Data on leaf damage (LD) was taken

Data on leaf damage (LD) was taken on visual rating score two weeks after infestation on each of the 10 infested plants on a scale of 1-9 (where, 1 = no visible leaf damage and 9 = plants dying) as a result of leaf damage as described by (Tefera, Mugo, Beyene, Karaya, & Tende, 2011). Concurrently at the time of leaf damage scoring, leaf toughness in kilogram-force was taken on five randomly selected plants per row using a penetrometer (Model FT011, ALFOSINE-Italy). The youngest leaf with fully developed ligule was punched on the adaxial side 2-3 veins away from the mid-rib. Before the onset of flowering, 10 randomly selected leaf samples per plot were taken from the protected plants for trichome density count. The leaf below the first ear was cut at the center of the blade and a cork borer of 1cm diameter was used to punch a maize leaf disk for which the number of trichome hairs was counted under a dissecting microscope (10X). At the silking stage, stem penetrometer resistance was measured using a Penetrometer (FHT-803 fruit firmness tester software) with a fabricated needle. Five plants per row were punctured at the center of the second inter-node below the primary ear. The force was recorded in maximum kg-force. Stem pith sugar content was taken using a Brix Refractometer (r2mini Handheld Refractometer) after silking. The second inter-node below the primary ear was cut into ten (10 cm) pieces and a 1cm radius cork borer used to extract the pith. The pith tissue was then squeezed to extract about two drops of juice onto the Refractometer sensor, and the sugar content reading expressed as a percentage (%). At harvest, the numbers of stem borer exit holes (EH) were counted and the cumulative tunnel length (TL) in cm was measured after splitting the stems across the middle. 2.4 Data Analysis All data collected were analyzed using PROC GLM (SAS, 2003). Genotypes were considered random effects. Analysis of variance was done and the means compared using Fishers protected least significant difference test (LSD) at (P < 0.05). A multivariate analysis of variance within a canonical variate analysis was performed using the SAS package (Canonical discriminant analysis tool) to determine the most variable mechanism trait among the genotypes (SAS, 2003). To secure error control, coefficient correlation analysis was done for the mechanisms of resistance (trichome density, leaf toughness, sugar content and stem penetrometer resistance) and the damage parameters (leaf damage, exit holes and cumulative tunnel length) using canonical correlations. A selection index based on the significant damage parameters was computed by summing up the ratios among values and dividing by the number of parameters summed up, as described by Tefera et al. (2011). Genotypes with selection index values of less than 0.8 were regarded as resistant, those between 0.8-1.0 were considered moderately resistant, 1.0-1.2 were considered moderately susceptible, and over 1.2, were considered susceptible.