considered opinion about public purpose through the use of deliberative judgment, representative assemblies today must reach ever further to gather political legitimacy for their decisions. Judging by the declining trust in governments generally and legislative bodies in particular, represen- tative claims based on territorial constituen- cies (under the standard model) continue to weaken (Pharr & Putnam 2000, Dalton 2004). Electoral representation remains crucial in constituting the will of the people, but the claims of elected officials to act in the name of the people are increasingly segmented by issues and subject to broader contestation and deliberation by actors and entities that likewise make representative claims. Political judgments that were once linked to state sovereignty through electoral representation are now much more widely dispersed, and the spaces for representative claims and dis- courses are now relatively wide open (Urbinati 2006). In complex and broadly democratic societies, representation is a target of competing claims.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]
คัดลอก!
ดังนั้น legislatures เข้าร่วมการเลือกตั้งโดยอ้อมเท่านั้นจึงไม่ได้ เพราะประชาชนได้เท่ากับหุ้นของอำนาจที่ได้รับมอบหมายจากดินแดน แต่เพราะความกดดันและกลุ่มผู้สนับสนุนสามารถจัดระเบียบดินแดนตามเสียงตามสาย nonterritorial ( ดาห์ล 1956 , 1971 ; CF mansbridge 2003 ) สถานที่อื่น ๆเกิดขึ้นเพื่อแสดงประเภทอื่น ๆขององค์กร .ขณะนี้โลกมีประชากรที่มีจํานวนมากของข้ามชาติ extraterri - torial และนักแสดง nonterritorial ตั้งแต่ค่อนข้างเป็นทางการจากสถาบันสร้างดินแดนของหน่วย ( เช่นสหประชาชาติ ธนาคารโลก สหภาพยุโรป และองค์กรสนธิสัญญามากมาย ) เพื่อความหลากหลายขององค์กรที่เน้นการเคลื่อนไหวข้ามชาติ สมาคมและเครือข่ายทางสังคม ( anheier et al . 2004 สวาสดิ์ 2006a ) แต่ละการเรียกร้องให้ตัวแทนและหน้าที่รอง อย่างใกล้ชิดที่เกี่ยวข้องกับเว็บไซต์ของกลุ่มการตัดสินใจยิ่งขึ้นจะแตกต่าง . ในการพัฒนาประเทศ และตลาดที่มุ่งเน้นตลาดองค์กรมีแนวโน้มที่จะยังคงทำงานเป็นแหล่งข้อมูลแบบไดนามิกของการเปลี่ยนแปลงรัฐบาลมีมากขึ้นเปรียวที่ channeling กลไกตลาดและแรงจูงใจ เป็นองค์กรภาคประชาสังคม ในหลายกรณี , การพัฒนาเหล่านี้อย่างมากกะความเชื่อใจรวมห่างจากรัฐเป็นศูนย์กลาง รูปแบบของการวางแผนที่สามารถรวบรวม เป็น อธิปไตยจากประชาชนเพื่อที่จะทำในชื่อของพวกเขาและต่อโมเดล”ประเด็นเหล่านี้ตามและนโยบายขับเคลื่อนเครือข่ายของรัฐบาลและผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง นักแสดงมักจะมีประสิทธิภาพมากกว่าการปกครองต่อ legislatures แต่ขาดความชอบธรรมอย่างเป็นทางการ และตัวแทนผู้ได้รับผลกระทบจากความชัดเจนในการตัดสินใจ ภูมิทัศน์ของการเป็นตัวแทนประชาธิปไตยยังหมองโดยเพิ่มความซับซ้อนของปัญหาซึ่งสายพันธุ์มากขึ้นอำนาจของตัวแทน ตัวแทน และดังนั้น ความสามารถของพวกเขาที่จะยืนและทำในความสนใจของบรรดาผู้ที่พวกเขาเป็นตัวแทน มีคุ้นเคยทางเทคนิคและวิทยาศาสตร์ความซับซ้อนที่มาพร้อมกับจํานวนเงินที่มากมายของข้อมูลและระดับของเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องในผับ - ส่วนใหญ่การตัดสินใจ LIC ( โซโลปี 1992 สีน้ำตาล 2006 เบ็ค 1997 )ซึ่งมักประกอบโดยการเมืองความซับซ้อนที่มาพร้อมกับหลายเขตเลือกตั้ง และทับซ้อนกัน ( andeweg 2003 ) เป็นผลของการพัฒนาเหล่านี้ บัญชีมาตรฐานถูกยืดถึงขีดสุด ระหว่าง fundamen ที่สุด - Tal ของปัญหา , แดกดัน , เป็นองค์ประกอบที่ ushered ในการเป็นตัวแทน - ประชาธิปไตยเลือกตั้งถิ่นที่เป็นตัวแทนจากการเรียกร้องของรัฐใด ๆที่เป็นตัวแทนของประชาชนที่เรียกร้องเอกราชในนามของประชาชนเป็น contestable ไม่ใช่เพราะรัฐไม่ครอบคลุมประชาชน แต่เพราะปัญหาร่วมกันเพียงบางส่วนยอมรับประเภทนี้หลอก - นิยาม stituency . การเป็นตัวแทนในการเลือกตั้ง ยังคงให้อ้างอิงที่ดีที่สุดสำหรับอำนาจรัฐ แต่ในขณะที่เบิร์ค ( 1968 , โฆษณามานิน 2540 ) ว่า ผู้แทนสามารถผูกขาดการพิจารณาความเห็นเกี่ยวกับวัตถุประสงค์สาธารณะผ่านการใช้โดยไตร่ตรองไว้ประกอบผู้แทนวันนี้ต้องถึงเคยเพิ่มเติมเพื่อรวบรวมความชอบธรรมทางการเมืองสำหรับการตัดสินใจของพวกเขา ตัดสินโดยลดลงความไว้วางใจในรัฐบาลและสภานิติบัญญัติร่างโดยทั่วไปโดยเฉพาะrepresen - tative อ้างว่ายึดดินแดน constituen - cies ( ตามแบบมาตรฐาน ) ยังคงอ่อนตัวลง ( ฟาร์&พัท 2000 ตัน 2004 ) การเป็นตัวแทนในการเลือกตั้งยังคงสำคัญในการประกอบจะของคนแต่การเรียกร้องของเจ้าหน้าที่ได้รับการเลือกตั้งที่จะกระทำในนามของคนมากขึ้นแบ่งตามประเด็นเรื่องและการช่วงชิงที่กว้างขึ้นและใคร่ครวญ โดยนักแสดงและหน่วยงานที่เช่นเดียวกันให้แทนการเรียกร้อง การพิพากษาที่เคยเชื่อมโยงกับอธิปไตยของรัฐผ่านการเลือกตั้งก็มากขึ้นอย่างกว้างขวาง แจกจ่ายและเป็น เรียกร้องให้ตัวแทนและ dis - หลักสูตรนี้ค่อนข้างกว้าง เปิด เ ร์ไบนาติ 2006 ) ในสังคมที่ซับซ้อนและวงกว้าง ประชาธิปไตยตัวแทน เป็นเป้าหมายของการแข่งขัน
การแปล กรุณารอสักครู่..
　
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2025 I Love Translation. All reserved.

E-mail: