chapter8Back at the Zermatterhof th

chapter8
Back at the Zermatterhof there was a message from Kevin for her at reception. Call him back a sia p. He always put as soon as possible on his messages just to make things sound urgent, and it annoyed her. She decided she wouldn't call him back as soon as possible she'd go and have lunch instead. She found a cafe down by the river th tables outside. She sat in the sun and had lovely potato rosti with two fried eggs on top.
Later that afternoon, after more messages from Kevin had arrived, she rang him back.
Hi, babe! What news?" Kevin said cheerfully.
'Do you mind, Kevin!" replied Clare angrily. "Don't call me "babe". I'm old enough to be your mother.
You said it babe ...Sorry... I mean Clare. "You sound cheerful. What's happened? Have we been bought by some amazingly wonderful person who will allow us to write about real issues, or are you just pleased to alk to me?' "Very funny," answered Kevin. I just wanted to know how things were going. First of all, what about your interview with Cherry Gaskell?" "No problem. Fixed for ten days time. She was quite pleased to have more time, I think,' said Clare. And how's your grandpa? Any news there?" "Like what?" replied Clare a little too quickly.
'I dunno - like maybe his death wasn't an accident, that maybe he was pushed You d like that, wouldn't you? Look, I've told you, is a private story not for the newspaper.' But Clare knew that it was a good story and that somebody would publish ir even it wasn't the Daily Neus. We've printed a little bit in today's paper just giving the facts you know Kevin, you bastard!" said Clare. Come on, Clare. How long have you been in the business? You can't honestly think I'd miss the chance of a good story. Look, if you do it, you can write it in the way you want I promise. Surely that must be better than some stranger writing it you know how reporters get thin wrong. Kevin laughed. And Clare knew he was right, but she didn't tell him. That afternoon Clare made some enquiries about Ulrich Grunwalder and discovered he was still alive, in good health and still to be seen wandering around the old part of Zermatt most afternoons. She also learnt that he could speak some English probably as a result of taking English people climbing, she thought. So she decided that she too would wander around Zermatt that afternoon, in the hope of seeing him. There couldn't be many ninety-four-year olds still out and about, so surely she would be able to identify him. If not, she could always try arranging an appointment through more normal channels like the Tourist Office, She spent a very pleasant hour exploring all the small streets between the river and the new part of town.
The planning authorities, or whoever, had really done a good job in preserving the character of the old town. There were even some houses with the traditional animal quarters attached. She looked one and saw some goats, and in in another some sheep. They all seemed a bit restless. "They can smell the spring," said a voice behind her. At She turned round and there was Ulrich Grunwalder east she it was him. He was a small man, very with a face like leather and a huge thick moustache and incredibly old-looking. "Oh,' Clare in surprise, then recovered. "Yes, they do said seem to want to be in the fresh air, don't they? By the time she'd finished her sentence, Herr Grunwalder had started to move away. She followed him. Herr Grunwalder?" she said, and he turned round. "Herr Grunwalder. I talk to you for a moment?" asked Clare. Of course," he replied. 'We will sit over there, and he pointed to a wooden seat on the corner. "You speak very good English,' said Clare trying to speak clearly without shouting. 'Yes. I learnt it from English people. When I was a guide, you know.' His voice trembled a bit, and he spoke quietly so Clare had to lean forward to hear what he was saying. museum and I wanted to "I saw your photograph in the meet you to ask you about your life," said Clare. Why do you want to know about me asked the old man looking her with his still, grey eyes. I'm a writer," said Clare. Something stopped her from saying she was a journalist. She felt that Herr Grunwalder, for some reason, might not like journalists. 'And I'm here to study mountaineering in the early part of this century particularly from the point of view of the young Englishmen who came out here to climb. Well at least that part was true, she thought. Ah yes, the English so many of them. Ulrich Grunwalder turned away from her and looked into the distance towards the Matterhorn. "They were the first, you know. They were very keen to climb our famous mountain Then all the others followed the Americans, the Germans. It was an exciting time to be young. The old man sat perfectly still, his hands resting on his walking stick in front of him, his thoughts re living his memories. Clare felt very comfortable with his silence. She too could imagine how exciting it must have been for a young Zermatter to meet a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

chapter8กลับไปที่แซร์มัทแทร์โฮฟมีข้อความจากเควินสำหรับเธอที่แผนกต้อนรับ เขากลับได้โทร sia p เขาใส่ข้อความของเขาเพียงเพื่อให้เสียงเร่งด่วนเป็นเสมอ และก็รำคาญเธอ เธอตัดสินใจเธอจะไม่ฟังเขาทันทีที่เป็นไปได้ที่เธอจะไป และมีอาหารกลางวันแทน เธอพบคาเฟ่ลง โดยตาราง th เวอร์ภายนอก เธอนั่งอยู่ในดวงอาทิตย์ และมีมันฝรั่งรัก rosti กับไข่ผัดสองด้านบนต่อมาบ่ายวันนั้น หลังจากที่ข้อความเพิ่มเติมจากเควินมาถึง เธอรังเขากลับ สวัสดี ทารก ข่าวอะไร" เควินกล่าวว่า ซึ่ง รังเกียจ เควิน! "ตอบแคลร์ด้วยความโกรธ "ไม่โทรหาฉัน"ทารก" ผมจะเป็นคุณแม่ คุณกล่าวว่า ทารก... ขออภัย... ผมหมายถึง แคลร์ "คุณเสียงร่าเริง เกิดอะไรขึ้น เรารับซื้อ โดยผู้ใช้ยอดเยี่ยมน่าอัศจรรย์บางจะช่วยให้เราเขียนเกี่ยวกับปัญหาจริง หรือคุณเพียงยินดีจากไปฉัน?' "ตลกมาก คำตอบเควิน ฉันแค่อยากให้รู้ไป แรกของทั้งหมด สิ่งที่เกี่ยวกับเชอร์รี่ Gaskell สัมภาษณ์ของคุณ? " "ไม่มีปัญหา แก้ไขเวลาสิบวัน เธอยินดีมากจะได้มีเวลา คิด กล่าวว่า แคลร์ และเป็นปู่ของคุณ ข่าวมี" "เหมือนอะไร" ตอบแคลร์น้อยเร็วเกินไป' ยาน - เช่นอาจจะตายไม่ได้เกิดอุบัติเหตุ ที่บางทีเขาถูกผลักคุณ d เช่นนั้น ไม่คุณ ดู ผมเคยบอกคุณ เป็นเรื่องราวส่วนตัวสำหรับหนังสือพิมพ์ไม่ ' แต่แคลร์รู้ว่า มันเป็นเรื่องที่ดี และว่า ใครจะเผยแพร่ ir แม้มันไม่ได้ Neus ทุกวัน เราเคยพิมพ์เล็กน้อยที่วันนี้กระดาษเพียงแค่ให้ข้อเท็จจริงที่คุณรู้ว่าเควิน คุณลูกครึ่ง "แคลร์กล่าว มา แคลร์ นานคุณได้รับในธุรกิจ คุณสุจริตไม่คิดว่า ผมจะพลาดโอกาสดี ดู ถ้าคุณทำมัน คุณสามารถเขียนมันในวิธีคุณต้องการผมสัญญา แน่นอน ที่ต้องดีกว่าคนแปลกหน้าบางเขียนคุณรู้วิธีการที่ผู้สื่อข่าวได้รับไม่ถูกต้องบาง อัพเดต:เควิน และแคลร์รู้ได้ แต่เธอไม่ได้บอกเขา ที่แคลร์บ่ายทำบางคำถามเกี่ยวกับ Ulrich Grunwalder และพระองค์ยังมีชีวิตอยู่ สุขภาพดี และยังคง ที่จะเห็นการค้นพบ Zermatt เดินช่วงบ่ายส่วนใหญ่ เธอคิดว่า เธอได้เรียนรู้ว่า เขาพูดภาษาอังกฤษคงเป็นผลจากการปีนเขาชาวอังกฤษ ดังนั้น เธอจึงตัดสินใจให้ เธอมากเกินไปจะเดินเที่ยว Zermatt ช่วงบ่ายว่า ความหวังในการเห็นเขา ไม่มีเด็กอายุเก้าสิบสี่ปีจำนวนมากยังคงออก และ แน่นอนดังนั้นเธอจะให้เขา ถ้าไม่มี เธออาจพยายามจัดนัดหมายผ่านช่องทางปกติขึ้นเช่น Tourist Office เธอเป็นชั่วโมงดีที่สำรวจถนนเล็กระหว่างแม่น้ำและส่วนของเมืองใหม่ The planning authorities, or whoever, had really done a good job in preserving the character of the old town. There were even some houses with the traditional animal quarters attached. She looked one and saw some goats, and in in another some sheep. They all seemed a bit restless. "They can smell the spring," said a voice behind her. At She turned round and there was Ulrich Grunwalder east she it was him. He was a small man, very with a face like leather and a huge thick moustache and incredibly old-looking. "Oh,' Clare in surprise, then recovered. "Yes, they do said seem to want to be in the fresh air, don't they? By the time she'd finished her sentence, Herr Grunwalder had started to move away. She followed him. Herr Grunwalder?" she said, and he turned round. "Herr Grunwalder. I talk to you for a moment?" asked Clare. Of course," he replied. 'We will sit over there, and he pointed to a wooden seat on the corner. "You speak very good English,' said Clare trying to speak clearly without shouting. 'Yes. I learnt it from English people. When I was a guide, you know.' His voice trembled a bit, and he spoke quietly so Clare had to lean forward to hear what he was saying. museum and I wanted to "I saw your photograph in the meet you to ask you about your life," said Clare. Why do you want to know about me asked the old man looking her with his still, grey eyes. I'm a writer," said Clare. Something stopped her from saying she was a journalist. She felt that Herr Grunwalder, for some reason, might not like journalists. 'And I'm here to study mountaineering in the early part of this century particularly from the point of view of the young Englishmen who came out here to climb. Well at least that part was true, she thought. Ah yes, the English so many of them. Ulrich Grunwalder turned away from her and looked into the distance towards the Matterhorn. "They were the first, you know. They were very keen to climb our famous mountain Then all the others followed the Americans, the Germans. It was an exciting time to be young. The old man sat perfectly still, his hands resting on his walking stick in front of him, his thoughts re living his memories. Clare felt very comfortable with his silence. She too could imagine how exciting it must have been for a young Zermatter to meet a

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Chapter8
กลับไปที่ Zermatterhof มีข้อความจากเควินสำหรับเธอที่แผนกต้อนรับ เรียกเขากลับ SIA P เขามักจะใส่เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ในข้อความของเขาเพียงเพื่อให้ได้สิ่งที่เสียงเร่งด่วนและมันรำคาญเธอ เธอตัดสินใจว่าเธอจะไม่เรียกเขากลับมาเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ที่เธอจะไปและมีอาหารกลางวันแทน เธอก็พบว่าร้านกาแฟลงแม่น้ำ TH ตารางนอก เธอนั่งในดวงอาทิตย์และมี Rosti มันฝรั่งน่ารักกับสองไข่ทอดบน.
ต่อมาในบ่ายวันนั้นหลังจากที่ข้อความเพิ่มเติมจากเควินได้เดินทางมาถึงเธอดังขึ้นเขากลับมา.
สวัสดี Babe! ข่าวอะไร? "เควินกล่าวว่ามีความสุข.
'คุณทราบเควิน!" แคลร์ตอบด้วยความโกรธ "อย่าเรียกผมว่า" ไร้เดียงสา ". ผมอายุพอที่จะเป็นแม่ของคุณ.
คุณบอกว่ามันไร้เดียงสา ... ขออภัย ... ผมหมายถึงแคลร์." คุณเสียงร่าเริง เกิดอะไรขึ้น? เราได้รับการซื้อโดยบางคนที่ยอดเยี่ยมที่น่าอัศจรรย์ใจที่จะช่วยให้เราเขียนเกี่ยวกับปัญหาที่แท้จริงหรือคุณเพียงแค่ความยินดีที่จะ Alk กับผมหรือเปล่า ' "ตลกมาก" เควินตอบ ฉันแค่อยากจะรู้ว่าสิ่งที่กำลังจะ แรกของทุกสิ่งที่เกี่ยวกับการสัมภาษณ์ของคุณกับเชอร์รี่ Gaskell? "" ไม่มีปัญหา คงเป็นเวลาสิบวัน เธอก็ยินดีมากทีเดียวที่จะมีเวลามากขึ้นผมคิดว่า 'แคลร์กล่าวว่า และวิธีการที่เป็นคุณปู่ของคุณหรือไม่ ข่าวใด ๆ นั่น "" เหมือนอะไร? "ตอบแคลร์เล็ก ๆ น้อย ๆ ได้อย่างรวดเร็วเกินไป?.
" ผมไม่รู้เหมือน - บางทีการตายของเขาไม่ได้เกิดอุบัติเหตุว่าบางทีเขาอาจจะถูกผลักคุณต้องการที่จะไม่มองฉัน? ได้บอกคุณเป็นเรื่องส่วนตัวไม่ได้สำหรับหนังสือพิมพ์. แต่แคลร์รู้ว่ามันเป็นเรื่องที่ดีและคนที่จะเผยแพร่ IR แม้มันจะไม่ได้ทุกวัน Neus. เราได้พิมพ์เล็กน้อยในวันนี้กระดาษเพียงแค่ให้ข้อเท็จจริงที่คุณรู้ว่าเควินคุณไอ้! " แคลร์กล่าวว่า Come on, แคลร์ นานแค่ไหนที่คุณได้รับในธุรกิจหรือไม่ คุณไม่สามารถตรงไปตรงมาคิดว่าฉันพลาดโอกาสที่จะเป็นเรื่องที่ดี ดูถ้าคุณทำมันคุณสามารถเขียนได้ในแบบที่คุณต้องการฉันสัญญา แน่นอนว่าจะต้องดีกว่าคนแปลกหน้าบางคนเขียนมันคุณรู้วิธีที่ผู้สื่อข่าวได้รับบางอย่างผิดปกติ เควินหัวเราะ และแคลร์รู้ว่าเขาเป็นขวา แต่เธอไม่ได้บอกเขา บ่ายวันนั้นแคลร์ได้สอบถามเกี่ยวกับอู Grunwalder และพบว่าเขายังมีชีวิตอยู่ในสุขภาพที่ดีและยังคงที่จะเห็นเดินไปรอบ ๆ ส่วนที่เก่าแก่ของเซอร์แมทมากที่สุดในช่วงบ่าย นอกจากนี้เธอยังได้เรียนรู้ว่าเขาสามารถพูดภาษาอังกฤษบางส่วนอาจจะเป็นผลมาจากการปีนเขาชาวอังกฤษเธอคิดว่า ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจว่าเธอก็จะเดินไปรอบ ๆ Zermatt ในบ่ายวันนั้นในความหวังของการได้เห็นเขา ก็จะไม่มีจำนวนมากอายุ 94 ปียังคงออกและเกี่ยวกับดังนั้นแน่นอนว่าเธอจะสามารถที่จะระบุให้เขา ถ้าไม่ได้เธอก็สามารถลองจัดนัดหมายผ่านช่องทางปกติมากขึ้นเช่นสำนักงานการท่องเที่ยวเธอใช้เวลาชั่วโมงที่น่าพอใจมากสำรวจทุกถนนเล็ก ๆ ระหว่างแม่น้ำและใหม่ส่วนหนึ่งของเมือง.
เจ้าหน้าที่วางแผนหรือใครก็ตามที่ได้ทำจริงๆ งานที่ดีในการรักษาลักษณะของเมืองเก่า มีแม้กระทั่งบ้านบางคนที่มีสัตว์สี่แบบดั้งเดิมที่แนบมา เธอมองหนึ่งและเห็นแพะและในอีกบางแกะ พวกเขาทั้งหมดดูเหมือนบิตกระสับกระส่าย "พวกเขาได้กลิ่นฤดูใบไม้ผลิ" กล่าวว่าเสียงข้างหลังเธอ ที่เธอหันกลับมาและมีอูล Grunwalder ตะวันออกเธอมันเป็นเขา เขาเป็นคนที่มีขนาดเล็กมากที่มีใบหน้าเหมือนหนังและหนวดหนาขนาดใหญ่และไม่น่าเชื่อเก่ามอง "โอ้ 'แคลร์แปลกใจแล้วกู้คืน." ใช่พวกเขากล่าวว่าดูเหมือนจะต้องการที่จะอยู่ในที่มีอากาศบริสุทธิ์ไม่พวกเขา? เมื่อถึงเวลาที่เธอจะเสร็จสิ้นประโยคของเธอ Herr Grunwalder ได้เริ่มต้นที่จะย้ายออก เธอตามเขา Herr Grunwalder? "เธอกล่าวและเขาหันกลับมา." Herr Grunwalder ผมพูดคุยกับคุณสักครู่? "ถามแคลร์. แน่นอน" เขาตอบ "เราจะนั่งอยู่ที่นั่นและเขาชี้ไปที่ที่นั่งไม้ที่มุม "คุณพูดภาษาอังกฤษได้ดีมาก 'กล่าวว่าแคลร์พยายามที่จะพูดอย่างชัดเจนโดยไม่ต้องตะโกน. ใช่. ผมได้เรียนรู้จากคนที่ภาษาอังกฤษ. เมื่อฉันเป็นคู่มือที่คุณรู้. เสียงของเขาสั่นบิตและเขาพูดอย่างเงียบ ๆ เพื่อให้แคลร์ต้องยันคอยที่จะได้ยินสิ่งที่เขาพูด. พิพิธภัณฑ์และผมอยากจะ "ผมเห็นรูปถ่ายของคุณในการตอบสนองความต้องการที่คุณจะถามคุณเกี่ยวกับชีวิตของคุณ" กล่าวว่าแคลร์. ทำไม ที่คุณอยากรู้เกี่ยวกับตัวฉันถามชายชรามองของเธอกับของเขายังคงตาสีเทา. ฉันเป็นนักเขียน "แคลร์กล่าวว่า บางสิ่งบางอย่างหยุดเธอจากการบอกว่าเธอเป็นนักข่าว เธอรู้สึกว่า Herr Grunwalder ด้วยเหตุผลบางอย่างอาจจะไม่ชอบนักข่าว 'และฉันมาที่นี่เพื่อศึกษาปีนเขาในช่วงต้นของศตวรรษนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากมุมมองของหนุ่มอังกฤษที่ออกมาที่นี่เพื่อปีน ดีอย่างน้อยส่วนหนึ่งที่เป็นความจริงที่เธอคิดว่า Ah yes, ภาษาอังกฤษจำนวนมากดังนั้นของพวกเขา อูล Grunwalder หันไปจากเธอและมองเข้าไปในระยะต่อ Matterhorn "พวกเขาเป็นครั้งแรกที่คุณจะรู้ว่า. พวกเขามีความกระตือรือร้นที่จะปีนภูเขาที่มีชื่อเสียงของเราแล้วคนอื่น ๆ ทั้งหมดที่ใช้ชาวอเมริกันเยอรมัน. มันเป็นเวลาที่น่าตื่นเต้นที่จะสาว. ชายชรานั่งนิ่งมือของเขาที่วางอยู่บนเขา ไม้เท้าในด้านหน้าของเขา, ความคิดของเขาอีกครั้งที่อาศัยความทรงจำของเขา. แคลร์รู้สึกสบายมากกับความเงียบของเขา. เธอก็สามารถคิดวิธีการที่น่าตื่นเต้นก็จะต้องได้รับสำหรับหนุ่ม Zermatter เพื่อตอบสนองความ