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อมูลบนใบหาย (LD) ถ่ายบน visual คะแนนสองสัปดาห์หลังจากการรบกวนในแต่ละพืชรบกวน 10 ขนาดของ 1-9 (ที่ไหน 1 =ไม่ทำลายใบมองเห็นได้และ 9 =พืชตาย) เป็นผลมาจากความเสียหายของใบตามที่อธิบายไว้ โดย (Tefera, Mugo, Beyene, Karaya, & Tende, 2011) พร้อม ๆ กันในเวลาใบให้คะแนนความเสียหาย ความเหนียวของใบในกิโลกรัมแรงถ่ายบนห้าสุ่มเลือกพืชต่อแถวใช้ penetrometer (รุ่น FT011, ALFOSINE-อิตาลี) ใบ ligule พัฒนาเต็มอายุน้อยที่สุดถูกเจาะจากหลอดเลือดดำ adaxial ข้าง 2-3 ออกจากซี่โครงกลาง ก่อนที่การโจมตีของดอก ใบสุ่มเลือกตัวอย่าง 10 ต่อพล็อตที่ถ่ายจากพืชได้รับการป้องกันสำหรับจำนวน trichome หนาแน่น ตัดใบด้านล่างหูแรกศูนย์กลางของใบมีด และมอดไม้ก๊อกมีเส้นผ่าศูนย์กลาง 1 ซม.ใช้ชกดิสก์ใบข้าวโพดที่จำนวนขน trichome นับภายใต้กล้องจุลทรรศน์ dissecting (10 X) ในขั้น silking สเต็ม penetrometer ความต้านทานถูกวัดด้วยเข็มประดิษฐ์ Penetrometer (FHT-803 ผลไม้แน่นทดสอบซอฟต์แวร์) ต่อแถวโรงถูกไลทศูนย์กลางของโหนระหว่างที่สองด้านล่างหูหลัก แรงถูกบันทึกในกก.แรง ลำต้นแก่นน้ำตาลเนื้อหาถูกนำมาใช้เป็นเครื่องวัด Brix (r2mini เครื่องวัด) หลังจาก silking ระหว่างโหนสองด้านล่างหูหลักถูกตัดเป็นสิบชิ้น (10 เซนติเมตร) และคอร์กมอดรัศมี 1 ซม.ใช้ในการแยกแก่น แก่นเนื้อเยื่อที่ถูกบีบแล้วการแยกประมาณสองหยดน้ำลงบนเซ็นเซอร์เครื่องวัด และเนื้อน้ำตาลอ่านแสดงเป็นเปอร์เซ็นต์ (%) ที่เก็บเกี่ยว นับจำนวนลำต้นมอดออกจากหลุม (EH) และความยาวอุโมงค์สะสม (TL) ในซม.โดยวัดจากแยกลำต้นขวางตรงกลาง 2.4 วิเคราะห์ข้อมูลที่เก็บรวบรวมข้อมูลทั้งหมดได้วิเคราะห์โดยใช้กระบวนการจีแอลเอ็มเมอริเดียน (SAS, 2003) ศึกษาจีโนไทป์ได้พิจารณาผลกระทบแบบสุ่ม ทำการวิเคราะห์ความแปรปรวน และหมายถึงเปรียบเทียบการใช้ Fishers ป้องกันการทดสอบความแตกต่างนัยสำคัญน้อยที่สุด (LSD) ที่ (P < 0.05) การวิเคราะห์ความแปรปรวนตัวแปรพหุในการวิเคราะห์มาตรฐาน variate ดำเนินการใช้แพคเกจ SAS (เครื่องมือวิเคราะห์มาตรฐาน discriminant) เพื่อกำหนดลักษณะกลไกสุดผันแปรระหว่างศึกษาจีโนไทป์ (SAS, 2003) การควบคุมความผิดพลาด ทำการวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์สำหรับกลไกของความต้านทาน (trichome หนาแน่น ความเหนียวใบ น้ำตาลเนื้อหา และก้าน penetrometer ความต้านทาน) และพารามิเตอร์ความเสียหาย (หายใบ ออกจากหลุม และความยาวอุโมงค์สะสม) โดยใช้ความสัมพันธ์เป็นที่ยอมรับ ดัชนีเลือกตามพารามิเตอร์ความเสียหายที่ถูกคำนวณ โดยอัตราส่วนระหว่างค่ารวม และหาร ด้วยจำนวนของพารามิเตอร์รวม ตามที่อธิบายไว้โดย Tefera et al. (2011) การศึกษาจีโนไทป์ที่ มีค่าดัชนีการเลือกของน้อยกว่า 0.8 ถูกถือเป็นทน ระหว่าง 0.8-1.0 ได้ถือว่าทนปานกลาง 1.0-1.2 พิจารณาว่าอ่อนแอปานกลาง และเกิน 1.2 พิจารณาว่าอ่อนแอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลเกี่ยวกับความเสียหายใบ (LD) คือการดำเนินการในการให้คะแนนภาพคะแนนสองสัปดาห์หลังจากการรบกวนในแต่ละ 10 พืชรบกวนโย 1-9 A (ที่ 1 = ไม่มีความเสียหายที่มองเห็นและใบ 9 = พืชตาย) เป็นผลมาจาก ความเสียหายใบตามที่อธิบาย (Tefera, Mugo, Beyene, Karaya และ Tende 2011) ในขณะเดียวกันในช่วงเวลาของความเสียหายใบคะแนนความเหนียวใบกิโลกรัมแรงถูกถ่ายในห้าพืชสุ่มเลือกต่อแถวใช้ Penetrometer A (รุ่น FT011, ALFOSINE-อิตาลี) ใบที่อายุน้อยที่สุดที่มีการพัฒนาอย่างเต็มที่ ligule ถูกเจาะทางด้าน adaxial 2-3 เส้นเลือดห่างจากกลางซี่โครง ก่อนที่จะเริ่มมีอาการของการออกดอก 10 สุ่มเลือกตัวอย่างใบต่อแปลงถูกนำมาจากพืชที่มีการป้องกันสำหรับ trichome นับหนาแน่น ใบด้านล่างหูครั้งแรกที่ได้รับการตัดที่เป็นศูนย์กลางของใบมีดและหนอนเจาะจุก 1 ซมเส้นผ่าศูนย์กลางถูกใช้ในการเจาะดิสก์ใบข้าวโพดที่จำนวนของเส้นขน trichome ถูกนับภายใต้กล้องจุลทรรศน์ (10X) ในขั้นตอนไหมลำต้นต้านทาน Penetrometer ถูกวัดโดยใช้ Penetrometer (FHT-803 ซอฟต์แวร์ผลไม้ความแน่น Tester) ด้วยเข็มประดิษฐ์ ห้าพืชต่อแถวถูกเจาะทะลุที่เป็นศูนย์กลางของที่สองระหว่างโหนดด้านล่างหูหลัก กำลังได้รับการบันทึกไว้ในสูงสุดกก. แรง ต้นกำเนิดปริมาณน้ำตาลแก่นถูกนำมาใช้ Brix Refractometer (r2mini มือถือ Refractometer) หลังจากไหม ที่สองระหว่างโหนดด้านล่างหูหลักถูกตัดเป็นสิบ (10 ซม.) และชิ้น 1cm หนอนเจาะรัศมีก๊อกใช้ในการสกัดแก่น เนื้อเยื่อแก่นถูกบีบแล้วจะดึงประมาณสองหยดน้ำบนเซ็นเซอร์ Refractometer และการอ่านปริมาณน้ำตาลแสดงเป็นร้อยละ (%) ที่เก็บเกี่ยวตัวเลขของรูหนอนเจาะลำต้นออก (EH) ถูกนับและอุโมงค์ที่สะสมความยาว (TL) ในซม. วัดหลังจากที่แยกลำต้นข้ามตรงกลาง 2.4 การวิเคราะห์ข้อมูลทั้งหมดที่เก็บรวบรวมข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์โดยใช้ GLM PROC (SAS, 2003) พันธุ์ได้รับการพิจารณาผลกระทบแบบสุ่ม การวิเคราะห์ความแปรปรวนได้ทำและวิธีการใช้ฟิชเชอร์เมื่อเทียบกับการป้องกันการทดสอบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญน้อย (LSD) ที่ (P <0.05) การวิเคราะห์ความแปรปรวนหลายตัวแปรที่อยู่ในการวิเคราะห์ตัวแปรที่ยอมรับได้รับการดำเนินการโดยใช้แพคเกจ SAS (Canonical เครื่องมือในการวิเคราะห์จำแนก) เพื่อตรวจสอบลักษณะกลไกตัวแปรมากที่สุดในหมู่ยีนนี้ (SAS, 2003) เพื่อรักษาความปลอดภัยควบคุมความผิดพลาดการวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ได้ทำสำหรับกลไกของความต้านทาน (ความหนาแน่น trichome เหนียวใบปริมาณน้ำตาลและลำต้นต้านทาน Penetrometer) และพารามิเตอร์ความเสียหาย (ความเสียหายใบหลุมทางออกและระยะเวลาในอุโมงค์สะสม) โดยใช้ความสัมพันธ์ที่ยอมรับ ดัชนีตัวเลือกขึ้นอยู่กับพารามิเตอร์ความเสียหายที่สำคัญได้รับการคำนวณโดยข้อสรุปถึงอัตราส่วนระหว่างค่านิยมและหารด้วยจำนวนของพารามิเตอร์สรุปตามที่อธิบาย Tefera et al, (2011) พันธุ์ที่มีค่าดัชนีการเลือกน้อยกว่า 0.8 ถูกมองว่าเป็นทนระหว่าง 0.8-1.0 ได้รับการพิจารณาทนปานกลาง 1.0-1.2 ได้รับการพิจารณาความอ่อนไหวปานกลางและมากกว่า 1.2 ได้รับการพิจารณาความอ่อนไหว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลุ่มที่มีปริมาณโปรตีนสูง ( มากกว่า 1 กรัมต่อกิโลกรัมของน้ำหนักตัว ) มีความหนาแน่นและความแข็งแรงของกล้ามเนื้อมากขึ้นกว่ากลุ่มที่มีโปรตีนต่ำ